Semua Bab สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด: Bab 91 - Bab 100

เจียงชั่นตกตะลึงไป คนคนนั้น? เธอมองไปตามมือของหลินอวี่ฉิง และก็มองเห็นใบหน้าด้านข้างของซูเฉินไม่ไกลออกไปจริง ๆ! ถึงแม้ว่าแสงในที่แห่งนั้นจะสลัว ทว่าก็ไม่ยากที่จะจำได้ว่านั่นคือเขา "อะไรกัน" หลินอวี่ฉิงพูดออกมาอย่างอธิบายไม่ถูก "หรือว่าซูเฉินก็เป็นแฟนมวย...ของสามีเธอด้วย?" เจียงชั่นกัดริมฝีปากเบา ๆ เมื่อนึกถึงหลายวันมานี้ซูเฉินมักจะสืบถามว่ากู้หม่างทำอะไรที่ผิดปกติมาหรือไม่ เจียงชั่นก็ยิ่งรู้สึกได้ว่าที่เขาปรากฏตัวที่นี้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมากจริง ๆ หรือว่าก่อนหน้านั้นเขาจะเคยมีปัญหากับกู้หม่างมาก่อน? นี่เป็นสนามแข่งมวย ต่อยมวยแล้วได้รับบาดเจ็บก็เป็นเรื่องปกติที่พบเห็นได้ทั่วไป หากว่าเขาต้องการจะลงมือที่นี้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกเหรอ? เจียงชั่นยิ่งคิดก็ยิ่งไม่วางใจ ตอนนี้ในสนามก็มีคนเป็นจำนวนมาก อีกไม่กี่นาทีการแข่งขันก็จะเริ่มขึ้นแล้ว เธอเองก็ไม่คุ้นชินกับเส้นทางที่นี้ ไม่ได้ส่งข้อความไปให้กู้หม่างที่ด้านหลังเวที... เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วไปหาสถานที่เงียบ ๆ ด้านนอกกดโทรหาเสิ่นเซียว ... การแข่งขันดำเนินไปอย่างดุเดือด การแข

ซูเฉินยังคิดที่จะพูดอะไรออกมาต่อ เสิ่นเซียวก้าวมาขวางเขาไว้ตรงหน้าประตู ส่งยิ้มเย็นชาและไม่สุภาพให้กับเขา "ประธานซู นี่..." หลายคนรอบ ๆ ตัวเขาพากันทำอะไรไม่ถูก ซูเฉินยืนอยู่กับที่ ในใจไม่ยินยอมแต่กลับทำอะไรไม่ได้ ไป๋จิ่งหยวนและเย่เชินหลบอยู่ในเงามืด ก็เห็นว่าซูเฉินกระทืบเท้า แล้วจากไปด้วยสีหน้าที่ซีดขาว เมื่อแน่ใจว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว ไป๋จิ่งหยวนจึงรีบวิ่งออกไป แต่กลับถูกเย่เชินรั้งเอาไว้ "นายทำอะไรกัน?" "ฉันจะไปดูอาการลูกพี่สามนะสิ!" "ไม่ต้องไปแล้ว" ดวงตาของเย่เชินดูมืดมน "ด้านในนั้นมีเจียงชั่นอยู่ แล้วยังมีหมอคนนั้นอีก แค่นี้ก็พอแล้ว!" ไป๋จิ่งหยวนรู้สึกร้อนรนขึ้นมา เย่เชินตบไหล่เขาแล้วพูดออกมาเบา ๆ "หากว่านายคิดอยากจะช่วยลูกพี่สามจริง ๆ แล้วละก็ พวกเราก็ไปตรวจสอบเบื้องหลังของคนนามสกุลซูกันดีกว่า!”ไป๋จิ่งหยวนกลอกตา แล้วพยักหน้าเบา ๆ รีบตามเย่เชินเดินออกจากสนามแข่งขันไป…กู้หม่างค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ภาพที่เข้าสู่สายตาของเขาคือฉากสีขาวอันกว้างใหญ่ในห้องนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นยา ท่ามกลางความมึนงงเขาได้ยินเสียงหญิงสาวร้องไห้ดังมาเป็นระยะหัวใจของเขาบีบรัด เมื่อคิดจะ

ไป๋จิ่งหยวนยักไหล่ "เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ชัดแล้ว เรื่องในครอบครัวของพี่ ผมคงไม่อาจไปรู้ได้ละเอียดนัก" "แต่ดูเหมือนว่าท่านผู้เฒ่าระยะนี้จะมีบางอย่างที่ไม่ค่อยแน่ใจ เขาส่งคนไปที่อังกฤษ ลอบเยี่ยมกลุ่มบริษัททางการเงินทั้งหน้าของพี่ที่ต่างประเทศ หลังจากกลับมาแล้วก็เหมือนว่าจะมาระบายอารมณ์กับพ่อพี่เสียยกใหญ่..." สีหน้าของกู้หม่างเคร่งขรึมลง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย คุณปู่ตระกูลฮั่วพูดตรงไปตรงมาตลอด อีกทั้งชายชราเป็นคนคิดรอบคอบ ชอบสงสัย และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเชื่อใจฮั่วจ่านเฮ่อมากนัก แต่ถ้าหากฮั่วจ่านเฮ่อไปพูดอะไรข้างหูของเขา ก็จะต้องมีผลกระทบบ้างอย่างแน่นอน "ดูเหมือนว่า" เย่เชินขมวดคิ้ว "ลูกพี่สาม พี่หาเวลาไปเมืองหยางเฉิงสักรอบหนึ่งจะดีกว่า หากว่ามีอะไรที่เข้าใจผิดกันพวกพี่สองปู่หลานมาพูดคุยกัน อธิบายกันให้ดี ผมเดาว่าที่เขาระบายความโกรธจะต้องเป็นเพราะว่าเรื่องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลเหยาแน่ ๆ..." "เฮ้ ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ!" ไป๋จิ่งหยวนมองมาด้วยความยินดี "พี่ก็อยู่เสียในเมืองเจียงโจวนี่แหละ อย่าไปทำให้เจียงชั่นสงสัยเลย! เอ่อ ทางที่ดีหากว่าทำให้เหยาม่านเข้าร่วมด้วย นี่จะไม่

