LOGINShare
บทที่ 2024
Related chapters
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2025
หานเหมิ่งหลงไม่อาจยอมนั่งรอความตายได้เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงรีบหยิบพลุสัญญาณออกมาจากอก แล้วจุดขึ้นในขณะที่หวังหยวนไม่ทันได้ระวังตัว!ดอกไม้ไฟบานสะพรั่งบนท้องฟ้า!พร้อมกับเสียงแหลมแสบแก้วหู!สัญญาณ!สีหน้าของหวังหยวนเปลี่ยนไป ต่งอวี่มีสีหน้าไม่สู้ดี หากเขาระวังหานเหมิ่งหลงให้ดีคงไม่มีโอกาสให้ส่งสัญญาณเช่นนี้“รีบถอยทัพ!”หวังหยวนตะโกนสั่ง แล้วรีบนำคนของเขาออกไปข้างนอก!หากรอให้โจรป่ามารวมตัวกันที่นี่ เขาจะกลายเป็นเหมือนเต่าที่อยู่ในไห ยากที่จะหนีรอดไปได้!ในสามสิบหกกลยุทธ์ หนีคือสุดยอดกลยุทธ์!ไม่นานหวังหยวนเกาเล่อและคนอื่น ๆ ก็มารวมตัวกัน บัดนี้ทุกคนต่างมารวมตัวกันอยู่ข้างกายหวังหยวน!“พี่น้องทั้งหลาย!”“รีบออกไปจากที่นี่!”“พวกเราแยกย้ายกันไป แล้วไปรวมตัวกันที่ชายแดน จากนั้นค่อยกลับไปยังเมืองอู่เจียงพร้อมกัน!”เมื่อหวังหยวนออกคำสั่ง ทุกคนต่างรีบลงมือ หายตัวไปในป่าหน้าหมู่บ้านเขาหยกเขียวในพริบตา!หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างไม่รีรอ รีบจับตัวหานเหมิ่งหลงลงจากเขาไป!“ไร้ประโยชน์!”“ข้าขอเตือนพวกเจ้าว่าจงปล่อยข้าไปเดี๋ยวนี้!”“มีทางเดียวที่จะเข้ามาในหมู่บ้านเขาหยกเขียว เม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2026
“เหตุใดท่านจึงถูกคนพวกนี้จับตัวไว้?”ทุกคนต่างพูดขึ้นพร้อมเพรียงกัน สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่หานเหมิ่งหลงด้วยความเป็นห่วง!ชีวิตของพวกเขาล้วนขึ้นอยู่กับหมู่บ้านเขาหยกเขียว!หานเหมิ่งหลงเปรียบเสมือนผู้มีพระคุณที่ให้ทั้งเสื้อผ้าและอาหาร หากหานเหมิ่งหลงเป็นอะไรไป พวกเขาคงไม่อาจอยู่ในที่แห่งนี้ได้อีกต่อไป!แม้ว่าอาณาจักรต้าเป่ยจะไม่สงบสุข แต่โจรป่าส่วนใหญ่ได้ถูกปราบปรามและพวกเขาจัดเป็นข้อยกเว้น!ทว่าเหตุผลที่พวกเขาเป็นข้อยกเว้นได้ นั่นเพราะได้รับความคุ้มครองจากหานเหมิ่งหลง!หากปราศจากหานเหมิ่งหลง พวกเขาจะมีวันนี้ได้อย่างไร?“สั่งให้คนของเจ้าหลีกทางเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าทิ้ง!”“เจ้าจะไม่เชื่อคำพูดของข้าก็ได้ แต่ข้าไม่แนะนำให้เจ้าลองดี!”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่บนใบหน้ากลับมีแววเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น!“หากเจ้าฆ่าข้า พวกเจ้าก็อย่าหวังว่าจะหนีรอดไปจากที่นี่!”หานเหมิ่งหลงกัดฟันกล่าว เป็นการดิ้นรนครั้งสุดท้าย!“ดี!”“เช่นนั้นเรามาตายตกตามกันไปเลย ข้าไม่ได้เกรงกลัว!”หวังหยวนมองไปที่ต่งอวี่ ต่งอวี่จึงยกทวนเงินคมกริบขึ้นเล็งไปที่หัวของหานเหมิ่งหลง!อย่างไ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2027
