"Magpakabait kayo, huh?" bilin ko sa mga kapatid ko. Dinala ko na sila dito sa isang condo ni Joshua kung saan sila tutuloy ng ilang araw habang nasa out of town kami. Puno ang ref at pantry kaya siguradong hindi sila magugutom. Tuwang-tuwa din sila sa malaking tv na nasa sala. "Huwag niyong pasasakitin ang ulo ni Ate Nora," dagdag ko pa. Mabait naman sila. May oras lang talaga na magulo sila at nagtatalo na madalas na ikainis ko sa kanila. "Opo, ate!" sabay-sabay nilang sagot. Nang masiguradong maayos na sila, bumaba na ako dahil naghihintay na sa akin sa baba si Joshua. "Salamat, Sir," sabi ko pagkapasok ko ng sasakyan. Tumango lang siya. Busy siya sa kaniyang celphone at mukhang wala na naman siya sa mood na magsalita. Nagpunta kami sa isa sa mga building na pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Hindi ako makapaniwala na sasakay kami ng chopper. Nauna na siyang naglakad, habang mabagal naman ang bawat hakbang ko dahil nakaramdam ako ng kaunting kaba. Inalalayan ako ng tauhan
Umungol ako nang marinig ko ang ilang malalakas na katok mula sa labas ng pintuan ng silid ko. Tinakip ko ang unan sa aking mukha pero dinig ko pa din ang mga katok at pagtawag ni Joshua sa aking pangalan. "Ikaw na lang ang mag-jogging," inaantok na sabi ko sa kaniya pagbukas ko ng pintuan. "Sumama ka na sa akin." Alas singko pa lang ng umaga. Madilim pa at malamig din kaya mas gusto kong matulog kaysa mag-jogging at magpakapagod lang. "Wala akong jacket na pang-jogging," palusot ko dahil ayaw ko talagang sumama. Inabot niya sa akin ang kaniyang hoodie jacket. Wala talaga akong lusot. Inirapan ko siya bago ko kinuha ang rubber shoes na binigay sa akin ni Mady. Paglabas namin ng bahay sinimulan niyang tumakbo. Tamad naman akong sumunod sa kaniya. Mabagal kaming tumakbo pababa hanggang sa hindi namin namamalayan na nakalayo na kami. "Sumakay na lang tayo pabalik sa bahay mo," hinihingal na sabi ko sa kaniya. Masakit na ang balakang at paa ko. "Hindi ko na kayang maglakad pa pa
Nawalan ako ng sasabihin kaya nagpanggap akong inaantok na. Humikab ako kunwari. "Inaantok na ako. Goodnight." Naglakad ako papuntang pintuan ng aking silid. Nilingon ko si Joshua at nakita kong nakatitig siya sa akin. Nakatayo habang ang kaniyang mga kamay ay nakasuksok sa bulsa ng kaniyang jogging pants. Ngumiti siya at tumango. "Goodnight." Tumango bago ko tinulak ang pintuan at mabilis na nagpatibuwal sa kama. "Gusto ako ni Joshua?" Nakagat ko ang aking labi. Ilang sandali akong napatunganga sa kisame bago ako napatili dahil sa hindi ko din malamang dahilan. Gusto niya daw ako! Sinabi ko na inaantok ako pero inabot na ako ng alas-dos nang madaling araw, dilat pa din ako at paulit-ulit na nag-pe-play sa aking isipan ang pagtatapat ni Joshua. Bumangon ako bandang alas-sais ng umaga. "Mukhang may napuyat kagabi," nakangising sabi ni Joshua nang madatnan ko siya sa kusina. Nagluluto siya ng almusal. Nagkibit balikat lang ako. Mahapdi pa ang mga mata ko. Gusto ko pang matulog
