Lahat ng Kabanata ng Desiring the Nanny: Kabanata 31 - Kabanata 40

"What happened? You walk out a while ago and now you are in front of me?" seryosong saad nito habang nakaupo sa sofa at tumingin sa akin pero muling bumalik ang atensyon nito sa hawak na ipad.Pagbaba ko galing library at makipagpaangasan kay Joana ay nakita ko siyang nandito sa sala habang abala sa ipad na hawak niya. Tila may nirereview itong trabaho."Sorry, sir, but I want to say something. Is it okay to disturb you?" tanong ko sa kanya.Kung kanina pagdating ang plano ko ay iwasan siya ngayon hindi na. Sa ayaw at sa gusto ko araw-araw naman kaming magkikita. Isa pa may balak akong patunayan kaya hindi ko na siya iiwasan.Naaasar ako sa kanya. Para akong baliw dahil kanina umiiyak ako tapos ngayon nagagawa ko nang ngumiti. Pati desisyon ko pabago-bago dahil sa kanya. Masyado na akong apektado, hindi ko na maitatanggi pa iyon."About what you said this morning," panimula ko. "Pwede bang bawiin ninyo iyon?"Naalala ko kasi ang pakiusap ni Fernan. Hindi ko pa nga pala nabanggit dito

Kinabukasan ay maaga akong nagising pero nang bumaba ako ay nakita kong gising na ang lahat nang mga kasamabahay maging si Manang Rita. Maaga talaga silang gumigising palagi araw-araw lalo na si Manang para maghanda nang agahan. Pero ngayon kasabay nila akong gumising. Hindi ako nakatulog nang maayos dahil matapos kong umiyak ay ginugol ko ang oras kong magsulat. Kesa mas lalo ko pang isipin ang nakita ko at madrepress kaiisip ay nagtrabaho na lang ako. Mabuti na lang at kahit saan ako pumunta dala ko palagi ang laptop ko kaya kahit nagtatrabaho ako dito bilang nanny ni Antalia ay may iba pa akong trabaho kundi ang pagsusulat."Katarina, umiyak ka ba?" nag-aalalang tanong ni Ate Emma nang maupo ako sa tabi niya kung saan naghihiwa siya nang kamatis na ilalagay yata sa ginisang ampalaya.Sumasakto sa nararamdaman ko ang ulam namin sa agahan. Hindi ko mapigilang mapangiti nang kasing lasa ng ampalaya nang sumagi na naman sa utak ko ang natanggap kong larawan. Kung pwede lang burahin s

Marahas ko siyang itinulak pero hindi man lang siya umangat mula sa pagkakayakap sa akin. Talaga bang gusto niyang masapak ulit? Gawain na talaga niya ang biglain ako palagi."Let me go," saad kong muli bago itinuon ang dalawang kamay ko sa magkabilang balikat niya para humiwalay siya sa akin. "Stop acting like a clingy boyfriend, Mr. Rivas," matigas na saad ko dito. Dahil sa sinabi ko ay kusa itong humiwalay sa pagkakayakap sa akin bago tumingin sa mga mata ko. Sinalubong ko na naman ang mga mata niyang ilang araw ko ring iniwasan."Yeah, I forgot you don't like me," saad nito habang nakangiti pero hindi umabot sa mga mata nito. He even gave me sarcastic smile.Nakatingin naman ako dito na naguguluhan. I don't like him? Anong pinagsasabi nito? Siya nga itong ayaw sa akin dahil may Maliya na siya. Tapos kung makapagsalita siya ngayon para bang ako ang may kasalanan."You feel the same way, so what's the problem?" ganting saad ko.If he thinks I don't like him wala na akong balak na

Kinagabihan bago matulog ay tinawagan ko si Gail. Kanina pa ako kating-kating tawagan siya pero alam kong nasa trabaho siya kaya ayaw ko munang abalahin. May gusto akong itanong sa kanya na dapat noong una pa lang ay tinanong ko na pero dahil clouded ako ng selos ko ay nakalimutan ko nang alamin. Mabilis naman itong sumagot sa tawag ko. "Yes, my dear?" bungad nito sa akin. "You remember the photo you sent to me?" mabilis na tanong ko sa kanya. It was her who sent me the photo of Alejandro and Maliya. "You mean the one I sent weeks ago? Bakit late naman yata masyado ang reaksyon mo? Ang tagal nagloading sayo?" Umikot ang mata ko dahil sa tanong nito. Masyado kong dinibdib e. Kaya hindi ko na natanong sa kanya ang tungkol doon. Para sa akin sapat na ang nakita ko. Pero ngayon naguguluhan ako. Kung hindi si Maliya ang gusto ni Alejandro why they we're kissing? Sabi ni Claribel may ibang gusto daw si Maliya, pero nang tanungin ko naman si Antalia kung si Maliya ang gusto ng tata

Iginala ko ang mata sa paligid nang magmulat ako. Medyo madilim pa pero alam kong umaga na. Mas malaki ito sa kwarto ko. Napahawak ako sa ulo ko nang maalala kong wala nga pala ako sa kwarto ko. Then memories of what happened last night flashed through my mind. I bit my lips while trying to suppress a smile. Napatingin ako sa lalaking nasa kalapit ko. Nakadapa ito sa kama pero nakaharap sa akin ang mukha nito. Hindi ko mapigilang humanga sa mukha nito. Mukha itong inosente habang natutulog. Hindi gaya pag-gising ito na palaging salubong ang kilay. Ang gwapo talaga nito. Sinubukan kong alisin ang braso nitong nakapatong sa tiyan ko. Bigla akong napangiwi sa sakit nang igalaw ko ang hita ko. Takte, ang sakit ng katawan ko. Pakiramdam ko namamanhid ang buong hita at binti ko. Masakit ang balakang ko lalo na ang pagitan ng hita ko. Tangna, bakit pakiramdam ko daig ko pa ang binulbog? Nakagat ko ang ibabang labi ko habang pinipilit na umupo. Hindi pa ako nakakaupo ng tuluyan ay bigl