บทที่ 136

ขณะที่ฉู่เนี่ยนซีกำลังครุ่นคิด นางก็เดินไปที่โต๊ะก่อนจะเขียนส่วนผสมทางยาสองสามอย่างลงบนกระดาษ แล้วส่งให้อวี๋ตง "ต้มส่วนผสมทางยาเหล่านี้แล้วแบ่งให้ทุกคน"

หลังจากยื่นใบสั่งยาให้กับอวี๋ตงแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็ยังคงคอยสังเกตอาการของผู้ป่วยและความผิดปกติในหอการแพทย์ต่อ

หลังจากนั้นไม่นานอวี๋ตง อวี๋หนาน เฮ่อหลานและคนอื่น ๆ ก็นำยาขึ้นมาป้อนให้กับผู้ป่วย

“โอ๊ย...เจ็บ”

“เจ็บเหลือเกิน...หนาวเหลือเกิน”

หนาวอย่างนั้นหรือ? ฉู่เนี่ยนซีตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองไปที่ผู้ป่วยคนที่พูด นางก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบอาการของเขา และดวงตาของนางก็เบิกกว้างด้วยความตกตะลึงทันที

“ช้าก่อน อย่าพึ่งป้อน”

เมื่อทุกคนได้ยินเสียงของฉู่เนี่ยนซี พวกเขาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเห็นนางเดินผ่านฝูงชนและไล่ตรวจดูอาการของแต่ละคน

จริง ๆ ด้วย คนเหล่านี้ไม่ได้รับพิษจากพิษชนิดเดียวกันเลย

พิษโลกคาวโลกีย์จะทำให้แขนขาอ่อนแรงและปวดท้องเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาว และเจ็บปวดจนเหงื่อโทรมเช่นนี้

แต่เมื่อเวลาผ่านไปบางคนกลับเริ่มรู้สึกหนาว

อาการเหมือนกันแต่ความแตกต่างอยู่ที่สภาวะร้อนและเย็น

“ให้ยาคนไข้ที่มีเหงื่อบนศีรษะก่