May isang araw pa sana kami dito sa Baguio pero may nangyari sa mommy ni Joshua kaya kinailangan na naming bumalik ng Manila. Sumama ako sa kaniya hanggang sa ospital kung saan naka-confine si Madam. Nadulas siya sa banyo at hindi maganda ang pagbagsak ng kaniyang balakang. Nagtamo siya ng injury. "I'm fine, you don't have to worry about me," sambit nito habang hinahaplos ang buhok ni Joshua na makikitaan ng labis na pag-aalala sa kaniyang ina. Tahimik naman akong nakatayo sa sulok. "Kumusta ang Baguio?" "Still Baguio," sagot naman ni Joshua. Sinulyapan niya ako nang mapansin niya na nasa akin ang tingin ng kaniyang ina. "Maupo ka, hija," sabi ni Ma'am. Tinuro niya ang sofa sa gilid. Tahimik akong naupo doon. Pinauwi na muna ni Joshua ang katulong na nagdala sa kaniyang ina dito sa ospital, para kumuha sa mansyon ng makakain. "May good news ba?" tanong ni Ma'am. Nagawa pa niyang ngumiti pero alam kong may iniinda siyang masakit sa kaniyang katawan. Siguro ayaw niyang mag-ala
NA-LATE ako ng dating sa trabaho dahil may sakit si Popoy. Kahit na may bantay sila, sinigurado ko muna may gamot siya para hindi na ako mag-alala pa..May breakfast meeting si Joshua ngayon at dapat kasama ako. Tumawag ako kanina sa kanya gamit ang celphone ng maid upang magpaalam. Pagdating ko sa trabaho, nadatnan ko ang isang babae na nakikipagtalo kay Mady. "Ma'am, umalis na po kayo dahil kung hindi mapipilitan po akong tawagin ang security para—" Napatingin sa akin si Mady. "Kausapin niyo na lang po ang girlfriend ni Sir," sabi ni Mady. Napatingin ako sa aking likuran. Sino'ng girlfriend? Ako ba?Pasimpleng tumango at kumurap sa akin si Mady. Inayos ko naman ang aking tindig bago ako lumapit sa kanila. "Ano'ng nangyayari dito?" tanong ko. "Ah, Ma'am, nanggugulo po siya dito."Tinaasan ko ng kilay ang babae. Nakakainis. Hindi pa man din maganda ang suot ko ngayon, dahil hindi pa nalabhan ang mga maayos kong damit. Tinignan ako ng babae mula ulo hanggang paa. Nakipagtitigan
Nagmamadali akong pumasok sa banyo upang makapag-toothbrush at maghilamos. Nagsuklay na din ako ng buhok at sinigurado na maayos ang aking mukha. Nagpalit ako nang mas maayos na damit. Bumalik ako ng sala ng tiyak kong malapit na siyang dumating. Nanlalamig ang kamay ko sa kaba habang naghihintay ako sa kaniya. At nang magbukas ang pintuan ng condo, napatayo ako. Pero agad din akong umupo. Bakit ba ako tatayo? Kailangan ko ba siyang salubungin ng yakap? Eh, hindi pa naman kami. May bitbit siyang paper bags na hula ko ay pagkain ang laman. Nakangiti siya at kahit magulo ang kaniyang buhok ay guwapong-guwapo pa din siya. Hindi na niya suot ang kaniyang neck tie. Nakalas na din ang dalawang butones ng suot niyang polo. "Can't sleep?" "Lasing ka ba?" Magkapanabay naming tanong sa isa't isa. "No, I'm not drunk. Dalawang baso pa lang ang naiinom ko. I was actually planning to come here before you call.""Ta-Talaga?" nangingiting tanong ko. "Hmmm. I thought you go out on a date with
Tulad kahapon, sinundo ulit ako ni Joshua. May dala siyang flowers at sabay ulit kaming nag-almusal. Pagbaba namin ng kaniyang sasakyan, hawak kamay kaming naglakad papasok ng kanilang building. Nagtatawanan pa kami paglabas namin ng elevator pero napadta ako nang makita ko si Xavier na nakatayo sa harap ni Mady, habang nakatulala na nakatingin sa amin ni Joshua. Tahimik na pumasok si Joshua sa loob. Habang ako naman ay hindi malaman kung paano haharapin si Xavier. Napakamot ako ng aking batok. Si Mady na hindi nauubusan nang sasabihin, tila naumid naman. Nakikiramdam sa amin. Awkward na tumawa si Xavier bago siya nagsalita. "Mukhang nahuli ako," naiiling at nakangiti niyang sambit. Hindi ko naman magawang ngumiti sa joke niya kung joke man iyon. "Ah. . . Xavier.""It's okay, I understand. Congratulations! I'm happy for you. Really. . ."Naramdaman ko ang sinseridad sa kaniyang sinabi. "S-Salamat, Xavier."Tumango siya at tipid na ngumiti bago nagpaalam na aalis na. "Naawa nam
