Pinagtulungan naming ibaba mula sa kaniyang sasakyan ang mga pinamili namin. Mabuti na lang at may dalawang staff ng condo ang lumapit sa amin upang tumulong. May dala silang cart. Sila na din ang nagtulak ng cart hanggang sa elevator. Hinatid din nila kami hanggang sa unit ni Joshua. Napangiti ako nang abutan sila ni Joshua ng pera. Tinanggihan pa nila ito pero pinilit ni Joshua na kunin na nila. Mabait naman pala ang mokong na 'to. ANG mga fresh goods ay nilagay ko muna sa sink. Uunahin kong ayusin ang mga pinamili niyang groceries. "Bakit mo binabalik?" nagtataka kong tanong nang ibalik niya sa karton ang ilang mga delata at instant noodles na nilabas ko na. "Sa'yo ang mga ito," aniya na kinagulat ko. Halos lahat ng delata ay nilagay niya sa karton. Iilan lang ang tinabi niya para sa kaniya. Dalawang karton lahat ng binili niya ay ibibigay niya sa akin? Kumunot ang noo ko. At ilang sandali pa nga ay nagkaroon na ako ng hindi magandang kutob sa kaniya. "Umamin ka nga!" "
"Shuta naman!" Inis kong tinignan ang aking damit na natapunan ng tinimpla kong Milo. "Sorry, Ate," hinging paumanhin ni Badjao sa akin. Nawalan siya nang balanse kaya nasanggi niya ako. Ito ang damit na binigay sa akin ni Mady. Tsk! Ang ganda na ng ayos ko, e. Agad kong hinalungkat ang mga damit ko na nakalagay sa karton. Wala kaming cabinet kaya sa karton lang nakalagay ang mga damit namin. Ano kaya ang isusuot ko nito? Gusot-gusot pa man din ang iba. May tshirt akong puti na fitted, iyon lang ang hindi gusot. Hindi naman mukhang luma kaya okay lang siguro na ito ang isuot ko sa opisina. May bulaklakin akong palda na abot hanggang baba ng aking tuhod. Medyo luma na ito kaso wala akong magagawa dahil ito lang ang hindi lukot ng husto. Bahala na kung masabihan na naman ako ni Joshua nang kung ano-ano. Kaysa ma-late ako. "Good morning," bati ko kay Mady. Abala siya sa pag-aayos ng kaniyang sarili kaya hindi niya napansin ang pagdating ko. "Wala pa po si Si—Petra?!" Literal na
"Ano po iyon, Sir?" Pinilit kong ngumiti kahit na ang totoo ay inis na ako sa inaasal niya. "Ayusin mo itong mga papeles," utos niya. Agad kong dinampot ang mga papeles na tinuro niya. Tumalikod na ako nang tawagin ulit niya ako. "Bakit, Sir?" tanong ko. "Saan ka pupunta? Dito ka lang," aniya sabay turo sa upuan na nasa harapan ng kaniyang mesa. Palihim akong umirap bago ako naupo sa tinuro niyang upuan. Sinimulan kong gawin ang inuutos niya nang biglang may sumagi sa aking isipan. Napapangiwi ako habang iniisa-isa kong ayusin ang mga papel. Nagkasalubong ang mga mata namin ni Joshua. Mukhang napansin niya ang pagkakalukot ng aking mukha. Tinaasan niya ako ng kilay."Sa labas na lang ako," sabi ko. "Hindi ako makapag-concentrate sa trabaho," nakanguso kong dagdag. "No. Dito ka lang. Do your job."Bumuntong hininga ako at sinikap na gawin ng maayos ang trabaho. Bakit ba ayaw maalis sa aking utak ang mga malalaswa na bagay na nasaksihan ko noon dito sa kaniyang opisina. Tinapik
