Salamat po sa pagpapalakas ng loob... Sana sapian pa ako ng ideya at kasipagan para matapos ko na ang kwento ng dalawa....
Parang biglang tumigil ang mundo ko sa oras na ito. Simpleng halik lang ang iginawad niya ngunit hinaplos nito ang buong puso ko. It's just a smack kiss pero para bang nakalimutan ko lahat ng pangungulila at pagkamuhi na pinagdaanan ko sa limang taon na iyon sa simpleng halik na ito.Nang maramdaman kong nilayo nito ang mukha ay saka pa lamang ako nagmulat ng mga mata."Damn! I'm.... sorry. Fuck! I can't help it." He uttered pero pipikit pikit na ang mga mata niya at marahan itong napasandal sa gilid ng elevator.Tanging paglunok lang ang naging reaksyon ko dahil na rin ng samo't saring emosyon. Alam ko namang lasing lang siya pero gustong maniwala ng puso ko na baka unti unti na 'kong naalala ng puso niya kahit malabo akong makilala ng isipan niya.Huminga ako ng malalim ng makitang napahilot ito sa kanyang sintido. Sakto namang bumukas na ang elevator sa pinakahuling palapag kaya wala na rin akong ibang nagawa pa kundi ang alalayan siya palabas hanggang sa makarating kami sa may park
[NOTE: Mature content ahead, not intended for young and minor readers.]Marahan kong ipinikit ang mga mata para namnamin ang bawat hagod ng labi niya. Sumisigaw ang kabilang parte ng utak ko na mali ito dahil nakatali na siya sa ibang babae. Ngunit di ko magawang tumutol dahil mas nangibabaw ang kagustuhan ng puso ko. I want this, I am longing for this for a long time.Martir, tanga o bobo man akong matatawag but what can I do? Alam na alam ko sa kaibuturan ng puso ko na mahal na mahal ko pa rin ang lalaking ito. Ang lalaking kauna unahan kong minahal at pinag alayan ng sarili ngunit siya rin mismong naging dahilan ng kauna unahang sakit na naranasan ko noon.At kahit gaano pa kahirap ang pinagdaanan ko sa limang taon na wala siya sa tabi ko, napatunayan ko ngayon na hindi kailanman kumupas ang pagmamahal kong iyon. Siya pa rin ang tinitibok ng puso ko. Namumuhi ako sa kanya noon ng sobra pero sa araw araw na nakikita kong parang totoong nawalan talaga siya ng ala- ala at hindi basta
( Conrad's POV )Nagising ako nang makaramdam ng pagkirot ng ulo ko. Marahan kong kinapa ang babaeng kayakap ko kagabi ngunit nang unan lang ang mahawakan ko ay mabilis akong nagdilat ng mga mata.Damn! Where is she?Bumalikwas agad ako ng bangon at mabilisang sinuot ang boxer ko. Patakbo akong lumabas ng master's bedroom sa pag asang makikita ko lang siya sa may banyo, sala o di kaya'y sa kitchen. Ngunit nanlumo lang ako at nadismaya nang hindi ko makita ang mukha ng babaeng kinahuhumalingan ko.She's probably leaving without a word at hindi ko man lang namalayan ang pag alis niya. Fuck!Dismayado akong naupo sa sofa sabay hilot sa sintido ko. Nakainom ako kagabi pero hindi ako nakakalimot sa lahat ng nangyari. Bawat detalye ay sariwang sariwa lahat sa isipan ko. Alam na alam ko lahat dahil hindi naman talaga ako ganoon kalasing. It's just that, umandar lang talaga ang kapilyuhan sa utak ko kagabi nang makita ko sa mga mata niya na parang concern siya sa 'kin noong nagpang abot kami
( Zelena's POV )"Pinapautos ng boss na dalhin mo ito sa opisina niya." Mariing tugon ng sekretarya ni Conrad matapos ako nitong pababain kanina sa rooftop. Na maski si Ms. Jessa ay wala nagawa nang ito mismo ang ma- autoridad na nagsabing may ibang ipapagawa sa 'kin.Napalunok ako ng mariin. Matapos nang may mangyari sa amin kagabi ay hindi ko pa kayang makaharap si Conrad. Sobrang nahihiya ako, wala akong mukhang maihaharap sa kanya. Pagkagising ko kaninang madaling araw ay para akong sinampal ng ilang libong beses sa kahangalang ginawa ko. Nagpadala ako sa bugso ng damdamin. Na kahit alam kong mali ay di ko pa rin tinutulan."Ma'am, pwede po bang iutos niyo nalang po sa iba? May gagawin pa po kasi ako." Kinakabahang paliwanag ko. Bakit naman kasi ako pa? Sinasadya ba ito ng lalaki? Ngunit kumunot lang ang noo nito. "Wala ng mas mahalaga pa sa mismong utos ng presidente Ms. Agustino. Pakiusap, dalhin mo na kung ayaw mong dalawa tayong mawawalan ng trabaho." Wika nito kaya di na ak
