All Chapters of Desiring the Nanny: Chapter 1 - Chapter 10

"What are we doing here?" tanong ni Gail ng ibaba kami ng taxi sa harap ng isang bar. "Ano bang ginagawa sa bar? Nagsu-swimming?" pambabara ko sa kanya. We are infront of Hideout Bar. We are here to have fun and get waste tonight. "But you know I swore that I will never drink again." I know that. The last time she got drunk we are almost send to jail because she broke someone's car in the parking lot. Kaya mula noon nangako siyang hinding-hindi na ulit iinom. "You need some alcohol to cure your broken heart." At hinila ko na ito papasok ng bar bago pa man makatanggi. "You want to cure my heart, but we will destroy our liver with those alcohols," sigaw pa nito habang hila-hila ko. Malakas ang tugtog kaya kailangan niyang sumigaw para makinig ko. "One night drinking won't kill you." Sa aming dalawa siya ang masyadong health concious. Healthy eating, early sleeping para matagal ilibing ang motto nito. Which does not apply to me. Healthy nga siya lagi namang wasak ang puso niya. Sa h

JUDEEveryone is agitated when I got home. I crease my forehead.I just got home from the airport. I was just about to change my clothes and go to the office, but when I got home, everyone was in a panic."What's happening?" They all look at me with a worried face."Sir... kasi po, hindi ko po alam... ahm...""What?" I am tired from my business trip. I want to rest but when I entered the house all of them are busy arguing about something."N-nawawala po si Antalia," one of the maids said. My head explode because of what I've heard."How? Are you all fvcking useless?!" I shouted."I-iniwan ko lang po siya sa... sa garden para kumuha ng meryenda niya. P-pagbalik ko po wala na siya. Hinanap na po namin pero hindi namin makita." She's in the verge of crying. Scared of the possible things that mught happen. She should be, because if there is something wrong happened to my daughter I will make her pay. All of them.Antalia is just a kid and they are too many yet no one notice where did she

Abala ako sa harap ng computer ko dahil may tinatapos akong deadline para sa story ko. I am writing the erotic part. Wala akong experience sa mga ganitong bagay pero hindi iyon hadlang para hindi ako makapagsulat ng mga eksenang medyo hindi maari sa mga minor readers. Kahit alam kong sa panahon ngayon kung sino pa ang bata sila pa ang mahilig pambasa ng mga ganitong genre.I am erotic writer. Kaya madalas puro kababalaghan talaga ang laman ng kwento ko. At siguradong kapag nalaman ni Papa na ganito ang sinusulat ko tuluyan na akong mapalayas dito sa bahay. Kaya nga ang alam lang nila writer ako, hindi ko sinasabi sa kanila na nagsusulat ako ng mga pantasya ng iba.I am engrossed to what I am typing pero biglang napakunot ang noo ko. May nakikinig akong mahihinang hikbi. Tumaas ang mga balahibo ko sa braso at batok. Romance ang sinusulat ko pero bakit tila pang-horror yata ang nararamdaman ko ngayon.It is already two in the morning. Kaya mas lalo akong kinilabutan. Dati naman kapag ga

“Ano na naman ang kalokohang ginawa mo kanina? Akala mo ba hindi makakarating sa akin ang ginawa mo? Mr. Trinidad told me everything.” Napansimangot ako nang banggitinin niya ang pangalan ng dating P.E. professor ko. “You are already, twenty-nine Katarina pero nakipagsabunutan ka pa sa mga estudyante. Hindi ka ba nahihiya sa ginagawa mo? Ang tanda-tanda mo na!” Hinilot nito ang ulo habang yamot na yamot na tumingin sa akin.Niluwagan niya ang necktie bago naupo sa sofa.Akala ko hindi na makakarating kay Papa ang nangyari kanina dahil nga naki-usap naman ako kay Ninang na huwag nang sabihin dito pero si Sir Trinidad naman pala ang pagsusumbong. Nakalimutan ko close nga pala sila ni Papa at siya pa mismo ang nakahuli sa amin kanina.Pagdating ni Papa galing school, pinasalubungan agad niya ako ng galit niya. Nasa pinto pa nga lang siya kanina ay naririnig ko nang hinaha ao niya ako kaya agad akong lumapit sa kanya.“Katarina? Nakipag-away kana naman? Kaya ba ang tagal mong bumalik kani

Napalingon ako sa maliit na boses na tumatawag sa akin. Mula sa nakaparadang kotse, nakita ko ang batang nakalabas ang ulo sa bintana habang nakangiting kumakaway. Ang sosyal ng kotse niya. Iyon ang una kong napansin. Yayamanin talaga ang batang ito. Kunot ang noo ko bago lumapit sa kanya at nameywang. Tatlong linggo na pala ang nakakaraan mula ng huling beses na magkita kami o mas tamang sabihin ng sapilitan siyang sumama sa akin. "Wow, we meet again." Walang kalatoy-latoy na bati ko dito. "Yeah, what an unlucky day." Tumirik ang mata ko dahil sa sagot nito. Minsan iisipin ko hindi na bata ang kaharap ko dahil sa paraan ng pananalita niya. Tatalikod na sana ako pero bigla itong sumigaw. "Wait! Don't go!" "Oh, bakit?" mataray na tanong ko. Sumamingot ito. "Stop b*tching out. I just saw you, that's why I asked manong Lito to stop the car." Bigla akong yumuko at sumilip ako sa loob ng kotse kaya napa-urong ito sa upuan. Pinasok ko kasi ang ulo ko sa bintana. Tanging driver la