Nag-walk out si Joshua. Hindi ko alam kung napikon ba siya o dahil nandidiri siya sa aking kili-kili. Sinipat ko ito sa salamin. Maputi nga ang aking kili-kili, e. Wala ding amoy. Hindi ko maintindihan ang isang iyon. Kapag kiki ang nakita, tiyak na tuwang-tuwa. Kapag kili-kili, diring-diri. May oras pa naman kaya tinapos ko na muna ang pagbubunot ko ng buhok ng aking kilikili. Ini-spray-han ko ng alcohol ang tiyani bago ko sinauli kay Mady. "Sir, Coffee po?" tanong ko kay Sir, habang nakasilip sa awang ng pintuan. "Yes. Hugasan mo ang kamay mo." Aba't! Hindi pa talaga siya maka-move on sa kili-kili ko. "Sure," sagot ko. Tsk! .."Here's your coffee, Sir." Matamis ko siyang nginitian pagkalapag ko ng kaniyang kape. Nanatili akong nakatayo at hindi muna umalis. Tumikhim siya bago humigop sa kaniyang kape. "Bakit ka pala nagpalit ng table at upuan?" usisa ko. Hindi siya nagsalita. "Dahil ba sa sinabi ko kahapon?"Hindi siya sumagot kaya ibig sabihin ay tama nga ang hinala ko
Nginitian ko isa-isa ang bisita ni Sir Joshua bago ako pumihit. "Hindi ba sya kasama sa meeting natin? Di ba, siya ang personal assistant mo?" tanong ni Sir Craig. Napahinto ako sa paglalakad. Oo nga. Bakit ako lalabas? Hindi ba't kasama sa trabaho ko iyon? "No need. Lumabas ka na muna," sabi sa akin ni Sir Joshua. "Ano po'ng gusto niyong —"They're not here for coffee or tea," pagsusungit niya. "You're so road!" nakaingos kong sabi. Lumaki ang ngisi ng tatlong lalake. "Kaya nga, you're so road," sang-ayon din nila sa sinabi ko. Iningusan ko si Joshua bago ako lumabas. Bahala na nga siya diyan. ..ALAS-DOSE na pero hindi pa din natatapos ang meeting nina Sir Joshua. Tumutunog na ang tiyan namin ni Mady. Nagugutom na kami. Tamad kong sinandal ang likod ko sa upuan at nanghihinang naghintay na magbukas ang pintuan ng opisina ni Sir. Tumunog ang elevator kaya sabay kaming napatingin ni Mady doon. Umayos kami ng upo dahil akala namin may importanteng bisita si Sir pero food d
Tawang-tawa kami hanggang sa nakarating kami sa bar. Nakasunod lang ako sa kaniya habang nilalagpasan namin ang mga taong bumabati sa kaniya. Kilalang-kilala siya pati dito. Iba talaga ang mayaman. May ilang mga babae din ang humalik sa kaniyang pisngi. Iyong iba pa nga may pahimas pa sa tagiliran, dibdib, tiyan. Baka mga babae din niya ang mga ito. Madaming tao sa loob ng bar. Nahirapan na akong dumaan. Nang mapansin niya na hindi ako nakasunod sa kaniya. Nilingon niya ako. Bumalik siya at hinawakan ang kamay ko. Hinila niya ako at hinawi ang mga tao. Napataas ang kilay ng mga kaibigan niya sa amin. Nakatutok ang kanilang mga mata sa kamay ko na hawak ni Joshua. Agad namang bumitaw si Joshua. "Akala ko hindi ka makakapunta dahil may meeting ka?" tanong ni Sir Craig. "Hindi natuloy," sagot ni Joshua habang nililibot ko ang paningin ko sa buong club. "Talaga? O, baka wala naman ta—"Shut up!" angil ni Joshua. Tinignan ko ang mga kaibigan niyang nagtatawanan. Tumayo ang iba
"Magpakabait kayo, huh?" bilin ko sa mga kapatid ko. Dinala ko na sila dito sa isang condo ni Joshua kung saan sila tutuloy ng ilang araw habang nasa out of town kami. Puno ang ref at pantry kaya siguradong hindi sila magugutom. Tuwang-tuwa din sila sa malaking tv na nasa sala. "Huwag niyong pasasakitin ang ulo ni Ate Nora," dagdag ko pa. Mabait naman sila. May oras lang talaga na magulo sila at nagtatalo na madalas na ikainis ko sa kanila. "Opo, ate!" sabay-sabay nilang sagot. Nang masiguradong maayos na sila, bumaba na ako dahil naghihintay na sa akin sa baba si Joshua. "Salamat, Sir," sabi ko pagkapasok ko ng sasakyan. Tumango lang siya. Busy siya sa kaniyang celphone at mukhang wala na naman siya sa mood na magsalita. Nagpunta kami sa isa sa mga building na pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Hindi ako makapaniwala na sasakay kami ng chopper. Nauna na siyang naglakad, habang mabagal naman ang bawat hakbang ko dahil nakaramdam ako ng kaunting kaba. Inalalayan ako ng tauhan
