บททั้งหมดของ สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: บทที่ 311 - บทที่ 320

ฟู่ซิ่วอวี้ยินดีเป็นอย่างยิ่ง “อืม พูดออกมาเลย!”เจียงชั่นเหลือบมองยังฮั่วจือสิง ลอบยิ้มชั่วร้าย “พอจะช่วยเอาบัตรเอทีเอ็มเงินเดือนฉันกลับมาได้ไหมคะ?”“อะไรนะ?”“เงินเดือนจากสำนักพิมพ์ของฉันในระยะนี้ แม้แต่บัตรเอทีเอ็มเงินเดือนก็ยังไม่ทันได้แตะเลย!”ฟู่ซิ่วอวี้ขมวดคิ้วออกมา “สำนักพิมพ์ที่ไหนกัน ทำเกินไปแล้ว! ถึงกับค้างเงินเดือน?”“ไม่ใช่ว่าสำนักพิมพ์ค้างจ่ายเงินเดือนหรอกค่ะ” เจียงชั่นจ้องมองไปที่ดวงตากลมโตของฮั่วจือสิง ก่อนชี้ไปที่เขา ยิ้มแล้วพูดออกมา “เขาแย่งมันไป!”ฟู่ซิ่วอวี้ประหลาดใจเป็นอย่างมากถึงแม้ว่าช่วงนี้จะเห็นฮั่วจือสิงไม่เข้าตา แต่ยังไงซะเป็นชายหนุ่มที่ตรงไปตรงมานี่…นี่เมื่อไหร่กันที่มีนิสัยแย่งชิงเงินเดือนของผู้หญิงเพิ่มเข้ามากัน? “ฮั่วจือสิง!” เธอตะโกนออกมาด้วยความโกรธในงานเลี้ยงมีคนจำนวนไม่น้อยที่หันมามองท่านสามฮั่วที่ไม่อาจทนขายหน้าได้ รีบส่งสายตาบอกให้แม่ลดเสียงลง แต่ฟู่ซิ่วอวี้ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ เหวี่ยงมือตบเขาไป“แกนี่มันสารเลวจริง! ถึงกับแย่งเงินเดือนชั่นชั่นของฉัน? ชั่นชั่นลำบากหาเงินมาทุกเดือน สุดท้ายทั้งหมดก็เข้าไปอยู่ในกระเป๋าของแก?”“ไม่ใช่

ชั้นบนสุดของอาคารฮั่วการประชุมนั้นเคร่งเครียดมากเพราะว่ามีฮั่วเหวินหยวนมาเข้าร่วมด้วยฮั่วเหวินหยวนนั่งอยู่ที่โต๊ะประชุม เขาใส่ชุดยาวแบบจีนทำจากผ้าซาตินสีดำ และผมยวงเงินของเขาก็เพิ่มความน่าเกรงขาม แม้ว่าเขาจะแก่ชราแต่ว่าดวงตาก็ยังกระจ่างใส ทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายสงบนิ่งและเป็นใหญ่ออกมาเขามองฮั่วจือสิงและถามเสียงเข้มว่า “การส่งต่องานกับฟู่กรุ๊ปเรียบร้อยแล้วเหรอ?”“เรียบร้อยแล้วครับ” ฮั่วจือสิงตอบเรียบ ๆ “ท่านประธานฟู่ตอนนี้เป็นหุ้นส่วนหลักของหยูเฟิงมีเดีย”“ดี” ฮั่วเหวินหยวนพยักหน้า ดวงตาฉายแววซับซ้อน “ฉันหวังว่าบริษัทจะทำผลงานได้ดีในมือของประธานฟู่”ไม่นับเรื่องที่เขาไม่ลงรอยกับตระกูลฟู่ในอดีต ฮั่วเหวินหยวนก็ทำธุรกิจมานาน เขาก็เลยสามารถแยกแยะได้อีกอย่างผลประโยชน์ที่ตระกูลฮั่วและฟู่มีร่วมกันก็พัวพันมากมาย และฮั่วจือสิงเองก็เป็นลูกแท้ ๆ ของฟู่ซิ่วอวี้ ด้วยความสัมพันธ์เช่นนี้ จึงเป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลฮั่วจะเหินห่างจากตระกูลฟู่ได้ในเมื่อแยกกันไม่ได้ ก็ทำไมไม่ทำงานด้วยกันเพื่อหาโอกาสดี ๆ ในอนาคตล่ะฮั่วเหวินหยวนนิ่วหน้าและมองฮั่วจือสิงอย่างจดจ้อง ทุกอย่างนั้นพูดง่ายและเขาก็พอใ

