All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 101 - Chapter 110

เจียงชั่นนิ่งเงียบแล้วเดินไปด้านหน้า แล้วดึงแขนของเจียงเหยาเบาๆ เจียงเหยาที่คิดจะเคลื่อนไหว ก็ถูกสายตาของเธอหยุดเอาไว้ ปกติแล้วยากที่จะพบเจียงชั่นมีท่าทีที่ดุร้ายเช่นนี้ แต่ตอนนี้เธอเองก็ไม่ใช่กระต่ายน้อยที่จะปล่อยให้คนอื่นรังแกได้ หัวใจของเจียงเหยาสั่นไหว มุมปากกระตุกสองครั้ง ไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมา หรือว่าจะเป็นเพราะอยู่กับคนอย่างกู้หม่างนานไป สองสามีภรรยาเลปรับเข้าหากัน เจียงชั่นที่อ่อนโยนและขี้ขลาดมาโดยตลอดได้รับกลิ่นอายอันเย็นชามาด้วย“เธอคิดจะทำอะไร?”“พี่สาว” เจียงชั่นกดเสียงลงต่ำ ดวงตาดำขลับคู่นั้นเผยบารมีออกมาอยู่หลายส่วน “ฉันเป็นตัวแทนของบริษัท พี่ก็เป็นตัวแทนของคุณพ่อ เป็นตัวแทนของเจียงกรุ๊ป! พี่มาทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้ คิดอยากจะให้คุณพ่ออับอายขายขี้หน้าหรือยังไง?”เจียงเหยามองเธออย่างตกตะลึงไป ก่อนจะกำหมัดอย่างแรง“น้ำชาในแก้วเมื่อกี้หากว่ามันสาดถูกตัวฉันเข้า ในบริษัทมีคนมากมายคงจะเอาไปพูดกัน จะต้องมีคนที่ชอบดูเรื่องสนุกเอาวีดีโอออกไปเผยแพร่ เจียงกรุ๊ปในฐานะฝ่ายเอรู้สึกอับอาย ก็เลยโจมตีพนักงานฝ่ายบีเป็นการส่วนตัว ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็รู้ได้ว่าจะต้องเป็นหัวข้อข่าว

ดวงตาของกู้หม่างเป็นประกาย มองเธอด้วยความสนใจ“กิจการของตัวเอง?”“ใช่แล้ว! หากว่าสามารถลงทุนทำอะไรระหว่างที่ทำงานไปด้วยได้ ทำเป็นงานเสริม ก็ถือว่าเป็นรายได้อีกทางหนึ่ง!”เจียงชั่นเริ่มวางแผนอย่างจริงจัง “ถึงแม้ว่าจะเปิดแค่ร้านเล็ก ๆ หรือว่าแผงลอย นั่นก็ถือว่าเป็นธุรกิจของตัวเอง ตัวเองเป็นเจ้านายมีสิทธิ์ตัดสินใจได้ นั่นคงจะดีมาก!”“หากว่าคุณมีเงินก้อนหนึ่งสามารถนำมาลงทุนได้จริง คุณอยากจะทำอะไรมากที่สุด?”เจียงชั่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าเหมือนกับสาวน้อยที่ฝันกลางวันอยู่“เอ่อ…หากว่ามีเงินมากหน่อย ฉันก็อยากจะซื้อห้างสักแห่ง ทุก ๆ วันมีลูกค้าเข้าเต็ม! ฮิฮิ แต่ว่าคงจะเป็นไปไม่ได้ ถ้าพูดถึงที่พอจะเป็นไปได้หน่อย ก็คือประหยัดเงินแล้วเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ มีหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน และยังมีสวนเล็ก ๆ ที่ปลูกดอกไอริสเต็มไปหมด จากนั้นฉันก็นั่งบดกาแฟอยู่ตรงเคาท์เตอร์ อบขนมปัง ทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นของกาแฟและกลิ่นของหวาน!”“เพียงแค่นี้เหรอ?”“อืม!”“ตกลง” กู้หม่างยกริมฝีปากขึ้นยิ้มเบา ๆ “ผมรู้แล้ว”เจียงชั่นตะลึงไป จากนั้นก็ได้สติขึ้นมาทันทีจากจินตนาการเมื่อครู่นี้น้ำเสียงของก

เขาจึงไอออกมาสองครั้ง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย “เอ่อ…เมื่อกี้เธอพูดถึงอะไรนะ? จือซิน เธอว่าเกิดอะไรขึ้นที่หยางเฉิงนะ?”ฮั่วจือซินมองไปยังพี่ชาย “ช่วงนี้อาสองรู้สึกแย่มาก คณะกรรมการบริหารหาเรื่องทะเลาะกับพ่อทั้งวันเลย ปู่ก็ไม่สนใจ! และอาสองยังบอกอีกว่า พี่ชายอาศัยอยู่กับตาที่ประเทศอังกฤษ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลฮั่วมานานแล้ว…”“โอ้โฮ!” ไป๋จิ่งหยวนยิ้มเหยียดออกมา “นายท่านฮั่วจะเชื่อเรื่องพวกนี้ได้เหรอ?”“พูดรอบสองรอบก็อาจจะยังไม่เชื่อ” กู้หม่างเอ่ยเสียงต่ำ “แต่ถ้าโกหกไปสักพันรอบ ก็จะกลายเป็นความจริงได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”หลายคนในนั้นปิดปากเงียบไม่เอ่ยอะไรออกมา“นอกจากอาสองแล้ว พี่ชายใหญ่จือเหยียนก็ทำอะไรบางอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่” ฮั่วจือซินเอ่ยต่อ “พี่ชาย พี่ก็ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะ ได้ยินมาว่าพี่ชายใหญ่ยังมีการติดต่อกับพวกอำนาจมืดอยู่ ถ้าเขาคิดจะทำอะไรพี่ขึ้นมา แน่นอนว่าเขาจะต้องใช้วิธีการที่ง่ายและป่าเถื่อนที่สุด อีกทั้งเขาที่อยู่ในความมืดและพี่อยู่ในแสงสว่าง พี่ต้องไม่ปล่อยให้แผนชั่วของเขาสำเร็จลุล่วงเด็ดขาด!”“อืม ฉันเข้าใจสถานการณ์ดี”ฮั่วจือเหยียนเป็นลูกชายของฮั่วจ่านเฮ่อ

