“Ano na naman ang kalokohang ginawa mo kanina? Akala mo ba hindi makakarating sa akin ang ginawa mo? Mr. Trinidad told me everything.” Napansimangot ako nang banggitinin niya ang pangalan ng dating P.E. professor ko. “You are already, twenty-nine Katarina pero nakipagsabunutan ka pa sa mga estudyante. Hindi ka ba nahihiya sa ginagawa mo? Ang tanda-tanda mo na!” Hinilot nito ang ulo habang yamot na yamot na tumingin sa akin.Niluwagan niya ang necktie bago naupo sa sofa.Akala ko hindi na makakarating kay Papa ang nangyari kanina dahil nga naki-usap naman ako kay Ninang na huwag nang sabihin dito pero si Sir Trinidad naman pala ang pagsusumbong. Nakalimutan ko close nga pala sila ni Papa at siya pa mismo ang nakahuli sa amin kanina.Pagdating ni Papa galing school, pinasalubungan agad niya ako ng galit niya. Nasa pinto pa nga lang siya kanina ay naririnig ko nang hinaha ao niya ako kaya agad akong lumapit sa kanya.“Katarina? Nakipag-away kana naman? Kaya ba ang tagal mong bumalik kani
Maaga akong gumising. Hindi ako nagpuyat ng maagi kagabi dahil nga tutungo ako ngayon ng Manila.“Ang aga mo yatang gumising. Saan ang punta mo at gayak na gaya ka?” Nagtatakang tiningnana ako ni mama. May hawak pa itong sandok, kasalukuyan kasi itong naghahanda ng almusal.“I need to go to Manila, Ma.”Naka-bihis na ako. I am wearing a jeans and simple shirt. Naka-rubber shoes lang din ako at may bagback na dala. Ready na akong umalis.“Anong gagawin mo doon?”“May aasikasuhin lang ako. I'll be back after a day or two.” Lumapit ako dito at humalik sa pisngi niya. “Bye.”“Mag-almusal ka muna!” Pahabol na sigaw nito.Kumaway na lang ako dito. Wala na akong oras para mag-almusal. Six-thirty na, dalawang oras pa ang byahe papuntang Manila. At kapag naipit ako sa traffic mas matatagalan ang byahe.After almost three hours, nakarating na rin ako sa publishing house. Haggard na ako dahil sa byahe. Naipit na nga ako sa traffic, siksikan pa sa bus. Ang hirap talaga mag-commute. Everyone is l
Napalingon ako sa maliit na boses na tumatawag sa akin. Mula sa nakaparadang kotse, nakita ko ang batang nakalabas ang ulo sa bintana habang nakangiting kumakaway. Ang sosyal ng kotse niya. Iyon ang una kong napansin. Yayamanin talaga ang batang ito. Kunot ang noo ko bago lumapit sa kanya at nameywang. Tatlong linggo na pala ang nakakaraan mula ng huling beses na magkita kami o mas tamang sabihin ng sapilitan siyang sumama sa akin. "Wow, we meet again." Walang kalatoy-latoy na bati ko dito. "Yeah, what an unlucky day." Tumirik ang mata ko dahil sa sagot nito. Minsan iisipin ko hindi na bata ang kaharap ko dahil sa paraan ng pananalita niya. Tatalikod na sana ako pero bigla itong sumigaw. "Wait! Don't go!" "Oh, bakit?" mataray na tanong ko. Sumamingot ito. "Stop b*tching out. I just saw you, that's why I asked manong Lito to stop the car." Bigla akong yumuko at sumilip ako sa loob ng kotse kaya napa-urong ito sa upuan. Pinasok ko kasi ang ulo ko sa bintana. Tanging driver la
