All Chapters of สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Chapter 81 - Chapter 90

“ไร้สาระ!” เจียงชั่นตัวสั่นและตบโต๊ะเข้าอย่างแรง “ฉันไม่ได้ทำ ไม่เคย! ใครกันที่เป็นคนปล่อยข่าวลือลับหลังฉัน เฉิงเซียวเซียว ปล่อยเธอให้มาเผชิญหน้ากับฉันซะ!”“เงียบ!” เจ้าหน้าที่กระแทกโต๊ะกลับ ก่อนจะคำรามเสียงดังไปทั่วทั้งห้อง “คุณคิดว่าที่นี่ที่ไหนถึงได้ตะโกนออกมาแบบนี้!”“ฉันจะไม่ยอมรับในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ!”มือและเท้าของเจียงชั่นเริ่มเย็นเฉียบ เธอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วพยายามสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่“ฉันเขียนแผนนั้นออกมาแต่ว่าเก็บเอาไว้ในคอมพิวเตอร์ตลอด ส่วนเอกสารก็ถูกล็อคไว้ในลิ้นชัก ฉันไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้ตกไปอยู่มือของบริษัทอื่น ไม่งั้นก็ต้องมีคนวงในที่ขโมยมันไป..ดังนั้นฉันขอเรียกร้องให้มีการตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมดของบริษัทอย่างละเอียด รวมถึงบุคคลต้องสงสัยทุกคนที่เข้าไปในห้องทำงานของฉัน!”“คุณเจียง ในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายขาย เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่จะมีพนักงานเข้าออกห้องทำงานของคุณ แม้จะมีการตรวจสอบ คุณก็ไม่สามารถให้การเป็นพยานผ่านกล้องวงจรปิดเพียงอย่างเดียวได้นะครับ!”“ถ้าอย่างนั้นพวกคุณก็ไม่สามารถฟังแค่คำพูดของบริษัทคู่แข่งเหมือนกันว่าฉันทรยศบริษัท!”“คุณ...”เจ้าหน้าที

กู้หม่างแกล้งไอเตือนอีกฝ่าย จนเย่เชินต้องหุบปากแล้วรีบขับรถต่อไป“ที่รักคะ” เจียงชั่นเรียกเบา ๆ “ฉันไม่ได้บอกอะไรนอกจากปฏิเสธไปว่าไม่ได้ทำ แล้วพวกเขาก็เอาเรื่องของคุณมาเร่งให้ฉันสารภาพออกมาด้วยความรู้สึกผิด”“คุณว่าไงนะ?”“ฉันก็ยังคงเงียบไว้ค่ะ” คนตัวเล็กแม้จะดูซีดเซียว แต่แววตามีความมุ่งมั่นหัวใจของกู้หม่างสั่นไหว ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบผมเธอด้วยความรู้สึกสงสารถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงจะตกใจมากกับการสอบสวนของเจ้าหน้าที่ แล้วก็อาจจะบอกทุกอย่างอย่างไม่มีสติแต่เจียงชั่นกลับเข้มแข็งและดื้อรั้น ขัดกับบุคลิกที่ดูอ่อนแอของเธอ หญิงสาวไม่ยอมรับอะไรเลย แม้จะมีมีดจ่ออยู่ที่คอก็ตามกู้หม่างเม้มปากแน่น เธอดูคล้ายกับเขามากทีเดียวอย่างที่เขาบอกว่าศีลเสมอกัน มันเป็นอย่างนี้นี่เอง“คุณทำได้ดีมากครับ” เย่เชินชม “ก่อนที่จะมีการตัดสิน ยิ่งให้การน้อยเท่าไรยิ่งดี ปล่อยให้ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของทนาย มันจะช่วยได้เยอะครับ”เจียงชั่นพิงไหล่ของกู้หม่างนิ่ง หลังจากที่ถูกกักขังอยู่ในห้องสอบสวนทั้งวันทั้งคืนจนเกิดความตึงเครียด ตอนนี้เธอจึงรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อยจนเผลอหลับไปกู้หม่างจึงตบไหล่เย่เชินให

ตลอดทั้งสัปดาห์นับว่ามีการการเปลี่ยนแปลงที่มากมายภายในบริษัท มีผู้คนเข้าออกไม่สิ้นสุด บางแผนกก็มีเพื่อนร่วมงานใหม่ และก็มีอีกหลายคนที่ต้องเก็บข้าวของเดินออกไปอย่างเศร้าสร้อยพนักงานกำลังทำความสะอาดห้องทำงานใหม่ ปรับที่นั่งและทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ เสียงที่แหลมกำลังส่งออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“ทำไม?”ทุกคนตกตะลึงจนต้องเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกันเสียงนั้นดังออกมาจากห้องของผู้อำนวยการใบหน้าของเฉิงเซียวเซียวบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ พลางประท้วงเสียงดัง “ทำไมฉันถึงถูกเลิกจ้าง! ฉันทำงานหนักให้กับบริษัทมากว่าสองปี โดยไม่ได้รับค่าตอบแทนอะไรเป็นพิเศษ แต่ตอนนี้ต้องถูกเลิกจ้าง คุณทำได้ยังไง? คิดถึงใจฉันบ้างสิคะ”“อย่าโวยวายไปเลย” ผู้อำนวยการไต้เหว่ยเหลือบมองเธอแล้ววางกาแฟลงตรงหน้าเบา ๆ “นี่เป็นการตัดสินใจจากเบื้องบน ตะโกนใส่ผมไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก”“เบื้องบน?” เฉิงเซียวเซียวยิ้มเยาะ “บอกฉันมาว่าเบื้องบนที่ว่าคือใคร ฉันจะไปตามหาเลยทีละคน!”“เฉิงเซียวเซียว ผมแนะนำว่าให้หยุด!” ไต้เหว่ยขมวดคิ้วแน่น “ยังคิดว่าลุงตัวเองเป็นผู้ถือหุ้นอยู่อีกเหรอ? คิดว่ายังทำทุกอย่างในบริษัทได้ตามต้องการใช่ไหม?”