Di ko alam kung paano ko natapos ang duty sa buong araw na ang sama sama ng loob ko. Hindi na rin kami muling nagkita pa ni Conrad na siyang ipinagpapasalamat ko. Sana man lang magkaroon siya ng kaunting ideya sa mga sinabi ko.Sana nga.....Dahil absent naman si Rina ay mas lalo akong naging matamlay dahil wala akong makausap na pwedeng pagbalingan ng atensyon. Nagmadali akong lumabas ng locker matapos makapagpalit ng masusuot.Halos patakbo pa akong humakbang papalabas ng entrance sa kagustuhang makauwi na.Nakalabas na ako nang biglang magring ang cellphone ko. Sinagot ko rin ito kaagad nang makitang tumatak ang pangalan ni Keron."Hi Ze, I'm here!"Sambit nito agad kaya nagpalinga linga ako sa paligid. Nakita ko itong nakatayo at kumakaway sa pinupwestuhan nito sa tuwing sinusundo niya ako kaya binaba ko na ang tawag. Ang daming trip talaga!Tipid akong napangiti habang naglalakad papalapit sa kanya."I'm back! Did you miss me?" Anitong abot tainga ang ngiti kaya napailing nalang a
Pumasok pa rin ako sa hotel kinabukasan. Hindi naman ako ang nakaschedule na maglilinis ngayon sa opisina ni Conrad kaya walang dahilan para makita ko siya, na ayaw ko naman ding mangyari talaga matapos ang paghaharap naming iyon kahapon.Ano namang akala niya? Na porke't may nangyari sa 'min ay maging sunod sunuran nalang ako ng ganoon kadali? At talagang pinagsalitaan niya pa ako ng masakit!At buti nalang na mukhang parehas naman kami ng gusto dahil di na ulit lumapit sa 'kin ang sekretarya niya gaya ng ginawa nun kahapon."Jusko Ze, ayaw ko na talagang umulit! Pakiramdam ko hanggang ngayon may tama pa rin ng alak ang ulo ko. First time ko nakainom ng ganoon karami." Palatak ni Rina. Naalala na naman nito ang nangyari noong isang gabi.Kasalukuyang lunch break namin ngayon at gaya ng nakagawian ay dito lang kami sa locker kumakain dahil may baon naman kami."Buti naisip mo yan. Kumusta na pala kayo ni Matt?" Tanong ko sa abogadong kameet up niya."Ayon, nagkakachat pa rin kami pero
Ngiting ngiti si Keron sa buong biyahe. Proud na proud siya na effective raw ang plano niyang pagpapanggap namin dahil halata raw na sobrang nagseselos si Conrad."Huwag mo nga akong paasahin. Alam mo ng may fiance na yung tao." Seryosong turan ko.Pero sa kaloob looban ko ay di ko rin naman maiwasang umasa lalo na matapos marinig ang mga sinabi niya kanina."I'm just telling you what I saw Ze. Lalaki ako, kaya alam na alam ko ang pakiramdam." Aniya pa kaya di na ako nagkomento. Ayaw ko ng mag isip pa ng kung anu ano dahil nga napakahirap umasa kaya naman napagpasyahan kong ibaling nalang sa ibang paksa ang usapan."Siyangapala Happy Birthday! Pag iipunan ko na muna yung gift ko sayo." Medyo nahihiyang sambit ko pero matamis itong napangiti."Huwag mo ng isipin yon. Tsaka yan lang ba? Wala bang birthday kiss?" Biro nito kaya sinamaan ko ng tingin na siyang ikinahalakhak niya."Joke lang eh, ang hirap mo talagang biruin." Tawang tawa pa ang loko kaya sinimangutan ko pa."Nakakatawa yon
Nang makarating kami sa mansyon ng mga Farris ay walang paglagyan sa magkahalong kaba at excitement ang puso ko. Tunay ngang napakayaman nila. Napakalaki at napakaganda ng kanilang mansyon kahit sa labas pa lamang ang nakikita ko. May maraming mga bisita na rin sa kanilang malawak na bakuran.At yung abnormal kong mga mata kagaya ng puso kong tanga ay hinanap agad ang mukha ng lalaking di mawala wala sa isipan ko. "Gaga! Sa dami ng tao eh paano mo ba naman makikita eh nasa loob ka pa ng sasakyan!" Saway ko sa sarili sa aking isipan.Pero kahit nakapark na ang sasakyan ay di ko pa rin magawang bumaba dahil namuhay na naman yung pagwawala ng damdamin ko dahil sa kaba."Ma'am?" Takang tanong ng driver nang di ko magawang kumilos.At bago pa man ako tuluyang lukubin ng kaba at kahihiyan ay nakita ko si Keron na naglalakad papalapit sa sasakyan kaya binuksan na ito ni kuyang driver.Kita ko kaagad ang pag awang ng labi nito nang tuluyang makalapit."Woooh! I'm speechless!" Manghang mangha