All Chapters of My Anonymous Boss: Chapter 1 - Chapter 10

AYUMI HILARY Napabalikwas agad ako mula sa pagkakahiga ng makitang hindi pamilyar ang paligid. Malamig, malinis at maaliwalas. Hindi kagaya ng lagi kong nabubungaran kapag nagigising ako sa umaga. Mahahalata na ako ay nasa isang hotel ngayon dahil na rin sa mga gamit na aking nakikita pati na ang disenyo nito. Munting kaluskos ang umabot sa aking pandinig dahilan para mapatingin ako sa aking kaliwa. Tumambad sa aking mga mata ang malapad na likod ng isang lalaki habang nakadapa sa kama at natutulog. Hindi ko siya kilala. Wala itong suot pantaas at may nakabalot na kumot sa kanyang ibabang bahagi. Bigla kong nahugot ang aking hininga nang magrehistro sa aking isip ang sitwasyon ko ngayon. Bukod sa suot na polo na hindi ko naman pag aari ay wala na akong ibang suot pang loob. Marahil ay polo ito ng estrangherong lalaki. Wala akong matandaan na sinuot ko ang polong ito bago makatulog ngunit naaalala ko ang lahat ng nangyari sa amin kagabi. Biglang uminit ang aking pisngi sa kahihiy

"Buntis ako! At ikaw ang ama ng dinadala ko." Kasabay ng pagbuka ng aking mga labi ay ang malakas na busina ng ambulansya. Mabilis ang takbo nito ngunit malakas ang tunog na kahit malayo na ay maririnig pa rin. Nang dumako ang aking tingin sa mga mata ng lalaking nasa harapan ko, nakita ko ang kuryusidad dito. Napa 'o' agad ang aking bibig at mahinang bumuntong hininga. Sa hula ko ay hindi niya ako narinig. "Pardon?" Ay bwisit! Sabi na nga ba at hindi niya narinig. Huminga ako ng malalim upang mag ipon ng panibagong lakas ng loob habang hindi hinihiwalay ang aming tiningan. "Sabi ko, bunti- " nabitin sa ere ang aking sasabihin dahil sa babaeng dumating. "Dion! You're here lang pala. Let's go home?" Lumapit ito at kumapit sa braso ng lalaki bago bumaling sa akin. Napaatras ang aking mga paa. Ang kanyang presensya ay nakakaintimida. Mukha siyang sosyalin at mayaman na maarte. Lumilitaw ang kanyang maputing balat sa suot na kulay itim na dress at may mahabang manggas n

DIONYSUS Palihim akong napangisi dahil alam kong hindi mananalo sa akin ang aking kanang kamay na si Charles Dominguez. "You should consider this, for your company," pagpipilit niya. Tiningan ko lamang siya gamit ang aking blankong mukha. "My company survived even though I'm not showing myself to our clients. You know why? It is because of our high quality products. They came to us because they trusted us and not because of me!" giit ko. "Okay, you win again," aniya habang nakataas ang dalawang kamay para ipakita ang pagkatalo. Umiling-iling ako at naupo. Dumako ang aking mga kamay sa leeg upang marahan itong imasahe. Ito ang ayaw ko sa pakikipaghalubilo sa ibang tao, ang daming mga akitibidad na kailangan gawin. Pero dahil ako ang may pinakamataas na donasyon sa charity, wala na akong magawa kundi ang magpakita sa kanila. Mabilis kong niluwagan ang aking necktie upang makahinga ng maayos nang may mapansin akong maliit na bagay sa sahig. Agad sumimangot ang aking mukha nang ma

Habang nililinisan ko ang mga gamit panglinis ay padarag na pumasok ang babaeng masungit na para bang palaging may dalaw, ang aming head. "Pinapatawag ka muli sa baba. Galing uli sa boss natin," mataray na saad niya. Narinig ito ng iba ko pang mga kasamahan sa sobrang lakas ng kanyang boses kaya naman hindi ko maitago ang aking hiya. Alam ko na kung para saan pa ito. Wala na akong magawa kundi itigil ang aking ginagawa upang harapin ang aking pagkakamali. "Hmm! Siguro sinasadya mong gumawa ng mali upang makausap ang ating boss, 'no? Sorry ka! Hindi ka mapapansin 'nun kahit isang milyong mali pa gawin mo. Baka nga mauna ka pang matanggal sa kompanyang ito bago ka mapansin ni Mr. D," dada niya. Gusto kong magsalita at sabihing mali ang kanyang iniisip pero mukhang wala ng saysay ang makipag-usap sa kanya. Nakarating ako sa baba na ang iniisip lamang ay kung paano ipapaliwanag sa kanya ang nangyari. "Magandang umaga, Mr. D. Ako po ito, si Ayumi na janitress," paunang bati ko.

Nang makapasok ako sa bahay ay naabutan ko sila sa kusina at patapos ng kumain. Dumiretso ako sa aking mga magulang para magmano bago pumunta sa tabi ni Kenken. "Oh iha, ba't kakauwi mo lang? Hindi ka na namin nahintay kasi gutom na ang anak mo." Nag aalalang tanong sa akin ng aking ina. "Overtime, ma. Kailangan eh." Sabi ko sabay baling sa aking anak. Agad kumurba ang aking labi ng makitang gulay ang nasa ibabaw ng kanyang plato. Kahit sa murang edad niya ay alam niya ng mas masustansya kainin ang mga gulay. Hindi siya mapili pagdating sa mga pagkain."Galing naman ng baby ko. Kaya mo na ba kumain mag isa?" Lambing ko sa kanya. Tumango lang siya at kumuha ulit ng maliit na parte ng pritong kalabasa at sinawsaw sa ketchup bago sinubo. Mayabang siyang humarap sa akin at nag akto pa na busog habang hinihimas himas ang kanyang tiyan. I understood the assignment. Alam kong nais niya na purihin ko siya. Bilang ina ay pumalakpak ako ng malakas at sinabing, "Wow! Very good, anak. Good boy