All Chapters of The Billionaire's Annoying Assistant : Chapter 11 - Chapter 20

Pagkatapos kumain bumalik ako sa paglalaba. Hapon na ng matapos ako. Tahimik na sa buong kabahayan. Mukhang umuwi na ang mga kaibigan ni Joshua. Wala din si Joshua sa sala. "Umalis kaya siya?" Sabi niya mag-grocery ako ngayon. Lumapit ako sa kaniyang kuwarto. Dinikit ko ang aking tenga sa may pintuan niyA. Wala naman akong ingay na naririnig mula sa loob. Pinihit ko ang pinto at sumilip. Walang tao pero nakita ko ang kaniyang celphone na nasa ibabaw ng kaniyang mesa. Isasara ko na sana ang pintuan nang marinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa banyo at ang tila hirap na hirap na ungol ni Joshua mula sa loob. Naku! Mukhang napaano na siya! Baka nadulas siya at napilayan. O kaya naman ay nabagok ang kaniyang ulo. Nagmamadali akong lumapit sa labas ng banyo. Palakas nang palakas naman ang kaniyang nahihirapang ungol kaya agad kong pinihit ang pintuan. Hindi ito naka-locked."Sir!" nag-aalala kong tawag sa kaniya. "Ay!" Tili ko nang makita ko ang hubad na katawan niya. Nakatayo siy

"Shuta naman!" Inis kong tinignan ang aking damit na natapunan ng tinimpla kong Milo. "Sorry, Ate," hinging paumanhin ni Badjao sa akin. Nawalan siya nang balanse kaya nasanggi niya ako. Ito ang damit na binigay sa akin ni Mady. Tsk! Ang ganda na ng ayos ko, e. Agad kong hinalungkat ang mga damit ko na nakalagay sa karton. Wala kaming cabinet kaya sa karton lang nakalagay ang mga damit namin. Ano kaya ang isusuot ko nito? Gusot-gusot pa man din ang iba. May tshirt akong puti na fitted, iyon lang ang hindi gusot. Hindi naman mukhang luma kaya okay lang siguro na ito ang isuot ko sa opisina. May bulaklakin akong palda na abot hanggang baba ng aking tuhod. Medyo luma na ito kaso wala akong magagawa dahil ito lang ang hindi lukot ng husto. Bahala na kung masabihan na naman ako ni Joshua nang kung ano-ano. Kaysa ma-late ako. "Good morning," bati ko kay Mady. Abala siya sa pag-aayos ng kaniyang sarili kaya hindi niya napansin ang pagdating ko. "Wala pa po si Si—Petra?!" Literal na

Nag-walk out si Joshua. Hindi ko alam kung napikon ba siya o dahil nandidiri siya sa aking kili-kili. Sinipat ko ito sa salamin. Maputi nga ang aking kili-kili, e. Wala ding amoy. Hindi ko maintindihan ang isang iyon. Kapag kiki ang nakita, tiyak na tuwang-tuwa. Kapag kili-kili, diring-diri. May oras pa naman kaya tinapos ko na muna ang pagbubunot ko ng buhok ng aking kilikili. Ini-spray-han ko ng alcohol ang tiyani bago ko sinauli kay Mady. "Sir, Coffee po?" tanong ko kay Sir, habang nakasilip sa awang ng pintuan. "Yes. Hugasan mo ang kamay mo." Aba't! Hindi pa talaga siya maka-move on sa kili-kili ko. "Sure," sagot ko. Tsk! .."Here's your coffee, Sir." Matamis ko siyang nginitian pagkalapag ko ng kaniyang kape. Nanatili akong nakatayo at hindi muna umalis. Tumikhim siya bago humigop sa kaniyang kape. "Bakit ka pala nagpalit ng table at upuan?" usisa ko. Hindi siya nagsalita. "Dahil ba sa sinabi ko kahapon?"Hindi siya sumagot kaya ibig sabihin ay tama nga ang hinala ko

Tawang-tawa kami hanggang sa nakarating kami sa bar. Nakasunod lang ako sa kaniya habang nilalagpasan namin ang mga taong bumabati sa kaniya. Kilalang-kilala siya pati dito. Iba talaga ang mayaman. May ilang mga babae din ang humalik sa kaniyang pisngi. Iyong iba pa nga may pahimas pa sa tagiliran, dibdib, tiyan. Baka mga babae din niya ang mga ito. Madaming tao sa loob ng bar. Nahirapan na akong dumaan. Nang mapansin niya na hindi ako nakasunod sa kaniya. Nilingon niya ako. Bumalik siya at hinawakan ang kamay ko. Hinila niya ako at hinawi ang mga tao. Napataas ang kilay ng mga kaibigan niya sa amin. Nakatutok ang kanilang mga mata sa kamay ko na hawak ni Joshua. Agad namang bumitaw si Joshua. "Akala ko hindi ka makakapunta dahil may meeting ka?" tanong ni Sir Craig. "Hindi natuloy," sagot ni Joshua habang nililibot ko ang paningin ko sa buong club. "Talaga? O, baka wala naman ta—"Shut up!" angil ni Joshua. Tinignan ko ang mga kaibigan niyang nagtatawanan. Tumayo ang iba

Umungol ako nang marinig ko ang ilang malalakas na katok mula sa labas ng pintuan ng silid ko. Tinakip ko ang unan sa aking mukha pero dinig ko pa din ang mga katok at pagtawag ni Joshua sa aking pangalan. "Ikaw na lang ang mag-jogging," inaantok na sabi ko sa kaniya pagbukas ko ng pintuan. "Sumama ka na sa akin." Alas singko pa lang ng umaga. Madilim pa at malamig din kaya mas gusto kong matulog kaysa mag-jogging at magpakapagod lang. "Wala akong jacket na pang-jogging," palusot ko dahil ayaw ko talagang sumama. Inabot niya sa akin ang kaniyang hoodie jacket. Wala talaga akong lusot. Inirapan ko siya bago ko kinuha ang rubber shoes na binigay sa akin ni Mady. Paglabas namin ng bahay sinimulan niyang tumakbo. Tamad naman akong sumunod sa kaniya. Mabagal kaming tumakbo pababa hanggang sa hindi namin namamalayan na nakalayo na kami. "Sumakay na lang tayo pabalik sa bahay mo," hinihingal na sabi ko sa kaniya. Masakit na ang balakang at paa ko. "Hindi ko na kayang maglakad pa pa