All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 361 - Chapter 370

“อาการที่เธอเป็นคืออาหารเป็นพิษน่ะครับ อาการไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร ผมได้ให้ยาไปแล้ว ในสัปดาห์นี้ก็พักผ่อนให้เยอะ ๆ นะครับ ไม่นานร่างกายก็จะฟื้นฟูครับ”เจียงชั่นอุทานถามขึ้น “อาหารเป็นพิษงั้นเหรอคะ?”“เป็นความผิดของผมแท้ ๆ” ฮั่วจือสิงมองไปที่เจียงชั่น“ชั่นชั่น…ซุปตอนเช้าที่ผมไม่ได้ให้คุณกิน เป็นเพราะผมสงสัยว่าป้าเฉินวางยา”เจียงชั่นอ้าปากค้างเธอรู้ดีว่าฮั่วจือสิงไม่ใช่คนที่สงสัยคนอื่นโดยไร้เหตุผล และยิ่งไปกว่านั้นเขาจะไม่กล่าวหาคนรับใช้เก่าที่ภักดีต่อเขาอย่างผิด ๆ แน่นอน“เดิมทีผมจะยกซุปมาให้คุณกิน แต่ตอนนั้นอาจูกระโดดขึ้นไปบนขอบหน้าต่างเพื่อหาของกิน ผมก็เลยตักไปให้มัน” “แต่พออาจูได้ดมมันก็เบือนหนีทันที”“ตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็สงสัยว่าในซุปนั่นมันต้องมีอะไรแน่ ๆ ”เจียงชั่นเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมตอนนั้นเขาถึงดูหนักอกหนักใจ ทำไมถึงได้พูดคำพูดอะไรแปลก ๆ พูดว่าต่อไปไม่ต้องกินในสิ่งที่ป้าเฉินทำอีก…“ตอนบ่ายพอผมกลับมาถึงบ้าน ก็เห็นป้าเฉินกำลังยุ่ง” ฮั่วจือสิงพูดต่อ “ตอนนั้นผมก็รู้สึกสงสัยในตัวเธออยากจะให้เผยพิรุธออกมา เพราะงั้นตอนนั้นที่ป้าถามผมว่าทำไมถึงไม่กิน ผมเลยบอกว่าในข้างในซ

ดวงตาของฮั่วจือสิงมืดลงเจียงชั่นก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอจำได้ราง ๆ ว่าครั้งสุดท้ายที่หยินเส่าฉิงและฮั่วจือซินมาเที่ยวเล่น พวกเขาถืออะไรบางอย่างอยู่ในมือ“แต่ของพวกนั้นมันก็วางไว้อยู่ที่ห้องครัวตลอด ป้าเองก็ไม่ได้สนใจอะไร” เสียงป้าเฉินถอนหานใจยาว “วันนี้ป้าอยากตุ๋นรังนกพุทราให้คุณเจียงได้ทาน ก็เลยนำมันออกมา แต่ใครจะรู้ว่า…”การแสดงออกของฮั่วจือสิงเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงในทันทีเพราะฉะนั้น หยินเส่าฉิงต้องไม่ใช่พนักงานธรรมดา ๆ แน่! จุดประสงค์ที่เขาเข้าใกล้ฮั่วจือซินนั้นชัดเจนแล้วเขาต้องใช้ฮั่วจือซินเป็นเครื่องมือในการกำจัดเจียงชั่น!เมื่อมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาและเจียงชั่น และพวกเขาอาศัยอยู่ในซีหยวน ตระกูลไป๋จะต้องรับผิดอย่างแน่นอนเมื่อถึงตอนนั้นตระกูลฮั่วและตระกูลไป๋จะต้องขัดแย้งกัน และทั้งสองฝ่ายจะแข่งขันกันเอง และจะไม่มีใครได้ประโยชน์...“จือสิง” เจียงชั่นยังตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหาอีกด้วย “เรื่องนี้ป้าหยุนต้องรู้!”“ผมเพิ่งคุยกับเสิ่นเซียวในช่วงเวลานี้เขาให้คำปรึกษาด้านจิตวิทยาแก่จือซินมาโดยตลอด สภาพจิตใจของจือซินไม่ดีและเธอมีอาการซึมเศร้าเล็กน้อย!”“หยินเส่าฉิงเป็นต้นเหตุทั้ง

