Chapter 4

"Hello, my baby Ken-ken!" masigla kong bati sa aking dalawang taong gulang na anak. Tatlong taon makalipas ang gabing iyon ay heto na nga kami, magkasama sa iisang bahay. Ako, siya, at ang aking mga magulang.

Tulad ng aking inaasahan ay nadismaya nga sa akin sina mama't papa. Ako ang kanilang pag asa sa buhay pero binigo ko sila. Naging mahirap sa akin ang lahat. Umabot pa sa punto na kailangan kong huminto sa pag aaral at maghanap ng trabaho. Sa awa ng diyos ay napagbigyan naman ako.

"Mama!"

Masaya akong sinalubong nito at tinaas pa ang kamay upang yumakap sa aking binti. Lumawak ang aking ngiti ng makitang nakalagay ang kanyang mga laruan sa lalagyan nito at nakaayos pa. Napapansin ko na mas advance mag-isip ang aking anak kumpara sa ibang bata. Kahit dalawang taong gulang pa lamang siya ay marunong na siyang ibalik ang kanyang mga laruan pagkatapos niya maglaro.

"Kay lola ka na muna, anak. Magpapalit lang ng damit at magluluto ang mama, 'kay?" lambing ko.

Kinarga ko siya at binigay kay mama. Agad naman akong nagpalit ng damit atsaka nagsimulang magluto ng aming hapunan. Habang nagluluto ay hindi ko maiwasang maramdaman ang pagod ng aking katawan. Tulad ng mga nagdaang araw, umuwi na naman akong walang magandang balita. Ilang beses na akong sumubok mag apply sa mga nangangailangan ng empleyado ngunit nauuwi lang sa wala. Umabot na ako sa kung saan-saan ngunit ayaw ako tanggapin dahil sa hindi pasok ang aking educational background.

Pero kailangan kong tatagan ang aking sarili dahil pinangako ko noon sa sarili ko na itatago ko ang aking anak sa ama nito. At walang makakaalam kung sino ang kanyang ama maliban sa akin. Hindi ako hihingi ng pinansyal na suporta. Ngunit talaga ngang nanghahamon ang buhay dahil ang siyam na buwan na pagdadala ko kay baby Ken-ken sa aking sinapupunan ay ang pinakamahirap na yugto sa buong buhay ko.

Nawalan ako ng koneksyon sa aking mga kaibigan dahil naibenta ko ang aking cellphone. Maging ang iba pa naming mga gamit sa bahay ay naibenta na rin. Si mama, nagbebenta na siya ng mga tinatahi niya upang may pandagdag gastusin sa aking pagbubuntis. Si papa naman ay gano'n pa rin ang trabaho, isang taxi driver.

Mahal ko sila parehas. Sa kabila ng pagkadismaya ay hindi nila ako tinalikuran. Naiintindihan ko kung bakit nadismaya sila, syempre, mahirap lang kami at nag-iisa nila akong anak. Sa huli ay dumating rin ang araw na natanggap na nila ang lahat ng katotohanan.

Kinabukasan ay nakatanggap ako ng isang tawag mula sa kompanya ng D.E.M Furniture company. Pinapatawag nila ako sa kanilang gusali. Hindi naman malayo ang kanilang gusali mula sa aming bahay kaya nakarating rin ako kaagad.

Malaki ang gusali at umabot ng labing-isa ang bilang ng palapag. Sa labas pa lamang ay kapansin-pansin na ang magagandang disenyo na makikita sa paligid. Agaw atensyon din ang mga muwebles.

Pagpasok ko ay diretso agad ako sa front desk. Ngumiti ang receptionist sa akin at nagtanong kung may appointment daw ba ako. Nanghingi lang siya ng ID na kailangan ipakita at agaran ko namang sinunod.

"Uh, tumawag sa akin ang HR department kanina. Nais nilang makita ako ngayon at makausap."

"Okay ma'am, just go to the 7th floor and you can see the HR department office there. At the right side, there's a room intended for application. You can wait there. Rest assured, I will call the HR department," aniya at nagsimulang magpindot sa intercom kaya naman pumunta na ako sa elevator.

Wews! Muntik ko pang hindi mahanap kung nasaan ang elevator dahil sa lawak ng paligid. Nang makarating ako sa room na tinutukoy ng receptionist ay hindi nagtagal at dumating na rin ang isang nasa mid-thirties na babae.

"Hello, Ms. Serra. Maraming salamat sa pagpunta mo. I am Carmina Valer, the hiring manager under the HR department," pagpapakilala niya. Nakipag kamayan siya sa akin na malugod kong tinanggap.

"Maupo ka," tukoy niya sa upuan na nasa tabi ko.

"Nakita ko ang iyong application. Sa kasamaang palad ay hindi tumatanggap ng undergraduate ang posisyon na in-applyan mo. Kailangan ay graduate ka sa kolehiyo sa kursong office administration," pagpapaliwanag niya.