Pabagsak na naupo ako sa sofa nang makarating ako sa condo ni Kelvin. Mabuti na lang at may duplicate key ako ng condo niya kaya anytime pwede akong pumarito. Tamad na hinubad ko ang suot kong heels bago ko ipinatong ang mga sumasakit kong paa sa center table. Pakiramdam ko naubusan ako ng energy. Bakit nga ba sa panahon ngayon napakahirap maghanap ng trabaho. Hindi biro ang mga requirements nila pero ang sahod nakakaiyak sa liit. Sana naisip ng mga kapitalismo na kung gusto nila yumaman lalo naman na ang mga normal na empleyado. Pero ang gusto kasi ng iba pati overtime, thank you lang ang bayad. Kaya nga nagtatrabaho ang marami para kumita ng pera tapos sasamantalahin lang ng mga mayayamang negosyante.Hays, kahit hindi ako salat sa pera ramdam ko ang hirap ng marami lalo na at na-experience ko ang hirap sa pag-aapply. Pag-aapply pa lang madugo na, paano pa kaya kapag nasa trabaho na? Parang mas mabuting magkulong na lang ako sa kwarto at magsulat ng kwento kesa pagbigyan ko ang gu
Mabilis ko siyang hinila papunta sa table ko. Nang maupo ako ay naupo rin ito sa tapat ko. Sana lang hindi mapansin ng ama nito na masyado na itong matagal bumalik mula sa paalam nitong iihi lang. "You are not kidding me, right?" pabulong na tanong ko sa kanya. Inilapit ko pa ang mukha ko sa kanya para marinig niya ako ng maayos. Nagtatakang tumingin naman ito sa akin. Para bang nahihiwagaan sa kinikilos ko. "Why would I?" Kailan kaya mawawala ng pagka-brat ng batang ito? "Yeah, why would you lie about it?" tumatango-tangong saad ko. Lumingon ako sa kinaroroonan ng ama nito. Nakita ko itong inip na tumingin sa relo. "Why you didn't tell me that you are Jude Alejandro Rivas' daughter?" "You didn't ask me," balewalang sagot nito. Pinaningkitan ko ito ng mga mata. Pwede naman niyang sabihin kahit hindi ako nagtatanong para inform ako. "You should told me even if I did not ask you," may diin na bulong ko dito. "When I told you that my uncle is Uncle Jake why you did not connect
"Did you meet my boss?" iyan agad ang bungad sa akin ni Kelvin nang makapasok ako sa loob ng condo niya.Napataas ang isang kilay ko habang nakatingin sa kanya.Mag-isa na lang ito sa sala habang may laptop sa harapan nito. Mukhang hinihintay talaga ko nitong dumating."Where's you friends? Umuwi na?" pag-iiba ko. "I am asking you, Ate. Nauna akong magtanong. Huwag mong ibahin ang usapan."Ngumuso ako bago naupo. Umaatake na naman ang ugali niyang parang si papa. Palibhasa younger version siya ng tatay namin."What meet ba ang ibig mong sabihin? Paki-elaborate. Meet as in date?" may ngisi sa mga labi ko nang sabihin ko iyon dahilan para makatanggap ako sa kanya ng matalim na tingin. "Huwag kang mag-alala. Sasabihin ko agad kapag nag-propose na siya.""I told you to stop fantasizing him. Your imaginations are always want to reach the impossible."I rolled my eyes. Nagbibiro lang naman ako bakit ba napakaseryoso nito. Hindi ba niya alam yung salitang joke? Matagal ng uso yun. "Jowa ka
Muli akong napapikit nang tumama sa mata ko ang sinag ng araw. Bukas na bukas ang malaking glass wall sa kwarto kaya diretso ang sikat ng araw sa loob. Nasa magkabilang gilid na nito ang kurtinang de remote."Are you going back home now?" tanong sa akin ni Kelvin kaya napalingon ako sa kanya.Bihis na ito at ready nang pumasok sa trabaho habang ako ay nakahiga pa sa kama at kagigising pa lang.Kinapa ko ang gilid ng aking bibig baka may panis na laway pa ako."No. I will try to look for a job again," tinatamad na sagot ko.Hindi ako pwedeng umuwi na walang matinong trabaho. Magpapasa ako ng mga resume ngayong araw sa lahat ng mga hiring na pwede kung pasahan. Sana lang talaga may tumawag sa akin."What job? I can recommend you to some," saad nito habang isinusuot ang relo."No thanks. I can find a job on my own," tanggi ko.He is one year younger than me pero when it comes to achievements and connection alam kong mas nakakalamang siya sa akin. Kung gagamitin ko siguro ang connection n
