Chapter 3

"Buntis ako! At ikaw ang ama ng dinadala ko."

Kasabay ng pagbuka ng aking mga labi ay ang malakas na busina ng ambulansya. Mabilis ang takbo nito ngunit malakas ang tunog na kahit malayo na ay maririnig pa rin.

Nang dumako ang aking tingin sa mga mata ng lalaking nasa harapan ko, nakita ko ang kuryusidad dito. Napa 'o' agad ang aking bibig at mahinang bumuntong hininga. Sa hula ko ay hindi niya ako narinig.

"Pardon?"

Ay bwisit! Sabi na nga ba at hindi niya narinig. Huminga ako ng malalim upang mag ipon ng panibagong lakas ng loob habang hindi hinihiwalay ang aming tiningan.

"Sabi ko, bunti- " nabitin sa ere ang aking sasabihin dahil sa babaeng dumating.

"Dion! You're here lang pala. Let's go home?" Lumapit ito at kumapit sa braso ng lalaki bago bumaling sa akin.

Napaatras ang aking mga paa. Ang kanyang presensya ay nakakaintimida. Mukha siyang sosyalin at mayaman na maarte. Lumilitaw ang kanyang maputing balat sa suot na kulay itim na dress at may mahabang manggas ngunit kita ang likod nito.

Sa mabagal na paraan, bumaba ang kanyang tingin mula sa aking ulo hanggang sa aking paa. Matapos ay pinagtaasan niya ako ng kilay. Kung umasta siya ay tila ba malapit sila ng lalaki sa isa't isa. At dito sumagi sa isip ko na hindi ko nga pala alam ang pangalan ng lalaki.

"Who is she, Dion? Is she just like the other girls who come to you to offer their body?" anito.

Nagpantig ang aking tainga matapos marinig ang kanyang sinabi. Anong ibig niyang sabihin, na lumapit ako para makatikim sa lalaking ito? No way! Kahit na may nangyari na sa amin hindi ako desperadang babae para ialok ang aking katawan.

"No, Sabrina. She's just asking me something." Muli kong narinig ang kanyang malalim at buong buo na boses. Ngayon na hindi na ako lasing ay mas nasilayan ko ang kanyang kagwapuhan.

"Like what? Are you two friends?" ani ng babae sa maarteng tono. Napairap naman ako ngunit sinigurado ko na hindi niya makikita.

"Mawalang galang na miss, pero kailangan ko siyang makausap," hindi ko mapigilang singit. Nakakairita. Girlfriend niya ba ang babae? Sana hindi.

"Look, I don't know who you are. And it seems like Dion doesn't know you either. I don't care what you want to say to him but I just want to inform you that Dion is my fiance. I have the right to know what you are going to say because I want to make sure that you are not here to offer your body to him. Now, would you like to tell your concern right here, right now?" diretsong saad ng babae na may halong pag aangkin. Kita ko ang paghigpit ng kanyang kapit sa braso ng lalaki.

"Stay out of this Sabrina! Don't make decision for me. Leave us for a moment, will you?" naiiritang sagot ng lalaki.

Hindi ko agad naisip na maaring ganoon ang kanilang relasyon. Ang tanga ko. Mayaman siya, gwapo at kaakit-akit. Malamang ay sa edad niya ngayon maaring kasal o ikakasal na siya. Bakit hindi ko kaagad ito naisip? Dapat hindi na ako umasa na tatanggapin niya ang magiging anak namin lalo na kung mahirap lamang ang ina.

Napakurap ako. Hindi makagalaw, hindi makapagsalita. Gusto ko na lamang lamunin ng lupa dahil sa kahihiyan. Ikakasal na siya. Magkakaroon na siya ng bagong pamilya.

Pero buntis ako! Gusto kong isigaw ang mga katagang iyon pero parang naubusan ako ng oxygen at hindi makahinga. Parang isang bilog na pakwan ang bumara sa aking lalamunan. Anong ginagawa ko? Muntik na akong makasira ng relasyon sa pag amin na buntis ako.

Handa ba akong sirain ang kanilang relasyon? Kapag sinabi ko ang totoo, dalawa lamang ang kalalabasan. Una, maaring magbigay siya ng suporta ngunit ibig sabihin ay masisira ang relasyon nila. Syempre hindi papayag ang babae na magkaroon ng anak sa iba ang kanyang mapapangasawa. Pangalawa, maaring hindi niya akuin ang responsibilidad. Ang malala ay kung pilitin niya ako na ipalaglag ang bata. Ang huli ay mas mataas ang tsansa na pipiliin niya. Dahil sino ba naman ako para piliin. Pagkakamali lang naman ang lahat ng nangyari sa amin.

Sa nanginginig na labi ay nagsalita ako, "Wala. Nagkamali lang ako ng mapagtatanungan."

Tumalikod agad ako at mabilis na naglakad palayo. Narinig ko pa na pinapatigil ako ng lalaki ngunit mas lalo kong binilisan ang aking paglalakad.