Bababa na sana ako sa sasakyan nang hawakan ni Joshua ang akiñg kamay. "Bakit?" Nanlaki ang aking mga mata nang kabigin niya ako at siniil ng mapusok na halik sa aking mga labi. Para na naman akong aatakehin sa puso dahil sa bilis ng tibok ng aking puso habang patindi naman nang patindi ang pag-atake niya sa aking mga labi. Hinihingal siya nang huminto siya sa paghalik. Nanatiling nakadikit ang kaniyang noo sa aking noo. "Aalis ako mamayang madaling araw. Pupunta ako ng Hongkong."Natahimik ako. Ilang araw naman kaya siya doon? Tiyak na mamimis ko siya. "Wala ka pang passport kaya hindi kita maisasama." Napangiti ako. "Aasikasuhin ko ang passport ko sa susunod para kahit saan ka magpunta, kasama mo ako," sagot ko naman. Mahina siyang tumawa. "Glad to hear that."Ngumuso naman ako at ginamit naman niyang pagkakataon iyon upang dampian ako ng mabilis na halik sa aking mga labi. "Ihatid na kita sa taas tapos uuwi din ako agad para makapag-impake.""Okay." Nakaakbay siya sa akin
Kagat ko ang aking labi habang pinupunasan ni Joshua ang tubig na tumutulo sa aking balat. Katatapos lang naming maligo. Napaiwas ako ng tingin nang magpantay ang aming mukha. Ang dulo naman ng buhok ko ang tinutuyo niya. "Are you satisfied?" nakangisi niyang tanong. Nag-init naman lalo ang pisngi ko. Super satisfied, sagot ng aking isip. "Parang ayaw mo pang matulog, huh..." panunukso niya na kinatulis ng aking nguso. Tumawa siya at pinisil ang ilong ko. "Matulog na tayo," malambing niyang saad bago siya lumuhod upang tulungan akong magsuot ng panty. "Kaya ko namang magsuot ng underwear..." Sinubukan ko siyang awatin. I tried to bend pero muli kong naramdaman ang pananakit ng aking panggitna. "You're sore. Kaya tutulungan na kita. At matulog na din tayo baka hindi ako makapagpigil, malulumpo ka talaga sa akin." Nagtawanan kami. Pagkatapos akong suotan ng panty, sinuotan naman niya ako ng kaniyang malaking tshirt. Binuhat niya ako at nilapag sa kama. Tinabihan niya ako at niy
IzabellaEverything was like a dream. It feels like a fairytale. But it isn't. Because fairytale only happens in a book. This isn't a book. This is a reality. After all the heartbreaks that we went through. The past years that we've been apart. The hope that I lost. The hopes that he hold on to. The faith that he have. And the powerful God who helped us make it. And now... here we are. I am now Mrs. Izabella De Lucca—Harper. We really made it. Masakit na ang panga ko kakangiti at kapipigil na humagalpak ng tawa habang pinapanood si Joshua sa pagsasayaw sa aking harapan kasama ang kaniyang kaibigan. Dancer daw silang magkakaibigan nang sila ay nasa high school. And judging how they moved—mga dancer nga sila. May bago tuloy akong nalaman tungkol sa aking asawa. Hindi lang ako ang nag-enjoy ngayon. Maging ang mga asawa at nobya ng mga kaibigan ni Joshua ay tuwang-tuwa habang pinapanood ang kanilang mga kapareha na sumasayaw. Hanggang sa mag-iba ang music at lumapit na sila sa amin.