“เจ้าคิดว่าจะลำบากถึงเพียงไหนเล่า?”หวังหยวนตบบ่าต่งอวี่ แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ก่อนจะทำสิ่งใด ต้องใช้สมองคิดให้มาก บางครั้งสมองก็มีประโยชน์กว่ากำลัง”นี่เป็นการเหน็บแนมต่งอวี่อย่างชัดเจนเพื่อป้องกันไม่ให้คนเหล่านั้นเปลี่ยนใจ แล้วตามมาราวีอีก หวังหยวนและคนอื่น ๆ จึงไม่รีรอ รีบลงจากเขาไป!แต่โชคดีที่พวกเขาคิดมากเกินไป!ตลอดทางที่วิ่งมาไม่มีใครตามมาเลย ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นคงกำลังคิดจะแบ่งสมบัติในหมู่บ้านเขาหยกเขียว!แน่นอนว่าจะต้องมีการต่อสู้กันอย่างดุเดือด!แต่นั่นก็เป็นแค่การกัดกันเองของสุนัข คนพวกนี้ไม่ใช่คนดี จึงไม่จำเป็นต้องมีจุดจบที่ดี!ไม่นานหวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างรวมตัวกันมุ่งหน้าไปยังชายแดน!การรีบออกจากอาณาจักรต้าเป่ย ซึ่งเป็นสถานที่แห่งความวุ่นวาย นับเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!...ณ เมืองอู่เจียงบัดนี้หลิ่วหรูเยียนกำลังยืนอยู่ในสวนหลังบ้าน โดยไม่มีใครเฝ้าคุมตัวก่อนที่หวังหยวนจะออกเดินทาง เขาได้ยกเลิกการควบคุมตัวหลิ่วหรูเยียน เพราะเขาได้ให้หลิ่วหรูเยียนกินยาพิษไปแล้วนางคงไม่ยอมเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยง!วิธีนี้ทำให้ง่ายต่อการควบคุมนาง!แต่หวังหยวนไม่รู้ว่าหลิ่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2028
หลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเรียบเฉย ครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า “หวังหยวนไม่ใช่คนที่เข้าใกล้ได้โดยง่าย!”“แม้ว่าตอนนี้ข้าจะนอนร่วมห้องกับเขา แต่ก็ยังไม่มีโอกาสลงมือ!”“อย่าลืมว่าในมือของหวังหยวนมีอาวุธลับที่ร้ายกาจ หากเขาจับได้ ข้าคงถูกฆ่าตาย...”“เมื่อถึงเวลานั้น ความพยายามของพวกเราก็จะสูญเปล่า...”แม้จะพูดเช่นนั้น แต่หลิ่วหรูเยียนนั้นมีโอกาสฆ่าหวังหยวนหลายครั้ง!แต่บัดนี้นางกลับพบว่าตนเองไม่สามารถลงมือได้ ส่วนสาเหตุนั้น แม้แต่นางเองก็ไม่อาจหยั่งรู้อยู่กับหวังหยวนมานาน นางอ่อนไหวเกินไปแล้วหรือ?ไม่!นี่ไม่ใช่นาง!หลิ่วหรูเยียนพร่ำบอกตัวเองในใจ นางกับหวังหยวนเป็นศัตรูกัน แม้ว่าในอนาคต ตัวตนของนางจะถูกเปิดเผย และนางต้องการอยู่กับหวังหยวนจริง แต่เขาคงไม่ให้นางมีโอกาสเช่นนั้น...สุดท้ายนางคงต้องผิดหวังฟึ่บ!“เจ้านอนร่วมห้องกับหวังหยวนหรือ?”ทันใดนั้น สีหน้าของโอวหยางอวี่ก็เปลี่ยนไป เขายกมือขึ้นบีบคอหลิ่วหรูเยียน น้ำเสียงลดต่ำลง นัยน์ตาฉายแววเย็นชา!“แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ แต่เจ้าก็ควรรู้ความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าไม่ใช่หรือ?”“หากเจ้ากล้าทำสิ่งใดที่ทรยศต่อข้า อย่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2029
สามวันต่อมาหวังหยวนได้นำคนของเขากลับมายังเมืองอู่เจียงแต่เขาไม่ได้กลับไปที่วัง กลับให้ต่งอวี่พาเขาตรงไปยังภูเขาหนานซาน!โชคดีที่หวังเถี่ยก่านยังไม่ได้จากไป ยังคงอยู่ที่เชิงเขาหนานซาน บัดนี้เขากำลังนอนหลับสนิทอยู่ในศาลาแม้ว่าโดยรอบจะมีบัณฑิตหนุ่มมากมายกำลังแต่งโคลงกลอน แต่ก็ไม่มีใครสนใจหวังเถี่ยก่าน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคงชินกับเรื่องเช่นนี้แล้วเขาก็แค่คนพเนจร ไม่คุ้มค่าที่จะเสียเวลาด้วย!