Kabanata 72

"I don't know what to say. But to tell you, mas nakakabuting nakalimutan ka niya keysa mapahamak kayo ng anak mo." Sa wakas ay nakapagsalita rin siya. Kapwa kami muling naupo.

Emosyonal akong napatanga sa sinabi niya, naguguluhan din ng sobra.

"Mapahamak? A--- anong ibig mong sabihin? Paano mo naaatim na sabihin yan gayung may bata ng nadamay?" Ani ko, sobrang lakas ng kabog sa aking dibdib.

Napahilot ito sa sintido niya na tila ba nag iisip ng malalim.

"Napakarami kong hirap na pinagdaanan sa panahong naglaho na parang bula ang kaibigan mo. He left without knowing that I'm pregnant. Pero lahat yun kinaya ko alang alang sa batang nasa sinapupunan ko. Hindi naman ako manggugulo eh, gusto ko lang ng kasagutan sa lahat lalo na ngayong lumalaki na ang anak ko at nangungulila na sa ama niyang ni maski pangalan ko ay di man lang matandaan." Emosyonal na pahayag ko habang walang tigil sa pagbuhos ang aking mga luha.

"You know, it's also very hard for me! Pinilit kong huwag ng isipin pa ang n