กลับกันเป็นหลินอวี่ฉิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ยิ่งมองก็ยิ่งดูจะไม่ถูกต้อง "ชั่นชั่น เธอลองดูชุดพยาบาลที่หล่อนสวมใส่สิ...ทำไมถึงดูไม่เหมือนกับพยาบาลก่อนหน้าเลย?" "กระโปรงก็ดูจะสั้นจนเกินไป! เหล่อนสวมกระโปรงสั้นขนาดนี้มาที่ห้องสามีของเธอ มาเพื่อเปลี่ยนยาจริง ๆ เหรอ?" "ไม่ได้ ฉันจะต้องตามไปถามให้รู้เรื่อง!" "หลินอวี่ฉิง..." เจียงชั่นไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "หากเขาไม่มาเปลี่ยนยาแล้วแล้วจะมาทำไม? เธอหยุดพูดเรื่องตลกได้แล้ว!" เธอเป็นคนที่ไม่คิดมากมาตลอด นอกจากนี้แล้วต้องให้มีคนจ้องจับกู้หม่างเข้าจริง ๆ กู้หม่างก็ไม่มีทางที่จะตอบรับ สำหรับความซื่อสัตย์ของสามีตัวเองเธอมั่นใจได้เต็มร้อย "เธอนี่ดีไปซะทุกอย่าง เพียงแต่การตอบสนองด้านนี้ดูจะช้าและใสซื่อจนเกินไป!" หลินอวี่ฉิงพึมพำออกมาเสียงเบา แล้วก็มองไปทางแผ่นหลังของฮั่วจือซินอีกครั้ง ลอบจดจำรูปร่างของพยาบาลคนนี้เอาไว้ ทั้งสองคนเข้าไปในห้องผู้ป่วย เจียงชั่นวางกระเป๋าเก็บอุณหภูมิไว้บนโต๊ะแล้วก็ไปดูอาการของกู้หม่าง "วันนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง? เจ็บไหม?" "คุณกลายเป็นคนละเอียดอ่อนขนาดนี้เมื่อไรกัน!" กู้หม่างยิ้งออกม

“อ้อ ที่แท้คุณก็คือคุณหมอเสิ่น?”หลินอวี่ฉิงรีบเก็บมือกลับที่จะจับมือกับเขาทันที “พ่อสื่อผู้ยิ่งใหญ่ของเจียงชั่นกับกู้หม่าง?”เสิ่นเซียวไม่ได้สังเกตว่าอารมณ์ในแววตาของเธอดูจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขามักจะรู้สึกว่าหน้าที่พ่อสื่อนี้เขาทำได้ถูกต้องและก็คิดเสมอว่าตนเองทำได้สำเร็จ เป็นการแต่งงานที่มีความสุขดังนั้นเขาจัดเสื้อกาวน์ขาว น้ำเสียงมีความภาคภูมิใจอยู่เล็กน้อย ยิ้มแล้วมองไปที่เธอ “ใช่แล้วครับ เอ่อ อันที่จริงผมเองก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไร วาสนาของำวกเขาเป็นฟ้าที่ลิขิตไว้ ผมก็เพียงแต่…”“นี่ยังไม่เรียกว่าช่วยเหลือหรอกเหรอ?” หลินอวี่ฉิงขัดคำของเขา ขึ้นเสียงสูง “คุณหมอเสิ่นช่างถ่อมตนจริง ๆ!”เสิ่นเซียวขมวดคิ้ว ถึงได้รู้สึกว่าท่าทีของเธอไม่ถูกต้อง“คุณหมอเสิ่น คุณเป็นหมอ! หน้าที่ของคุณก็คือไม่ใช่ช่วยเหลือชีวิตคนและรักษาอาการบาดเจ็บเหรอ? ทำไมถึงได้รู้สึกว่าคุณเหมือนกับคุณป้าที่ไม่มีเรื่องอะไรทำพวกนั้น ไปช่วยเขาเป็นพ่อสื่อไปทั่ว…”“การจับคู่นี่ก็ช่างมันเถอะ คุณนี่ช่างเป็นคนดีจริง ๆ!” หลิวอวี่ฉิงอดไม่ได้ที่จะพูดกระทบกระเทียบ “และด้วยเงื่อนไขของกู้หม่างนั้น คุณยกเจียงชั่นให้แต่งงานไปกับเข