“อะแฮ่ม”หวังหยวนเดินเข้าไปกระแอมสองสามครั้งหวังเถี่ยก่านที่กำลังหลับค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ปัดผมที่ปรกหน้าผาก จึงมองเห็นหวังหยวนและต่งอวี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับถุงผ้าในมือของต่งอวี่...บนถุงผ้านั้นมีรอยเลือดเปรอะเปื้อน!ทันใดนั้นหวังเถี่ยก่านดูเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง เขาลุกขึ้นนั่งตัวสั่นสะท้านขณะจ้องมองหวังหยวน แล้วถามด้วยความร้อนใจว่า “ท่านฆ่ามันแล้วหรือ?”“หานเหมิ่งหลง!”“ข้าพูดถูกใช่หรือไม่?”หวังหยวนส่งสายตาให้ต่งอวี่ ต่งอวี่จึงโยนหัวคนในถุงผ้าออกมาเดิมทีเหล่าบัณฑิตหนุ่มที่อยู่โดยรอบก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น บัดนี้จึงต่างพากันมามุงดู แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ สิ่งที่อยู่ในถุงผ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2030
“เพราะเส้นทางคมนาคมทางน้ำที่นี่ล้วนเชื่อมต่อไปทุกทิศทาง บัดนี้ข้ากำลังดำเนินโครงการชลประทาน จวนใกล้จะเสร็จแล้ว”“แต่ข้างกายข้ากลับไม่มีคนไว้ใจได้ แม้ว่าจะมีพี่น้องมากมาย แต่พวกเขาก็ไม่อาจปกครองเมืองนี้ได้!”“เมื่อคิดทบทวนดูแล้ว ท่านคือตัวเลือกที่ดีที่สุด!”“ยิ่งกว่านั้น ท่านตงฟางก็ยังยกย่องนับถือท่าน เขามั่นใจว่าท่านจะสามารถปกครองเมืองนี้ได้เป็นอย่างดี!”หวังหยวนกล่าวถึงตงฟางฮั่นบัณฑิตย่อมชื่นชมบัณฑิต และตงฟางฮั่นก็เป็นบัณฑิตที่โดดเด่น แม้ว่าจะไม่มีชื่อเสียง แต่นับว่ามีความสามารถมาก!ไม่เช่นนั้นคนของพรรคทมิฬคงไม่หมายตาเขา!แม้ในท้ายที่สุดจะไม่ได้ตัวตงฟางฮั่น พวกมันก็ยังคิดที่จะฆ่าตงฟางฮั่น!หากมองจากมุมนี้เพียงอย่างเดียว หวังหยวนต้องขอบคุณพรรคทมิฬอยู่ไม่น้อย เพราะเหตุการณ์นั้นเอง ที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตงฟางฮั่นแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น!“ท่านตงฟางอยู่กับท่านด้วยหรือ?”“ไม่ใช่ว่าเขาประกาศว่าจะไม่เป็นที่ปรึกษาให้ผู้ใดหรือ?”“ดูเหมือนว่าท่านต้องมีข้อดี จึงทำให้ท่านตงฟางเปลี่ยนใจ!”“ข้าย่อมไม่อาจเทียบกับท่านตงฟาง แต่ข้ายินดีอยู่เคียงข้างท่านเพื่อช่วยเหลือท่าน!”หวังเถี่ยก่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2031
งานเลี้ยงสิ้นสุดลง หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างร่ำสุรากันอย่างสำราญเพราะทุกปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว ทุกคนจึงอารมณ์ดี โดยเฉพาะหวังเถี่ยก่านที่ไม่เคยแตะต้องสุรา เพราะมัวแต่ครุ่นคิดเรื่องความแค้นมาโดยตลอด แต่วันนี้เขากลับดื่มหนักจนเมามายไม่ได้สติ!อาการหนักกว่าหวังหยวนและคนอื่น ๆ เสียอีก!แต่ที่จริงแล้วหวังเถี่ยก่านก็แค่มีความสุขที่สามารถแก้แค้นให้บิดามารดาได้ นี่เป็นสิ่งที่เขารอคอยมาครึ่งชีวิต!บัดนี้เขามีอายุเกินห้าสิบปีแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าคงไม่มีโอกาสแก้แค้นให้บิดามารดา แต่หวังหยวนกลับช่วยให้เขาสมหวัง ในเมื่อไร้ซึ่งห่วงใด ๆ ก็คงต้องปลดปล่อยบ้าง!เกิดมาชาตินี้ต้องไม่เสียชาติเกิด!