Kabanata 80

Dahil sa panghihina ay di agad ako nakakilos. Nang lumuhod si Conrad para magpantay sila ni Connor ay saka pa lamang akong naalarma. Pinagtitinginan na rin kami ng mga taong nasa paligid.

Tila ba naging mabilis pa sa kidlat ang kilos ko at dali daling tumakbo papalapit sa dalawa at hinila ang braso ng anak ko.

"Pa--- pasensiya na po sir. Connor get up!" Nakayukong sambit ko dahil sa magkahalong kaba at panghihina sa dibdib. Iniiwasan kong magpang abot ang mga mata namin ni Conrad.

"Mama di ba po siya po," Humihikbing wika ng anak ko puro agaran ko ring pinutol dahil alam ko na ang kasunod.

"I said tumayo ka! Let's go." Matigas na saad ko at ngayon pa lamang ako nakakapagsalita sa kanya ng ganito. Nakakapanghina na nakikita ko si Connor sa ganitong sitwasyon ngunit kung di ako magmamatigas ay tiyak magugulo lang ang buhay namin, lalo na ang buhay niya.

Nang hindi pa rin ito tumatayo at patuloy lang sa paghikbi ay nagkusa na akong kinarga ito.

"Papa ko po mama....." Humihikbi parang samb