Nang makalayo ay biglang bumuhos ang mga luha ko na parang malakas na ulan. Walang tigil sa pagbagsak ng aking mga luha. Nakaramdam ako ng pagkahilo kaya naman minabuti kong maghanap ng mauupuan upang makapag pahinga. Habang umiiyak ay hindi maalis sa aking isip kung paano na kami ng baby gayong ikakasal na pala ang ama.

Hindi ko alam kung bakit iniiyakan ko siya. Wala naman akong personal na kalakip sa kanya. Pero ang isipin na ikakasal na siya sa iba ay nakakasama ng loob at masakit sa dibdib. Napagdesiyunan ko na lamang na umuwi. Pagod na ako mag isip. Gusto ko na lang magpahinga. Gusto kong malinawan bago ako mag desisyon. Sa ngayon, hindi dapat ako magpadalos dalos sa aking kilos.

Dumaan ang mga araw ngunit hindi pa rin ako nakakapag desisyon. Nag aalala na din ang aking mga magulang sapagkat hindi na ako nakakapasok sa aking trabaho. Madalas rin ang pagkahilo ko kung kaya't nasa kwarto lamang ako palagi pagkatapos ng klase. Dahil na rin sa mabilis akong mapagod ay hindi na kinakaya ng aking katawan ang mag trabaho pa sa cafeteria.

Kapag tinatanong nila ako ay umiiwas na lamang ako o kaya iniiba ang paksa dahil hindi ko alam ang isasagot sa kanila. Nakakadepress! Lalo na at malapit na ang exam week sa aming paaralan. Madaming proyekto na kailangan tapusin at patong patong na rin ang aking mga bayarin. Paubos na ang aking ipon at balita ko ay itatanggal na ako sa cafeteria dahil sa leave without notice. Nakakapang hinayang ngunit kailangan kong tanggapin dahil ako naman ang may kasalanan.

Hindi ko pa rin alam ang aking gagawin. Ilang araw na akong parang naglalakad ng walang buhay. Pakiramdam ko tuloy ay napaka unfair ng mundo sa akin. Patong-patong na problema ang ibinigay sa aking balikat.

Hindi ako makahingi ng tulong sa aking mga magulang dahil hindi ko maamin sa kanila na nabuntis ako ng kung sino lang. Hindi man nila sabihin sa akin pero alam kong ako ang kanilang pag asa. Kaya naman madidismaya sila kapag nalaman nila ang totoo.

Sa sumunod na araw ay lumabas ako para hanapin ulit ang lalaki. Ngayon ay kailangan ko na talagang masabi sa kanya na buntis ako. Naglakad lakad muna ako habang nag iisip kung paano ko siya hahanapin. Wala akong impormasyon tungkol sa kanya, pangalan, tirahan maging ang kanyang trabaho. Ang pag asa ko na lamang ay ang makita siya dito sa daan or sa mall.

Ang pag aakalang makikita ko siya ay nangyari nga. Ngunit hindi sa daan o parkingan, hindi sa mall, at hindi rin sa club, kundi sa isang trapal na nakasabit sa isang malaking gusali. Sa trapal ay naroon ang kanyang litrato kasama ng kanyang babaeng mapapangasawa. Kaakibat nito ang mga impormasyon tungkol sa kasal nila. At sa pinaka ibabang bahagi nakalagay ang nakatakdang petsa sa kanilang opisyal na seremonya.

"Dionysus Elliot Moore," basa ko sa pangalan ng lalaki. Isa pala siyang tagapagmana ng kanilang kompanya. Totoo nga na mayaman at sikat siya sa mundo ng negosyo. Kahit nga mga normal na tao ay may nakakakilala sa kanya.

Sa likod ko ay may mga estudyante na bagong dating at tumigil upang pag usapan ang nasa trapal.

"Aww sayang naman. Crush ko pa naman si Dion," anito.

"Okay lang yan, maganda at mayaman naman ang mapapangasawa kaya bagay na bagay sila. Tsaka ka na umepal kapag kaya mo ng higitan ang ganda ng babae," tugon naman ng isa pa nilang kasama. Tila ba inaasar ang kanyang kasamahan.

"Panigurado ay mas lalong magiging sikat ang kanilang kompanya kapag naikasal na sila," dagdag ng panibagong boses. Ang mga sumunod nilang pag uusap ay hindi ko na narinig sapagkat mabilis akong umalis sa pwesto.

Pareho pala silang big-time. Mali ito. Hindi ako pwede umepal sa kanilang dalawa. Paniguradong aatakihin ako ng mga tao kapag ginawa ko yun. Isa pa, mali ang nangyari sa amin. Ano na lang sasabihin nila sa akin? Na nagpabuntis ako para makasagap ng kanyang pera?

Umuwi akong nanghihina ang tuhod ngunit nilakasan ko ang aking loob at hinanda ko na ang aking sarili. Mamaya ay sasabihin ko na ang lahat sa aking mga magulang. Magsisinungaling na lamang ako na hindi ko nakilala ang taong nakabuntis sa akin. Bahala na kung anong mangyari. Bahala na kung anong maging reaksyon nila. Ang importante ay malaman nila ang totoo sapagkat sila na lamang ang aking makakapitan.