ฮั่วจือสิงก้มลงมองส่วนสูงของเธอน้อยมาก พอยืนข้าง ๆ ศีรษะของเธอจึงเท่าไหล่ของเขาเท่านั้น ชายหนุ่มจึงแตะที่ผมนุ่มเบา ๆ“ถ้าผมไม่มา เงินเดือนนี้น่าจะถูกใช้จนหมดเลยหรือเปล่า?” เขากระซิบแล้วหัวเราะ“จะเป็นไปได้ยังไงคะ ในเมื่อฉันแบ่งเอาไว้ให้แล้วนะ”“จริงเหรอ?”“อืม..พอมาคำนวณดูแล้ว อาหารกลางวันก็มีคนที่บริษัทเตรียมไว้ให้คุณ คุณไม่ได้เสียเงินเลยสักบาท ส่วนเสื้อผ้าฉันก็ช่วยซื้อ ตอนนี้ย้ายมาที่ซีหยวนแล้ว เราไม่ต้องจ่ายค่าเช่าเลยด้วยซ้ำนี่นา ชีวิตดีกว่าเจียงโจวเยอะเลย”“ในบรรดาเสื้อผ้า อาหาร ที่พัก และการเดินทาง ค่าเดินทางก็ใช้เงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น” เจียงชั่นนับนิ้วของเธอ “รถที่คุณขับตอนนี้ก็คันเล็กลงประหยัดน้ำมันมากเลยนะคะ ฉันคำนวณมาแล้ว การเติมน้ำมันเดือนละสองพันก็เพียงพอค่ะ!”“ดังนั้น...” เธอยิ้มแล้วดึงเงินสองพันออกมายัดใส่ในกระเป๋าเสื้อของเขา “เดือนนี้คุณใช้มันได้นะ”ฮั่วจือสิงขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเงินหายไปราวกับควันจริง ๆเขาคร่ำครวญในใจนับครั้งไม่ถ้วน แต่เมื่อเห็นดวงตาที่ขี้เล่นและน่ารักของเจียงชั่นก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มเท่านั้น“ทำไมคะ?” หญิงสาวมองเขาด
Read more