Kanina ko pa siya pinagmamasdan. Seryosong-seryoso siya sa kaniyang ginagawa. She's calm for how many minutes but get irritated after. Napangiti ako. Agad ko na din siyang nilapitan dahil baka kailangan niya ng aking tulong. "What's wrong?" I asked her while hugging her back hug. Pinakita naman niya sa akin ang kaniyang tablet. She wanted a red wedding gown, not the traditional white wedding gown. I thought white or cream color was perfect because it represents her. Clean, pure and a virgin. Hinalikan ko siya sa kaniyang leeg. "I can't decide," she said. She swipe her tablet and show me another color. Black wedding gown. Hindi ko alam kung paano ko siya ipagtatanggol kina mommy at sa lola niya kapag sakaling nalaman nila na black or red na gown ang gusto niya. "Are you sure about it?" tanong ko. I don't want to upset her. She's hands on with the weddding preparations. She's been dealing with it even the smallest detail. "I don't know," nakanguso niyang sagot. Three months lan
PAGKATAPOS ng ilang mga taon, nagbalik siya. Nagbalik bilang Izabella De Lucca. Hindi na siya si Petra. Hindi na siya ang Petra na kilala ko. Lalong hindi na siya ang Petra na pagmamay-ari ko. Madami ang nagbago sa kaniya... Hindi lang ang pangalan niya. Maging ang kaniyang pananamit, kilos at pananalita ay nag-iba na. At maging ang mahal niya ay iba na. Hindi na ako, kundi si Xavier na. Galit na galit ako kay Marko. He knew where she is the whole time. His family knew. They're family were friends. But he didn't even bother to tell me. Nasuntok ko siya. Nagsuntukan kami. "Hinayaan ko lang siya na tuparin niya ang pangarap niya. Hindi niya iyon magagawa kung magkasama kayo. I'm sure bubuntisin mo lang siya. Paano naman ang pangarap niya. She's still young at madami pa siyang gustong gawin sa buhay. Hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. Look what she became." FOR days I've been deppressed. Nagbalik nga siya na gaya ng pinagdadasal ko sa naglipas na taon, ngunit ngayon, hanggang tanaw
She's Petra Estrada. May pagkabalahura ang bunganga. Madaldal. And also... she's annoying. At natutuwa ako kapag ganiyan na naaasar siya sa akin. Ibang-iba siya sa mga dating sekretarya ko, pero mas okay ito kaysa sa mga dati kong sekretarya na iba ang pakay sa pagpasok sa trabaho. SHE said she don't like me. May mga bagay din siya na sinasabi sa akin na kailanman hindi ko narinig sa ibang mga babae. Hindi daw siya nagaguwapuhan sa akin. Napatingin ako sa salamin. She's a liar. KAHIT pangit ang kaniyang fashion sense, hindi maipagkakaila ang kaniyang kagandahan. Walang panama ang ilang mga modelo na nakasabit sa edsa. She has a beautiful set of eyes. Pointed nose and a red lips that is so tempting, kung hindi lang niya sinabi na mabaho ang hininga ko, baka hindi ko napigilan ang sarili na angkinin ang kaniyang mga labi. Ilang beses ko na siyang nahuli na kung ano -ano ang sinasabi sa akin. Napapailing na lang talaga ako sa kaniya. "May bago ka ng sekretarya?" tanong ng mga ka
