Semua Bab Isabella Flores: Bab 51 - Bab 60

Halos kalahati ng sakahan ang tinupok ng apoy sa lupain ng Castellano. Mula sa pinaka una kung saan makikita ang mga bulaklak at halaman, umabot ito hanggang sa taniman ng mga kagulayan. Mabilis kumalat ang apoy, animo'y isang malaking ahas na sinisilaban ang bawat parte na kaniyang magapangan. Kinailangan ng maraming bombero mula sa iba't ibang lugar para sa mabilisang pag-apula ng apoy at hindi na madamay pa ang ilang parte ng malaking lupain ng Castellano. " Wala ng apoy sa dulo, Señor. Tanging usok na lang po ang naroon pero nakaantabay pa rin po ang dalawang truck ng bombero, " hayag ng isa sa mga trabahador ni Maximo, basang-basa ito mula ulo hanggang paa dahil sa pagtulong rumisponde sa sunog na patuloy pa ring inaapula. Dalawang oras na ang nakalilipas, ngunit natatanaw pa rin mula sa labas ang apoy mula sa loob ng sakahan. " Salamat, Mang Berto. Magpahinga muna po kayo rito sa labas, alam kong pagod na kayo. Hayaan niyo na ang mga bombero sa loob, " ani Maximo na sa kabila

" Malayo po ba ang pupuntahan natin? " tanong ng batang lalaki sa kaniyang ina na abalang ikinakandado ang pinto ng bahay nila. " Matagal po ba tayo doon nila Papa? "" Hindi ko pa sigurado, pero malaki ang posibilidad dahil kailangan nating asikasuhin ang Tita Frances mo, " sagot ng ina ng batang lalaki saka kinuha ang maletang dala niya nang masigurong naikandado na ang pinto ng bahay nila. " Dalawang oras mahigit ang magiging byahe natin sabi ng Papa mo kaya kailangang may baon tayong pagkain at inumin. Silipin mo nga ang dala mong bag at baka mamaya wala diyan 'yong baon natin. "" Nandito na po sa loob, Ma. Iyon po ang unang-una kong nilagay kanina sa bag ko bago po ako gumayak kanina. " Kumpiyansang sagot ng batang lalaki saka binuksan ang bag na sukbit niya upang ipakita ang isang baunan na may kanin at ulam sa loob. May dalawang baunan rin ng tubig para sa kanilang panulak. " Oh, mabuti at naabutan ko pa kayo ngayon. Akala ko'y nakaalis na kayo. " Napatingin ang mag-ina sa ka

Ala sais pa lang ng umaga, gising na si Isabella upang magluto ng pagkaing ipapabaon kay Gael na pupunta ng ospital para makipagpalit kay Franco sa pababantay kay Frances. " Leonel, anak, pakibantayan muna saglit itong niluluto ko. Halu-haluhin mo na rin at kukuha lang ako ng okra sa bakuran, " ani Isabella nang ibaba sa mesa ang sandok. " Hahaluhin lang po ba, Ma? " Paniniguro ni Leonel saka hinila ang isang silya upang tuntungan ito at makita ang niluluto ng ina sa kalan de uling sa likuran ng bahay. " Ano po ba niluluto niyo? Isda? "" Sinigang na bangus, anak. Paborito ng Papa mo, " sagot ni Isabella, saglit na sinilip ang paraan ng paghalo ng anak sa niluluto niya bago ito iwanan para magtungo sa bakuran kung saan may mga pananim na gulay.Maganda ang sikat ng araw ngayon katulad kahapon, at dahil mahaba-haba ang naging pahinga ni Isabella, pakiramdam niya ay marami siyang lakas ngayon para kumilos at abalahin ang sarili sa pag-aasikaso ng mga gawaing bahay. " Ang lalaki ng bu

Kasalukuyang naglalakad si Maximo sa isang kalye kasama ang batang lalaki na nakilala niya sa kalsada. Palinga-linga ito sa daan, hinahanap kung saan nakatirik ang bahay na tinutuluyan. Hindi maunawaan ni Maximo ang sarili kung bakit siya nag-abalang samahan ang paslit gayong may sarili siyang lakad na kailangan asikasuhin bago lumubog ang araw.“ Dito po kami hinabol ng aso kanina,” ani Leonel habang nakaturo ang hintuturo sa isang bahay na kanilang madadaanan. “ Marami pong aso dito baka habulin po tayo. ““ Hindi tayo hahabulin kung hindi tayo tatakbo, “ sagot ni Maximo at kasunod noon ang sunod-sunod na kahol ng mga aso mula sa bakuran ng bahay na itinuro ni Leonel. Naglabasan roon ang tatlong aso na patuloy sa pag-iingay habang sinusundan sila at inaamoy-amoy. Tumingin si Maximo sa batang kasama niya nang mabilis itong kumapit sa sinturon niya. “ Kakagatin po ako…” anito, takot na takot sa asong tumigil nga sa pagkahol, hindi naman ito huminto sa pagsunod sa kanila habang kumak

“ Ma, nagugutom ako. Gusto ko ng maruya…” Nakangusong panlalmbing ni Leonel sa kaniyang ina na kasalukuyang nakaupo sa sopa na nasa salas. “ Mayroon pong tinda no’n sa labas natin sa may kabilang kanto. ““ Anak, hindi ba’t nangako ka saakin kahapon na hindi ka na lalabas? ” ani Isabella saka hininaan ang telebisyon bago harapin ang bata. “ Nagsilbing aral na ‘yong nangyari satin kahapon kaya huwag na tayong sumuway pa sa bilin ng Papa mo. ““ Pero hindi naman po ako sasama sainyo. Kayo na lang po lalabas, hintayin ko na lang kayo rito bumalik sa bahay, “ katwiran ni Leonel, “ Saglit lang naman po bibili, eh. Hindi po ba paborito niyo ring kainin iyon? Iyon po madalas natin bilhin saatin saka ‘yong kutsinta na binibenta ni Aling Mimi. “Hindi agad nakapagsalita si Isabella na aminadong natakam sa pagkaing binaggit ni Leonel. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa sopa at kinuha ang pitaka niya na nasa ibabaw ng aparador. Inangat niya sandali ang tingin sa orasan bago ibaling ang tingin sa