Walang mapaglagyan ang tuwa ni Catriona nang matanggap na niya ang unang kopya ng kaniyang ika-apat na libro. May kalakihan na ito kumpara sa mga nauna niyang inilimbag at may katigasan rin ang pabalat ng libro na hindi basta-basta maitutupi." Congrats po ulit, Madame Catriona. Hindi na po ako makapaghintay na mailabas ang bagong libro niyo na tiyak dudumugin na naman ng mga taga-hanga niyo. " Nakangiting sabi ng isa sa mga empleyado ng kompanyang naglilimbag ng mga libro. " At sa katunayann nga po, isa ako sa mga nag-aabang na magkaroon ng kopya dahil sobra po akong hanga sa galing niyong sumulat. Ang dami ko pong nakukuhang aral at inspirasyon sa buhay kada binabasa ko ang akda niyo, Madame."Lalong lumaki ang ulo ni Catriona sa narinig ngunit hindi niya pinahalata ang kagalakang nararamdaman at taas-noong ngumiti sa empleyadong kaharap niya. " Salamat kung ganoon. Nakakatuwa naman dahil nagagawa ko pala talagang haplusin ang mga puso ng tao sa pamamagitan ng mga isinusulat ko.""
" Aalis ka? " Nakataas na kilay na tanong ni Catriona nang makita ang pagdiretso ni Maximo sa sasakyang kalalabas lamang mula sa garahe ng mansyon. " Kauuwi lang natin. Hindi ka pa nga nakakaapak sa loob, aalis ka ulit?"" May kailangan akong asikasuhin." Matipid na sagot ni Maximo nang buksan ang pinto ng sasakyan at agad na pumasok sa loob. Isasara na niya ang pinto nang pigilan ito ni Catriona na may nanghihinalang mga mata." Saan ang punta mo? Sabi ni Leonardo, wala ka naman ng mga meetings ngayong araw. " Napabuga sa hangin si Maximo bago tumingin sa likuran ni Catriona upang silipin kung naroon pa si Samara pero nang makita niyang naglalakad na ito papasok sa mansyon kasama ang tagapag-alaga nito, binalik niya ang tingin kay Catriona. " Kung pupunta ba ako sa impyerno sasama ka? "Gumuhit ang pagtataka sa mukha nito. " Maximo—"Puwersahang isinara ni Maximo ang pinto dahilan para mapabitaw si Catriona at mapaatras nang umandar na ang kotse papalayo sa kaniya. Pigil ang inis ni
Hindi malaman ni Isabella kung paaano kauusapin si Gael, ramdam na ramdam niya ang lamig ng pakikitungo nito sa kaniya magmula pa kanina at alam niyang wala siyang karapatang magalit o mag reklamo dahil may kasalanan siya. Mabigat sa loob niya ang nangyaring pagtatalo na sinamahan pa ng konsensya dahil palaging sumisingit sa isip niya ang lalaking nakausap kanina sa parke. Hindi maunawaan ni Isabella ang nangyayari sa kaniya dahil tila hindi magkasundo ang isip at puso niya sa kung ano ba ang dapat na pagtuunan niya ng pansin ngayon.“ Mama? “ Nilingon ni Isabella ang anak niyang kumakalabit sa kaniya habang siya’y abala sa paghuhugas ng mga pinagkainan nila sa lababo. “ Inaatok na po ako, Ma. Punta na po ako sa kuwarto? ““ Nakapagsipilyo ka na ba? “ Tumango-tango naman si Leonel sa tanong ng ina sabay pakita ng ngipin niya. Pinatay ni Isabella ang gripo at idampi ang basang kamay sa tuwalyang nakasabit sa gilid ng lababo habang tila may hinahanap sa salas. “ Ang Papa mo? Nasaan? “