ภายในห้อง หลิ่วหรูเยียนพยุงหวังหยวนที่เมามายไปยังข้างเตียง แล้วผลักเขาลงบนเตียงอย่างแรง“น่าโมโหจริงเชียว!”“ข้าต้องมาดูแลเขาอีก!”หลิ่วหรูเยียนกำหมัดแน่น จ้องมองหวังหยวนด้วยความโกรธพลางบ่นพึมพำนางล้วงมือเข้าไปในอก แล้วหยิบกริชออกมา แม้ว่าในห้องจะมีแสงเทียน แต่กริชก็ยังคงเปล่งประกายเย็นยะเยือก!เต็มไปด้วยรังสีอำมหิต!ทหารยามที่ควรจะเฝ้าอยู่หน้าประตูพากันหายไปหมดนี่เป็นโอกาสที่ดี!“จะฆ่าหรือไม่ฆ่าดี?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2032
“หากเจ้าลงมือเมื่อสักครู่นี้ ข้าคงไม่ลังเลที่จะใช้ปืนคาบศิลาให้เจ้าได้รู้ถึงฤทธิ์เดชของมัน!”“อย่าลืมว่าชีวิตของเจ้าอยู่ในมือข้า ในโลกนี้ไม่มีผู้ใดสามารถแก้พิษให้เจ้าได้!”“หากข้าตายที่นี่ เจ้าก็คงอยู่ได้อีกไม่นาน!”หวังหยวนพูดพลางเดินเข้าไปใกล้หลิ่วหรูเยียน หลิ่วหรูเยียนยิ่งระแวดระวัง คอยเฝ้าดูหวังหยวนอยู่ตลอดเวลาหวังหยวนไม่ได้สนใจนาง กลับเดินไปที่โต๊ะแล้วรินน้ำชาให้ตัวเองเมื่อดื่มน้ำชาอุ่น ๆ แล้วจึงรู้สึกสบายตัวขึ้นมากหวังหยวนบิดขี้เกียจ ก่อนกล่าวอย่างใจเย็นว่า “ข้ายังคงไม่เข้าใจ เหตุใดเจ้าจึงมาหาข้า”“แม้ว่าเจ้าจะไม่ใช่ระดับสูงของพรรคทมิฬ แต่เจ้าก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง!”“นั่นแสดงว่าเจ้าต้องมีแผนการอื่น!”“แต่ข้าก็ยังคิดไม่ออกว่าเจ้ามอบของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้ให้ข้าเพื่ออะไร?”หลายวันที่ผ่านมา หวังหยวนครุ่นคิดเรื่องนี้มาโดยตลอดเขาไม่ได้ไล่หลิ่วหรูเยียนไป เพราะต้องการรู้ความคิดของนางหลิ่วหรูเยียนคงไม่ได้มาที่นี่โดยไม่มีจุดประสงค์ นางต้องมีแผนการบางอย่าง แต่เขายังไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่!นี่คือสิ่งที่หวังหยวนกังวลที่สุดศัตรูที่ไม่รู้จักนับว่าน่ากลัวยิ่งนัก!“ท่านไม่จ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2257
“พวกเจ้าออกไปก่อน”เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นหน้าดำคร่ำเครียด ซือหม่าอันจึงโบกมือให้พวกเขาออกไปในชั่วพริบตา คนเหล่านั้นก็จากไปด้วยความโล่งอกพวกเขาถึงกับกังวลว่าหานเทาจะสังหารพวกเขาเพราะความโกรธด้วยซ้ำ...“ท่านขุนพลหานไม่ต้องโมโห”“อันที่จริง เรื่องเหล่านี้ล้วนสมเหตุสมผล”“แม้ว่าจะไม่มีตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าแล้ว แต่ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่ค่อยดีนัก พวกเขาจะเดินทางมาได้อย่างไร?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็สร้างหอไร้เทียมทานขึ้นมาเอง ท่านคิดเห็นเช่นไร?”ซือหม่าอันหรี่ตาลง ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สายตาจับจ้องไปที่หานเทาหานเทากลืนน้ำลาย เอ่ยถามขึ้นว่า “ท่านมีความคิดดี ๆ แล้วหรือ?”ซือหม่าอันกล่าวว่า “หลายปีมานี้ ผู้คนต่างก็เกลียดชังอาณาจักรต้าเป่ย ถึงกับคิดว่าต้นตอของสงครามในดินแดนทั้งเก้าก็คืออาณาจักรต้าเป่ยของพวกเรา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากเข้าร่วมกับพวกเรา”“เช่นนั้นพวกเราก็นำยอดฝีมือจำนวนมากจากภายนอกเข้ามาเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับตนเองสิ!”“ตามที่ข้ารู้ หวังหยวนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่าไฉจวิ้น ทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ว่ากันว่าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน”“ไฉ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2256