Umungol ako nang marinig ko ang ilang malalakas na katok mula sa labas ng pintuan ng silid ko. Tinakip ko ang unan sa aking mukha pero dinig ko pa din ang mga katok at pagtawag ni Joshua sa aking pangalan. "Ikaw na lang ang mag-jogging," inaantok na sabi ko sa kaniya pagbukas ko ng pintuan. "Sumama ka na sa akin." Alas singko pa lang ng umaga. Madilim pa at malamig din kaya mas gusto kong matulog kaysa mag-jogging at magpakapagod lang. "Wala akong jacket na pang-jogging," palusot ko dahil ayaw ko talagang sumama. Inabot niya sa akin ang kaniyang hoodie jacket. Wala talaga akong lusot. Inirapan ko siya bago ko kinuha ang rubber shoes na binigay sa akin ni Mady. Paglabas namin ng bahay sinimulan niyang tumakbo. Tamad naman akong sumunod sa kaniya. Mabagal kaming tumakbo pababa hanggang sa hindi namin namamalayan na nakalayo na kami. "Sumakay na lang tayo pabalik sa bahay mo," hinihingal na sabi ko sa kaniya. Masakit na ang balakang at paa ko. "Hindi ko na kayang maglakad pa pa
Kagat ko ang aking labi habang pinupunasan ni Joshua ang tubig na tumutulo sa aking balat. Katatapos lang naming maligo. Napaiwas ako ng tingin nang magpantay ang aming mukha. Ang dulo naman ng buhok ko ang tinutuyo niya. "Are you satisfied?" nakangisi niyang tanong. Nag-init naman lalo ang pisngi ko. Super satisfied, sagot ng aking isip. "Parang ayaw mo pang matulog, huh..." panunukso niya na kinatulis ng aking nguso. Tumawa siya at pinisil ang ilong ko. "Matulog na tayo," malambing niyang saad bago siya lumuhod upang tulungan akong magsuot ng panty. "Kaya ko namang magsuot ng underwear..." Sinubukan ko siyang awatin. I tried to bend pero muli kong naramdaman ang pananakit ng aking panggitna. "You're sore. Kaya tutulungan na kita. At matulog na din tayo baka hindi ako makapagpigil, malulumpo ka talaga sa akin." Nagtawanan kami. Pagkatapos akong suotan ng panty, sinuotan naman niya ako ng kaniyang malaking tshirt. Binuhat niya ako at nilapag sa kama. Tinabihan niya ako at niy
IzabellaEverything was like a dream. It feels like a fairytale. But it isn't. Because fairytale only happens in a book. This isn't a book. This is a reality. After all the heartbreaks that we went through. The past years that we've been apart. The hope that I lost. The hopes that he hold on to. The faith that he have. And the powerful God who helped us make it. And now... here we are. I am now Mrs. Izabella De Lucca—Harper. We really made it. Masakit na ang panga ko kakangiti at kapipigil na humagalpak ng tawa habang pinapanood si Joshua sa pagsasayaw sa aking harapan kasama ang kaniyang kaibigan. Dancer daw silang magkakaibigan nang sila ay nasa high school. And judging how they moved—mga dancer nga sila. May bago tuloy akong nalaman tungkol sa aking asawa. Hindi lang ako ang nag-enjoy ngayon. Maging ang mga asawa at nobya ng mga kaibigan ni Joshua ay tuwang-tuwa habang pinapanood ang kanilang mga kapareha na sumasayaw. Hanggang sa mag-iba ang music at lumapit na sila sa amin.