" Dito po tayo sasakay, Pa? " Sabik na nilapitan ni Leonel ang isang pulang padyak na nasa labas ng bakuran ng bahay. Mayroon itong bubungan at ang bisikleta ay nasa harapan na tila ba isang kalesa kung titignan. Nirentahan ito ni Gael ng dalawang oras mula sa isang tindahan upang makapaglibot sila sa bayan bago umuwi sa susunod na linggo. " Puwede po ba ako sumubok mag bisikleta? Kaya ko po ito! "" Hindi mo kaya 'yan, Leonel. Masyadong malaki at mabigat sa'yo ang pedicab, " ani Isabella na kalalabas lamang ng bahay, suot ang isang itim na sumbrero na pinasuot sa kaniya ni Gael." Halika na? " Nilahad ni Gael ang kamay kay Isabella upang yayain itong sumakay sa padyak na kanilang gagamitin sa paglilibot sa bayan kagaya ng ipinangako ni Gael sa mag-ina." Kakayanin mo ba kami ni Leonel? Baka sumakit ang mga binti mo, ha? " Biro ni Isabella bago tanggapin ang kamay ni Gael na inalalayan siyang sumakay sa likuran ng padyak. Maingat na naupo si Isabella, ganoon rin si Leonel na hindi na
" Buntisin mo 'ko. " ang eksaktong salitang binitiwan ni Catriona sa harap mismo ng nakatatandang kapatid ni Maximo na si Matias. Makikita sa mukha ng dalaga ang pagiging desperada na bagamat walang kasiguraduhan kung may patutunguhan ang plano niya, nais niya pa ring sumugal sa abot ng kaniyag makakaya. " Kailangan ng bagong pamilya ng kapatid niyo, Señor Matias. Gusto niyo bang magluksa na lang siya habangbuhay dahil sa pagmatay ng kaniyang asawa? Isang taon na ang nakakalipas pero halos walang pagbabago sa Señor Maximo. Hindi ba kayo naaawa sa kaniya? "Hindi malaman ni Matias ang dapat niyang sabihin dahil sa labis na pagkabigla sa sinabi ng isa sa mga kasambahay ng mansyon na si Catriona. Wala ng paligoy-ligoy, tila ba matagal itong ikinimkim sa loob kaya ganoon na lamang ito kabilis ilabas ng bibig." Talagang hinarang mo ako dito para sabihin 'yan? " hindi makapaniwalang saad ni Matias, inilibot ang tingin sa paligid ng mansyon upang silipin kung may ibang taong nakarinig sa si
Isang nakabibinging katahimikan ang namayani sa apat na sulok ng silid matapos ng hindi planadong komprontasyon sa pagitan ng magkapatid na Castellano. Hindi sa ganitong paraan at sitwasyon balak ni Maximo tanungin si Matias tungkol kay Samara subalit dala ng mga salitang binibitawan nito, iyon ang umudyok sa kaniya para buksan ang katotohanan at tuluyang putulin ang kasinungalingan. Noon pa man ay may pagdududa na si Maximo tungkol sa bata. Sa loob ng limang taon, wala siyang maramdamam koneksyon kay Samara ngunit hindi niya iyon masyadong pinagtuunan ng pansin dahil buong akala niya hindi lang niya magawang tanggapin ang realidad na sa ibang tao siya nakabuo ng isang pamilya. Akala niya nahihirapan lang siya magpaka-ama sa batang bunga ng pagkakamali niya, pero iba maglaro ang tadhana dahil ang nakatatandang kapatid pala niya ang ama ng batang inaakala niyang anak niya.Mariing napapikit si Maximo, humugot nang malalim na hininga upang pigilan ang paglabas ng emosyon niya. Namamanh
Hindi mahanap ni Isabella ang angkop na salita sa nararamdaman niya habang nakatingin sa harap ng establisyementong may pangalang Isabella's. Nagwawala ang puso niya, tila ba hindi ito makapaghintay na pumasok siya sa loob ng tindahang may pangungulilang binibigay sa kaniya." Puwede kang pumasok sa loob, " wika ni Maximo na ang mga tingin ay nakapako na sa babaeng nasa tabi niya magmula nang iparada niya ang sasakyan sa bakanteng lote ng tindahan. Araw ng linggo kalimitan napupuno ng mga parokyano ang establisyemento, subalit ngayon ay tahimik ang paligid dahil sila lamang ngayon ang tao. " Guto mo bang bumaba na? "Napalunok si Isabella at saglit na inalis ang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan. " B-Bakit dito niyo 'ko dinala? "Napasandal si Maximo sa kinauupuan at dumalas pababa ang kamay sa manibela. " Gustuhin man kitang dalhin sa mansyon, hindi ko ginawa dahil baka hindi ako makatupad sa pangako. "Nagsalubong ang kilay ni Isabella na tumingin kay Maximo. " Ano'ng ibig ni
