Mag-log inShare
KABANATA 50
Kaugnay na kabanata
Isabella Flores KABANATA 51
Agosto 2003 Alas diyes ng umaga, mula sa mansyon ng Castellano ay may isang batang babae ang nakaupo sa duyan, masayang inuugoy ang sarili sa pamamagitan ng pagtulak ng kaniyang mga paa sa lupa. Bawat paghampas ng hangin sa kaniya ay siyang dahilan ng hagikhik niya dahil sa nararamdamang pagkalula at tuwa sa tuwing siya'y babagsak sa ibaba mula sa taas ng pagkakaduyan niya. " Samara! " Napatingin ang batang babae sa tumawag sa kaniya, agad napanguso nang makita ang tagapag-alaga niyang nagmamadaling tumungo sa kaniya. " Diyos kong bata ka, kanina pa kita hinahanap. Saan ka ba nagsususuot? Bumama ka na riyan at baka mahulog ka pa! " Walang nagawa ang batang babae na nag ngangalang Samara kundi ang ihinto ang pag-duyan sa sarili bago iangat ang tingin sa kaniyang tagapag-alaga na si Manang Lani. " Yaya, nandiyan na po ba si Papa? " Umiling ito. " Wala pa ang Papa mo, pero naroon naman sa loob ang mga pinsan mo. Bakit hindi ka makipaglaro sa kanila? Mag-isa ka lang dito." Umuling i
Isabella Flores KABANATA 52
" Malayo po ba ang pupuntahan natin? " tanong ng batang lalaki sa kaniyang ina na abalang ikinakandado ang pinto ng bahay nila. " Matagal po ba tayo doon nila Papa? "" Hindi ko pa sigurado, pero malaki ang posibilidad dahil kailangan nating asikasuhin ang Tita Frances mo, " sagot ng ina ng batang lalaki saka kinuha ang maletang dala niya nang masigurong naikandado na ang pinto ng bahay nila. " Dalawang oras mahigit ang magiging byahe natin sabi ng Papa mo kaya kailangang may baon tayong pagkain at inumin. Silipin mo nga ang dala mong bag at baka mamaya wala diyan 'yong baon natin. "" Nandito na po sa loob, Ma. Iyon po ang unang-una kong nilagay kanina sa bag ko bago po ako gumayak kanina. " Kumpiyansang sagot ng batang lalaki saka binuksan ang bag na sukbit niya upang ipakita ang isang baunan na may kanin at ulam sa loob. May dalawang baunan rin ng tubig para sa kanilang panulak. " Oh, mabuti at naabutan ko pa kayo ngayon. Akala ko'y nakaalis na kayo. " Napatingin ang mag-ina sa ka
Isabella Flores KABANATA 53
Hindi na mabilang ni Leonardo kung makailang beses na siyang pabalik-balik ng tingin sa salaming nakasabit sa harapan ng kotse upang silipin si Maximo na tahimik na nakaupo sa likuran. Trenta minutos na silang buma-byahe pauwi ngunit nananatiling tikom ang bibig nito matapos mabitawan ang cellphone sa hindi malamang dahilan. Hindi malinaw kay Leonardo kung mayroon bang sinabi sa kabilang linya ang Señora na naging dahilan ng halo-halong emosyon na nakita niya kanina kay Maximo, subalit nababatid niya na iyon ang bumabagabag ngayon rito." Nakita ko si Isabella... " Napatingin muli si Leonardo sa salamin, hindi niya sigurado kung totoo bang narinig niyang nagsalita si Maximo o guni-guni niya lang kaya hindi siya agad nakasagot nang biglang magsalita ulit ito. " Nakita ko si Isabella sa plaza kanina, Leonardo. "" Nagpakita ho sainyo ang Señora Isabella? " may halong gulat na tanong ni Leonardo bago ibinalik ang tingin sa daan," Sa loob ng anim na taon, parang ngayon niyo lang po nabang
Isabella Flores KABANATA 54
Ala sais pa lang ng umaga, gising na si Isabella upang magluto ng pagkaing ipapabaon kay Gael na pupunta ng ospital para makipagpalit kay Franco sa pababantay kay Frances. " Leonel, anak, pakibantayan muna saglit itong niluluto ko. Halu-haluhin mo na rin at kukuha lang ako ng okra sa bakuran, " ani Isabella nang ibaba sa mesa ang sandok. " Hahaluhin lang po ba, Ma? " Paniniguro ni Leonel saka hinila ang isang silya upang tuntungan ito at makita ang niluluto ng ina sa kalan de uling sa likuran ng bahay. " Ano po ba niluluto niyo? Isda? "" Sinigang na bangus, anak. Paborito ng Papa mo, " sagot ni Isabella, saglit na sinilip ang paraan ng paghalo ng anak sa niluluto niya bago ito iwanan para magtungo sa bakuran kung saan may mga pananim na gulay.Maganda ang sikat ng araw ngayon katulad kahapon, at dahil mahaba-haba ang naging pahinga ni Isabella, pakiramdam niya ay marami siyang lakas ngayon para kumilos at abalahin ang sarili sa pag-aasikaso ng mga gawaing bahay. " Ang lalaki ng bu
