All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 351 - Chapter 360

380 Chapters

บทที่ 351

“ป้าเฉิน...” เจียงชั่นขยับเข้าไปจับมือเธอไว้แน่นป้าเฉินเหลือบมองแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆเธอเป็นเพียงหญิงชราที่ไม่มีอะไรเลย ดังนั้นจึงไม่มีอะไรให้ต้องกังวลแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจอย่างตระกูลเหยา แต่เธอก็ไม่กลัว เธอพร้อมที่จะต่อสู้เคียงข้างกับเจียงชั่นให้ถึงที่สุดหากว่าไม่มีเจียงชั่นกับฮั่วจือสิง เธอจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตอย่างดีแบบนี้เชียวหรือ?ในเมื่อยังเป็นคน แน่นอนว่าก็อยากจะตอบแทนในสิ่งที่พวกเขามอบให้มา“ฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า” คุณนายเหยาไม่เคยโกรธมากขนาดนี้มาก่อนทั้งที่ตระกูลเหยาและตระกูลฮั่วมีสถานะที่เท่าเทียมกัน แต่ไม่นึกเลยว่าจะถูกคนรับใช้ยอกย้อนกลับแบบนี้“ม่านหนิงของเราได้รับบาดเจ็บนะ ตระกูลเหยาเองก็เสียหน้า นี่เธอยังจะแบลคเมล์เราอีกงั้นเหรอ?”“เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวิดิโอนี้คืออะไร แต่ยังกล้ามาพูดให้เราเสียชื่อเสียง ถ้ากล้าก็เปิดเลยสิว่าวิดิโอบ้า ๆ นี่มันมีอะไร”ปากของคุณนายเหยาไปเร็วมากกว่าสมอง เหยาเจิ้งไม่สามารถหยุดเธอเอาไว้ได้ทันซ้ำยังมีคนกระซิบอีกว่าอยากจะดูวิดิโอนี้ป้าเฉินยิ้มแล้วกระแอมไอสองครั้ง “แน่นอนสิคะว่าฉันจะเปิดให้ทุกคนได้ดู แต่ขอให้ทุกคนเป็นพยานว่าถ้า
Read more

บทที่ 352

เจียงชั่นดูเมินเฉย “ลืมไปเถอะค่ะ ฉันไม่อยากได้เงินจากตระกูลเหยา”“แต่พวกเขาต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีของฉันคืนมา”เหยาเจิ้งเบิกตากว้างเจียงชั่นสบตาแล้วพูดทีละคำอย่างชัดเจน “ฉันอยากให้คุณเหยา คุณนายเหยาและลูกสาวของพวกเขาต่อโทษฉันต่อหน้าทุกคนอย่างเป็นทางการ”“ไม่ได้นะ” คุณนายเหยาเป็นคนแรกที่ตะโกนออกมา เหยาเจิ้งจึงหันไปหยุดเธอเอาไว้ทันทีเหยาเจิ้งมองฮั่วจือสิง พยายามที่จะใช้ความอาวุโสของตัวเองห้ามปรามชายหนุ่ม“จือสิง เห็นด้วยกับเรื่องนี้ไหม?”ฮั่วจือสิงยิ้มแล้วกอดเจียงชั่นเอาไว้ “ผมเชื่อฟังภรรยาของผมเสมอ”เหยาเจิ้งหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระงับความโกรธที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ในอกตอนนี้หวังเหม่ยหยุนบอกกับทุกคนว่าหญิงสาวเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลฮั่ว ส่วนฮั่วจือสิงก็แสดงออกชัดเจนว่าเธอคือภรรยาเห็นได้ชัดว่าไม่มีที่เหลือให้กับตระกูลเหยาอีกแล้ว“จือสิง” เหยาเจิ้งเสียงสั่น “เธอเรียกฉันว่าลุง ฉันอายุพอ ๆ กับพ่อของเธอนะ เธอ...”“แล้วใครบอกว่าถึงคนทำผิดเป็นผู้อาวุโสจะไม่ต้องขอโทษเวลาที่ทำผิดพลาดครับ” ฮั่วจือสิงขึ้นเสียงเหยาเจิ้งอยากจะพูดต่อ แต่จากปลายหางตาเขาเห็นบอดี้การ์ดของตระกูลฮั่วเริ่มล้อมเข้าม
Read more

