บทที่ 138

เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าเย่เฟยหลียังคงได้รับบาดเจ็บ นางจึงสั่งการอีกสองสามอย่างก่อนจะเปลี่ยนชุดและกลับไปที่จวนอ๋อง

ขณะที่ฉู่เนี่ยนซีกำลังจะก้าวเข้าไปในเรือนนอนของเย่เฟยหลี นางก็ได้ยินเสียงการสนทนาดังออกมาจากด้านใน

“พี่สาม ข้าคิดว่าท่านถูกฉู๋เนี่ยนซีสตรีอัปลักษณ์...สตรีผู้นั้นวางยาแน่ ๆ ท่านถึงได้เอาแต่พูดแทนนางเช่นนี้!”

“วันนี้ข้าเห็นสนมซ่างกวานพูดคุยกับกระต่ายที่บาดเจ็บ แถมยังทำแผลให้มันด้วย ฉู่เนี่ยนซีเคยทำแบบนั้นหรือไม่？นางคงมีแต่จะเผามันกินเสียมากกว่า!”

ฉู่เนี่ยนซีถอยเท้ากลับไปอย่างเงียบ ๆ และอดไม่ได้ที่จะลูบจมูกตัวเอง องค์ชายเจ็ดคนนี้รู้จักนางดีทีเดียว เพราะนางจะเผามันกินจริง ๆ!

“เผาแล้วยังไง? หากเป็นข้า ข้าเองก็จะเผามันกินเช่นกัน” ราวกับว่าเย่เฟยหลีไม่ได้ยินประเด็นหลักที่เขาต้องการพูด เขากึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าไม่เห็นด้วย

เย่ฉงเฉิงหายใจแทบไม่ออก เขาตบต้นขาตัวเองก่อนจะยืนขึ้น

“ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น ข้าหมายความว่าสนมซ่างกวานเป็นคนจิตใจดี และมีเมตตาต่อสัตว์เล็กสัตว์น้อย นางจะมีเล่ห์เหลี่ยมได้อย่างไร? พี่สาม ตอนนี้ท่านมีทัศนคติต่อนางเช่นนี้แถมยังสั่งให้นางเปลี่ยนค