Isabella Flores KABANATA 55
Tila nakadikit na ang mga mata ni Maximo sa palamuting nasa dingding ng opisina ng establisyementong kinaroronan niya ngayon. Animo'y hinihintay niya itong gumalaw, ngunit ang totoo ay kanina pa naglalakbay ang kaniyang isipan sa kawalan.Nasa Isabella's siya ngayon—ang tindahan na pagmamay-ari ni Isabella na bagamat anim na taon ng wala sa buhay ni Maximo, pinanatili niyang buhay ang negosyo. Sa loob ng anim na taon ay walang binago si Maximo sa tindahan, mula sa orihinal na sangkap at paraan na paggawa ng mga tsaa hanggang sa pagkakaayos ng mga bulaklak sa loob at labas ng tindahan. Walang inalis ngunit may mga kinailangang idagdag para hindi mapag-iwanan ng panahon at makasabay sa takbo at pagbabago sa mundo ng negosyo.Mula sa pagkakaupo ay tumayo si Maximo upang puntahan ang palamuti na kanina pa niya pinagmamasdan. Kinuha niya ang tabla kung saan nakaukit ang pangalan at logo ng establisyemento na pinasadya niya pa. Bitbit ang palamuti, inilipat ito ni Maximo sa istante, katabi
Isabella Flores KABANATA 56
Kasalukuyang naglalakad si Maximo sa isang kalye kasama ang batang lalaki na nakilala niya sa kalsada. Palinga-linga ito sa daan, hinahanap kung saan nakatirik ang bahay na tinutuluyan. Hindi maunawaan ni Maximo ang sarili kung bakit siya nag-abalang samahan ang paslit gayong may sarili siyang lakad na kailangan asikasuhin bago lumubog ang araw.“ Dito po kami hinabol ng aso kanina,” ani Leonel habang nakaturo ang hintuturo sa isang bahay na kanilang madadaanan. “ Marami pong aso dito baka habulin po tayo. ““ Hindi tayo hahabulin kung hindi tayo tatakbo, “ sagot ni Maximo at kasunod noon ang sunod-sunod na kahol ng mga aso mula sa bakuran ng bahay na itinuro ni Leonel. Naglabasan roon ang tatlong aso na patuloy sa pag-iingay habang sinusundan sila at inaamoy-amoy. Tumingin si Maximo sa batang kasama niya nang mabilis itong kumapit sa sinturon niya. “ Kakagatin po ako…” anito, takot na takot sa asong tumigil nga sa pagkahol, hindi naman ito huminto sa pagsunod sa kanila habang kumak
Isabella Flores KABANATA 57
" Mahal, mauna na 'ko, " paalam ni Gael bago patakan ng halik sa labi si Isabella na inihatid siya sa labas ng pintuan ng bahay. " Kita na lang tayo mamaya. " Tumango si Isabella. " Ingat sa byahe, ha? Iyong pagkain niyo ni Frances, nasa loob na ng bag. Doblehin ang pag-iingat at marami 'yong sabaw ng sinigang. Baka tumapon. " Nakangising napailing si Gael. " Ang akala ko ba naman ako ang sinasabihan mong mag-ingat. Iyong ulam pala. " Bumungisngis si Isabela, binalak tugunan ang sinabi ng asawa nang bigla siyang makaramdam ng kirot sa sentido dahilan para siya'y manahimik sandali at mariing napapikit. " Diana, ayos ka lang? " Agad inalalayan ni Gael si Isabella nang mapakaipit ito sa pintuan. " Anong problema? Nahihilo ka ba? Sumasakit ang ulo mo?" " Bigla lang kumirot 'yong sentido ko...pero ayos na 'ko. " Napahawak si Isabella sa kaniyang noo, pinakikiramdaman ang sarili bago iangat ang tingin kay Gael. " Sige na, lumaka ka na. Ayos lang ako, huwag kang mag-alala. " Kita ang p
Isabella Flores KABANATA 58
“ Ma, nagugutom ako. Gusto ko ng maruya…” Nakangusong panlalmbing ni Leonel sa kaniyang ina na kasalukuyang nakaupo sa sopa na nasa salas. “ Mayroon pong tinda no’n sa labas natin sa may kabilang kanto. ““ Anak, hindi ba’t nangako ka saakin kahapon na hindi ka na lalabas? ” ani Isabella saka hininaan ang telebisyon bago harapin ang bata. “ Nagsilbing aral na ‘yong nangyari satin kahapon kaya huwag na tayong sumuway pa sa bilin ng Papa mo. ““ Pero hindi naman po ako sasama sainyo. Kayo na lang po lalabas, hintayin ko na lang kayo rito bumalik sa bahay, “ katwiran ni Leonel, “ Saglit lang naman po bibili, eh. Hindi po ba paborito niyo ring kainin iyon? Iyon po madalas natin bilhin saatin saka ‘yong kutsinta na binibenta ni Aling Mimi. “Hindi agad nakapagsalita si Isabella na aminadong natakam sa pagkaing binaggit ni Leonel. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa sopa at kinuha ang pitaka niya na nasa ibabaw ng aparador. Inangat niya sandali ang tingin sa orasan bago ibaling ang tingin sa
Pinakabagong kabanata