บทที่ 353

เหยาเจิ้งกลับไปที่วิลล่า ทันใดนั้นก็ถอดเสื้อคลุมแล้วโยนมันลงบนพื้นด้วยความโกรธคนรับใช้ทุกคนมองเขาด้วยความว่างเปล่า ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาคุณนายเหยาเองก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว ขอบตาของเธอเริ่มแดงก่ำ ก่อนที่จะพูดออกมาทั้งความโกรธและเสียใจ “ฉันไม่เคยรู้สึกเสียหน้าและอับอายขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต!”เหยาเจิ้งเหลือบมองเธอโดยไม่พูดอะไรคุณนายเหยาเติบโตมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง เธอแต่งงานมา 20 กว่าปีแล้ว และสถานะก็เปรียบเทียบได้กับ 3 ตระกูลหลักอื่น ๆทว่าตอนนี้กลับต้องก้มหัวลงไปขอโทษเจียงชั่น“นี่ฉันเป็นอะไรไป” คุณนายเหยาร้อง “ความผิดเดียวของฉัน คือฉันไม่ควร...”“พอได้แล้ว!” เหยาเจิ้งจ้องมองเธอเขารู้ดีว่าเธอกำลังจะพูดอะไรทว่าต่อหน้าเหยาม่านหนิง มันเป็นเรื่องดีที่สุดที่จะไม่พูดแบบนั้นออกมาเหยาเจิ้งหันไปมองลูกสาวที่ยืนอยู่หน้าประตูไม่กล้าเข้ามา เท่านั้นสีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมมากกว่าเดิม“แกยังจะกล้ายืนอยู่ตรงนั้นอีก” เขาตะคอก “สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทั้งหมดก็เป็นเพราะแก!”“ถ้าอยากจะจัดการกับเจียงชั่นก็ควรจะคิดหาวิธีที่มันฉลาดกว่านี้หน่อย! ถึงแม้ว่าตระกูลเห
Read more

บทที่ 354

เหยาม่านหนิงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นราวกับรูปปั้น ยืนอยู่นานกว่าจะได้สติกลับมาแล้วเดินจากไปอย่างช้า ๆสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ลูกบุญธรรม ลูกสาวตระกูลเหยา...คำพูดของผู้เป็นแม่ยังคงหลอกหลอนเธอราวกับผี มันทำลายความภาคภูมิใจทั้งหมดที่เธอมีให้กับตัวเองคำพูดเหล่านั้นได้ปลุกให้เธอตื่นขึ้นมาเผชิญความจริงถึงสถานะลูกสาวคนเดียวของตระกูลเหยา เธอเป็นเพียงหญิงสาวที่มีชีวิตร่ำรวยและเพียบพร้อม ทว่าข้างในกลับกลวงโบ๋....เหยาม่านหนิงเดินไปที่สนามหญ้าโดยบังเอิญ คฤหาสน์ตระกูลเหยานั้นยิ่งใหญ่ราวกับปราสาทหรูหรา ทว่าไม่มีส่วนไหนเลยที่เป็นของเธอจริง ๆร่างบางเดินผ่านไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงยังสวนหลังบ้าน มีอาคารสไตล์จีนหันไปทางทิศเหนือซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางภูเขาและแม่น้ำ เป็นที่พักที่ยอดเยี่ยม ว่าแล้วมือเล็กก็กำหมัดแน่น จ้องไปมองที่ประตูด้วยความขุ่นเคืองใจ“คะ..คุณหนู?” คนรับใช้ชราเปิดประตูออกมาเจอเธอด้วยความประหลาดใจ “มาที่นี่ทำไมคะ?”“น้องสาวของฉันอยู่ที่ไหน?”“กำลังพักผ่อนค่ะ”“ฉันจะเข้าไปดูเธอ”คนรับใช้พยายามห้ามแต่ก็ทำไม่ได้เหยาม่านหนิงเดินเข้ามาทันทีอาคารหลังนี้ถูกตกแต่งไว้ด้วยความประณีตและสวยงาม
Read more

