บททั้งหมดของ องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก: บทที่ 131 - บทที่ 140

“ท่านแม่! หยุดพูดได้แล้ว! ท่านพ่อพูดแล้วนี่ว่ามีเพียงคุณชายซีเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้! ท่านคิดจะทำร้ายท่านพ่อหรือ!” จ้าวเฉิงไฉได้ยินแม่ของเขาพูดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็เริ่มวิตกกังวล เมื่อฮูหยินจ้าวได้ยินสิ่งที่เขาพูด นางก็สงบลงทันที ในใจของนาง บุตรชายมีความกตัญญูมาโดยตลอด นางไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดเรื่องแบบนี้กับนางเสียด้วยซ้ำ “เจ้ากำลังพูดอะไร ข้าทำร้ายอะไรพ่อเจ้า? คนที่ทำร้ายเขาคือลูกอกตัญญูเช่นเจ้าต่างหาก เจ้าไม่ไปเชิญท่านหมอเทวดาเฮ่อหลาน แต่กลับเชิญคุณชายน้อยเช่นนี้มาจะมีประโยชน์อะไร?! ที่ข้าทำตัวนอมน้อมสงบเสงี่ยมเช่นนี้ก็เพื่อใครเล่า ถ้าไม่ใช่เพราะอยากให้พ่อเจ้าหายดีเร็ว ๆ?!” ขณะที่พูด ฮูหยินจ้าวรู้สึกเสียใจมากขึ้นเรื่อย ๆ และน้ำตาของนางไหลไม่หยุด “และถ้าพ่อของเจ้าไม่ได้ใช้เงินทั้งหมดที่เคยได้รับจากหอหุยชุนไปช่วยเหลือขอทานเหล่านั้นเสียหมด ตอนนี้ก็คงไม่ต้องขายทุกอย่างเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่ารักษาหรอก” “ที่ผ่านมาข้าใช้ชีวิตลำบากร่วมกับเขามา ข้าก็ไม่เคยบ่น ยามเขาป่วยข้าก็พยายามไปขอร้องให้คนมารักษา เจ้าเป็นลูกที่ดี แต่ตอนนี้กลับกล่าวหาว่าข้ากำลังทำร้ายพ่อของเจ้าอีกรึ?!” “ชาติที่แล้วข

ด้วยความร้อนรน หลายคนจึงเข้าไปในเรือนชั้นใน เมื่อนึกถึงสิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดก่อนหน้านี้ จ้าวเฉิงไฉก็เปิดหน้าต่างให้อากาศไหลเวียนอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายอากาศภายในห้องก็ดีขึ้นมาก ตอนนี้เถ้าแก่จ้าวนอนอยู่เงียบ ๆ อยู่บนเตียง ใบหน้าของเขาหม่นหมอง และริมฝีปากดำคล้ำ ฉู่เนี่ยนซีเลิกเปลือกตาของเขาขึ้น สังเกตที่รูม่านตา จากนั้นจึงยืดตัวขึ้น “เถ้าแก่จ้าวมีปัญหาเกี่ยวกับตับ ประสิทธิภาพการทำงานของตับลดลงอย่างเห็นได้ชัด และสมรรถภาพทางกายของเขาก็ลดลงด้วย ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขามีไข้” ฉู่เนี่ยนซีพยายามอย่างมากที่จะอธิบายให้พวกเขาฟังโดยใช้คำพูดที่เข้าใจได้ง่ายที่สุด กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเถ้าแก่จ้าวมีภาวะตับแข็ง ตอนที่นางอยู่ที่หอการแพทย์ นางสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเถ้าแก่จ้าวเป็นสีเหลืองและนัยน์ตาขุ่นมัว อีกทั้งเวลาที่เขาพูด เขาจะใช้มือคลำช่วงท้องตรงบริเวณตับของตัวเอง เมื่อนางเห็นเช่นนั้นก็เลยพอเดาได้ว่าเขาน่าจะมีปัญหาเกี่ยวกับตับ ในตอนนั้นที่นางเตือนก็เพราะหวังดี แต่เขากลับเข้าใจเป็นอื่นไปเสียอย่างนั้น ตอนนี้ตับของเขาเสียหายหนักแต่โชคดีที่ไม่กลายเป็นมะเร็งตับไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้น แม้จะรักษาได้แต

“ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้น เมื่อทำความคุ้นเคยแล้ว ท่านก็จะทำได้ดีเอง ส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาล ตอนนี้เถ้าแก่จ้าวอาจจะยังไม่มีจ่าย เช่นนั้นต่อไปนี้ค่อยหักจากเงินเดือนของท่านจะว่าอย่างไร?” ตอนนี้เถ้าแก่จ้าวเข้าใจความตั้งใจของนางแล้ว และรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง จนดวงตาของเขาเริ่มแดงก่ำ “นับจากนี้ชีวิตของจ้าวจงจะเป็นของคุณชายซี ข้าน้อยจ้าวผู้นี้ไม่ต้องการค่าจ้าง ข้ายินดีที่จะลงนามในสัญญาทาส จากนี้ไปคุณชายซีจะเป็นนายท่านของข้าน้อย!” ไม่ว่าเถ้าแก่จ้าวจะอ่อนเพลียแค่ไหนก็ตาม แต่เขาคุกเข่าลงอย่างจริงใจและเด็ดเดี่ยว ฉู่เนี่ยนซีและคนอื่น ๆ ไม่คิดว่าเขาจะเลือกทำเช่นนี้ การลงนามในสัญญาทาสก็เหมือนกับการขายตัวเอง ในอนาคตเขาจะไม่มีสิทธิเช่นปุถุชนทั่วไป จะเป็นเพียงทาสไปตลอดชีวิต และเขาจะต้องทำทุกอย่างที่ฉู่เนี่ยนซีสั่ง นั่นทำให้ฉู่เนี่ยนซีตกใจและรู้สึกว่านางมองคนไม่ผิด จากนั้นนางก็ยิ้มและพูดติดตลกกับเขาว่า “ถ้าข้าเดาไม่ผิด ลูกชายของท่านเตรียมตัวจะสอบจอหงวนใช่หรือไม่ ถ้าเขาสามารถสอบได้ระดับสูง แต่กลับมีพ่อเป็นทาสจริง ๆ นั่นจะไม่กลายเป็นเรื่องตลกหรอกหรือ อีกทั้งข้าเองก็ไม่ได้ต้องการทาส ถ้า

ความเชื่อมั่นของพี่น้องตระกูลอวี๋ที่มีต่อฉู๋เนี่ยนซีนั้นแทบจะฝังแน่นอยู่ในกระดูก และพวกเขาก็เชื่อฟังคำสั่งของนางด้วยชีวิตอวี๋หนานทะยานขึ้นและเอื้อมมือไปที่ช่องระบายอากาศอย่างไม่ลังเล ในไม่ช้า เขาก็กระโดดลงมาบนพื้นอีกครั้งโดยมีกระเป๋าเล็ก ๆ อยู่ในมือ“พระชายา” อวี๋หนานกางมือออก โดยมีกระเป๋าเล็ก ๆ สีฟ้าวางอยู่บนฝ่ามือของเขากลิ่นหอมพิเศษโชยออกมาจากกระเป๋าฉู๋เนี่ยนซีสูดดมอย่างหนัก และมุมปากของนางก็โค้งงอขึ้นทันทีผลหยินหยาง！นี่คือกลิ่นของผลหยินหยาง!มิน่าล่ะ เนื้อและแกนของผลหยินหยางมีคุณสมบัติคือหยางที่มีฤทธิ์เย็นและหากเดาไม่ผิด พิษที่พวกเขาได้รับ ต้องมาจากแกนของผลหยินหยางแน่หากกินแกนผลหยินหยางเข้าไปจะเป็นการทำร้ายม้ามและกระเพาะอาหาร แถมยังเป็นพิษอย่างมากต่อบางคนที่เป็นหวัด และยังมีอีกหน้าที่หนึ่งคือช่วยเสริมให้สมารถดูดซึมยาได้ดีอีกด้วยแต่เมื่อรวมกับผงโลกคาวโลกีย์ก็จะมีบทบาทในการทำให้เป็นกลาง โดยไม่ทำลายรากยาถ้าอยากให้พิษโลกคาวโลกีย์มีประสิทธิผลมากขึ้นจะต้องรับประทานเข้าไป เพราะหากพึ่งพาการสูดดมเพียงอย่างเดียว ฤทธิ์ทางยาจะให้ผลน้อยกว่าหนึ่งในสิบ ดังนั้นบุคคลนี้จึงอาศัยแก

เมื่อมองดูดวงตาที่เป็นประกายของเขา ใบหน้าของฉู่เนี่ยนซีก็ร้อนขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เขาบอกว่านางงามอย่างนั้นหรือ? สายตาของเขาผิดปกติหรือเปล่า?แต่เสียงที่ทุ้มลึกและนุ่มนวลของบุรุษผู้นี้ก็ทำให้อบอุ่นใจมาก แม้แต่ฉู่เนี่ยนซีที่ปกติแล้วจะสงบก็ไม่อาจต้านทานได้เย่ฉงเฉิงไม่คิดว่าเย่เฟยหลีจะตอบเช่นนี้ เขาโกรธมากจนพูดไม่ออกเป็นเวลานานมีเพียงสองคำที่หลุดออกมาในตอนท้าย "ข้าขอตัว!"แล้วเขาก็รีบออกไปจากห้องทันที!ทันใดนั้นในห้องก็เหลือเพียงเย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีใบหน้าของฉู่เนี่ยนซีเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อนึกถึงคำพูดของเขา ทำให้นางได้แต่สาปแช่งอยู่ในใจ‘ให้ตายเถอะ ช่วงนี้นางเป็นอะไรไป’‘อะไรนิดอะไรหน่อยก็หน้าแดง เย่เฟยหลีเองก็เหมือนกัน ทำไมถึงได้เอาแต่หยอดอยู่เรื่อย’‘การแสดง! จะต้องเป็นการแสดงแน่ ๆ! มันคือการแสดงต่อคนนอก เพื่อให้เย่ฉงเฉิงจอมงี่เง่าคนนั้นโกรธ’‘ต้องเป็นเช่นนี้แน่’ เมื่อคิดเช่นนั้น ฉู่เนี่ยนซีก็ตบหน้าตัวเอง แล้วมองไปที่เย่เฟยหลี“ข้ามาดูว่าแผลของท่านเป็นอย่างไรบ้าง”เย่เฟยหลีพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะตกใจเมื่อเห็นการกระทำที่