All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 161 - Chapter 170

ฮั่วจือสิงคิดที่จะตบไหล่ของเขา แต่มือของเขาหยุดกลางอากาศ ผ่านไปสักพักก่อนที่มันจะตกลงมา…เมื่อเขากลับถึงบ้านในตอนเย็น เจียงชั่นก็โน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของฮั่วจือสิง ทั้งสองก็นอนเล่นบนเตียงใหญ่ด้วยกันฟ้ามืดแล้ว เธอก็ยังนอนไม่หลับ แสงดาวอันเจิดจรัสพุ่งผ่านหน้าต่างเข้ามาส่องในห้องนอนที่ไม่ได้เปิดไฟ เจียงชั่นกะพริบตาโตมองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน ราวกับว่าไม่ได้ชื่นชมกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนเงียบ ๆ มานานแล้วฮั่วจือสิงกลัวว่าเธอจะร้อน จึงหยิบพัดขึ้นมาพัดให้เธอช้า ๆ พลางก้มมองลงไปที่ใบหน้าด้านข้างที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ของเธอจนทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวเธอพลิกตัวในอ้อมแขนของเขาอย่างเกียจคร้าน ใบหน้าหันมาเผชิญกับเขาและยิ้มหวานลูกกระเดือกของฮั่วจือสิงขยับ เหมือนว่าจะมีความอบอุ่นเล็กน้อยพุ่งขึ้นมาเจียงชั่นมองดูเหงื่อที่ปลายจมูกและคิดว่าปกติตัวเองเพื่อที่จะประหยัดค่าไฟก็เลยไม่เปิดเครื่องปรับอากาศ ทันใดนั้นก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อยและพูดว่า "สามี ถ้าคุณร้อนเกินไปก็เปิดแอร์เถอะ ไม่ได้เปลืองเงินมากนัก”“อืม...ไม่จำเป็น” เขาเลียริมฝีปากความร้อนของเขากับเธอนั้น ไม่ใช่เรื่องเดียวกันเลย…ฮั่วจือสิงหายใจ

ไป๋จิ่งหยวนพยักหน้าอย่างหนักแน่น "อาทิตย์ที่แล้วในตอนที่ผมตกปลาอยู่ ก็พบหน้ากับคนนั้นเข้าพอดีในตอนนั้นผมก็ตกใจเป็นอย่างมาก! ลูกพี่สาม กู้หม่างนั้นเหมือนพี่มาก..." ท่าทีของฮั่วจือสิงยิ่งมืดมนและน่ากลัว "ทว่านอกจากหน้าจะเหมือนกันแล้ว พวกพี่ทั้งสองคนก็ไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย" ไป๋จิ่งหยวนพูดต่อ "ผมสงสัยบางอย่าง ก็เลยหาคนให้ไปลอบตรวจสอบ ไม่คิดว่าผลที่ได้จากการตรวจสอบจะพบว่ากู้หม่างไม่ได้ตาย" "หลังจากที่เขาออกจากคุกก็ล่วงเกินหัวหน้าแก๊งในเจียงโจวไปหลายคน ไม่ชำระหนี้จนต้องถูกตัดนิ้วแล้วโยนไปที่เจียงโจว" ฮั่วจือสิงไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เย่เชินเองก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ "เพราะฉะนั้น..." เมื่อเย่เชินได้สติขึ้นมา "หรือว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับลู่หลีซาน?" "ลูกพี่สาม ไม่แน่ว่าลู่หลีซานมองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่ไม่ใช่กู้หม่าง!" ดวงตาของฮั่วจือสิงส่องประกายเย็นเยียบ นี่เองก็เป็นเรื่องที่เขากังวล หลายครั้งที่ต่อสู้กันกับลู่หลีซาน คนคนนี้ดูแปลกประหลาด บางที่อาจจะสังเกตเห็นตรงจุดนี้ได้นานแล้วก็เป็นได้ ไป๋จิ่งหยวนเลียริมฝีปาก พูดออกมาอย่างลังเล "ลู่หลีซานคนนั้น...คงจะไม

ลู่หลีซานจ้องเขม็งไปฮั่วจือเหยียน เนิ่นนานก็ยังพูดออกมาไม่ได้แม้แต่คำเดียว“ความสงสัยของคุณปู่ ฉันจะช่วยกำจัดมันเอง” ฮั่วจือเหยียนมองเขาแล้วพูดว่า “ลู่หลีซาน นายแค่ต้องช่วยฉันกำจัดคนที่ฉันต้องกำจัดเท่านั้น เรื่องที่เหลือนายไม่ต้องเป็นกังวลไป!”น้ำเสียงที่น่ากลัวนี้ทำให้ลู่หลีซานเชื่อว่าเขาต้องการกำจัดกระทั่งชายชราไปเช่นกันฮั่วจือเหยียนให้กู้หม่างถอยออกไป จากนั้นหยิบแผนผังออกมา วาดตำแหน่งในใจกลางเมืองหยางเฉิงเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์“สถานที่แห่งนี้มีผู้คนหนาแน่น ดังนั้นที่ดินทุกตารางนิ้วจึงมีค่า” เขาหัวเราะจาง ๆ “หลังจากเรื่องเสร็จสิ้นแล้ว ฉันจะไปทักทายกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ที่ดินนี้เป็นของนาย! เป็นยังไง?”ลู่หลีซานเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ไม่พูดอะไรออกมา“ลู่หลีซาน” ฮั่วจือเหยียนตบไหล่เขา “นายเป็นคนทะเยอทะยาน โหดเหี้ยมมากพอและดุร้าย นั่นคือสิ่งที่ฉันชอบในตัวนาย!”“เรื่องนี้เป็นประโยชน์ไม่เสียหายอะไรทั้งต่อนายและฉัน นายจะต้องชั่งน้ำหนักให้ดี!”ลู่หลีซานใช้นิ้วชี้ไปที่แผนผังของแผนที่ พื้นที่ขนาดใหญ่และมีศักยภาพที่ไม่อาจประเมินได้ ในบริเวณหยางเฉิง ที่ดินทุกตารางนิ้วล้วนแต่มีค่าใช้จ่า

