บทที่ 217

ซือเย่เจ๋วมาได้ยังไง?

เจิ้งโหยวจินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ "นาย... นายเป็นใคร?"

"พ่อของลูกเธอ ทำไม?"

ดวงตาของซือเย่เจ๋วจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ด้วยไอ้สารเลวคนนี้มันคู่ควรพอที่จะแย่งชิงคนของเขางั้นเหรอ?

เจิ้งโหยวจินอ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไร อาจเป็นเพราะเขาตกใจกับออร่าเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างของชายคนนั้น

เจียงเซิงโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของซือเย่เจ๋ว และเอื้อมมือไปกอดคอของเขา "ที่รัก ทำไมคุณถึงเพิ่งมา"

ความโกรธที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของซือเย่เจ๋ว เมื่อได้ยินเธอเรียกเขาว่า "ที่รัก" ทั้งยังโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและทำตัวอ่อนโยน แม้แต่ความคิดที่เขาต้องการถามจี้กับผู้หญิงคนนี้ไปแตะต้องผู้ชายคนอื่นเลยทำให้เขาไม่พอใจนั้นก็จางหายไปโดยสิ้นเชิง

ซือเย่เจ๋วสอดแขนโอบรอบเอวของเธอแล้วยกคางขึ้น "ถ้าผมไม่มา ผมจะรู้ได้อย่างไรว่ายังมีคนอืนคิดอะไรไม่ดีกับผู้หญิงของผมอยู่"

ทันใดนั้นหน้าผากของเจียงเซิงก็กระโดดขึ้น

เธอกัดฟันและยิ้มให้ความร่วมมือ "งั้นพาฉันกลับบ้านเถอะ"

กลับบ้าน

มุมปากของซือเย่เจ๋วยกขึ้นเล็กน้อย

คำว่า "พาเธอกลับบ้าน" ออกมาจากปากของผู้หญิงคนนี้ซึ่งค่อนข้างดี

"เซิงเ