"What... why... I mean anong kailangan mo sa akin?" naguguluhang tanong ko habang nakatingin sa lalaking madilim ang anyo habang mahigpit na hawak ang braso ko. Sinubukan kong kumawala sa hawak niya pero parang bakal ang kamay nito.Formal na formal ang suot nito na tila papasok pa lang sa opisina pero salubong na salubong na agad ang mga kilay. Ang ipinagtataka ko lang bakit siya nandito at parang galit sa akin? Paano niya nalaman kung nasaan ako? Sinundan ba niya ako? Bakit?"Mr. Rivas, let me go.""Let us talk."Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi nito. May dapat ba kaming pag-usapan? "Kung ano man ang sasabihin mo, sabihin mo na. May lakad pa ako, IMPORTANTE. Hindi po ako pwede today, sa ibang araw na lang," saad ko habang ipinagdidiinan ang salitang importante.Totoo namang importante ang lakad ko dahil kailangan kong maghanap ng trabaho. Isa pa pwede naman na niyang sabihin ngayon ang gusto niyang sabihin bakit kailangang sumama pa ako?Lalong dumilim ang mukha nito dahil sa si
I was busy in my office. My wife and my daughter are probably in the library right now. It has been more than seven months since we got married, and I can say that being with her is like being on cloud nine. Waking up everyday seeing her beside me is giving me more energy to start my day. My wife is like the air that I breath, I can't no longer live without her. Noong mga unang buwan namin bilang mag-asawa ay kasabay ng pagkakaroon ng craving ni Katarina kaya madalas kahit wala akong ginagawa nagugulat na lang ako na galit na siya sa akin. Kapag may hiniling siyang pagkain kahit hating gabi kailangan kong bumangon para hanapin iyon sa kusina o bumili sa labas. Mabuti na lang at may mga nauso nang 24/7 na mga grocery kaya minsan madali kong mahanap ang gusto niyang kainin. Masaya naman ako na pinagsisilbihan siya. I am happy that I can give anything she wants. She is my queen and my role is to serve and love her. Nagtaas ako nang tingin nang maramadaman kong may pumasok sa opisina k
Nang biglang mawala si Antalia dahil bigla nitong naisipang pumunta kay Jake ay hindi ko maiwasang mag-alala pero nang malaman ko kung sino ang tumulong sa kanya hindi ko maiwasang magdiwang. Pakiramdam ko unti-unti na akong nagkakameron ng dahilan para mapalapit sa kanya. At nang malaman ko ang usapan nila tungkol sa alok ng anak ko, sinakyan ko ka agad iyon. Antalia does not really need a nanny dahil lahat naman ng nanny nito ay sumusuko dahil sa katigasan ng ulo nito. Pero nang sabihin nito na gusto nito si Katarina bilang yaya nito ay pumyag agad ako kahit hindi ko alam kung papayag ang babae.I tried to talk to her pero tinakasan lang niya si Fernan ngunit kinabukasan ay hindi ko maiwasang mairita nang makita kong sumakay siya sa kotse ni Connor kaya sapilitan ko siyang isinama sa akin at inalok ng trabaho. Inaasahan ko ng tatanggi siya pero nang hamunin ko siya na baka natatakot lang siya sa akin ay nakita ko ang palabang hitsura niya na lihim na iknatuwa ko.Nang tanggapin niy