Kanina ko pa siya pinagmamasdan. Seryosong-seryoso siya sa kaniyang ginagawa. She's calm for how many minutes but get irritated after. Napangiti ako. Agad ko na din siyang nilapitan dahil baka kailangan niya ng aking tulong. "What's wrong?" I asked her while hugging her back hug. Pinakita naman niya sa akin ang kaniyang tablet. She wanted a red wedding gown, not the traditional white wedding gown. I thought white or cream color was perfect because it represents her. Clean, pure and a virgin. Hinalikan ko siya sa kaniyang leeg. "I can't decide," she said. She swipe her tablet and show me another color. Black wedding gown. Hindi ko alam kung paano ko siya ipagtatanggol kina mommy at sa lola niya kapag sakaling nalaman nila na black or red na gown ang gusto niya. "Are you sure about it?" tanong ko. I don't want to upset her. She's hands on with the weddding preparations. She's been dealing with it even the smallest detail. "I don't know," nakanguso niyang sagot. Three months lan
PAGKATAPOS ng ilang mga taon, nagbalik siya. Nagbalik bilang Izabella De Lucca. Hindi na siya si Petra. Hindi na siya ang Petra na kilala ko. Lalong hindi na siya ang Petra na pagmamay-ari ko. Madami ang nagbago sa kaniya... Hindi lang ang pangalan niya. Maging ang kaniyang pananamit, kilos at pananalita ay nag-iba na. At maging ang mahal niya ay iba na. Hindi na ako, kundi si Xavier na. Galit na galit ako kay Marko. He knew where she is the whole time. His family knew. They're family were friends. But he didn't even bother to tell me. Nasuntok ko siya. Nagsuntukan kami. "Hinayaan ko lang siya na tuparin niya ang pangarap niya. Hindi niya iyon magagawa kung magkasama kayo. I'm sure bubuntisin mo lang siya. Paano naman ang pangarap niya. She's still young at madami pa siyang gustong gawin sa buhay. Hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. Look what she became." FOR days I've been deppressed. Nagbalik nga siya na gaya ng pinagdadasal ko sa naglipas na taon, ngunit ngayon, hanggang tanaw
She's Petra Estrada. May pagkabalahura ang bunganga. Madaldal. And also... she's annoying. At natutuwa ako kapag ganiyan na naaasar siya sa akin. Ibang-iba siya sa mga dating sekretarya ko, pero mas okay ito kaysa sa mga dati kong sekretarya na iba ang pakay sa pagpasok sa trabaho. SHE said she don't like me. May mga bagay din siya na sinasabi sa akin na kailanman hindi ko narinig sa ibang mga babae. Hindi daw siya nagaguwapuhan sa akin. Napatingin ako sa salamin. She's a liar. KAHIT pangit ang kaniyang fashion sense, hindi maipagkakaila ang kaniyang kagandahan. Walang panama ang ilang mga modelo na nakasabit sa edsa. She has a beautiful set of eyes. Pointed nose and a red lips that is so tempting, kung hindi lang niya sinabi na mabaho ang hininga ko, baka hindi ko napigilan ang sarili na angkinin ang kaniyang mga labi. Ilang beses ko na siyang nahuli na kung ano -ano ang sinasabi sa akin. Napapailing na lang talaga ako sa kaniya. "May bago ka ng sekretarya?" tanong ng mga ka
