All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 211 - Chapter 220

ผู้เฒ่าเจียงกำลังจับตาจ้องไว้อยู่เลยดวงตาของเจียงเซิงหรี่ลงเล็กน้อย "ถ้าคนเหล่านั้นในบ้านเกิดของฉันวางแผนอยากได้ไวน์เนอร์จริงๆ งั้นฉันก็ต้องไปแน่ๆ""เซิงเซิง เธอต้องการให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม? เพราะถึงยังไงไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะใช้กลอุบายอะไรอีก"แฟรงค์ไม่วางใจที่เธอไปคนเดียวเจียงเซิงหยุดชะงัก แฟรงค์พูดถูก พวกเขาต้องมีจุดประสงค์ที่มาพบเธอและไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะใช้ไม้ไหนอีกด้วยซ้ำไม่ว่ายังไง กันไว้ดีกว่าแก้เจียงเซิงก้าวเข้าสู่โรงแรมระดับไฮเอนด์ เธอมัดผมยาวเป็นหางม้าสูงเรียบง่าย สวมชุดเดรสผ่าหน้าขาวดำ มีต่างหูเลื่อมสีทองเป็นของประดับตกแต่งเมื่อเธอเดินเข้าไปในโรงแรม เธอก็ดึงดูดความสนใจของลูกค้ามากมายพนักงานแผนกต้อนรับเห็นท่าทีที่ไม่ธรรมดาของเธอ จึงเดินไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้น "คุณผู้หญิงคะ คุณมีจองห้องวีไอพีหรือที่นั่งไว้หรือยังคะ""ห้องวีไอพี 03 บนชั้นสอง""ค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ" บริกรพาเธอขึ้นไปชั้นบนด้วยรอยยิ้มเมื่อมาถึงหน้าประตูห้องวีไอพี 03 บนชั้นสอง บริกรก็เคาะประตูก่อนจะผลักเปิดประตูออก นอกจากผู้เฒ่าเจียงและเจียงหลินแล้ว ยังมีผู้หญิงวัยกลางคนสองคนและผู้ชายหนึ่งคนที่เธอ

ของเล่นเก่าๆ ที่ผู้ชายคนอื่นทอดทิ้งนั้น ยังหวังจะพาลูกเข้ามาก้วยเหรอ?ที่เป็นไปไม่ได้แต่เมื่อเห็นว่าลูกชายของเธอชอบอีกฝ่าย เธอก็ฝืนใจให้ตัวเองยอมรับความจริงที่ว่าเธอมีลูกแล้วแต่หลังจากแต่งงานแล้ว เธอก็ยังต้องรับใช้แม่สามีอย่างเธอ"โอ้ งั้นแปลว่าพวกคุณอยากให้ฉันทิ้งลูกของฉันไปเหรอ?" เจียงเซิงยิ้ม"เซิงเซิง ขนาดตระกูลเจิ้งก็ไม่รังเกียจเรื่องนี้แล้ว เธอยังอยากพาลูกไปด้วย เธอนี่โง่หรือเปล่า?" ผู้เฒ่าเจียงใจร้อนขึ้นมายัยเด็กคนนี้ยังอยากจะทำลายการแต่งงานครั้งนี้เหรอ?อย่าปม้แต่จะคิดเลยเธอรีบมองไปที่วังเยี่ยนวังเยี่ยนเข้าใจดีว่าเธอกำลังต้องการสื่ออะไร ถึงยังไงต่อให้วันนี้ต้องใช้กำลังก็ตาม พวกเขาต้องให้สองคนนี้มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อกินข้าวไปถึงครึ่งทาง คนเหล่านั้นพูดคุยหันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเกือบเป็นทีมถ่ายทำได้แล้ว เจิ้งโหยวจินแอบมองเจียงเซิงเป็นครั้งคราว ยิ่งมองผู้หญิงคนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกเร่าร้อนมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งทำให้เขารู้สึกตัวเองปากคอแห้งไปหมดเจียงเซิงเพิกเฉยต่อสายตาที่เร่าร้อน และกินอาหารในชามของเธอต่ออย่างสง่างามเธอจะไม่แตะต้องเครื่องดื่มที่คนอื่นเทให้เธอ และเ

