All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 231 - Chapter 240

เซียวหลานอธิบายอย่างอ่อนข้อให้ "แม่ ฉัน... ฉันว่าฉันกลับไปค้างคืนที่เดิมจะดีกว่าค่ะ""ค้างคืนที่เดิม? มันจะใช้ได้อย่างไร? " ผู้เฒ่าเจียงเห็นว่าเซียวหลานกลัวที่จะถูกเจียงเซิ่นรังเดียจ ดังนั้นเธอจึงเหลือบมองเจียงเซิ่นที่นิ่งเงียบก่อนพูดว่า "ในเมื่อนายตามภรรยาของนายกลับมาแล้ว งั้นก็ใช้ชีวิตให้ดีๆ สิ จะปล่อยให้ภรรยาของนายไปอยู่ข้างนอกทุกคืนแบบนี้ หากเรื่องถูกแพร่ออกไป มันจะฟังเข้าท่าไหม""แม่ แม่อย่าตำหนิเซิ่นเลย มันเป็นความผิดของฉันเอง" เซียวหลานโทษตัวเองทั้งหมด และภาพลักษณ์ที่เป็นภรรยาใจดีและเอาใจใส่ได้น่าประทับใจมากทีเดียวเจียงเซิ่นวางถ้วยชาลง แม้ว่าเขาจะยอมให้สองแม่ลุกเซียวหลานได้กลับตระกูลเจียงแล้ว แต่เรื่องที่เซียวหลานแกล้งท้องนั้นยังคงเป็นปมในใจของเขาแต่ว่า เมื่อเห็นว่าทัศนคติของเซียวหลานได้เปลี่ยนไปไม่น้อย เจียงเซิ่นจึงพูดช้าๆ "ในเมื่อกลับมาแล้ว ต่อไปก็อยู่บ้านต่อเลย"ถึงยังไงพวกเขายังไม่ได้หย่าจริงๆ หากมีข่าวลือแพร่สะพัด ผู้คนก็จะซุบซิบนินทาเอาเซียวหลานยิ้มอย่างอ่อนโยน "ค่ะ งั้นต่อไปฉันจะอยู่บ้านค่ะ"จู่ๆ เจียงเซิ่นก็ได้รับโทรศัพท์ "ทนายจ้าว?"เมื่อผู้เฒ่าเจียงได้ยินคำว

"อะไร... แม่หมายถึงอะไร?" เจียงเซิ่นไม่คิดว่าแม่ของเขาจะจ้างทนายความด้วย"สวัสดีครับ ประธานเจียง ผมคือนายเหอ ซึ่งเป็นทนายความของผู้เฒ่าเจียง ผู้เฒ่าเจียงมอบหมายให้ผมมาที่นี่ ผมมีเอกสารเรื่องสิทธิ์โอนหุ้นไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ คุณลองดูครับ"เจียงเซิ่นหยุดชะงัก และเมื่อเขาเห็นว่าผู้มีอำนาจในสัญญาโอนหุ้นในมือของเขาเปลี่ยนเป็นเจียงเฮง ใบหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแย่ลงเพราะคนธรรมดาที่ตาเฉียบแหลมต่างก็มองออกทันทีว่าสัญญาโอนหุ้นนี้เป็นของปลอม และเจียงเซิ่นจะไม่รู้ได้อย่างไร"ลูกเอ๋ย นายก็เห็นแล้ว ว่าในสัญญาโอนหุ้นนี้เขียนชื่อของเฮงเอ๋อไว้ ดังนั้น ไวน์เนอร์ จิวเวลรี่จะเกี่ยวอะไรกับเจียงเซิงคนนั้นด้วยล่ะ?"ผู้เฒ่าเจียงตะคอกอย่างไม่แยแสหากไม่ใช่วังเยี่ยน ลูกสะใภ้คนโตมาเตือนเธอ นังตัวดีเจียงเซิงคนนั้นคงจะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อรับสิทธิ์การโอนหุ้นในวันนี้ไปแล้วถึงยังไงสัญญาฉบับนี้เป็นลูกชายของเธอมอบออกไปให้ เธอแค่ให้ใครบางคนมาแก้ไขมันสักนิดก็เท่านั้นเจียงเซิ่นโกรธจนหัวเราะออกมา เขาโกรธที่แม่ของเขากล้าใช้วิธีนี้เพื่อห้ามเขา สิ่งที่น่าตลกคือวิธีที่เธอใช้นั้นมันต่ำทรามและไม่เข้าท่ามากปร

