All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 301 - Chapter 310

เจียงชั่นคิดว่าใกล้จะพักเที่ยงแล้วเขาก็คงจะไม่ยุ่งมากนัก แต่กลับไม่รู้เลยว่าการประชุมที่น่ากลัวเหมือนราวพายุทางด้านปลายสายนั้นเพิ่งจะจบลงทว่าเมื่อได้ยินเสียงอ่อนหวานนุ่มนวลนี้ หัวใจของฮั่วจือสิงก็ละลายลง อารมณ์อันรุนแรงนั้นก็จางหายไปเขายิ้มออกมาเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรักเจียงชั่นเมื่อได้ยินทางปลายสายนั้นไม่มีความเคลื่อนไหวใด รออยู่ครู่หนึ่งก็ถามออกมาอย่างว่าง่าย “คุณ…กำลังยุ่งอยู่ไหม? ฉันรบกวนคุณหรือเปล่า?”เขาพูดเสียงกระซิบ “ไม่”“ถ้าอย่างนั้นคุณทำอะไรอยู่?”“อยากฟังความจริงไหม?” ชายหนุ่มยิ้มออกมา“แน่นอน!”“คิดถึงคุณ”เพียงแค่คำสั้น ๆ สามคำนี้ ทำให้แก้มของเจียงชั่นแดงขึ้นเล็กน้อย มือเล็ก ๆ กำโทรศัพท์เอาไว้ นิ้วมือบีบโทรศัพท์อย่างกระสับกระส่าย“คุณล่ะ?” เขาเองก็ถามออกมา “คุณกำลังทำอะไรอยู่?”เจียงชั่นพูดเสียงอ่อนโยน “ฉันเองก็คิดถึงคุณอยู่”ฮั่วจือสิงยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ความมืดมนเมื่อครู่นี้ถูกพัดพาออกไปจนหมดคนเหล่านั้นที่อยู่ในห้องประชุมต่างก็พากันหันไปมองยังฟางฮั่นราวกับว่าเห็นผีกันกลางวันแสก ๆ อย่างไม่ได้นัดหมาย ฟางฮั่นขยิบตาให้พวกเขา ทำท่าทีหมดหนทางอ

เจียงชั่นตะลึงไป ได้ยินเสียงซุบซิบรอบตัว ก็รู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมากหยวนเทาที่พูดอยู่กลอกตาไปมาอย่างเย่อหยิ่ง ผู้ช่วยทั้งหลายช่วยเคลียร์ทางให้กับเขา รีบร้อนเดินไปยังประตูใหญ่ในตอนที่เดินไปนั้นไม่รู้ว่าจงใจหรือไม่ มีผู้ช่วยคนหนึ่งกระแทกเข้ากับเจียงชั่น ร่างกายเล็ก ๆ ของเจียงชั่นสูญเสียการทรงตัวไป อีกเพียงนิดก็เกือบจะล้มลงไป อุปกรณ์ที่ใช้ในการสัมภาษณ์พากันตกลงบนพื้น“ทำอะไรน่ะ!” ตากล้องพูดออกมาอย่างโกรธ ๆเจียงชั่นหยุดเขาเอาไว้ “ช่างเถอะ…”“แล้วพวกชนชั้นสูงในวอลสตรีทหล่ะ! วอลสตรีทก็มีคนแบบนี้เหรอ?”“เอาละ อย่ามาทะเลาะกับพวกเขาที่นี้เลย” เจียงชั่นพูดเสียงต่ำ “งานที่มีคนเยอะแบบนี้ พวกเราไม่มีข้อได้เปรียบเลย หากว่ายังก่อเรื่องต่อไปก็อาจจะวุ่นวายจนกลายเป็นเรื่องตลกขึ้นมาก็ได้ หรือว่านายอยากจะให้บรรณาธิการดุด่าเอา?”“ไม่อย่างนั้นนายก็กลับไปก่อน” เจียงชั่นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “รออีกเดี๋ยวฉันจะคิดหาวิธี ดูว่าจะสามารถเข้าไปนั่งในงานได้อย่างไร!”ตากล้องถอนหายใจออกมาอย่างแรง ยังมีงานอื่นในสำนักพิมพ์ เขาจึงจำทำได้เพียงตามที่เธอบอก หันหลังแล้วจากไปเจียงชั่นรู้สึกได้ว่าสายตารอบ ๆ เธอพุ่ง

เจียงชั่นอึดอัดขึ้นมา “ก็พอมีค่ะ…”“มีแฟนหนุ่มแล้วเหรอ?”เจียงชั่นพยักหน้า“แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกัน?”เจียงชั่น “...”ฟู่ซิ่วอวี้อึ้งไปพระเจ้า ทำไมถึงได้เผลอพูดความในใจออกมาได้!“อ่อ ไม่ใช่!” เธอรีบเปลี่ยนคำพูดแล้วยิ้มออกมา “เอ่อ ความหมายของป้าก็คือ ตอนนี้เธอยังอายุน้อยแล้วก็งดงามมาก โอกาสเลือกยังมีอีกมาก ไม่จำเป็นต้องแขวนตัวเองเอาไว้บนต้นไม้ต้นเดียว!”เจียงชั่นเบิกตากว้างมองยังเธอพระเจ้า ทำไมถึงได้พูดผิดออกมาอีกแล้ว!ฟู่ซิ่วอวี้กัดริมฝีปาก วันนี้ดูจะผิดไปจากปกติ เมื่อพบกับองค์หญิงน้อยก็ถึงขั้นพูดออกมาไม่เป็นแล้ว!“ชั่นชั่น…” เธอหมดแรงที่จะอธิบายออกมา “อันที่จริงแล้วความหมายของป้าก็คือ…”“คุณป้าไม่จำเป็นต้องอธิบายแล้ว ฉันเข้าใจ” เจียงชั่นยิ้มออกมาอย่างสุภาพ “แต่ว่าฉันไม่มีทางที่จะเลิกกับแฟนฉัน ฉันรักเขามาก ในใจของฉันเขาก็คือสามีของฉัน”“ฉันจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต!”ฟู่ซิ่วอวี้ชะงักไป นิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาเธอผิดหวังมากจริง ๆ นี่ไม่ใช่เท่ากับบอกเธอว่า ลูกชายของคุณไม่มีหวังแล้วอย่างนั้นเหรอ?เอ่อ ตลอดชีวิต…ตรงจุดนี้ถือว่าได้รับสืบทอดมาจากหยินเหวินซีจริง ๆ เป็นคนที่ด

