บทที่ 301

“เหวินซี” จู่ ๆ ฟู่ซิ่วอวี้ก็คิดขึ้นมาได้ “หากว่าสูตรเหล่านี้ถูกนำออกไปขาย เกรงว่าคงจะมีมูลค่าควรเมืองจนประเมินไม่ได้สินะ? ดูเหมือนว่าหยินรั่วหงยังไม่ได้กำจัดทิ้งไปเสียหมด ยังคงเหลือทางหนีทีไล่เอาไว้ให้เธอ”

ฟู้ซิ่วอวี้รีบคิดคำนวณมูลค่า อุตสาหกรรมยานั้นมีผลกำไรมหาศาล

“ไม่คิดเลยว่าหยินเหวินซี สิ่งที่อยู่ในมือเธอจะมีมูลค่ามากเสียยิ่งกว่าฟู่กรุ๊ปอีก!”

“พูดไร้สาระอะไรกัน!” หยินเหวินซีหยิบชาออกมาปิดปากเธอเอาไว้ “ของพวกนี้ฉันไม่ขาย!”

“เธอนะ…” ฟู่ซิ่วอวี้กลอกตาไปมา “เธอนี่มันไม่มีสมอง! ลูกสะใภ้ของฉันติดตามเธอไปไม่รู้ว่าต้องทนทุกข์ทรมานไปเท่าไรแล้ว…”

“ลูกสะใภ้อะไรกัน?” หยินเหวินซีตะลึงไป

“เธอลืมไปแล้วเหรอ?” ฟู่ซิ่วอวี้พูดออกมาอย่างจริงจัง “ในปีนั้นพวกเราพูดกันเอาไว้แล้ว เธอคลอดลูกสาวฉันคลอดลูกชาย พวกเราก็จะให้แต่งงานกัน!”

“ไม่ได้! ลูกสาวฉันมีครอบครัวแล้ว!”

ฟู่ซิ่วอวี้ตะลึงไป ดวงตามีร่องรอยของความผิดหวังพาดผ่านมา “เธอ…แต่งงานแล้ว?”

“ยัง แต่ก็จะเร็วๆ นี้ละ!”

“ยังไม่แต่งงานก็ไม่นับ!” ฟู่ซิ่วอวี้เริ่มมีพลังขึ้นมา

สายตาของหยินเหวินซีเต็มไปด้วยความรังเกียจ มองขึ้นบนลงล่าง “เธอนี่เป็นยังไงก