หลัวหู่พูดอย่างร่าเริงว่า "ใช่ไง พี่หลิงโหรวและฉันกลับมาเป็นเพื่อท่านผู้เฒ่าในครั้งนี้"พี่น้องสองคนรวมตัวกันอยู่ที่นั่น ส่วนฝั่งนี้ ผู้หญิงคนนั้นไปหาซือเย่เจ๋ว และยิ้มหวานๆ "เย่เจ๋ว ไม่ได้เจอคุณมาหลายปีแล้ว แต่คุณยังไม่ได้เปลี่ยนเลยนะ"ซือเย่เจ๋วตอบรับอย่างเรียบๆเมื่อเห็นว่าทัศนคติของเขาที่มีต่อตัวเองยังคงเย็นชา ซูหลิงโหรวก็ไม่ได้คิดอะไรเลย ถึงยังไงซือเย่เจ๋วก็ไม่เคยเปลี่ยนไปในสายตาของเธอเขาเย็นชากับทุกคนตลอดเป็นคนไร้อารมณ์ ฉลาดมีเหตุผล เย็นชาและเด็ดขาด และนี่ก็คือเสน่ห์ของเขาเช่นกัน"เขาไม่ได้เปลี่ยน เขาแค่มีลูกเพิ่มมาสามคน และตอนนี้เขาก็เป็นพ่อคนแล้ว" ท่านผู้เฒ่าอุทาน เมื่อเขาหนีออกจากบ้านไปต่างประเทศ ไอ้หมอนี่อายุเพียงสิบห้าสิบหกปีเท่านั้นดวงตาของซูหลิงโหรวฉายแววอำมหิต แต่มันหายไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่เจอกันแค่กี่ปีเอง เย่เจ๋วก็มีลูกแล้ว..."ฮึ่ม เป็นฝีมือของนังตัวดีเจียงเซิงอย่างที่คิดจริงๆ!" ท่าทางของผู้เฒ่าเจียงเปลี่ยนไปเมื่อเธอเห็นรูปถ่ายที่เจียงเวยส่งมาเธอว่าแล้วเชียว ทำไมมีคนใจดีและส่งรูปถ่ายให้วังเยี่ยน นี่เป็นกับดักที่เธอตั้งไว้อย่างชัดๆ เพื่อให้พวกเขากระโดดเข้

เจียงเซิงยิ้มแต่ไม่พูดอะไรท่านผู้เฒ่าวางแก้วไวน์ลง สีหน้าของเขาดูจริงจังมากขึ้นและถามว่า "เด็กหญิงดูอ่อนโยนคนนี้ที่สามารถรับตำแหน่งนายหญิงในอนาคตของตระกูลซือได้เหรอ"คำพูดของท่านผู้เฒ่าทำให้บรรยากาศในนั้นตึงเครียดเล็กน้อย ในสายตาของเขา นายหญิงของตระกูลซือในอนาคตต้องไม่ใช่เด็กหญิงตัวดูอ่อนโยนแบบนี้ เธอต้องมีความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจควบคุมอนอื่นได้แต่เมื่อเขามองหญิงสาวคนนี้ที่ดูอ่อนแอ แน่นอนว่าเขาต้องเกิดข้อสงสัยเป็นธรรมดาซูหลิงโหรวหรี่ตาลง และดูเหมือนได้เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้าของเธอ เธอเข้าใจมาตรฐานของท่านผู้เฒ่าที่เลือกหลานสะใภ้ของเขาอย่างดี อย่างน้อยต้องสามารถช่วยเหลือตระกูลซือ ได้คุ้นเคยเรื่องทั้งหมดของตระกูลซือด้วยถึงยังไงตระกูลซือไม่ใช่แค่นักธุรกิจธรรมดาๆ หากเป็นผู้หญิงไร้ความสามารถ เมื่อไป "องค์กรเย่เยี่ยน" และไม่แม้แต่มีอำนาจสั่งงานคนเหล่านั้นด้วยซ้ำ เธอจะรักษาตำแหน่งนายหญิงของตระกูลซือให้มั่งคงได้อย่างไร?ขนตาของเจียงเซิงสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าเธอต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกซือเย่เจ๋วจับมือแน่นขึ้น และปลอบเธอด้วยสายตาของเขา"คุณปู่ นั่นมันเป็นเกณฑ์ในการเลือก

เพราะไม่ว่ายังไงตราบใดที่พวกเขายังเป็นลูกของซือเย่เจ๋ว ความสัมพันธ์ในครอบครัวของพวกเขาจะไม่สามารถตัดขาดได้เจียงเฉินเฉินหันหน้าออกไป "ยังไงหนูก็ไม่ชอบอยู่เลย"เจียงเหยียนเหยียนไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตาม เขารู้แค่ว่าคนที่ไม่ดีกับแม่ของเขา งั้นเขาก็ไม่มีทางดีกับเขา"เย่เจ๋ว"ซูหลิงโหรวตามเขาออกมาซือเย่เจ๋วหันกลับมาอย่างไม่แยแสและจับมือของเจียงเซิง "มีอะไเหรอ?"เจียงเซิงก็มองกลับมาที่เธอด้วย เธอบอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้มีใจให้ซือเย่เจ๋วสินะ?"เย่เจ๋ว ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะช่วยคุณชักชวนคุณปู่ เพราะยังไงแล้ว…" ขณะที่เธอพูดก็มองไปที่เจียงเซิง "เพราะยังไงแล้ว มันไม่ยุติธรรมเลยที่ให้คุณเจียงเข้ากองทัพ"เจียงเซิงหรี่ตาลง เธอจะช่วยตัวเองเหรอ?เด็กทั้งสามคนจ้องมองไปที่ซูหลิงโหรวเพียงเท่านั้น ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีท่าทีเหมือน "เจียงเวย" หรือว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อยากจะตามตื้อพ่อของพวกเขาเหมือนเจียงเวยเหรอ?ดวงตาของซือเย่เจ๋วมืดลงเล็กน้อยและเขาไม่พูดอะไรเลยเจียงเซิงยิ้มจางๆ "ขอบคุณคุณซูสำหรับความหวังดีนะ แต่ฉันเป็นคนคนไหนคำนั้นค่ะ"รอยยิ้มบนใบหน้าของซูหลิงโหรวแข็งทื่อเล็กน้อย "จริงเหรอ? ฉัน