ฮั่วจ่านเฮ่อเบิกตาโตทันทีที่ได้ยิน“ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะเอาบริษัทในเครือคืนหรือไล่แกออกจากตำแหน่ง ก็ไม่มีผลกับแกเลยสินะ” ฮั่วเหวินหยวนเอ่นอย่างเยือกเย็น “แกไม่ต้องมาที่บริษัทอีก โครงการต่าง ๆ ที่อยู่ในมือฉันจะแบ่งไปให้ลูกหลานคนอื่นในตระกูลฮั่วซะ!”“จือสิง ไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ทำหน้าที่ผู้สืบทอดที่ดีจะได้ไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไรอีก!”“ครับ” ฮั่วจือสิงยิ้มเล็กน้อยด้วยแผนการบางอย่างในใจยังมีลูกพี่ลูกน้องหลายคนในตระกูลฮั่วที่ยังเป็นคนที่มีคุณภาพและน่าเชื่อถืออยู่“ส่วนพื้นที่ชานเมืองฝั่งตะวันตก” ฮั่วเหวินหยวนหยุดคิด “จือสิงเป็นคนดูแลทั้งหมด ไม่มีข้อยกเว้นอะไรทั้งนั้น”ฮั่วจือสิงคลี่ยิ้มบาง ๆด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำในการประชุมคณะกรรมการ ตอนนี้ฮั่วจ่านเฮ่อถูกไล่ออกจากตำแหน่งอีกครั้งนี่ถือเป็นการขจัดอุปสรรคออกไปแล้วส่วนหนึ่ง แต่แม้ว่าฮั่วจ่านเฮ่อจะหายไปแต่ตระกูลเหยาก็ยังอยู่“คุณปู่” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้ม “ในเมื่อลุงสองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแล้ว ส่วนตระกูลเหยา...”“ตระกูลเหยาก็ยังเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของเรา” ผู้เป็นปู่มอง“ฉันรู้ว่าแกกำลังคิดอะไร” แววตาของฮั่วเหวินหยวนเต็มไปด้วยคว

“เป็นภรรยาของคุณชายสามนี่ไม่ง่ายเลยจริง ๆ” เจียงชั่นมองเขาอย่างสนุกสนานเขามีหน้าตาทางสังคมและตำแหน่งที่สูงส่ง เป็นคนที่ต้องแบกรับความรุ่งโรจน์ของตระกูลเอาไว้ จึงไม่แปลกที่จะดึงดูดสายตาอิจฉาและไม่เป็นมิตรมาสู่ตัวเองมากมายคนในตระกูลฮั่วต่างก็ไม่กล้าที่จะต่อรองกับเขา“ฉันคงไม่สาสมารถพาตัวเองไปอยู่ในจุดที่อันตรายได้” เธอมองตาเขา “และฉันก็ไม่สามารถทำให้คุณเสียสมาธิเพราะฉันได้เหมือนกัน”“ชั่นชั่น..” ฮั่วจือสิงเอ่ยเบา ๆเขารู้ว่าผู้หญิงที่เขารักเป็นคนฉลาดและแข็งแกร่ง ไม่ได้อ่อนแออย่างภาพลักษณ์ที่คนอื่นมองทั้งเขาและเธอต่างก็มีความสามารถ หากอยู่ด้วยกันก็จะส่งเสริมซึ่งกันและกันเป็นอย่างดีความสัมพันธ์ที่ทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกันคือความรักที่สวยงามที่สุด“สรุปว่า...” ไป๋จิ่งหยวนที่มองอยู่ใกล้ ๆ เอ่ยขึ้น “พวกพี่สองคนจะอยู่ด้วยกันไหมเนี่ย?”“เอาเถอะน่าพี่สะใภ้ คืนนี้ก็อยู่ที่นี่แหละนะ ไม่งั้นความพยายามทั้งหมดของผมก็สูญเปล่าน่ะสิ”“ว่าไงนะ?” เจียงชั่นถามอย่างสงสัย “ความพยายามอะไรงั้นเหรอ?”ไป๋จิ่งหยวนหัวเราะแล้วเกาหัวเบา ๆ“งั้น...ผมจะพาไปดูแล้วกัน”ทั้งสองเดินตามไป๋จิ่งหยวนเข้าไปในวิล

ตอนนี้ทั้งเจียงชั่นและฮั่วจือสิงต่างก็จะตั้งรกรากอยู่ที่ซีหยวนแม้ว่าไป๋จิ่งหยวนจะจัดเตรียมทุกอย่างแล้ว แต่เจียงชั่นก็รู้สึกว่าบ้านของตนก็ควรจัดการทุกอย่างเองให้เรียบร้อยดังนั้นในขณะที่ทำการส่งงานต่อในสำนักพิมพ์แล้วจะมาเริ่มงานใหม่ที่หยู่เฟิงมีเดีย ช่วงเวลาว่างสองสามวันมานี้เธอก็ตระเวนไปยังที่ต่าง ๆ ในเมืองเพื่อซื้อข้าวของเครื่องใช้บางอย่างเองโดยค่าใช้จ่ายเป็นฮั่วจือสิงที่รับผิดชอบให้ทั้งหมดหลังจากที่การประชุมจบลง ฮั่วจือสิงก็รับรู้ได้ถึงแรงสั่นของโทรศัพท์ มันมีข้อความแจ้งเตือนการใช้บัตรเครดิตอย่างต่อเนื่องเขาจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย ทว่าในแววตากลับเต็มไปด้วยความสุขที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยเห็นเจียงชั่นซื้อข้าวของอะไร แต่พอได้ลงมือซื้อเมื่อไหร่เธอก็ช้อปปิ้งเก่งไม่เบาขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ รายจ่ายแต่ละเดือนมีแต่ละดิ่งลง ชะตากรรมเขาจะเหมือนกับลู่หลี่ซานหรือเปล่าที่จะมีเงินไม่พอซื้อบุหรี่สักซอง?ฮั่วจือสิงคิดอยู่ในใจผู้อำนวยการแผนกที่กำลังรายงานการทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมาเห็นสีหน้าของเขาก็ตื่นตระหนก “คะ คุณชาย?”ไม่รู้ว่าเขาควรจะร้องไห้ออกมาดีไหมที่เห็นหน้าของเจ้านายตัวเองแบบนั้น