ALEJANDRO I cursed when my phone rang. Kinuha ko iyon habang at sinagot nang hindi tinitingan ang tumawag. I can't help not to groan when Laura gave me a deep throat. I really love her expert mouth. I was setting in the bed while she is kneeling in front of me. “It's broad daylight, kuya,” narining kong reklamo sa kabilang linya ni Jake. “What do you need?” Hinawakan ko ang buhok ni Laura at mas sinubsob siya sa harapan. Ramdam Kong nabibilaukan na siya sa pagkalalaki ko pero wala akong pakialam. Alam kong sanay na sanay na siya. “Fetch, Natalia. I have a shoot today,” sagot nito at agad na ibinaba ang tawag. Napatingala ako bang maramdaman kong nilabasan na ako. Agad Akong tumayo at itinaas ang panatalon ko na nasa binti ko lang kanina. “Where are you going? We"re not yet done,” nagatatakang tanong ni Laura na nakaluhod pa rin sa harapan ko. “I need to do something, just do it by yourself,” malamig na tugon ko sa kanya bago siya iniwan. I know that I am not the guy she is f
Hindi ko mapigilang mamasa ang aking mga mata habang nakatingin sa salamin. I am wearing a sparkling ball gown wedding dress with long regal cathedral veil. Hindi pa naman malaki ang bay bumps ko kaya hindi ahlata ang tiyan ko. I don't know how Alejandro planned everything but this is exactly my dream wedding. He got every details and I can't help to fall in love with him more. That man surely knows me more than I think. Malakas ang tambol ng dibdib ko, alam kong hindi iyon dahil kinakabahan ako kundi dahil sa excitement na nararamdaman ko. Hindi ko inaasahan na aabot kami sa ganito ni Alejandr dati parang sira lang ako na lihim na nagseselos palagi tapos ngayon ikakasal na kami. Well, kasal naman na daw talaga kami pero hindi ko naman iyon alam kaya iba pa rin ang pakiramdam na sabay kaming haharap sa dambana para sumumpa. "You look so beautiful," naluluhang saad ni Mama nang pumasok siya sa kwarto kung nasaan ako. "Ikakasal na ang first baby ko." "Ma, huwag kang umiyak, sayang a
Nakatingin sa akin si Papa habang tikom ang bibig, hindi ko alam kung galit ba siya o ano dahil walang expression ang mukha niya. Nandito kami ngayon sa mini office niya sa bahay. Magkakaharap kami, ako, si Alejandro ang mommy at daddy nito at ang mga magulang ko. Ngayon ko lang ulit nakita ang ama ni Alejandro at pakiramdam ko ay parang silang pinagbiyak na bunga ni Alejandro kapag seryoso ang lalaking nasa tabi ko. "Kailan mo balak pakasalan ang anak ko?" naayos ako ng upo dahil sa biglang tanong nito habang tila relax na relax lang naman ang katabi ko. "As soon as possible sir, before her baby bumps become obvious," sagot ni Alejandro. Sana lang hindi si Papa mabigla na ang as soon as possible ni Alejandro ay ilang isang linggo na lang. Matapos kasi naming magpunta sa fitting ng gown ko kahapon ay nag-decide na kaming ipaalam sa mga magulang ko ang plano namin at para malaman na rin nila ang tungkol sa ipinagbubuntis ko. Kabado pa ako habang papunta dito dahil kahit alam ko
Dumating na ang gabi pero hindi ko pa rin kinakausap si Alejandro matapos ang nalaman ko. Gusto kong malaman niya na nagtatampo ako dahil sa ginawa niya. Pakiramdam ko naisahan niya ako. Alam ko naman na sigurista siya pero hindi ko naman inaasahan na aabot sa puntong gagawa siya ng paraan para maikasal kami ng hindi ko alam. "Wife," tawag nito sa pansin ko pero hindi ko siya nilingon. Inabala ko ang sarili ko sa pagsusuklay sa harap ng salamin. Nakita ko itong tumayo at lumabas ng kwarto ko. Hindi ko paiwasang mapasimangot. Ang bilis naman niyang sumuko sa panunuyo sa akin. Umalis agad. Nagdadabog na nagtungo ako sa kama ko. Kinuha ko ang cellphone ko at gigil na naglaro ng candy crush. Lahat ng inis na nararamdaman ko kay Alejandro ay doon ko binuhos pero agad na napaangat ang ulo ko nang makita ko siyang muling pumasok sa kwarto ko. Napakunot ang noo ko nang mapansin kong nakasuot ito ngsuit and tie. Saan ito pupunta? Bakit gabi na yatang masyado ang lakad nito? Binigay nito a