" Pasensya na, pero hindi ko kayang talikuran ang buhay na mayroon ako ngayon nang dahil lang sa mga sinabi niyo. " Hindi na mabilang ni Maximo kung makailang beses na niyang naririnig sa isip niya ang huling katagang sinabi ni isabella bago siya nito iwanan sa tindahan. Hindi sa ganoong paraan niya nais matapos ang usapan nila ngunit wala siyang nagawa para ito'y ayusin dahil hindi na siya nagkaroon ng pagkakataong habulin ito kanina sa takot na baka sundan siya ni Catriona na simula't sapul pa lang ay hindi na nya pinagkakatiwalaan. Tiim-bagang na sinandal ni Maximo ang ulo sa sandalan ng kaniyang inuupuan sa loob ng kotse. Kalahating oras magmula nang makarating siya sa mansyon pero hindi pa siya bumababa ng sasakyan. Wala siyang lakas na kumilos dahil sa bigat sa kaniyang dibdib. Sa kabila ng pag-asang nakikita, naroon ang pangamba na baka yakapin na ng tuluyan ni Isabella ang buhay na mayroon ito ngayon bagay na kinakatakutan niyang mangyari.Napalingon si Maximo nang may kumato
Maraming salamat po sa lahat ng mga sumuporta ng nobelang ito! Nawa'y nagustuhan niyo po ang buong kuwento at huwag pong mahihiya na mag iwan ng komento dahil natutuwa ako sa tuwing nakakabasa ng mga opinyon mula sainyo. Wala na pong susunod na kabanata. Hayaan na po nating makapagpahinga ang ating mga bida dahil masyado rin akong naging malupit sa kanila. Katunayan, kamuntikan ng maiba iyong wakas at mapunta sa trahedya iyong nobela. Mabuti na lang nakapag muni-muni pa ako at napagtantong masyado ng kawawa ang ating mga bida kung may papatayin akong isa sa kanila.Ayon lang, gusto ko lang naman ibahagi iyon sainyo dahil nanakit ang ulo ko kaiisip kung paano wawakasan ito, hehe. Muli, salamat po sainyong lahat! Suportahan niyo rin po ang iba kong storya at mga paparating pa. Hanggang sa muli!
Mataas ang sikat ng araw nang makababa si Isabella mula sa kotse dala ang isang basket na may mga puting rosas. Iginala niya ang paningin sa paligid, tanghaling tapat ngunit marami-rami ngayon ang tao sa sementeryo. Karamihan sa mga nakikita niya ay isang pamilya na tahimik na nagku-kuwentuhan habang nakapalibot sa puntod na dinadalaw nila. " Madame, ako na ang magdadala ng basket. May kabigatan iyan." Napatingin si Isabella sa isang mataas at malaking babae na tumabi sa gilid niya habang may hawak na payong upang isilong siya. " Hindi na, Abi. Kayo ko namang bitbitin na 'to. " Nakangiting sagot ni Isabella sa kaniyang guwardiya na nag ngangalang Abigail. Ilang buwan na niya itong kasama ngunit hindi pa rin siya sanay sa presensya nito dahil ito na ang nagsisilbing anino niya sa tuwing siya'y lalabas ng mansyon. " Saka sasaglit lang naman ako kaya kahit dito mo na ako hintayin sa sasakyan." " Pero Madame..." Ngumiti si Isabella at inilahad ang kamay upang hingin ang payong na hawa