"Oh, shit! Ah!" The woman satisfyingly smile after that multiple and mind blowing orgasm that I gave her. Umalis ako sa kaniyang ibabaw at bumaba ng kama. Nagpunta ako sa loob ng banyo upang itapon ang condom na suot ko. At para na ding makapaglinis ng aking katawan. Paglabas ko ng banyo, nasa kama pa din ito. What's her name again? Rosie, Josie, Lassie? I don't fucking remember. "Another round?" tanong niya sa akin. "I'm going home," walang buhay kong sagot.. She look offended, disappointed and mad. "Matulog ka na lang dito. Sa tabi ko," sabi nito. Napangiwi lang ako nang ikurap-kurap niya ang kaniyang mga mata. Trying to look cute or seductive but I find it disgusting. Pagkatapos kong isuot ang aking mga damit bumunot ako ng ilang bills sa aking wallet. Nilapag ko ito sa bed side table malapit sa kama. "What's this? What do you think of me a prostitute?" Hindi ko na siya pinansin pa at dire-diretso ng lumabas. Pagpasok ko sa condo ko, isang lumilipad na unan ang bumungad
Pagkatapos ng dinner at isang oras na kuwentuhan, hinatid ako ni Joshua sa penthouse. "Isn’t this the part where we are supposed to make love?"Nakasimangot na tumingin sa akin si Joshua. "Oh, bakit?" Ngumuso naman ako, sabay kurap ng aking mga mata. "No sex," sabi niya, kaya inikutan ko siya ng mga mata. Hindi na siya pumasok sa loob ng penthouse. Hanggang pintuan lang niya ako hinatid. Kahit nakatirik ang kaniyang flagpole ay talagang tiniis niya ito. Hindi pa din siya nagbabago. Baka igigiit na naman niya ang kasal muna. Bago ko ipikit ang aking mga mata, may pahabol pa siyang text sa akin. "Thank you so much, babe! I love you so much."Hindi ko na na-send ang message ko dahil habang nagtitipa, biglang nalobat ang aking celphone. Tinulog ko na lang. Alas-sais pa lang ng umaga pero napabangon na ako sa higaan dahil sa pag-iingay ng doorbell. Nagulat ako nang mapagbuksan ko ang mommy ni Joshua, lalo na ng agad niya akong niyakap. "Thank you so much, hija..." Kahit naiilang
Tahimik kaming bumaba ng building kung saan kami binaba ng chopper na sumundo sa amin sa isla. Sumakay kami ni Mady sa sasakyan na sumundo kay Joshua, since iisa lang naman ang lugar na uuwian namin. Nagkatinginan kami ni Joshua nang malapit na kami sa palapag kung saan ang unit niya. "I think we should call a doctor first before you take a rest."Tumango ako. "I'll call our family doctor." Nilabas ko ang aking celphone at agad ni-dial ang kaniyang numero. "Samahan na muna kita sa penthouse, habang hinihintay natin na dumating ang doctor."Napangiti ako at nailing. "Ikaw ang bahala."Pagdating ng penthouse dumiretso ako sa aking silid at naligo. Paglabas ko wala pa din ang doktor. Nahanap ko din si Joshua sa kusina. Nagluluto siya. "Nagsaing na din ako," sabi niya. Bahagya niya akong nilingon. Nakahubad siya ng baro at suot ang aking pastel pink na apron. Bago matapos ang kaniyang niluluto, dumating ang doktor. Nilinis niya ang aking sugat at binigyan ako ng gamot. Hindi na di
Nagising ako na nakayakap kay Joshua. "Mukhang hindi ko na kailangang manligaw," sabi niya nang maramdaman na gising na ako. Tumawa naman ako. "Hanggat hindi ko sinasabi ang magic word, manliligaw ka pa din," sagot ko naman pero nanatili pa din ang aking kamay na nakayakap sa kaniyang katawan. Umayos siya ng higa at yumakap din sa akin pabalik. Ramdam ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa aking pisngi. Nakangiti kong pinikit ang aking mga mata, habang sinasamyo ang kaniyang natural scent. Na-miss ko 'to. "I missed this," bulong niya. "Iyong mga yakap mo. Mga paglalambing mo." "Masakit ba ang talampakan mo?" magiliw niyang tanong. Tumango ako. Tumitibok-tibok ang sugat kaya nagising din ako. Para akong hinehele sa yakap ni Joshua kaya muli akong nakatulog. Nang magising ako, tirik na tirik na ang araw. Mausok at nalalanghap ko ang mabangong amoy ng pagkain na niluluto ni Joshua. Bumaba ako ng duyan at tinignan ang kaniyang ginagawa. "Hinuli mo?" mangha kong tanong nang