“ก็ดีนะ ทำไมเหรอ?”“ในเมื่ออาหารถูกปากก็ทานเยอะหน่อย ทานให้เยอะแล้วพูดให้น้อย!”“เธอ…” เจียงเหยาเบิกตากว้าง “ฉันจะทานมากทานน้อยแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอมิทราบ? แต่ฉันแค่พูดคุยไปตามสบาย สามีเธอยังไม่เห็นว่าอะไรเลย เธอละเอียดอ่อนขนาดนั้นเลยเหรอ?”“อ๊ะ คุณพี่เจียงอย่าโกรธเลยนะ!” ผู้อำนวยการจางเอ่ยพลางยกแก้วขึ้น “เจียงชั่นเขาหวังดีอยากให้คุณทานข้าวเยอะ ๆ น่ะ! มา ๆ แก้วนี้ผมให้ดื่มก่อนด้วยความเคารพเลย!”เจียงเหยาส่งเสียงหึอย่างเย็นชา ก่อนจะกระดกแก้วเหล้ารวดเดียวหมดแก้วเจียงชั่นพยายามระงับความโกรธของตัวเอง ปากบางเล็กเม้มเป็นเส้นตรง มือของเธอกำหมัดแน่นจนสั่นเล็กน้อยอยู่ใต้โต๊ะเธอมองไปยังใบหน้าที่ไร้ซึ่งความสนใจของกู้หม่าง อดไม่ได้ที่จะตำหนิตัวเองเจียงเหยาต้องการให้เขามาที่นี่เพื่อให้ตกอยู่ใต้อาณัติของเธอแน่นอน และอันที่จริงเขาก็ไม่ควรมาที่นี่ มาทนกับความทรมานและความโกรธเหล่านี้…งานเลี้ยงครั้งนี้ไม่ได้ดีไปกว่างานเลี้ยงครั้งที่แล้วด้วยซ้ำ งานเลี้ยงครั้งที่แล้วพวกเขาสองคนสามารถแอบออกไปทางประตูด้านข้างได้ แต่งานเลี้ยงครั้งนี้มีหลายคนที่เข้าร่วม ถ้าออกไปอย่างโจ่งแจ้งเลยก็ดูไม่ดีอีก“ที่รั

เมื่อเจียงเหยากลับถึงบ้านตอนดึก เจอกับเจียงหมิงหย่วนที่มีสีหน้าบางอย่าง เธอมองไปที่หยางจวนที่นั่งด้านข้างโดยไม่รู้ตัวสายตาของหยางจวนส่งสัญญาณบางอย่างให้เธอและเอามือข้างหนึ่งป้องริมฝีปากไว้ เอ่ยกับเธอว่า “ระวังด้วยนะ”จู่ ๆ ใจของเจียงเหยาก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเจียงหมิงหย่วนกระแอมสองทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเธอ แววตาที่เขามองมาทำให้เจียงเหยาตัวสั่นอย่างห้ามไม่อยู่“พ่อ…” เจียงเหยายิ้มแข็งเกร็ง “วันนี้พ่อกลับเร็วจัง งานที่บริษัทโอเคไหมคะ?”“เหอะ” เจียงหมิงหย่วนมองเธออย่างเย็นชา “แกดูกังวลกับสถานการณ์ที่บริษัทฉันจังเลยนะ!”เจียงเหยาเม้มริมฝีปากก่อนจะเอ่ย “ตระกูลเจียงก็เป็นทรัพย์สินของครอบครัวเรา แน่นอนว่าหนูก็ต้องสนใจ…”“แกยังจะสนใจอยู่ไหมว่าทรัพย์สินนี้จะเป็นของใครหลังจากที่ฉันตายไป!”เจียงหมิงหย่วนตบโต๊ะเสียงดัง ลุกขึ้นยืนทันทีและถลึงตาจ้องมองเธอด้วยความโกรธเจียงเหยาตกใจจนตัวสั่นไปหมด ใบหน้าซีดเผือด มองดูเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ และรีบอธิบาย “พ่อ พ่อเข้าใจผิดแล้ว หนูไม่ได้…”“ยังจะมาต่อปากต่อคำกับฉันอีก!”ถ้วยน้ำชาที่อยู่บนโต๊ะตกลงไปที่พื้นจนแตกออกเป็นเสี่ยง เจียงเหยาหดคอลง กำหมัดแน