Ayaaaan na ang SPG na hinihintay niya. Ang rupok ni Zelena!
( Conrad's POV )Nagising ako nang makaramdam ng pagkirot ng ulo ko. Marahan kong kinapa ang babaeng kayakap ko kagabi ngunit nang unan lang ang mahawakan ko ay mabilis akong nagdilat ng mga mata.Damn! Where is she?Bumalikwas agad ako ng bangon at mabilisang sinuot ang boxer ko. Patakbo akong lumabas ng master's bedroom sa pag asang makikita ko lang siya sa may banyo, sala o di kaya'y sa kitchen. Ngunit nanlumo lang ako at nadismaya nang hindi ko makita ang mukha ng babaeng kinahuhumalingan ko.She's probably leaving without a word at hindi ko man lang namalayan ang pag alis niya. Fuck!Dismayado akong naupo sa sofa sabay hilot sa sintido ko. Nakainom ako kagabi pero hindi ako nakakalimot sa lahat ng nangyari. Bawat detalye ay sariwang sariwa lahat sa isipan ko. Alam na alam ko lahat dahil hindi naman talaga ako ganoon kalasing. It's just that, umandar lang talaga ang kapilyuhan sa utak ko kagabi nang makita ko sa mga mata niya na parang concern siya sa 'kin noong nagpang abot kami
( Zelena's POV )"Pinapautos ng boss na dalhin mo ito sa opisina niya." Mariing tugon ng sekretarya ni Conrad matapos ako nitong pababain kanina sa rooftop. Na maski si Ms. Jessa ay wala nagawa nang ito mismo ang ma- autoridad na nagsabing may ibang ipapagawa sa 'kin.Napalunok ako ng mariin. Matapos nang may mangyari sa amin kagabi ay hindi ko pa kayang makaharap si Conrad. Sobrang nahihiya ako, wala akong mukhang maihaharap sa kanya. Pagkagising ko kaninang madaling araw ay para akong sinampal ng ilang libong beses sa kahangalang ginawa ko. Nagpadala ako sa bugso ng damdamin. Na kahit alam kong mali ay di ko pa rin tinutulan."Ma'am, pwede po bang iutos niyo nalang po sa iba? May gagawin pa po kasi ako." Kinakabahang paliwanag ko. Bakit naman kasi ako pa? Sinasadya ba ito ng lalaki? Ngunit kumunot lang ang noo nito. "Wala ng mas mahalaga pa sa mismong utos ng presidente Ms. Agustino. Pakiusap, dalhin mo na kung ayaw mong dalawa tayong mawawalan ng trabaho." Wika nito kaya di na ak
Di ko alam kung paano ko natapos ang duty sa buong araw na ang sama sama ng loob ko. Hindi na rin kami muling nagkita pa ni Conrad na siyang ipinagpapasalamat ko. Sana man lang magkaroon siya ng kaunting ideya sa mga sinabi ko.Sana nga.....Dahil absent naman si Rina ay mas lalo akong naging matamlay dahil wala akong makausap na pwedeng pagbalingan ng atensyon. Nagmadali akong lumabas ng locker matapos makapagpalit ng masusuot.Halos patakbo pa akong humakbang papalabas ng entrance sa kagustuhang makauwi na.Nakalabas na ako nang biglang magring ang cellphone ko. Sinagot ko rin ito kaagad nang makitang tumatak ang pangalan ni Keron."Hi Ze, I'm here!"Sambit nito agad kaya nagpalinga linga ako sa paligid. Nakita ko itong nakatayo at kumakaway sa pinupwestuhan nito sa tuwing sinusundo niya ako kaya binaba ko na ang tawag. Ang daming trip talaga!Tipid akong napangiti habang naglalakad papalapit sa kanya."I'm back! Did you miss me?" Anitong abot tainga ang ngiti kaya napailing nalang a
Pumasok pa rin ako sa hotel kinabukasan. Hindi naman ako ang nakaschedule na maglilinis ngayon sa opisina ni Conrad kaya walang dahilan para makita ko siya, na ayaw ko naman ding mangyari talaga matapos ang paghaharap naming iyon kahapon.Ano namang akala niya? Na porke't may nangyari sa 'min ay maging sunod sunuran nalang ako ng ganoon kadali? At talagang pinagsalitaan niya pa ako ng masakit!At buti nalang na mukhang parehas naman kami ng gusto dahil di na ulit lumapit sa 'kin ang sekretarya niya gaya ng ginawa nun kahapon."Jusko Ze, ayaw ko na talagang umulit! Pakiramdam ko hanggang ngayon may tama pa rin ng alak ang ulo ko. First time ko nakainom ng ganoon karami." Palatak ni Rina. Naalala na naman nito ang nangyari noong isang gabi.Kasalukuyang lunch break namin ngayon at gaya ng nakagawian ay dito lang kami sa locker kumakain dahil may baon naman kami."Buti naisip mo yan. Kumusta na pala kayo ni Matt?" Tanong ko sa abogadong kameet up niya."Ayon, nagkakachat pa rin kami pero