“เมื่อคืนข้าไม่ได้บอกเจ้าแล้วหรือ ว่าอีกสองวันพวกเราจะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง?”“ท่านถงและคนอื่น ๆ ล้วนอยู่ที่หมู่บ้านต้าหวัง พวกเราไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องราวที่นั่น”“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ก็เพียงแค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข”หวังหยวนไม่ใช่คนไร้ซึ่งความทะเยอทะยาน เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้มีความรักชาติอันยิ่งใหญ่และคำนึงถึงปวงประชาเป็นหลัก!เขาเพียงต้องการดูแลครอบครัวของตนเอง รวมถึงสหายและพี่น้องที่อยู่เคียงข้าง!หากสามารถช่วยเหลือปวงประชาได้ ย่อมเป็นเรื่องดี แต่หากต้องเสียสละสิ่งใดจริง ๆ เกรงว่าเขาคงจะไม่ทำเช่นนั้น...แม้แต่การประชุมที่หอหลิวหลีในตอนนั้น ก็เป็นเพียงเพราะหวังหยวนต้องการความสงบสุข“ไม่ได้ ไม่ได้!”“ข้าไม่อยากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง!”“ข้าอยากจะติดตามท่านไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เมื่อข้าให้กำเนิดลูกแล้ว พวกเราค่อยกลับไปก็ได้ไม่ใช่หรือ?”หลิ่วหรูเยียนฉลาดยิ่งนักเมื่อกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง นางจะสามารถติดตามหวังหยวนได้ทุกวันได้อย่างไร?อย่าว่าแต่ต้องการจะมีลูกเป็นของตนเองเลย เกรงว่าแม้แต่พื้นที่ส่วนตัวของเขากับนางก็ยังแทบจะไม่มี!ในบ้านยังมีพี่สาวอีกหลายคน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2255
หวังหยวนได้ตัดสินใจแล้ว เรื่องราวในเมืองอู่เจียงใกล้จะสิ้นสุด เขาเตรียมที่จะกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังในอีกสองวันครั้งนี้เขาออกมานานกว่าครึ่งปี แม้ว่าพวกหลี่ซื่อหานจะไม่ได้เร่งรัดให้เขากลับบ้าน แต่ด้วยนิสัยของพวกนาง เกรงว่าคงจะอยากมาตามหาเขาแล้วกระมัง?มีปัญหาน้อยดีกว่ามีปัญหามาก รีบกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวังย่อมดีกว่าอีกอย่างคือเมื่อมีคนรักใหม่แล้วจะลืมคนรักเก่าได้อย่างไร!ฝนตกทั่วฟ้าถึงจะถูกต้อง!“ท่านผู้นำ มีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานท่านขอรับ!”“ข้าเพิ่งได้รับข่าว หานเทาและซือหม่าอันได้ก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน ตอนนี้กำลังรวบรวมยอดฝีมือทั่วหล้า!”“นี่มันจงใจเป็นศัตรูกับพวกเราชัด ๆ”“ข้าจึงอยากจะถามว่า ต่อไปพวกเราต้องทำการตอบโต้หรือไม่ขอรับ?”หากเป็นเมื่อก่อน เกาเล่อย่อมต้องการความมั่นคง ไม่เคยทำเรื่องหุนหันพลันแล่นในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมไม่เลือกที่จะปะทะกับหานเทาโดยตรงแต่ยามนี้แตกต่างออกไป เมื่อก่อนหวังหยวนมีเพียงแคว้นเดียวเท่านั้น ตอนนี้แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เผ่าทางเหนือทั้งหมดก็อยู่ภายใต้การบัญชาของหวังหยวนแล้ว และท่านไท่สื่อก็เป็นคนของพวกเขาด้วย!ประกอบก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2254