" Wala pa po ba sina Mama? Bakit po hindi natin sila kasama umuwi?" Naiinip na tanong ni Leonel sa lalaking naghatid sa kaniya pauwi ng mansyon. Kasalukuyan silang na sa hardin kung saan pinili ni Leonel na laruin ang mga bago niyang laruan." Mamaya lang ay nandito na sila, Señorito. Mayroon lang kailangan asikasuhin doon sa pinuntahan niyo kanina kaya hindi natin sila nakasabay umuwi. " Mahinahong sagot ng lalaki na may malaking katawan at naka-uniporme ng itim. Kagaya ng bilin ni Maximo, hindi dapat maalis sa kaniyang paningin ang bata kaya palagi siyang nakasunod dito saan man ito magpunta." Señorito? Hindi naman po 'yon pangalan ko. Ako po si Leonel. " Binitawan ni Leonel ang laruang sasakyan nang manawa sa paglalaro nang mag-isa. Inilibot niya ang tingin sa paligid at dumaan ito sa isang batang babae na nakasilip sa beranda. Namukhaan niya ito kaya agad niya itong nilapitan habang nakabuntot sa likuran ang guwardiya. " Gusto mo maglaro? "Nahihiyang umiling si Samara at umalis s
Alas kuwatro ng umaga nagising si Catriona mula sa hindi pamilyar na kuwarto habang katabi sa kama ang isang estranghero. Bumangon siya at kinuha ang panali niya sa buhok sa ibabaw ng lamesitang nasa gilid niya upang itali ang kaniyang magulong buhok. Bumaba siya sa kama, pinulot isa-isa ang mga damit niya upang isuot muli ang mga ito." Aalis ka na? Aga pa, ah? " Napalingon si Catriona sa likuran nang marinig ang boses ng lalaki. Nakangisi ito sa kaniya habang kinakamot-kamot ang malaki nitong tiyan. " Mahiga ka pa dito at baka pagod ka pa. Hindi naman kita pinapaalis kaagad kaya walang rason para magmadali ka."" Isang gabi lang ang usapan natin, 'di ba? " Paalala ni Catriona habang isinusuot ang pantalon niya." Nasaan na pala 'yong baril na binili ko? Baka magkalimutan tayo. "Tamad na bumangon ang lalaki sa kama na walang kahit na anong saplot sa katawan upang buksan ang kabinet na nasa silid at kuhanin ang rebolber na binili sa kaniya ni Catriona. " Alam mo ba kung paano gumamit n
Tulalang nakatingin si Isabella sa bumungad sa kaniya sa aparador nang buksan niya ito para ilagay ang mga dala niyang gamit. Karmihan ngayon sa mga nakikita niyang nakasampay ay halatang bago habang ang iba ay ang mga pamilyar na damit na pagmamay-ari niya anim na taon na ang nakararan. " Hindi niya itinapon..." wala sa sariling sambit ni Isabella, pinagmamasdan 'yong dalawang bulaklaking bestida na paborito niyang sinusuot noon na ngayon ay na sa harapan niya. Napahawak siya sa dibdib dahil tila may humaplos dito bagay na kinainit ng dalawa niyang mga mata kaya bago pa siya muling maiyak ay kumilos na siya at inilagay na ang dalang damit sa aparador na para sa kaniya. Bago isarado, kumuha muna siya ng pamalit pantulog at dumiretso sa banyo para maglinis ng katawan. Alas nuebe na ng gabi, si Maximo ay nasa kuwarto ni Leonel at tinutulungan itong ayusin ang 'sangkatutak na laruan na nakakalat ngayon sa kuwarto. Iniwanan ni Isabella ang mag-ama para magkaroon ito kahit sandaling oras
Hindi alam ni Isabella kung tama ba ang ginagawa niya dahil sa bawat paglagay niya ng mga damit sa maletang nasa harap niya, siya ring bigat ng dibdib niya dahilan para mahirapan siyang huminga. Sandali siyang huminto sa ginagawa para punasan ang luhang lumalandas sa kaniyang pisngi at kumuha ulit nang lakas nang loob sa pamamagitan ng paghinga nang malalim." Mama..." Napalingon si Isabella sa likuran nang madinig ang boses ng anak na kanina pa gising at pinanonood ang ginagawa ng ina. Naupo mula sa pagkakahiga si Leonel at kinusot-kusot ang mata habang nakatingin sa maleta. " Ano po ginagawa niyo, Ma? Aalis po ba tayo? "Inalis ni Isabella ang tingin sa anak at pasimpleng pinunasan ang luha sa pisngi niya bago siya lumapit sa kama at maupo sa gilid ni Leonel. " Anak, kagigising mo lang? Kumusta...kumusta ang tulog mo? "" Kanina pa po ako gising. Ngayon lang po ako bumangon, " ani Leonel saka nilipat ang tingin sa maleta. " Uuwi na po ba tayo saatin? Nasaan po si Papa? May pangingi