Ngiting ngiti si Keron sa buong biyahe. Proud na proud siya na effective raw ang plano niyang pagpapanggap namin dahil halata raw na sobrang nagseselos si Conrad."Huwag mo nga akong paasahin. Alam mo ng may fiance na yung tao." Seryosong turan ko.Pero sa kaloob looban ko ay di ko rin naman maiwasang umasa lalo na matapos marinig ang mga sinabi niya kanina."I'm just telling you what I saw Ze. Lalaki ako, kaya alam na alam ko ang pakiramdam." Aniya pa kaya di na ako nagkomento. Ayaw ko ng mag isip pa ng kung anu ano dahil nga napakahirap umasa kaya naman napagpasyahan kong ibaling nalang sa ibang paksa ang usapan."Siyangapala Happy Birthday! Pag iipunan ko na muna yung gift ko sayo." Medyo nahihiyang sambit ko pero matamis itong napangiti."Huwag mo ng isipin yon. Tsaka yan lang ba? Wala bang birthday kiss?" Biro nito kaya sinamaan ko ng tingin na siyang ikinahalakhak niya."Joke lang eh, ang hirap mo talagang biruin." Tawang tawa pa ang loko kaya sinimangutan ko pa."Nakakatawa yon
Nang makarating kami sa mansyon ng mga Farris ay walang paglagyan sa magkahalong kaba at excitement ang puso ko. Tunay ngang napakayaman nila. Napakalaki at napakaganda ng kanilang mansyon kahit sa labas pa lamang ang nakikita ko. May maraming mga bisita na rin sa kanilang malawak na bakuran.At yung abnormal kong mga mata kagaya ng puso kong tanga ay hinanap agad ang mukha ng lalaking di mawala wala sa isipan ko. "Gaga! Sa dami ng tao eh paano mo ba naman makikita eh nasa loob ka pa ng sasakyan!" Saway ko sa sarili sa aking isipan.Pero kahit nakapark na ang sasakyan ay di ko pa rin magawang bumaba dahil namuhay na naman yung pagwawala ng damdamin ko dahil sa kaba."Ma'am?" Takang tanong ng driver nang di ko magawang kumilos.At bago pa man ako tuluyang lukubin ng kaba at kahihiyan ay nakita ko si Keron na naglalakad papalapit sa sasakyan kaya binuksan na ito ni kuyang driver.Kita ko kaagad ang pag awang ng labi nito nang tuluyang makalapit."Woooh! I'm speechless!" Manghang mangha
"I don't know what to say. But to tell you, mas nakakabuting nakalimutan ka niya keysa mapahamak kayo ng anak mo." Sa wakas ay nakapagsalita rin siya. Kapwa kami muling naupo.Emosyonal akong napatanga sa sinabi niya, naguguluhan din ng sobra."Mapahamak? A--- anong ibig mong sabihin? Paano mo naaatim na sabihin yan gayung may bata ng nadamay?" Ani ko, sobrang lakas ng kabog sa aking dibdib. Napahilot ito sa sintido niya na tila ba nag iisip ng malalim."Napakarami kong hirap na pinagdaanan sa panahong naglaho na parang bula ang kaibigan mo. He left without knowing that I'm pregnant. Pero lahat yun kinaya ko alang alang sa batang nasa sinapupunan ko. Hindi naman ako manggugulo eh, gusto ko lang ng kasagutan sa lahat lalo na ngayong lumalaki na ang anak ko at nangungulila na sa ama niyang ni maski pangalan ko ay di man lang matandaan." Emosyonal na pahayag ko habang walang tigil sa pagbuhos ang aking mga luha."You know, it's also very hard for me! Pinilit kong huwag ng isipin pa ang n
Samo't sari ang emosyong nararamdaman ko nang maliwanagan sa lahat lahat. Umalis na si Jonas matapos namin mag usap habang ako'y nanatili lang sa kinauupuan at patuloy sa pag iyak. Parang walang saysay ang magandang ayos ko ngayong gabi dahil wala na akong ibang gustong gawin ngayon kundi umuwi at ipahinga ang pagod na puso at isipan.Sobra pa akong namuhi noon kay Conrad. Yun pala, sa aming dalawa ay siya ang mas nakakaawa. Hindi siya nagsinungaling noon, totoong mahal niya ako. Totoo lahat ng pinapakita't pinaparamdam niya at hindi iyon pagpapanggap lang. Sadyang kinain lang ako ng sama ng loob dahil akala ko ay basta basta niya nalang akong tinalikuran at iniwan.Pero mali pala ako ng inakala. Maling mali. At mas doble doble pa ang sakit dahil hindi na kami magiging masaya ulit. Hindi na iyon kailan man mangyayari ulit. Sadyang hiram lang ang mga sandaling iyon. Langit at lupa ang pagitan namin at ang kagaya ko'y hindi kailanman nababagay sa kanya. Isang katulad ni Lorraine ang nar