บทที่ 213

ของเล่นเก่าๆ ที่ผู้ชายคนอื่นทอดทิ้งนั้น ยังหวังจะพาลูกเข้ามาก้วยเหรอ?

ที่เป็นไปไม่ได้

แต่เมื่อเห็นว่าลูกชายของเธอชอบอีกฝ่าย เธอก็ฝืนใจให้ตัวเองยอมรับความจริงที่ว่าเธอมีลูกแล้ว

แต่หลังจากแต่งงานแล้ว เธอก็ยังต้องรับใช้แม่สามีอย่างเธอ

"โอ้ งั้นแปลว่าพวกคุณอยากให้ฉันทิ้งลูกของฉันไปเหรอ?" เจียงเซิงยิ้ม

"เซิงเซิง ขนาดตระกูลเจิ้งก็ไม่รังเกียจเรื่องนี้แล้ว เธอยังอยากพาลูกไปด้วย เธอนี่โง่หรือเปล่า?" ผู้เฒ่าเจียงใจร้อนขึ้นมา

ยัยเด็กคนนี้ยังอยากจะทำลายการแต่งงานครั้งนี้เหรอ?

อย่าปม้แต่จะคิดเลย

เธอรีบมองไปที่วังเยี่ยน

วังเยี่ยนเข้าใจดีว่าเธอกำลังต้องการสื่ออะไร ถึงยังไงต่อให้วันนี้ต้องใช้กำลังก็ตาม พวกเขาต้องให้สองคนนี้มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อกินข้าวไปถึงครึ่งทาง คนเหล่านั้นพูดคุยหันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเกือบเป็นทีมถ่ายทำได้แล้ว เจิ้งโหยวจินแอบมองเจียงเซิงเป็นครั้งคราว ยิ่งมองผู้หญิงคนนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกเร่าร้อนมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งทำให้เขารู้สึกตัวเองปากคอแห้งไปหมด

เจียงเซิงเพิกเฉยต่อสายตาที่เร่าร้อน และกินอาหารในชามของเธอต่ออย่างสง่างาม

เธอจะไม่แตะต้องเครื่องดื่มที่คนอื่นเทให้เธอ และเ