"นี่... รู้ทั้งรู้ว่านี่คือเจียงเซิง ทำไมกลายเป็น..." ผู้เฒ่าเจียงเซไป นังเจียงเซิงนั่นไม่ได้ถูกวางยาหรอกเหรอ?เจียงเซิงเดินเข้ามาช้าๆ เอ่ยปากช้าๆ และโต้ตอบ "อ้าว! ทำไมเป็นแบบนี้?""เจียงเซิง เป็นเธอใช่ไหม นังตัวดีทำร้ายลูกสาวของฉัน" วังเยี่ยนก้าวไปข้างหน้าเพื่อโจมตีเจียงเซิง แต่เจียงเซิงก็หลบเลี่ยงได้เจียงเซิงซ่อนตัวอยู่ข้างๆ คุณนายเจิ้งอย่างว่องไว "คุณไม่สามารถตำหนิฉันได้ เมื่อเจียงหลินมาส่งฉัน เธอบอกว่าเธอชื่นชมคุณชายเจิ้งมาเป็นเวลานาน และทุบตีให้ฉันสลบไป เมื่อฉันตื่นขึ้นมาฉันก็อยู่อีกห้องหนึ่งแล้ว""เธอพูดไร้สาระ ทั้งๆ ที่เธอ…"คนที่หมดสติบนเตียงค่อยๆ ลืมตาขึ้น และตื่นขึ้นมา แต่เมื่อเธอเห็นคนจำนวนมากยืนอยู่ในห้อง และร่างกายของเธอก็ปวดเมื่อย เย็นชา เธอก็ก้มศีรษะลงเมื่อเห็นว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้า ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาคลุมตัว "ฉัน ...ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง..."เมื่อเห็นเจียงเซิง และเจิ้งโหยวจินที่เปลือยเปล่าอยู่ข้างๆ เธอ เธอก็เหมือนเข้าใจอะไรได้ และร้องออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ "เจียงเซิง แกมันนังตัวดี แกทำร้ายฉัน!"เจียงเซิงแสดงท่าทางไร้เดียงสา "

ซือเย่เจ๋วมาได้ยังไง?เจิ้งโหยวจินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ "นาย... นายเป็นใคร?""พ่อของลูกเธอ ทำไม?"ดวงตาของซือเย่เจ๋วจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ด้วยไอ้สารเลวคนนี้มันคู่ควรพอที่จะแย่งชิงคนของเขางั้นเหรอ?เจิ้งโหยวจินอ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไร อาจเป็นเพราะเขาตกใจกับออร่าเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างของชายคนนั้นเจียงเซิงโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของซือเย่เจ๋ว และเอื้อมมือไปกอดคอของเขา "ที่รัก ทำไมคุณถึงเพิ่งมา"ความโกรธที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของซือเย่เจ๋ว เมื่อได้ยินเธอเรียกเขาว่า "ที่รัก" ทั้งยังโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและทำตัวอ่อนโยน แม้แต่ความคิดที่เขาต้องการถามจี้กับผู้หญิงคนนี้ไปแตะต้องผู้ชายคนอื่นเลยทำให้เขาไม่พอใจนั้นก็จางหายไปโดยสิ้นเชิงซือเย่เจ๋วสอดแขนโอบรอบเอวของเธอแล้วยกคางขึ้น "ถ้าผมไม่มา ผมจะรู้ได้อย่างไรว่ายังมีคนอืนคิดอะไรไม่ดีกับผู้หญิงของผมอยู่"ทันใดนั้นหน้าผากของเจียงเซิงก็กระโดดขึ้นเธอกัดฟันและยิ้มให้ความร่วมมือ "งั้นพาฉันกลับบ้านเถอะ"กลับบ้านมุมปากของซือเย่เจ๋วยกขึ้นเล็กน้อยคำว่า "พาเธอกลับบ้าน" ออกมาจากปากของผู้หญิงคนนี้ซึ่งค่อนข้างดี"เซิงเ

เธอเม้มริมฝีปากแล้วกล่าวเสริม "แค่ชาวยปล่อยเจียงยี่ออกมาก็พอ สำหรับบริษัทการท่องเที่ยวบ่อน้ำพุร้อนของพวกเขาจะเป็นยังไง มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย"เธอสามารถช่วยลุงของเธอออกมาได้ แต่เธอก็ไม่ลืมสิ่งที่วังเยี่ยนและผู้เฒ่าเจียงทำกับเธอเธอแค่เห็นแก่พ่อของเธอช่วยคนออกจากสถานีตำรวจเท่านั้น ส่วนเรื่องแื่นเธอจะไม่ยุ่งด้วยแน่นอนว่า หากพวกเขายังไม่รู้จับผิดชอบชั่วดี งั้นก็ค่อยว่ากันแล้วแหละซือเย่เจ๋วยืนขึ้นและเดินไปหาเธอ เอนตัวไปด้านหน้าโต๊ะเล็กน้อยแล้วมองดูเธอ "นำตัวคนออกมาก็ได้ แต่ว่า..."เขายื่นมือออกไปจับเธอไว้ในอ้อมแขน "คุณจะให้ผลประโยชน์อะไรแก่ผมบ้างล่ะ"เจียงเซิงหายใจเข้าลึกๆ และเธอรู้ดีว่าชายคนนี้จะต้องได้คืบจะเอาศอกอย่างแน่นอน!ขนตาของเจียงเซิงลดลงเล็กน้อย ไหนๆ ก็จะจูบแล้ว จะจูบกี่ครั้งมันก็เหมือนกันหมดแหละเป็นเรื่องยากเลยที่เธอเป็นฝ่ายเริ่ม แต่จู่ๆ เขาก็ยกนิ้วชี้ขึ้นและทับไว้ที่หน้าริมฝีปากของเธอ ดวงตาของเขาราวกับกำลังมีไฟเผาอยู่อย่างไรอย่างนั้น "อย่าใช้แค่นี้มาจัดการผม"เจียงเซิงตบมือของเขาออกไป "งั้นคุณต้องการอะไร?""ผมต้องการคุณ" เขาตอบโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าแก้มของเจียงเซ