Makapal na usok ng sigrilyo ang kumawala sa bibig ni Gael na kasalukuyang nakaupo sa dulo ng padulasan sa parke. Halos wala ng tao sa kalsada dahil alas nuebe na ng gabi at ang tanging ingay na naririnig niya ay mula sa isang tindero ng balot na nakatambay sa isang kanto malapit sa parke kung nasaan siya." Nagmamakaawa na ako, Gael. Hayaan mo na kaming bumalik kay Maximo..." hindi na mabilang ni Gael kung makailang beses na niyang naririnig sa isip niya ang boses ni Isabella. Nagmakaawa man ito at nakiusap sa kaniya na palayain na sila, hindi iyon tumalab kay Gael na desididong hindi isauli ang mag-ina sa totoo nitong pamilya.Bumalik man ang mga alaalang nawala kay Isabella, hindi iyon sapat na rason kay Gael para agad na bitawan ang pamilyang mayroon siya. Anim na taon niyang nakasama sa iisang bubong si Isabella at kaniyang ibinuhos rito ang pagmamahal niya. Ipinakita niya na karapatdapat siyang asawa at ama sa batang hindi man kaniya ay ibinigay pa rin niya nang buong-buo ang sar
" Regina, sandali, mag-usap na muna tayo. Huwag namang ganito..." Pagmamakaawa ni Matias sa asawa na ngayo'y abala sa pagkuha ng mga damit sa parador nila para ilagay sa inihandang maleta." Regina, pakiusap huminahon ka na muna. Alam kong galit ka pero mag-usap muna tayo. Hayaan mo akong magpaliwanag—"" Hindi ko na kailangan ng kahit na anong paliwanag, Matias! Niloko mo ako—niloko mo kami ng mga anak mo! " Pabagsak na ibinaba ni Regina ang mga damit sa kama niya nang mawalan siya ng lakas. Nanginginig siya sa galit, subalit hindi iyon hadlang para ihinto niya ang ginagawang pag-iimpake ng mga gamit niya. " Hindi ko akalaing magagawa mo saamin 'to, Matias. Talagang iyong asawa pa ng kapatid mo ang tinira mo? Diyos ko, ni hindi mo man lang inisip si Maximo? Ang daming naitulong saatin ng kapatid mo, tapos ito ang igaganti mo?! "" Regina, nagkakamali ka. Walang kahit na anong namamagitan saamin ni Catriona! " Depensa ni Matias. " Si Samara, oo saakin siya pero parte lang siya noong ka
Pabagsak na napaupo si Frances sa ibabaw ng kaniyang kama nang mabawi niya ang brasong hawak ni Gael. Nalaglag sa sahig ang saklay at laking gulat niya nang sipain ito palayo ni Gael dahilan para lalong sumama ang loob niya." Frances, alam mo hindi ko na mabasa ang ugali mo. Bakit ba nagkakaganiyan ka? Saating dalawa, ikaw ang hindi ko na makilala! " May gigil na wika ni Gael, nanlilisik pa rin ang mga matang nakatingin sa kapatid. " Bakit mo ginawa 'yon? Bakit mo siya tinawag sa pangalan na 'yon? "" Bakit hindi? Totoong pangalan naman niya 'yon, hindi ba? " Sarkastikong tanong pabalik ni Frances, sinubukang umayos ng pagkakaupo sa kama niya nang mapatungan ng kaniyang kamay ang kahon ng sapatos na nasa likuran niya rason para bumuhal ito at lumitaw ang mga bagay na nasa loob kasama ang libo-libong perang nanggaling sa Castellano." Saan galing ang mga 'yan? " Gulat at pagtatakang tanong ni Gael. Mabilis namang kumilos si Frances para ligpitin ito at muling mailagay sa sobre pero ma