Parang mahuhulog ang aking puso sa dismaya. Para saan ba ang pagpunta ko dito? Hindi naman siguro nila ako ipapatawag para ipamukha sa akin na hindi ako nagtapos ng kolehiyo di'ba? Nakakainis naman!

"Ngunit dahil kulang kami sa maintenance department ay tinawagan ka namin. Gusto mo ba na magtrabaho dito bilang janitress? 'Yun lamang ang kaya namin ialok saiyo. Nasa saiyo ang desisyon kung tatanggapin mo o hindi," pagkausap niya sa mahinhin na paraan.

"Hindi ito sapilitan. Kung talagang gusto mo maging sekretarya ay sa ibang kompanya ka na lang," pagpapatuloy niyang muli.

Tinanggap ko ang kanyang alok. Hindi na rin masama sapagkat malaki ang kompanyang iyon kaya malaki-laki rin ang sahod kahit na janitress lang.

***

Sumakay ako sa jeep papunta sa gusali ng D.E.M Furniture. Ngayong araw ang simula ng aking trabaho. Umaabot ng labing-lima na minuto ang byahe papunta doon at alas sais y media na ngayon.

Bilang nasa maintenance department, obligado kaming pumasok ng alas syete para makapag simula na sa paglilinis ng mga offices bago pa dumating ang ibang tao.

Pagkarating ko ay nagkaroon muna ng maikling pagpapaliwanag tungkol sa mga dapat at hindi dapat gawin pati na ang aking nakatakdang palapag.

"As you see, we have 11 floors here. The first floor is the reception and entertainment. We have the front desk and they are responsible for the people who come in. Your facility room is on the second floor. The 3rd floor up to 5th floor is intended for the product we made. All finished and unfinished furniture are there and we need to clean them up regularly. The 6th to 9th floor are the offices such as the general management, marketing department, operation department, finance department, sales department, purchase department, human resource department and so on..." tumigil siya saglit at nilingon ako. “The 10th floor is for meetings while the 11th floor is the office of our CEO and other higher-ups," mahabang lintanya ng taong nagpapaliwanag sa akin.

"And you," sabay turo sa akin. "You are assigned on the 10th floor. The meeting usually starts at 8 am, so you need to clean the meeting room at exactly 7 in the morning and also after each meeting. Then afterwards you can clean the hallway, windows, and other rooms. Understood?"

Mabilis pa sa alas kwatro ang pagtango ko. Alas syete na kaya sinimulan ko na rin ang pag mop sa meeting room. Napakalawak nito at sa gitna ay may mahabang mesa. Habang nag mo-mop ay napalapit ako sa dulo ng mesa at 'dun ko lamang napansin ang isang pahabang bagay na may nakaukit na Mr. DEM. Sa ibaba naman nito ay may CEO na nakalagay. Marahil ay ito ang upuan ng aking boss.

Nabanggit rin pala sa akin kanina na kakaunti pa lamang ang nakakakita sa aming boss. At 'yun ang mga nasa taas na posisyon. Isa siyang tinaguriang anonymous boss sa kanyang sariling kompanya at mga tauhan. Hindi nga rin nila alam ang kanyang tunay na pangalan kundi DEM lamang. Initials ito ng kanyang tunay na pangalan. Hindi siya nagpapakita sa mga tao at madalas sa kanyang mga meeting ay iba ang nagrerepresenta sa kanya.

Pinadausdos ko ang aking mga daliri sa nakaukit na pangalan ni Mr. DEM. Ano kaya ibig sabihin ng DEM? Kahit ako ay walang ka ide-ideya.

Pagkatapos maglinis sa meeting room ay lumabas naman ako para sa bintana naman maglinis. Ilang oras na rin ang lumipas at tapos na ako sa lahat-lahat kaya't minabuti ko na lamang na bumalik sa aming headquarters.

Bitbit ang mga panlinis ay naglakad na ako pabalik ngunit bago pa ako makaliko sa hallway ay may narinig akong mga nag-uusap.

"Oh, come on! You know me, I hate involving with other people." Isang buo at malalim na boses ang aking narinig. Kumunot ang aking noon, pilit inaalala kung saan ko ba narinig ang boses na 'yun. Pamilyar!

"Please Mr. D, just this time. You need to meet her, she's our important client," ani ng isa pang lalaki.

Mr. D? Like Mr. DEM, our boss?

"Do your duty. Meet her and if ever she looks for me, just say I'm busy. "

Saktong pagliko ko sa hallway ay siya namang pagpasok ng dalawang lalaki sa meeting room. Parehas na silang nakatalikod kung kaya't hindi ko naaninag ang kanilang mga mukha. Ngunit nasisigurado ko na pareho silang matangkad at may matikas na pangangatawan. Ang mas gumamba sa aking isip ay ang likod ng isang lalaki dahil pamilyar ito.