ฟู่ซิ่วอวี้ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะเมื่อครู่นี้เธอพบเข้ากับฮั่วจือสิงที่เตรียมจะไปเปลี่ยนชุดตรงระเบียง เจ้าลูกชายสารเลวนี่กลับบอกเธอว่าคืนนี้เขาพาคุณเจียงอะไรนั่นมาด้วย…ฟู่ซิ่วอวี้อีกเพียงนิดก็เกือบจะโมโหจนระเบิดออกมา แล้วพูดกับเขาออกมาอย่างรุนแรง “ฮั่วจือสิง ถ้าแกกล้าพาผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านฉันมา ต่อไปมีเธอก็ไม่มีฉัน มีฉันต้องไม่มีเธอ!”ฮั่วจือสิงยิ้มออกมาอย่างสบาย ๆ “แม่ เธอจะเข้าก็เข้าประตูตระกูลฮั่ว ไม่เกี่ยวกับตระกูลฟู่”ฟู่ซิ่วอวี้ถูกเขาสวนจนสะอึกเข้า จ้องมองเขากัพลางกัดฟันกรอดลูกอกตัญญูนี่!เธอโมโหเสียจนเทแชมเปญในแก้วทิ้งแล้วเดินมาทางนี้ ไม่คิดเลยว่าจะพบกับเจียงชั่นเข้า!คราวนี้ดีแล้ว องค์หญิงน้อยมาแล้ว แม้แต่สวรรค์เองก็ช่วยเธอแล้วจริง ๆ!ฟู่ซิ่วอวี้จับมือของเจียงชั่นเอาไว้ เผยรอยยิ้มของป้าที่รักออกมา ก่อนจะจ้องมองขึ้น ๆ ลง ๆ “ชั่นชั่น วันนี้ดูดีมากเลย! ชุดนี้เองก็สวยงามเหมาะกับเธอมาก!”เจียงชั่นยิ้มออกมาอย่างเขินอาย “แฟนของฉันเป็นคนเลือกให้ค่ะ”ทันใดนั้นฟู่ซิ่วอวี้ก็หน้าตึงขึ้นมา แล้วนึกเหน็บแนมแฟนหนุ่มนั่นว่าเลือกชุดไม่เข้าท่า ตาช่างไม่มีแวว ไร้รสนิยม!ทว่าไม่นานเธอก็

เจียงชั่นและเหยาม่านหนิงยืนเผชิญหน้ากันเจียงชั่นมองไปยังมุมปากของเหยาม่านหนิงที่ยกขึ้น มือเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านข้างกำแน่นเป็นหมัด“คุณเจียง ความหมายของฉัน…หรือว่าคุณจะไม่เข้าใจเหรอ?”เหยาม่านหนิงยิ้มเย็นออกมา “ฉันจะไม่ขัดขวางคุณกับฮั่วจือสิงไม่ให้คบกัน ต่อไปถ้าหากว่าฉันแต่งงานกับเขา ฉันก็จะจัดการทุกอย่างให้คุณเป็นอย่างดี และยิ่งไม่มีทางแย่งชิงหึงหวงอะไรกับคุณ!”“อันที่จริงแล้วในตระกูลแบบพวกเรามีเรื่องแบบนี้อยู่มากมาย ฉันจะค่อย ๆ ทำความคุ้นเคยกับมัน เชื่อว่าคุณเจียงเองก็คงจะค่อย ๆ คุ้นชินเช่นกัน!”เจียงชั่นกัดริมฝีปาก สูดลมหายใจเข้าลึกอีกเพียงนิดเธอก็เกือบจะพูด “บ้านเล็ก” สองคำออกมารอยยิ้มของเหยาม่านหนิงซ่อนมีดเอาไว้ จ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ ผู้หญิงคนนี้ประเมินตัวเองสูงจนเกินไป ครั้งที่แล้วกลับใช้ความสัมพันธ์จากการแลกเปลี่ยนแหวนมาทำให้เธอเกิดความอับอาย ครั้งนี้เธอจะต้องไม่ยอมไว้หน้าอย่างแน่นอน!“ใช่แล้ว ม่านหนิงพูดถูกแล้ว! ก็มีเสียงดังลอยมาดวงตาของเหยาม่านหนิงเป็นประกาย แล้วยิ้มออกมาทันที เสียงอ่อนหวานร้องตะโกนดังขึ้น “คุณป้า!” อย่างไรก็ตามในตอนที่คิดจะวิ่งไปนั้น ฟู่ซิ่วอวี้กลับ