บทที่ 355

เหยาหว่านยินตะลึงและอยากจะปฏิเสธทว่าโดนเหยาม่านหนิงคว้าผมเอาไว้เสียก่อนเหยาหว่านยินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ราวกับว่าหนังศรีษะของเธอกำลังจะหลุดออกมา เด็กสาวกัดฟันและอดทนมองดูการกระทำของเหยาม่านหนิงอย่างนั้น ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก “พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะ...”“ไม่ต้องการงั้นเหรอ?”ใบหน้าของเหยาม่านหนิงดุร้าย ในขณะที่กำมือแรงขึ้น“ถ้าไม่ใช่เพราะแก พ่อกับแม่ก็จะมอบความรักทั้งหมดมาให้ฉัน! ฉันร่างกายแข็งแรงกว่า สวยกว่า มีความสามารถมากกว่า...แต่ทำไมฉันถึงเป็นได้แค่ตัวแทนแกล่ะ?”“เป็นเพราะแก เหยาหว่านยิน!” เหยาม่านหนิงดึงผมของอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง “แกไม่สมควรอยู่บนโลกใบนี้! ลูกสาวของตระกูลเหยาคือฉันคนเดียวเท่านั้น!”“ทำไมแกไม่ตายไปสักที!”“อย่านะ” เหยาหว่านยินร้องทั้งน้ำตาแต่เพราะเธอเป็นคนพิการที่ต้องอยู่บนรถเข็นตลอดเวลา จึงไม่สามารถช่วยตัวเองได้ทันทีที่เหยาม่านหนิงถูกพ่อกับแม่ดุด่า เธอก็จะมาระบายความโกรธ เหยาหว่านยินเคยคิดที่จะเปิดโปงเรื่องนี้ต่อทุกคน แต่เธอก็ถูกเหยาม่านหนิงขู่ว่าจะทำให้ไม่สามารถเจอหน้าพ่อกับแม่อีก“เหยาหว่านยิน ตอนนี้คือที่อยู่หน้าพ่อกับแม่ก็คือฉัน ถ้าฉัน
Read more

บทที่ 356

อยากให้โลกที่มีเพียงเขาและเธอมีมากกว่านี้อีกหน่อย...สีหน้าของเจียงชั่นแดงระเรื่อ จำได้ว่าเขาเคยบอกเธอเรื่องนี้มาก่อนฮั่วจือสิงมองเธอเงียบ ๆเขายิ้มแล้ววางมือลงบนไหล่เปลือยของเธอ...ในตอนเช้าที่ฮั่วจือสิงตื่นขึ้นมา เขายังเห็นเจียงชั่นหลับอยู่ข้าง ๆ จึงลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆ แล้วเข้าไปเอาซุปที่ป้าเฉินทำไว้ให้มาอุ่นตอนนี้ป้าเฉินทำซุปบำรุงร่างกายไว้ให้เธอดื่มทุกวันวันละหลายครั้งแต่ไม่ว่าจะดื่มเท่าไร ก็เหมือนว่าจะยังไม่เป็นผลมากนักฮั่วจือสิงหัวเราะเบา ๆ และทันทีที่เดินเข้าไปในครัวก็ได้ยินเสียงร้องของลูกแมวหน้าต่างห้องครัว หากเปิดออกไปก็จะเห็นสนามหญ้าเขียวยขจี มีแมวส้มตัวอ้วนตัวหนึ่งกระโดดไปบนขอบหน้าต่างแล้วกำลังยืดตัวบิดขี้เกียจท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆมันเป็นแขกประจำของซีหยวนครั้งแรกที่พบกับเขา มันยังเป็นแมวจรที่ตัวผอมและน่าสงสาร เขายังคิดอยู่เลยว่ามันจะมีชีวิตรอดไปได้อีกนานสักเท่าไรต่อมาเจียงชั่นก็ช่วยดูแลมันอย่างดี แถมยังสร้างที่อยู่ให้เจ้าแมวส้มในบริเวณสวน ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะมีความสุขและกินมากขึ้นทุกวัน ร่างกายก็แข็งแรงขึ้นเรื่อย ๆ บางครั้งที่เห็นเจียงชั่นออกไปหา มันก็จะร
Read more