Tatlong araw ang nakalipas mula nang magkausap kami ni Laura at tatlong araw na rin mula ng mabalitaan namin ang nangyari kay Connor. Napatay ito sa selda nang makursunadahan ito ng mga preso pero bago mangyari iyon ay napatay pa muna nito si Claribel. Hindi ko mapigilang manghinayang sa kanila. Sinayang nila ang mga buhay nila dahil lang sa mga kabaliwan nila. Nagtungo ako sa library kong nasaan si Antalia at abala sa pagpipinta. Nakangiting lumapit ako sa kanya. Hindi pa niya ako napansin dahil nakatutok ang atensyon nito sa ginagawa. "Hi, what are you painting?" agaw ko sa atensyon niya. Ngumiti siya sa akin. May mga pangkulay na rin na nagkalat sa mukha niya. "Our family. This dad." Itinuro niya ang isang lalaking tikwasang kilay habang nakasimangot. Hindi ko maiwasang matawa sa hitsura ni Alejandro." This is you." Itinuro naman nito ang isang babaeng may malaking tiyan. "You have a big tummy because you are pregnant and I will gonna have a sibling soon. This is me." Turo nito s
WARNING: VIOLENCE, CRIMETuluyang nang nakulong si Connor kasama ng mga tauhan nito. Gaya nga ng inaasahan ko dahil masamang damo ito ay matagal itong mamatay. Hindi naman grabe ang pagkakabaril dito ni Laura. Si Laura naman ay nakalaya rin ng mismong gabing hinuli siya ng mga pulis sa tulong na rin ng kapatid kong si Kelvin.Maayos na ang lahat. Tapos na ang gulo at nasa kinalalagyan na nila ang mga taong may masamang balak sa amin. Bumalik na rin sa eskwela si Antalia pero mas naging mahigpit ang bantay nito dahil na rin sa nangyari sa kanya. Malaki rin ang pasasalamat ko na hindi ito na-trauma sa nangyari pero pinasuri pa rin ito ni Alejandro sa espesyalista upang masigurong walang magiging problema sa anak.Si Alejandro naman ay gaya ng dati dito na rin siya sa bahay nag-oopisina. Mag-iisang linggo na ang nakakaraan. Nakiusap na rin ako kay Kelvin na huwag nang banggitin sa mga magulang namin ang nangyari. Alam kong mag-aalala lang ng husto sina mama at papa. Okay naman na ako, w
Biglang binitawan ni Laura ang hawak niyang baril at napaupo na lang habang sapo ang mukhang luhaan. Nang lingunin ko si Connor ay nakatiya na ito sa lupa at duguan. May tama ito sa bandang tiyan.Tumayo naman si Alejandro at inalalayan niya akong tumayo na rin. Hiwakan niya ang kamay ko at niyakap ako ng mahigpit."It's over, you are safe now,"bulong nito sa akin habang hinahalikan ang noo ko at hinahagod ang ulo ko.Mahigpit na napayakap ako sa kanya. Saka lang parang nag-sink in sa akin ang lahat, parang bigla akong nakaramdam ng panghihina. Nagmala-action star ako kanina, nakalimutan kong buntis nga pala ako. Mabuti na lang at walang nangyari sa dinadala ko.Saka pa lang tumulo ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilang tumulo dahil pinipilit kong maging matapang sa harap ni Connor.Mabilis na kumilos ang mga pulis na naroroon at nang masigurado nang mga ito na humihinga pa si Connor ay mabilis nila itong isinakay sa stretcher. Napatingin na lang ako sa papalayong mobile car.Hab