กองทัพทั่วหล้าตกอยู่ในมือของเขาแล้ว!หากเกิดสงครามกับหวังหยวน เขาก็ต้องเป็นแนวหน้า!ซือหม่าอันหรี่ตา จากนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เรื่องที่ท่านขุนพลหานกังวล มีหรือที่ข้าจะไม่กังวล?”“ข้าได้กราบทูลเรื่องนี้กับฝ่าบาทแล้ว แต่ฝ่าบาทกลับไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ท่านโปรดปรานการใช้ดินปืน ซ้ำยังให้คนไปคิดค้นอาวุธร้อนเพิ่มด้วย!”“เพียงแต่ว่าการจะพัฒนาอาวุธร้อนให้สมบูรณ์ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ในชั่วข้ามคืน!”หานเทาถอนหายใจยาว มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจหลักการนี้?น่าเสียดายที่ไม่สามารถพูดคุยกับฝ่าบาทให้เข้าใจได้!“เช่นนั้นตามความคิดเห็นของท่านซือหม่า ต่อไปพวกเราต้องทำอย่างไร?”หานเทาเอ่ยถามเขาเป็นเพียงขุนศึก ในสถานการณ์เช่นนี้ ย่อมต้องการความช่วยเหลือจากซือหม่าอันเมื่อทั้งสองปรึกษาหารือกัน อาจจะสามารถหาผลลัพธ์ที่ดีได้!ซือหม่าอันหรี่ตาลง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ จากนั้นกล่าวว่า “หรือว่าพวกเราจะก่อตั้งสถานที่ที่คล้ายกับหอไร้เทียมทาน จากนั้นก็ป่าวประกาศเรื่องนี้ให้ทั่ว ให้ผู้คนทั่วหล้าเดินทางมา เช่นนี้แล้ว ต่อให้พวกเราไม่สามารถรวบรวมยอดฝีมือได้มากมาย อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2253
“เจ้านี่นะ! ถึงกับหึงหวงเพราะผู้ชายเลยหรือ? หากกลับไปยังหมู่บ้านต้าหวัง เช่นนั้นข้าจะมีความสุขได้อย่างไร?”หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจ ที่บ้านเขายังมีภรรยาสาวสวยอีกหลายคน ท่าทางของหลิ่วหรูเยียนเช่นนี้ ช่างทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นที่สำคัญที่สุดก็คือ ภรรยาในบ้านแต่ละคนล้วนไม่ใช่คนธรรมดา!โดยเฉพาะหวงเจียวเจียว นิสัยของนางร้อนแรงยิ่งกว่าไฟ นอกจากหลี่ซื่อหานและคนอื่น ๆ แล้ว ก็เกรงว่าจะไม่ยอมรับใครอีกหากสตรีทั้งสองนี้มาพบกัน ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ในเมื่อรับพวกนางมาเป็นภรรยาแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต เขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมดเวลาสามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในช่วงสามวันนี้ หวังหยวนอยู่ในหอไร้เทียมทานต้องยอมรับว่าการก่อตั้งหอไร้เทียมทานได้ดึงดูดผู้มีความสามารถมากมายมาให้หวังหยวนที่สำคัญที่สุดก็คือหวังหยวนเป็นเพียงผู้ดูแล เรื่องราวทั้งหมดมอบให้เกาเล่อจัดการ โดยเพียงแค่ใช้ชื่อเสียงของหวังหยวนเท่านั้น!ต้องรู้ว่าหวังหยวนมีชื่อเสียงไปทั่วทั้งดินแดนทั้งเก้า เป็นเช่นนี้มาโดยตลอด แม้แต่ปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าก็เคารพหวังหยวน แล้วใครเล่าจะไม่อยากมาอยู่ใต้บัญชาของหวังหยวน?ยิ่งไป
