All Chapters of บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่: Chapter 2021 - Chapter 2030

เพื่อไม่ให้ถูกพบเห็น หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงทยอยกันเข้าไปใกล้หมู่บ้านเขาหยกเขียว โดยไม่ทำให้ผู้ใดสงสัย!บัดนี้หวังหยวนและคนอื่น ๆ กำลังยืนอยู่บนยอดเขา มองหมู่บ้านเขาหยกเขียวที่อยู่ไม่ไกล“สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นอย่างดีจริง ๆ”“มีชัยภูมิที่ได้เปรียบยิ่งนัก!”หวังหยวนกอดอก มุมปากเผยรอยยิ้มจางบริเวณโดยรอบหมู่บ้านเขาหยกเขียวมีเทือกเขาล้อมรอบ และมีเพียงเส้นทางเดียวที่จะเข้าไปยังหมู่บ้านเขาหยกเขียวได้ เมื่อครู่พวกเขาพบว่ามีทหารซุ่มอยู่มากมาย!เรียกได้ว่าเตรียมการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา!ยิ่งไปกว่านั้น บนภูเขาหลายลูกที่อยู่ไม่ไกล กลับมีคนประจำการอยู่ที่นั่น!คาดว่าคนเหล่านั้นคงจะเป็นโจรป่า!“คนของพวกเราพร้อมแล้วขอรับ”“ข้าไม่ได้ให้คนของเราไปจัดการกับทหารซุ่มเพื่อไม่ให้พวกมันตื่นตัว!”“แต่ได้ให้คนของเราหาเส้นทางเข้าไป เพียงท่านสั่งการ พวกเราก็สามารถบุกเข้าไปได้ทันที!”“แล้วจับตัวบุคคลสำคัญในหมู่บ้านเขาหยกเขียวทั้งหมดขอรับ!”เกาเล่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชานับตั้งแต่ที่เขาสืบจนรู้ความลับเบื้องหลังของหมู่บ้านเขาหยกเขียว เขากลับรู้สึกรังเกียจสถานที่แห่งนี้ รวมถึงผู้คนที่อาศั

หากเขาพูดผิดแม้เพียงครึ่งคำ ต่งอวี่ก็อาจจะฆ่าเขาขึ้นมาจริง ๆ!นั่นคงเป็นเรื่องร้ายแรง!กว่าเขาจะสร้างฐานะขึ้นมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย บัดนี้ในที่สุดได้มีชีวิตที่สุขสบาย จะปล่อยให้ทุกอย่างพังทลายลงเช่นนี้ได้อย่างไร?“ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้สำคัญอะไร ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง”“ยิ่งกว่านั้น การฆ่าเขายังช่วยลดปัญหาในภายภาคหน้าด้วย”“กว่าคนของเขาจะพบศพ พวกเราคงหนีไปไกลแล้วไม่ใช่หรือ?”หวังหยวนเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม ทว่าแม้ว่าบนใบหน้าของเขาจะมีรอยยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับเย็นยะเยือก ท่าทางของเขาดูราวกับปีศาจที่ปีนขึ้นมาจากขุมนรก ทำให้หานเหมิ่งหลงไม่กล้ามองหน้าเขาตรง ๆ!คนอย่างเขานั้นนับว่าเป็นคนชั่ว แต่คนอย่างเขาก็มีความกลัว...นั่นคือกลัวคนที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่าตัวเอง!“พี่ใหญ่ท่านนี้!”“พวกท่านเป็นใครกันแน่?”“ดูจากท่าทางแล้วไม่ธรรมดา! ท่านคงไม่ใช่คนธรรมดาใช่หรือไม่?”“หากก่อนหน้านี้ ข้าเคยล่วงเกินท่าน ท่านก็บอกข้ามาตามตรงเถิด ข้าจะหาทางชดใช้ให้!”“ไม่ว่าท่านต้องการสิ่งใด ข้าก็จะมอบให้โดยไม่มีเงื่อนไข!”“ท่านเห็นหมู่บ้านเขาหยกเขียวของข้าแล้วใช่หรือไม่?”“ที่นี่มีมูลค่ามหาศาล หากท่านไว้ชี

“เหตุใดท่านจึงถูกคนพวกนี้จับตัวไว้?”ทุกคนต่างพูดขึ้นพร้อมเพรียงกัน สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่หานเหมิ่งหลงด้วยความเป็นห่วง!ชีวิตของพวกเขาล้วนขึ้นอยู่กับหมู่บ้านเขาหยกเขียว!หานเหมิ่งหลงเปรียบเสมือนผู้มีพระคุณที่ให้ทั้งเสื้อผ้าและอาหาร หากหานเหมิ่งหลงเป็นอะไรไป พวกเขาคงไม่อาจอยู่ในที่แห่งนี้ได้อีกต่อไป!แม้ว่าอาณาจักรต้าเป่ยจะไม่สงบสุข แต่โจรป่าส่วนใหญ่ได้ถูกปราบปรามและพวกเขาจัดเป็นข้อยกเว้น!ทว่าเหตุผลที่พวกเขาเป็นข้อยกเว้นได้ นั่นเพราะได้รับความคุ้มครองจากหานเหมิ่งหลง!หากปราศจากหานเหมิ่งหลง พวกเขาจะมีวันนี้ได้อย่างไร?“สั่งให้คนของเจ้าหลีกทางเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าทิ้ง!”“เจ้าจะไม่เชื่อคำพูดของข้าก็ได้ แต่ข้าไม่แนะนำให้เจ้าลองดี!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่บนใบหน้ากลับมีแววเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น!“หากเจ้าฆ่าข้า พวกเจ้าก็อย่าหวังว่าจะหนีรอดไปจากที่นี่!”หานเหมิ่งหลงกัดฟันกล่าว เป็นการดิ้นรนครั้งสุดท้าย!“ดี!”“เช่นนั้นเรามาตายตกตามกันไปเลย ข้าไม่ได้เกรงกลัว!”หวังหยวนมองไปที่ต่งอวี่ ต่งอวี่จึงยกทวนเงินคมกริบขึ้นเล็งไปที่หัวของหานเหมิ่งหลง!อย่างไ

หลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเรียบเฉย ครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า “หวังหยวนไม่ใช่คนที่เข้าใกล้ได้โดยง่าย!”“แม้ว่าตอนนี้ข้าจะนอนร่วมห้องกับเขา แต่ก็ยังไม่มีโอกาสลงมือ!”“อย่าลืมว่าในมือของหวังหยวนมีอาวุธลับที่ร้ายกาจ หากเขาจับได้ ข้าคงถูกฆ่าตาย...”“เมื่อถึงเวลานั้น ความพยายามของพวกเราก็จะสูญเปล่า...”แม้จะพูดเช่นนั้น แต่หลิ่วหรูเยียนนั้นมีโอกาสฆ่าหวังหยวนหลายครั้ง!แต่บัดนี้นางกลับพบว่าตนเองไม่สามารถลงมือได้ ส่วนสาเหตุนั้น แม้แต่นางเองก็ไม่อาจหยั่งรู้อยู่กับหวังหยวนมานาน นางอ่อนไหวเกินไปแล้วหรือ?ไม่!นี่ไม่ใช่นาง!หลิ่วหรูเยียนพร่ำบอกตัวเองในใจ นางกับหวังหยวนเป็นศัตรูกัน แม้ว่าในอนาคต ตัวตนของนางจะถูกเปิดเผย และนางต้องการอยู่กับหวังหยวนจริง แต่เขาคงไม่ให้นางมีโอกาสเช่นนั้น...สุดท้ายนางคงต้องผิดหวังฟึ่บ!“เจ้านอนร่วมห้องกับหวังหยวนหรือ?”ทันใดนั้น สีหน้าของโอวหยางอวี่ก็เปลี่ยนไป เขายกมือขึ้นบีบคอหลิ่วหรูเยียน น้ำเสียงลดต่ำลง นัยน์ตาฉายแววเย็นชา!“แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ แต่เจ้าก็ควรรู้ความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าไม่ใช่หรือ?”“หากเจ้ากล้าทำสิ่งใดที่ทรยศต่อข้า อย่า

“เพราะเส้นทางคมนาคมทางน้ำที่นี่ล้วนเชื่อมต่อไปทุกทิศทาง บัดนี้ข้ากำลังดำเนินโครงการชลประทาน จวนใกล้จะเสร็จแล้ว”“แต่ข้างกายข้ากลับไม่มีคนไว้ใจได้ แม้ว่าจะมีพี่น้องมากมาย แต่พวกเขาก็ไม่อาจปกครองเมืองนี้ได้!”“เมื่อคิดทบทวนดูแล้ว ท่านคือตัวเลือกที่ดีที่สุด!”“ยิ่งกว่านั้น ท่านตงฟางก็ยังยกย่องนับถือท่าน เขามั่นใจว่าท่านจะสามารถปกครองเมืองนี้ได้เป็นอย่างดี!”หวังหยวนกล่าวถึงตงฟางฮั่นบัณฑิตย่อมชื่นชมบัณฑิต และตงฟางฮั่นก็เป็นบัณฑิตที่โดดเด่น แม้ว่าจะไม่มีชื่อเสียง แต่นับว่ามีความสามารถมาก!ไม่เช่นนั้นคนของพรรคทมิฬคงไม่หมายตาเขา!แม้ในท้ายที่สุดจะไม่ได้ตัวตงฟางฮั่น พวกมันก็ยังคิดที่จะฆ่าตงฟางฮั่น!หากมองจากมุมนี้เพียงอย่างเดียว หวังหยวนต้องขอบคุณพรรคทมิฬอยู่ไม่น้อย เพราะเหตุการณ์นั้นเอง ที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตงฟางฮั่นแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น!“ท่านตงฟางอยู่กับท่านด้วยหรือ?”“ไม่ใช่ว่าเขาประกาศว่าจะไม่เป็นที่ปรึกษาให้ผู้ใดหรือ?”“ดูเหมือนว่าท่านต้องมีข้อดี จึงทำให้ท่านตงฟางเปลี่ยนใจ!”“ข้าย่อมไม่อาจเทียบกับท่านตงฟาง แต่ข้ายินดีอยู่เคียงข้างท่านเพื่อช่วยเหลือท่าน!”หวังเถี่ยก่า