บทที่ 357

เจียงชั่นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคล้องมือไว้ที่คอแกร่ง แล้วจูบคนตรงหน้าด้วยความรักแม้ว่าเขาจะไม่พอใจ ทว่าก็ปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเอง“คุณไม่ต้องทำอาหารเช้าหรอกนะ” เจียงชั่นเอ่ยเบา ๆ “ป้าเฉินกำลังไปซื้อของที่ตลาดเดี๋ยวก็กลับมาแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวเขาก็กลับมาทำอาหารเช้าให้”“อีกอย่างป้าเฉินบอกว่าฉันต้องดื่มซุปนี่ก่อนอาหารเช้า”เจียงชั่นเอ่ยแล้วจะเอื้อมมือไปหยิบมันมาดื่มทว่าความคิดแวบหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจของฮั่วจือสิงอย่างรวดเร็ว เขารีบวางชามซุปลงทันทีเจียงชั่นตกตะลึงแล้วมองเขาอย่างงุนงง “คุณ...มีอะไรหรือเปล่า?”“อ้อ เปล่าหรอก” เขากลับมามีสติอีกครั้ง “มันเย็นแล้ว อย่าดื่มเลยนะ”“ป้าเฉินบอกให้อุ่นร้อนอยู่เสมอไม่ใช่เหรอคะ?”“ชั่นชั่น” เขาหยุดชั่วคราว “ตอนนี้อย่าเพิ่งดื่มมันเลย อีกอย่างป้าเฉินก็อายุมากแล้ว ต้องดูแลทั้งงานบ้านและทำอาหาร เธอน่าจะเหนื่อยมาก”ท่าทางจริงจังของเขาทำให้เธอสับสน“หลังจากนี้ถ้าต้องกินข้าวที่บ้าน ผมจะให้คนเอาอาหารมาส่งให้แทน”เจียงชั่นตกใจและอยากจะถามอะไรบางอย่างกับเขา ทว่าก็ไม่ได้ถามออกไปฮั่วจือสิงขอให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพาไปทานอาหารเช้าที่หมิงหวงเขารู
Read more

บทที่ 358

เจียงชั่นแลบลิ้นออกมาแล้วยิ้มจนตาหยีเธอไม่สนใจเขาและเดินตรงไปที่ถนน บริษัทหยู่เฟิงมีเดียอยู่ใกล้มาก ห่างออกไปเพียงหนึ่งถนน เธอจึงรีบเดินไปที่บริษัทฮั่วจือสิงยืนอยู่ใต้อาคารสักพักฟางฮั่นก็โทรหาเขาแล้วพูดว่า “นายน้อย คุณไม่รู้จักสไตล์การทำงานของประธานฟู่เหรอครับ? เธอไม่ชอบที่พนักงานเอาเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวมาส่งผลต่องานนี่ครับ!”“ถ้าหากว่าคุณประกาศความสัมพันธ์กับคุณเจียงในบริษัทอย่างเปิดเผย มันจะนำปัญหามามากมาย!”ฮั่วจื้อสิงตอบอย่างไม่พอใจ “จะมีปัญหาอะไร?”“ก็อย่างเช่น... ศิลปินที่อยู่ภายใต้การบริหารของเธอจะทำตามเธอในเรื่องของความสัมพันธ์ แล้วพวกเขาจะมุ่งโฟกัสงานของตัวเองได้ยังไงกันล่ะครับนายน้อย?”สีหน้าของฮั่วจือสิงจริงจังมากขึ้น “แล้วฉันต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักภรรยาฉันด้วยหรือไง?”ฟางฮั่นหัวเราะอย่างขมขื่น “แต่นั่น..คือสิ่งที่แม่คุณบอกไว้น่ะครับ”ฮั่วจือสิงตัดสายโทรศัพท์ทันทีแม้ว่าเขาจะถูกสั่งไม่ให้ทำตัวยิ่งใหญ่และเป็นที่เตะตา แต่เขาก็ยืนกรานที่จะทำมัน!ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในทางเข้าของหยู่เฟิงมีเดีย พนักงานต้อนรับก็หยุดเขาไว้เพราะเป็นบริษัทใหม่ฟู่ซิ่วอวี้จึงเอาพนั
Read more