"Oh, shit! Ah!" The woman satisfyingly smile after that multiple and mind blowing orgasm that I gave her. Umalis ako sa kaniyang ibabaw at bumaba ng kama. Nagpunta ako sa loob ng banyo upang itapon ang condom na suot ko. At para na ding makapaglinis ng aking katawan. Paglabas ko ng banyo, nasa kama pa din ito. What's her name again? Rosie, Josie, Lassie? I don't fucking remember. "Another round?" tanong niya sa akin. "I'm going home," walang buhay kong sagot.. She look offended, disappointed and mad. "Matulog ka na lang dito. Sa tabi ko," sabi nito. Napangiwi lang ako nang ikurap-kurap niya ang kaniyang mga mata. Trying to look cute or seductive but I find it disgusting. Pagkatapos kong isuot ang aking mga damit bumunot ako ng ilang bills sa aking wallet. Nilapag ko ito sa bed side table malapit sa kama. "What's this? What do you think of me a prostitute?" Hindi ko na siya pinansin pa at dire-diretso ng lumabas. Pagpasok ko sa condo ko, isang lumilipad na unan ang bumungad
Pagkatapos ng dinner at isang oras na kuwentuhan, hinatid ako ni Joshua sa penthouse. "Isn’t this the part where we are supposed to make love?"Nakasimangot na tumingin sa akin si Joshua. "Oh, bakit?" Ngumuso naman ako, sabay kurap ng aking mga mata. "No sex," sabi niya, kaya inikutan ko siya ng mga mata. Hindi na siya pumasok sa loob ng penthouse. Hanggang pintuan lang niya ako hinatid. Kahit nakatirik ang kaniyang flagpole ay talagang tiniis niya ito. Hindi pa din siya nagbabago. Baka igigiit na naman niya ang kasal muna. Bago ko ipikit ang aking mga mata, may pahabol pa siyang text sa akin. "Thank you so much, babe! I love you so much."Hindi ko na na-send ang message ko dahil habang nagtitipa, biglang nalobat ang aking celphone. Tinulog ko na lang. Alas-sais pa lang ng umaga pero napabangon na ako sa higaan dahil sa pag-iingay ng doorbell. Nagulat ako nang mapagbuksan ko ang mommy ni Joshua, lalo na ng agad niya akong niyakap. "Thank you so much, hija..." Kahit naiilang
Tahimik kaming bumaba ng building kung saan kami binaba ng chopper na sumundo sa amin sa isla. Sumakay kami ni Mady sa sasakyan na sumundo kay Joshua, since iisa lang naman ang lugar na uuwian namin. Nagkatinginan kami ni Joshua nang malapit na kami sa palapag kung saan ang unit niya. "I think we should call a doctor first before you take a rest."Tumango ako. "I'll call our family doctor." Nilabas ko ang aking celphone at agad ni-dial ang kaniyang numero. "Samahan na muna kita sa penthouse, habang hinihintay natin na dumating ang doctor."Napangiti ako at nailing. "Ikaw ang bahala."Pagdating ng penthouse dumiretso ako sa aking silid at naligo. Paglabas ko wala pa din ang doktor. Nahanap ko din si Joshua sa kusina. Nagluluto siya. "Nagsaing na din ako," sabi niya. Bahagya niya akong nilingon. Nakahubad siya ng baro at suot ang aking pastel pink na apron. Bago matapos ang kaniyang niluluto, dumating ang doktor. Nilinis niya ang aking sugat at binigyan ako ng gamot. Hindi na di
Nagising ako na nakayakap kay Joshua. "Mukhang hindi ko na kailangang manligaw," sabi niya nang maramdaman na gising na ako. Tumawa naman ako. "Hanggat hindi ko sinasabi ang magic word, manliligaw ka pa din," sagot ko naman pero nanatili pa din ang aking kamay na nakayakap sa kaniyang katawan. Umayos siya ng higa at yumakap din sa akin pabalik. Ramdam ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa aking pisngi. Nakangiti kong pinikit ang aking mga mata, habang sinasamyo ang kaniyang natural scent. Na-miss ko 'to. "I missed this," bulong niya. "Iyong mga yakap mo. Mga paglalambing mo." "Masakit ba ang talampakan mo?" magiliw niyang tanong. Tumango ako. Tumitibok-tibok ang sugat kaya nagising din ako. Para akong hinehele sa yakap ni Joshua kaya muli akong nakatulog. Nang magising ako, tirik na tirik na ang araw. Mausok at nalalanghap ko ang mabangong amoy ng pagkain na niluluto ni Joshua. Bumaba ako ng duyan at tinignan ang kaniyang ginagawa. "Hinuli mo?" mangha kong tanong nang