ชายหนุ่มดูมั่นใจ ดวงตาของเขาเป็นประกายมากขึ้นเมื่อพูดถึงเจียงชั่น “เจียงชั่นไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นหรอก เธอจัดการเรื่องต่าง ๆ ได้ดี ไม่ว่าจะเจอเหตุการณ์อะไรเธอจะยังสงบได้อยู่”“ฉันจะจัดที่นั่งให้เธอตรงกลางของหอประชุม ให้เธอได้เห็นด้วยตาว่าผู้ชายของเธอสามารถจัดการคู่แข่งให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ได้ยังไง”เธอจะต้องรู้สึกว่าเขาเป็นฮีโร่และต้องภูมิใจในตัวเขาแน่นอนกู้หม่างคิดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของเขาก็แตกต่างออกไป มุมปากยกสูงขึ้นด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจร่างสูงเปิดประตูเดินออกไป แล้วมุ่งหน้ากลับบ้านทันทีไป๋จิ่งหยวนมองแผ่นหลังนั้นเป็นเวลานาน ก่อนจะมองไปที่ฟางฮั่นและเย่เชินที่ตกตะลึงไม่แพ้กัน “นี่กินยาผิดขนาดเปล่าวะเนี่ย?”“โธ่เว้ย!” ในที่สุดสองหนุ่มที่เหลือก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก พวกเขาไม่ต้องแสร้งทำเป็นนิ่งและกลับสู่ตัวตนที่แท้จริงทันที พลางหยอกล้อกับไป๋จิ่งหยวน“ถ้าถามฉัน พวกนายสองคนปลอมที่สุดแล้ว! ใครมองก็รู้ว่าอยากมาที่นี่แค่ไหน ยังจะมาแอ๊บว่ามีเกียรติอะไรอีกล่ะ”“ไม่มีทางน่า” ฟางฮั่นพูดด้วยรอยยิ้ม “ใครบอกให้เขาสร้างความกดดันในทุกที่ที่ไปกันล่ะ”“งั้นเรามาชนแก้วกันเถอะ!” ไป๋จิ่งหยวน

เสิ่นเซียวเองก็จำเธอได้ เขาจึงยิ้มรับอย่างแจ่มใส“คุณ..คุณคือเจียงเหยา! โอ้ บังเอิญจริง ๆ เลยนะ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”เจียงชั่นก้มศรีษะทักทายเล็กน้อย พลางเม้มปากเบา ๆ หมอเสิ่นเป็นพ่อสื่อระหว่างเธอและกู้หม่าง แต่ไม่รู้ว่าเธอแต่งงานแทนเจียงเหยาแล้ว“ฉันชื่อเจียงชั่นค่ะ” เธอมองเขายิ้ม ๆ “เรื่องมันยาวน่ะค่ะ เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟังทีหลังนะคะ”เสิ่นเซียวตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มกว้าง “ไม่ว่าจะเจียงเหยาหรือเจียงชั่น พวกคุณก็คือลูกสาวของตระกูลเจียงนี่นา! ต้องขอโทษด้วยความจำผมคงไม่ดีน่ะ”“ยังไงก็เถอะคุณกับกู้หม่างเป็นไงบ้าง? ตั้งแต่คุณย้ายไปที่เจียงโจว ผมก็ไปเรียนแพทย์เฉพาะทางที่หยางเฉิงอยู่ช่วงหนึ่ง เราไม่ได้ติดต่อกันนานเลยนะ”“พวกเราสบายดีค่ะ” เธอตอบเบา ๆ “งั้นเลิกงานแล้วมาเจอเราที่บ้านไหมคะ กู้หม่างเองก็ไม่ได้เจอคุณนานแล้ว เดี๋ยวฉันทำอะไรอร่อย ๆ ให้ทาน”“ได้สิ” เสิ่นเซียวเอ่ย “แต่ตอนนี้ผมมีหลายเคสที่ต้องจัดการ..”เมื่อพูดถึงเรื่องงานเขาก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ทันใด“นั่น..แม่ของคุณใช่ไหม?”เจียงชั่นพยักหน้าเศร้า ๆเสิ่นเซียวขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่รู้เรื่