บทที่ 359

หัวใจของเจียงชั่นเต้นเร็วขึ้นและกำลังตื่นตระหนกจู่ ๆ ก็มีสายหนึ่งโทรเข้ามาหัวใจของเธอสั่นไหว ก่อนจะได้ยินเสียงอ่อนโยนจากปลายสาย “เจียงชั่น? ผมเองนะเสิ่นเซียว”“ค่ะ” เธอสงบสติอารมณ์ “มีอะไรเหรอคะ?”ปลายสายหยุดชั่วขณะ “คุณมาที่คลินิกตอนนี้ได้ไหม? ที่ทำงานของผม วันนี้ผมมีเรื่องไปปรึกษาจากแผนกจิตเวชมา”เจียงชั่นสังหรณ์ใจว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับฮั่วจือซินเธอวางแล้วแล้วรีบมุ่งหน้าไปทันทีเสิ่นเซียวเองก็กำลังรอเธออยู่ ทันทีที่เจอกันพวกเขาก็ทักทายกันเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะมองเธออย่างพิจารณา ในแววตามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่“ช่วงนี้ผมคอยให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยากับเพื่อนผมคนหนึ่ง” เขาเอ่ยเจียงชั่นหยิบเอกสารขึ้นมาดู ในขณะที่มือเล็กก็สั่นไหวเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้คำว่า ‘ซึมเศร้า’ แทงทะลุหัวใจของเธอราวกับมีที่แหลมคม“นี่มัน...” เธอมองเสิ่นเซียวเสิ่นเซียวถอนหายใจ “นี่เป็นผลการทดสอบที่เกิดกับเพื่อนสนิทของผมเอง”“ว่าไงนะ?”“มันเป็นอาการซึมเศร้าระยะเริ่มต้น แต่ตราบใดที่คุณให้ความร่วมมือมันก็มีโอกาสที่จะหายขาดได้”เสิ่นเซียวรู้สึกเสียใจมาก “ในระหว่างบทสนทนาของผมกับเธอ ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าการข
Read more

บทที่ 360

สีหน้าของเจียงชั่นเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอเองก็คิดอยู่นานดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับหยินเส่าฉิงมานานมากแล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องวุ่นวายในบ้านครั้งล่าสุด“ฉันไม่แน่ใจค่ะว่าเขาอยู่ที่หยางเฉิงหรือเปล่า?” เจียงชั่นตอบตามตรง “แต่เขาทำงานเป็นคนงานที่คฤหาสน์ตระกูลฮั่ว มีงานมากมายที่นั่นทุกวัน ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะลาออกแล้วใช่ไหมคะ?”“โอ้” เสิ่นเซียวพยักหน้า “ผมคิดว่าเขาคงออกไปจากหยางเฉิงแล้ว”“หมอเสิ่น!” เจียงชั่นพูดอย่างเร่งรีบ “ถึงแม้ว่าเขาจะปรากฎตัว แต่ก็ปล่อยให้เจอจือซินไม่ได้นะ”“ทั้งจือซินและจือสิงเองก็ตาม ฉันไม่อยากให้พวกเขาต้องเจอคนคนนี้ เขาอันตรายเกินไป”เสิ่นเซียวครุ่นคิดแล่วพยักหน้าเล็กน้อยตอนนั้นเองที่ผู้ช่วยเข้ามาบอกบางอย่างกับเขาด้วยความตื่นตระหนก “คุณฮั่วตื่นแล้วค่ะ แต่สภาพจิตใจของเธอไม่ดีนัก...”เสิ่นเซียวจึงรีบเข้าไปที่ห้องทันทีเจียงชั่นติดตามเขาเข้าไป ทันทีที่เข้าไปในห้องก็เห็นฮั่วจือซินมีท่าทางที่สงบ เขาจึงโล่งใจเล็กน้อยเสิ่นเซียวตรวจร่างกายเธอ หลังจากที่ไม่พบอะไรร้ายแรงเขาก็ยิ้มแล้วค่อย ๆ พูดคุยด้วยรอยยิ้มของเขาอบอุ่นราวกับแสงแดดในฤดูหนาวที่พร้อมจะขจ
Read more
PREV
1
...
333435363738
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status