All Chapters of Isabella Flores: Chapter 21 - Chapter 30

Maingat na ibinaba ni Isabella ang tasa sa ibabaw ng pabilog na mesa. Isinara naman ni Maximo ang librong binabasa at inilapag ito sa gilid nang maamoy ang aroma ng tsaang gawa sa isang uri ng bulaklak. " Tapos mo na? " Maingat na inilusot ni Maximo ang daliri sa tainga ng tasa upang iangat ito mula sa mesa. Itinapat niya ito sa ilong upang malanghap ang ibinibigay na aroma ng tsaang gawa sa bougainvillea (bougain-villea). " Puwede mo siyang lagyan ng kaunting asukal para mas malasa siya, " suhestiyon ni Isabella saka kinuha sa bandeha ang isang maliit na babasaging garapon na naglalaman ng minatamis. Balak niya pa lang sanang magsalok gamit ang kutsarita nang makitang sumimsim na si Maximo sa tsaa. Napalunok si Isabella, kinakabahan sa komentong ibibigay ng asawa dahil ngayon na lamang niya ulit nasubukang magtimpla ng tsaa. Kung mayroon isang magandang alaala si Isabella mula sa kaniyang ina, iyon ay ang pagturo nito sa kaniyang gumawa ng inuming gawa sa bougainvillea noong musmos

" Nagugutom ako... " Mahinang sambit ni Isabella nang maramdaman ang pagkalam ng sikmura habang itinitirintas ang kaniyang buhok sa harap ng salamin sa tukador. Tinapos na muna niya hanggang dulo ang ginagawa at nilagyan ito ng panali sa buhok bago tumayo para lumabas ng kuwarto. Naroon pa rin ang pananakit sa parte ng katawan na pinanggalingan ngunit nagagawa ng makapaglakad nang maayos ni Isabella. Isang simple at mahabang bestida ang kaniyang suot na tinernuhan ng balabal na nakasampay sa kaniyang balikat upang itago ang mga markang kagagawan ng asawa. Masyado itong marami kumpara noong una at hindi nais ni Isabella na ipaglandakan ito sa iba. " Hala, nakita ko rin iyon kanina sa salas! Ang sweet nga nilang tignan, malayong-malayo noong unang buwan dito ng Señora. " Napatigil sa paglalakad si Isabella patungong kusina nang marinig iyon mula sa isang kasambahay. " Saka ito yata ang unang pagkakataon na nakita kong ngumiti si Señor na labas ang ngipin. Nakakatuwa, 'no? Mukhang nag

" Ito ang uniporme mo. " Iniabot ng mayordoma ang dalawang pares ng uniporme kay Catriona na ngayon ay nasa loob na ng mansyon. " Bukas ay maaari mo na siyang suotin. Sa ngayon ay titignan ko muna kung saan kita puwedeng ilagay. Ito ang unang beses mo na mamasukan bilang kasambahay, tama? " " Ganoon na nga ho. " Nakangiting sagot ni Catriona saka inilibot ang tingin sa mansyon upang hanapin ang mag-asawa. " Nasaan po pala si Isabella? Natutulog pa rin ho ba sila ng Señor? " " Maaga silang umalis. Mamayang hapon na siguro ang balik nila, " anito saka tumikhim." Paalala lang hija, hindi mo puwedeng banggitin na lang basta-basta ang ngalan ng mga amo natin. Kung tinatawag mong 'Señor' si Señor Maximo, nararapat ring tawaging Señora ang kaniyang asawa. " Natigilan si Catriona, kasunod ang unti-unting pagkawala ng ngiti sa labi niya. Pakiramdam niya'y sinampal siya ng katotohanan dahilan para mabalik siya sa ulirat. " Pasensya na, nasanay lang ho ako..." sagot na lamang ni Catriona, i

Napasinghap si Agustina nang dumampi ang bulak na mayroong pulang gamot sa mahabang kalmot sa leeg niya. Pikit-mata niya itong idinampi-dampi habang tinitiis ang hapdi dahil mayroon pa siyang kailangang dampian na sugat sa kaliwang braso at bandang dibdib na nakalmot ng mahahabang kuko ni Catriona. " Tina, tapos ka na? " Napaangat ang tingin ni Agustina nang pumasok sa kuwarto si Aling Rosal. " Naku, ang haba pala ng kalmot sa leeg mo. Ako na nga r'yan, sandali. " Lumapit si Aling Rosal kay Agustina upang kuhanin ang bulak sa kamay nito at siya mismo ang umasikaso sa panggagamot sa mga natamong galos ni Agustina sa naging away kanina. " Nasaan na ho si Catriona? " tanong ni Agustina dahil isang oras na ang nakakalipas matapos ng nangyaring gulo at hindi pa rin niya nakikita ang nakaaway sa loob ng mansyon. Umalis ito matapos maawat ang gulo. " Kausap ngayon ng mayordoma natin. Iniiyak ang maliit na kalmot sa pisngi niya, " sagot ni Aling Rosal matapos lagyan ng bendahe ang ilang

Napagod man si Isabella sa maghapong pag-aasikaso sa kaniyang magiging tindahan, hindi naman iyon naging dahilan para mawalan siya ng oras sa pagdidilig ng mga halaman sa hardin ng mansyon. Nakagawian na niya ito tuwing sasapit ang umaga at hapon kahit mayroon namang nakatalagang kasambahay sa gawaing ito ay kumikilos pa rin si Isabella sa pag-alaga ng mga tanim dito. " Señora, ako na po diyan. " Nilapitan si Isabella ng kasambahay upang kuhain ang regadera mula sa kaniya. " Narumihan na ang laylayan ng bestida niyo. Mas mabuting ako na po ang tumapos ng mga dinidiligan niyo. " Napatingin naman si Isabella sa laylayan ng kaniyang bestida at nakitang basa ito dahilan para makapitan kaagad ito ng mga alikabok na galing sa lupa. " Sige po, salamat. Itong parte na lang naman na ang hindi ko nadidiligan, 'yong iba, ayos na po, Manang, " sagot ni Isabella patukoy sa mga kamuning na nakahilera sa harap nila. Nang makapagpaalam ay dumiretso na rin si Isabella papasok ng mansyon para pumanhi