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2252
การประลองย่อมต้องดำเนินต่อไปเพียงแต่ว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้านั้นมีมากมาย หวังหยวนจึงไม่ได้อยู่ดูการแข่งขันต่อคาดว่าในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หอไร้เทียมทานคงจะคึกคักเป็นอย่างมากในไม่ช้า หวังหยวน ไฉจวิ้น และหลิ่วหรูเยียนทั้งสามก็กลับมาถึงห้อง ส่วนเรื่องภายนอกมอบให้เกาเล่อจัดการทันทีที่เดินเข้าห้อง หวังหยวนจึงรีบจับมือไฉจวิ้นมาตรวจดูอย่างละเอียด“พี่ใหญ่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกขอรับ ข้าสบายดี!”“ต่อให้ต้องประลองต่อ ข้าก็ยังไหว!”“เพียงแต่ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้...”“เช่นนี้ก็ดี ทำให้ข้าไม่ต้องเปลืองแรง!”“อีกอย่าง หากต้องประลองกันต่อ เกรงว่าแม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าจะสำเร็จหรือไม่...”นี่เป็นความจริงทุกคนรู้ว่าไฉจวิ้นมีพละกำลังมหาศาล ตัวเขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ขีดจำกัดของตนอยู่ที่ใด เกรงว่าแม้แต่เขาเองก็คงจะไม่รู้“เห็นว่าเจ้าไม่เป็นอะไร ข้าก็โล่งใจ”“แต่ต่อไปเมื่อทำสิ่งใด ต้องใช้ความคิดให้มาก”“แม้ว่าเจ้าจะมีพละกำลังมหาศาล แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน เจ้าไม่มีทางรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด”“ดังนั้นเมื่อทำสิ่งใด อย่าได้อวดดี เข้าใจหรือไม่?”
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2251
“ช่างมีพละกำลังมหาศาลจริง ๆ!”ขณะที่หวังหยวนกับพวกกำลังสนทนากัน สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ดาร์เนล ซึ่งในตอนนี้ได้ยกติ่งหนักถึงเจ็ดร้อยชั่งขึ้นเหนือศีรษะบนเวทีเหลือเพียงไฉจวิ้นและดาร์เนลเมื่อดาร์เนลยกติ่งขึ้นได้ สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ไฉจวิ้น ตอนนี้เขาคือความหวังของปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้า ตำแหน่งจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้าจะไปตกอยู่ในมือของชาวต่างชาติได้อย่างไร?เช่นนี้แล้ว ภายภาคหน้าปวงประชาแห่งดินแดนทั้งเก้าจะเชิดหน้าชูตาได้อย่างไร?ทางด้านสายตาของหวังหยวนนั้นจับจ้องไปที่ดาร์เนล ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่“ดูท่าแล้วไฉจวิ้นยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดาร์เนลมีความสามารถจริง ๆ ข้าเห็นว่าตอนที่เขายกติ่งขึ้นเมื่อครู่ไม่ได้มีความลังเลแม้แต่น้อย ช่างมีพละกำลังมหาศาลนัก หากบอกว่าคนผู้นี้คือจอมพลังอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า นั่นไม่ถือว่าเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงอันดับหนึ่งแห่งใต้หล้า”หลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างช้า ๆการกระทำทั้งหมดของดาร์เนลล้วนอยู่ในสายตาของพวกเขา นี่คือผู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เกรงว่าจะไม่มีใครทำได้อย่างเข้าไม่ใช่หรือ?