ไม่ใช่เพียงแค่เหตุผลที่เขาต้องแต่งงานกับเหยาม่านหนิงเท่านั้น แต่ยังเป็นเหตุผลที่เหยาม่านหนิงแสดงอำนาจต่อหน้าเธอหลายครั้งด้วย!ใครอยากจะให้คนอื่นมีอำนาจมากกว่าภรรยาตัวเองกันล่ะ?เธอกัดริมฝีปาก ทันใดนั้นรู้สึกว่าอึดอัด เธอจึงผลักเขาออกไปฮั่วจือสิงถึงกับชะงักนิ่ง สังเกตการแสดงออกของเธออย่างระมัดระวัง ไม่พลาดการแสดงออกที่ละเอียดอ่อนบนใบหน้าของเธอ“เป็นอะไรอีกล่ะครับ ที่รัก…”“ไม่มีอะไรนี่คะ” สีหน้าเจียงชั่นไร้อารมณ์ เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อยตอนที่ผลักเขาออกไปเธอรู้ดีว่าตัวเองงี่เง่าอีกแล้วแต่เธอแค่หงุดหงิดที่ผู้หญิงคนอื่นที่อยากได้ผู้ชายของเธอ!ฮั่วจือสิงยิ้มอย่างระรื่นและวางมือบนไหล่ของเธออีกครั้ง “ถ้าไม่มีอะไรล่ะก็…งั้นเรารีบเข้านอนกันดีกว่าไหมครับ?”“คุณนอนก่อนเลยค่ะ ฉันมีงานต้องทำ”“ยังมีงานอีกเหรอ?!” โทนเสียงของฮั่วจือสิงเปลี่ยนไปเจียงชั่นเหลือบมองเขาเบา ๆ เขาไม่ได้อารมณ์เสียทันที เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้ม จับมือเล็กๆ ของเธอและพูดคุยด้วยน้ำเสียงที่ดี“ชั่นชั่น ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว อย่าทำเลยนะ…ปกติคุณก็ขยันจะตายอยู่แล้ว พักผ่อนบ้างคงไม่เป็นไรหรอกครับ”“ไม่ได้ค่ะ” เจีย

“นอนเหรอ? ได้สิ!” เขายิ้มพูด “งั้นผมไปนอนเป็นเพื่อน…”“ฮั่วจือสิ่ง!” เจียงชั่นดุเขาด้วยเสียงอ่อน “ที่ฉันพูดหมายถึงนอนจริง ๆ ไม่ใช่เรื่องแบบนั้นสักหน่อย…”“ผมพูดแบบไหนเหรอ?”“…”เจียงชั่นไม่ได้พูดอะไรเลย จนเธอถูกเขาหลอกอีกครั้งฮั่วจือสิงโอบเอวบางของเธอไว้แนบชิดชาวต่างชาติหลายคนเดินผ่านไปฮั่วจือสิงยกแก้วขึ้นและยิ้มทักทายท่าทางของเขาในการยกแก้วนั้นก็แต๊ะอั๋งเจียงชั่นฟางฮั่นยังคงถอนหายใจ โดยตระหนักว่าการติดตามพวกเขาเป็นความผิดพลาด!ไม่รู้ว่าเขาสามารถหารือกับทางคุณชายเขาได้หรือเปล่า ว่าต่อไปเราจะเพิ่มรายการหนึ่งให้กับผลประโยชน์ของพนักงาน เช่นจัดโปรแพ็กเกจให้กับแฟนสาวให้ตายเถอะ… ตอนนี้มีร่างสวมชุดสีแดงราวสีกุหลาบถือแก้วแชมเปญเดินไปหาพวกเขาทั้งสองฮั่วจือสิงอยากจะออกไป แต่เจียงชั่นดึงเขาไว้และขยิบตาให้นั้นไม่ใช่เหยาม่านหนิงหรอกเหรอ ไม่ใช่เสือสิงห์กระทิงแรดดุร้ายที่ไหน…เจียงชั่นเบะปากและปรับเข้าสู่โหมดการต่อสู้ทันที “คุณเหยาคะ!” เธอทักทายด้วยรอยยิ้มที่ชื่นบาน“เฮอะ ก็นึกว่าใครที่แท้ก็คุณเจียงนี่เอง อยู่ที่นี่ด้วยเรอะ!” เหยาม่านนิ่งเชิดหน้าขึ้น โดยรักษาท่าทางที่สุภาพเอ

เหยามานหนิงยังคงสงบและมองไปในทิศทางนั้น เธอแปลกใจที่พบว่าจริง ๆ แล้วเขาจับจ้องไปที่เจียงชั่น!แม้เธอจะตกใจแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา เพียงแค่ถามเขาว่า “ประธานหยิน การประมูลกำลังจะเริ่มแล้ว คุณอยากจะซื้อสินค้าชิ้นไหนคะ?”หยินรั่วหงขมวดคิ้วเบา ๆความคิดของเขากำลังล่องลอยอยู่แต่กับเจียงชั่นเป็นเวลานาน เฝ้ามองดูเธอจากระยะไกล ๆ ในขณะที่ร่างบางกำลังถูกชายอีกคนโอบอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขนราวกับเธอเป็นสมบัติล้ำค่า ดวงตากลมนั้นเปล่งประกาย ส่วนรอยยิ้มก็แต่งแต้มไปด้วยความสุขทันใดนั้นเขาก็รู้สึกแสบจมูกขึ้นมา รู้สึกหายใจไม่ออกราวกับว่าอยากจะร้องไห้เธอดูคล้ายหยิ่นเหวินซีจริง ๆทว่าเอกลักษณ์และความไม่ธรรมดาบางอย่างก็เหมือนเขามากไม่น้อยหยินรั่วหงยิ้มเบา ๆ แล้วรู้สึกถึงความโศกเศร้าใจเขาสัญญากับหยิ่นเหวินซีแล้วว่าจะไม่เข้ามารบกวนในชีวิตของเธออีกตั้งแต่วินาทีที่หยิ่นเหวินซีได้จากมา พวกเขาก็กลายเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกันหยินรั่วหงกระชับมือที่ถือแก้วไวน์แน่นจนมือเริ่มซีดอย่างน่ากลัว“ประธานหยินเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”“ครับ?” เขากลับมามีสติอีกครั้ง พลางสบตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเหยาม่านหนิง“เปล่า