ลู่หลี่ซานหัวเราะเบา ๆ สีหน้าไม่รู้สึกรู้สาใด ๆ“นี่ไม่ใช่ร้านกาแฟหรอกเหรอ? แล้วฉันควรจะมาทำอะไรที่นี่ล่ะ”ฮั่วจื่อสิงมองอีกฝ่ายอย่างระแวดระวัง ใบหน้าไม่แสดงอาการใด ๆเขาไม่ได้ดูน่ากลัวอย่างคราวที่แล้ว แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่ามีเจตนาดีหรือร้ายฮั่วจื่อสิงหันมาโอบไหล่ผู้เป็นภรรยาแล้วกระซิบให้เธอกลับบ้าน แล้วเขาจะดูแลต่อเองเจียงชั่นดูกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยืนกรานอย่างนั้น เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินออกไปจากตรงนั้นช้า ๆ เมื่อร่างบางจากไปฮั่วจื่อสิงก็มองไปที่ลู่หลี่ซานแล้วรอยยิ้มมุมปาก“ชุดน้ำชาบ่ายใช่ไหม? ได้เดี๋ยวฉันจัดให้”“ทำได้ด้วยเหรอ?”“ฉันเป็นเจ้าของที่นี่ทำไมจะทำไม่ได้”ฮั่วจื่อสิงกลับมาที่ด้านหลังบาร์ ร่างสูงเตรียมการด้วยความเชี่ยวชาญและคล่องแคล่ว ทว่าเสียงอุปกรณ์ที่กระทบกันไปมาเสียงดังมาก จนลู่หลี่ซานไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายทำเพราะเป็นเรื่องปกติหรือต้องการขับไล่เขากันแน่จากนั้นไม่นานชุดขนมที่ถูกจัดวางอย่างประณีตก็ถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้าเรดเวลเว็ดเค้กที่สวยงามและลาเต้ร้อนหอมกรุ่นที่ตกแต่งด้วยดอกไอริสสีม่วงถูกนำมาวางตรงหน้าลู่หลี่ซานหยิบดอกไม้ขึ้นมาแล้วยิ้ม

ฮั่วจือสิงดูความเห็นในมือถือ ทันใดนั้นความดำมืดก็ปรากฎขึ้นในแววตาร้านเปิดใหม่จะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากนัก มีความเป็นไปได้ที่จะมีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างที่เจียงชั่นบอกเห็นได้ชัดว่าความเห็นเหล่านี้เปิดจากพวกเกรียนคีย์บอร์ดทั้งนั้น ที่แสดงความเห็นเชิงลบและเป็นอันตรายแบบนี้ฮั่วจือสิงเองก็สงสัยว่าคนทำจะเป็นลู่หลี่ซาน แต่มันเป็นเพียงความคิดแค่แวบเดียวเท่านั้น ก่อนที่เขาจะปฏิเสธมันไปตามลักษณะและท่าทางของลู่หลี่ซานแล้ว เขาไม่น่าจะใช้วิธีที่ต่ำและดูไม่ค่อยมีประสบการณ์แบบนี้อีกอย่างวิธีการดังกล่าวยังเป็นการกระทำที่ไม่ได้ส่งผลอะไรมากมาย แต่เหมือนการต่อสู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างผู้หญิงเท่านั้น ถ้าลู่หลี่ซานต้องการจริง ๆ เขาก็จะประกาศชัดเจนว่าอยากจะสร้างสงครามและนี่ก็ไม่เหมือนที่คู่แข่งทำ แถวนี้มีร้านกาแฟอยู่เยอะก็จริง ทว่าแต่ละร้านจะมีเอกลักษณ์ที่เฉพาะตัวมากจึงมีฐานลูกค้าประจำเป็นของตัวเอง ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าทำธุรกิจร่วมกันอย่างสันติ ดังนั้นคนเหล่านี้ที่ส่งความเห็นแย่ ๆ จึงทำเพื่อใส่ร้ายและมุ่งเป้าไปที่เจียงชั่นเท่านั้น...คำตอบค่อย ๆ ฉายชัดขึ้น แต่เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อ