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2250
แต่ทั้งหมดนี้นั้น นับว่าเป็นความดีความชอบของปู่ของไฉจวิ้นด้วย หากไม่ใช่เพราะมีปู่ช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ และใช้ชีวิตอยู่ในป่ามาหลายปี แล้วเขาจะมีพละกำลังแข็งแกร่งเพียงนี้ได้อย่างไร?เมื่อไฉจวิ้นยกติ่งใหญ่ขึ้น ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ ก็ทยอยแสดงความสามารถของตนน่าเสียดาย ในท้ายที่สุดผู้ที่สามารถยกติ่งใหญ่ขึ้นได้ นอกจากไฉจวิ้นแล้วมีเพียงชาวต่างชาติที่มาจากต่างแดนเท่านั้นเสียงปรบมือดังกึกก้องจากข้างล่างเวที “คนผู้นี้มีความสามารถยิ่งนัก”หวังหยวนกอดอกมองชาวต่างชาติผู้นั้น พลางกวักมือเรียกเกาเล่อในชั่วพริบตา เกาเล่อก็มาอยู่ข้างกายหวังหยวน แต่สีหน้ากลับดูตึงเครียด“คนผู้นั้นคือชาวต่างชาติที่เจ้าเพิ่งพูดถึงหรือ?”หวังหยวนชี้ไปที่อีกคนบนเวที แล้วเอ่ยถามเกาเล่อพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “คนผู้นี้มีที่มาไม่ธรรมดา ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกข้อมูลของเขาให้ท่านทราบแล้ว คนผู้นี้มีชื่อว่าดาร์เนล ว่ากันว่ามีพละกำลังมหาศาลตั้งแต่เด็ก และเคยต่อยเสือร้ายตายด้วยหมัดเดียว!”“เดิมทีคิดว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเล่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าอาจจะไม่ใช่เรื่องโกหก...”สามารถยกติ่งใหญ่หนักห้าร้อยชั่งได้ นั่นก็
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2249
เขามีความมั่นใจในตัวน้องชายคนนี้ก่อนหน้านี้ หวังหยวนเคยเห็นความสามารถของไฉจวิ้นมาก่อน อย่าว่าแต่จะหาผู้ที่เทียบเทียมเขาในบรรดาคนรุ่นเดียวกันได้ยากเลย แม้แต่คนที่อายุมากกว่าเขาก็ยังไม่มีใครมีพละกำลังเท่าเขา!ยิ่งไปกว่านั้น หวังหยวนเองก็ยังไม่รู้ขีดจำกัดของไฉจวิ้น!ดูท่าแล้ววันนี้คงมีเรื่องสนุกให้ชมกันเกาเล่อกลับเอ่ยว่า “ข้าเห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างกายไฉจวิ้นล้วนไม่ใช่คนธรรมดา! หนึ่งในนั้นมาจากต่างแดน คนผู้นี้มีชื่อเสียงมานาน ว่ากันว่าสามารถยกหินใหญ่หนักสองร้อยจินได้ด้วยมือเดียว!”“หากใช้สองมือ คาดว่าของหนักห้าร้อยจินก็คงไม่คณนามือขอรับ!”นี่...หวังหยวนกลืนน้ำลาย คนเหล่านี้กินหินเป็นอาหารกันหรืออย่างไร?ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เลยหรือ?อย่าว่าแต่ยกของหนักห้าร้อยจินเลย แม้แต่สองร้อยห้าสิบจิน เขาก็ยังยกไม่ขึ้น!“รอดูไปก่อน ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าศักยภาพของไฉจวิ้นมีขีดจำกัดอยู่ที่ใด”“เจ้าจำไว้ว่าต้องไปเตือนเขาด้วยว่าอย่าได้มุทะลุดุดัน!”“เขายังเด็กนัก ภายภาคหน้ายังมีโอกาสอีกมากที่จะพิสูจน์ตนเอง หากได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้แล้วนั้น ย่อมไม่คุ้มค่า”ห
