บทที่ 96

ทันใดนั้นเธอก็คว้าเอาเข็มมาแทงที่ขาของเขา!

กู้หม่างตอบสนองกลับอย่างรวดเร็ว แล้วคว้าข้อมือของเธออย่างแรง นางพยาบาลเองก็ไม่ยอมอ่อนให้ ใช้มืออีกข้างหนึ่งต่อต้านเขา เธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและแข็งแกร่ง

แต่เมื่อผ่านไปหลายรอบแล้ว ก็ยังคงถูกกู้หม่างปรามเอาไว้ได้

กู้หม่างจับมือเธอเอาไว้ด้านหลังอย่างง่ายดาย กดครึ่งร่างเธอเอาไว้บนเตียงจนเคลื่อนไหวไม่ได้

“อ๊า เจ็บ!” หญิงสาวร้องออกมา “ปล่อยฉันนะ”

กู้หม่างดึงหน้ากากอนามัยของเธอออกมาทันที

“ไม่เล่นแล้วไม่เล่นแล้ว!” หญิงสาวมองเขาด้วยความโกรธ “ทุกครั้งพี่ชอบจริงจัง ไม่ยอมลงให้ฉันเลยสักนิด!”

กู้หม่างยิ้มออกมาบาง ๆ แล้วถึงได้ปล่อยเธอไป หญิงสาวรีบลุกขึ้นมาแล้วยืนอยู่ไกล ๆ จากเขา ดวงตาโตทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ลูบไปยังข้อมือที่แดงก่ำเล็กน้อย

กู้หม่างส่ายศีรษะอย่างหมดปัญญา “เธอมาได้ยังไง?”

“พี่ได้รับบาดเจ็บ ฉันจะไม่มาได้เหรอ?”

“เธอก็เลยมาทั้งอย่างนี้นะเหรอ พ่อกับป้าอวิ๋นรู้ไหม?”

“ใครจะให้พวกเขามายุ่งกัน!” ใบหน้าหญิงสาวพูดทะเล้น “มีพี่คอยสนใจก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ? ฮั่วจือซินจะเป็นผู้ติดตามของฮั่วจือสิงตลอดไป พี่คงจะไม่ลืมไปหรอกนะ!”