All Chapters of Love by Chance (The Billionaire's Forgotten Love): Chapter 61 - Chapter 70

( Zelena's POV )Naalimpungatan ako nang maramdaman ang sinag na araw na tumama sa balat ko. Di ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay napahilot na 'ko sa sintido kong sobrang sakit."Ouch!" Mahinang d***g ko. Resulta na ito sa rami ng alak na nainom ko kagabi. Kung bakit ba naman kasi napasobra ako gayung hindi naman ako sanay.Teka! Kagabi!?Napaawang ako bigla nang unti unting inalala ang mga nangyari kagabi. Tuluyan kong ibinuka ang mga mata at halos mapatalon ako nang makita ang malaking kamang hinihigaan ko. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko habang inililibot ang mga mata sa kabuuan ng maaliwalas at marangyang kwarto. Shit! Hindi ito ang apartment na tinitirhan namin. Ibig sabihin hindi ako nakauwi kagabi? Goodness! Ni hindi man lang ako nakapagpaalam kay Tita Charo at Connor.Napabalikwas ako ng bangon habang parang tambol sa pagdagundong ang puso ko.Oh shit! Nasaan ako? Natutop ko ang bibig nang biglang sumulpot sa isipan ko ang mukha ng lalaking huli kong na

Naghuhumerentado man ang puso ko ngunit natagpuan ko pa rin ang sarili sa entrada ng hotel. Sobrang kabog ng puso ko habang naglalakad papasok sa loob. Tinawagan ko si Rina kanina para itanong kung pinapapasok din ba siya kaso hindi naman daw siya tinawagan ni Mrs. Tizon.Ibig sabihin kaya nito maaaring personal ang sadya sa 'kin ni Conrad? Dahil sa naaalala ko, siya pa ang nagsuggest kanina na huwag nalang akong pumasok kung masakit ang ulo ko pero bakit naman ata biglaang nagbago ang ihip ng hangin at siya pa ang nagpapatawag sa 'kin sa opisina niya?Di magkamayaw ang puso ko sa pagwawala sa kaisipang ito. Para akong naiihi dahil sa kaba na para bang first time namin magkakasama gayung kagabi lang ay buong magdamag akong natulog sa condo niya. Ni hindi ko nga alam kung anong itsura ko nun dahil sa kalasingan!"Hmmmp ka bago bago mo sa trabaho umaabsent ka na kaagad! Pinapakita mo lang talaga kung gaano ka kairresponsable!"Natilihan ako nang salubungin ako ng galit na mga salita na i

( Zelena's POV )"Alas nuebe na Ze, hindi ka pa ba tapos riyan?" Nag- aalalang tanong ni Tita Charo sa kabilang linya. Kanina ay tinawagan ko na ito para ipaalam na matatagalan ako ng uwi dahil sa sandamakmak na pinapagawa ng Conrad na iyon. Bayad naman ang overtime ko pero ang nakakainis lang ay ang binilin nun na hindi ako puwedeng umuwi hanggat hindi ito natatapos.At anong karapatan kong umalma gayung empleyado lang naman niya ako, empleyadong nasa pinakamababang posisyon pa.Tila ba biglang nagbago ang ihip ng hangin. Sobrang nagulat ako kanina dahil lumabas ang pagkaistrikto nun na huling nangyari lang noong una kaming nagkatagpo sa napaka- awkward na sitwasyon. Yung pagiging istrikto na kasalungat sa pinapakita niyang concern at kabaitan sa pagtulong sa 'kin kagabi at kaninang umaga. "Patapos na rin ta, pasensiya ka na di kana naman nakauwi sa bahay mo." Malungkot na sambit ko. Kahit pa man kusang loob ang pagtulong nito sa 'min ay may mga panahon pa rin na gaya nito na nakakar

[NOTE: Mature content ahead, not intended for young and minor readers.]Marahan kong ipinikit ang mga mata para namnamin ang bawat hagod ng labi niya. Sumisigaw ang kabilang parte ng utak ko na mali ito dahil nakatali na siya sa ibang babae. Ngunit di ko magawang tumutol dahil mas nangibabaw ang kagustuhan ng puso ko. I want this, I am longing for this for a long time.Martir, tanga o bobo man akong matatawag but what can I do? Alam na alam ko sa kaibuturan ng puso ko na mahal na mahal ko pa rin ang lalaking ito. Ang lalaking kauna unahan kong minahal at pinag alayan ng sarili ngunit siya rin mismong naging dahilan ng kauna unahang sakit na naranasan ko noon.At kahit gaano pa kahirap ang pinagdaanan ko sa limang taon na wala siya sa tabi ko, napatunayan ko ngayon na hindi kailanman kumupas ang pagmamahal kong iyon. Siya pa rin ang tinitibok ng puso ko. Namumuhi ako sa kanya noon ng sobra pero sa araw araw na nakikita kong parang totoong nawalan talaga siya ng ala- ala at hindi basta

( Zelena's POV )"Pinapautos ng boss na dalhin mo ito sa opisina niya." Mariing tugon ng sekretarya ni Conrad matapos ako nitong pababain kanina sa rooftop. Na maski si Ms. Jessa ay wala nagawa nang ito mismo ang ma- autoridad na nagsabing may ibang ipapagawa sa 'kin.Napalunok ako ng mariin. Matapos nang may mangyari sa amin kagabi ay hindi ko pa kayang makaharap si Conrad. Sobrang nahihiya ako, wala akong mukhang maihaharap sa kanya. Pagkagising ko kaninang madaling araw ay para akong sinampal ng ilang libong beses sa kahangalang ginawa ko. Nagpadala ako sa bugso ng damdamin. Na kahit alam kong mali ay di ko pa rin tinutulan."Ma'am, pwede po bang iutos niyo nalang po sa iba? May gagawin pa po kasi ako." Kinakabahang paliwanag ko. Bakit naman kasi ako pa? Sinasadya ba ito ng lalaki? Ngunit kumunot lang ang noo nito. "Wala ng mas mahalaga pa sa mismong utos ng presidente Ms. Agustino. Pakiusap, dalhin mo na kung ayaw mong dalawa tayong mawawalan ng trabaho." Wika nito kaya di na ak