All Chapters of Carrying The Billionaire's Child: Chapter 91 - Chapter 100

Clara's POVNangingilid lamang na pumapatak ang mga luha ko. Hindi ko kayang makita ang kalagayan ng asawa ko. Ang kalagayan ni Lucas.Napakasakit para sa akin ang makita siyang nagkakaganito. Hindi ko matanggap sa sarili ko. Ang sakit sakit. Parang pinipiga ang puso ko sa mga sandaling ito.Lucas! Alam kong matapang ka. Hindi ka pwedeng mawala. Kailangan lumaban ka Lucas. Kailangan ka ng anak natin. Kailangan kita Lucas.Alam kong minsan mo na akong minahal. Minsan mo nang inalay ang sarili mo sa akin. Minsan mo nang pinaranas sa akin ang mga bagay na hindi ko naranasan noon. Umaasa ako na hanggang sa huli ako pa rin ang mamahalin mo. Ako pa rin ang nag-iisang babae sa buhay mo Lucas. Ako lang ang babaeng nagmamay-ari sa puso mo.Bahagya kong pinunas ang mga luhang gumagapang sa pisngi ko. Seeing my husband in a critical condition. Always make me cry. Hindi ko mapigilan na hindi ako mapahikbi sa bawat segundo.Namilog ang mga mata ko sa kuryusidad nang gumalaw ang isang kamay ni Lu

Iris's POV"I know you are worrying son. But I hope you are okay! I'm sorry!"Humihikbi lamang si Andrie habang nakatingin sa mga mata ko. Nasasaktan siya. Alam kong hindi siya makapaniwala sa nasaksihan niya kanina. Ang bata pa niya para madamay sa ganitong gulo. Pero hindi ko maitatago sa kaniya ang katotohanan. Isinama ko siya rito sa hospital para makita niya si Lucas. Ang kaniyang ama.Iyon ang pangarap ni Andrie. Ang makita niya ang kaniyang ama. Para kahit minsan maibsan ang lungkot sa kaniyang puso.Alam kong doon lang magiging masaya si Andrie. Na minsan niyang makitang buo ang kaniyang pamilya. Pero alam kong sa ngayon ay hindi siya magiging masaya. Dahil alam kong hindi niya matatanggap ang kalagayan ng kaniyang ama. Ang kalagayan ni Lucas.Kasalanan ang lahat ng ito ni Clara. Kung hindi dahil sa kaniyang mga hangarin. Hindi sana nangyari ito. Hindi sana si Lucas nagkakaganito.Sobra akong nasasaktan nang ginawa ni Clara. Gusto kong pagbayaran niya ang lahat na ginawa niy

Iris's POV"What are you doing here?" matigas na tanong ng mom ni Lucas kay Clara nang dumating rito sa hospital.Nakasuot lamang si Clara ng magarang kasuutan. Bumagay ito sa kaniyang tindig. May dala itong kung anong box. Hindi siya makapaniwalang gising na si Lucas. Ang kaniyang asawa."Nandito ako para sa asawa ko. May dala akong pagkain para sa kaniya." simpling sagot nito na parang okay lang ang lahat.Inilapag niya ang dala niyang box sa ibabaw ng table. Nakatuon lamang ang kaniyang attention kay Lucas.Nakatingin lamang ako sa kaniya. Alam kong nagbabait-baitan ka lang Clara. Pinapakita mo lang na mabuti kang tao. Pero amoy ko na ang gusto mong iparating. May mga plano ka sa kabila nito."Pwede ba Clara umalis ka na. Itigil mo na 'to."Hindi man lang pinansin ni Clara ang mom ni Lucas. Parang hindi niya narinig ang sinabi nito. Nakatuon lamang ang attention ni Clara kay Lucas.Lumapit ito sa kaniyang asawa. Nangingilid lamang ang mga luha ni Clara. Tuloy nagi siyang marupok. P

"Clara." sambit ni mom.Lahat kami napalingon sa babaeng dumating. Nagtataka ang lahat. Katahimikan ang sumakop sa kaniyang pagdating.Tinawag siya ni mom na Clara? Clara ang pangalan niya? Sino siya? Hindi siya familiar sa akin. "Nababaliw na ba kayo para ilayo sa akin ang asawa ko? Hindi niyo ito pwedeng gawin sa akin. I'm his wife. Kailangan kong malaman ang kalagayan niya. Kailangan ko siyang alagaan at mahalin bilang asawa."Nakita kong matapang napalakad si mom nang ilang hakbang sa harapan ng babaeng si Clara. May galit ito sa kaniyang mga mata."Pwede ba Clara itigil mo na ito? Tama na! Sinira mo na si Lucas. Sinira mo na ang anak ko. Wala kang karapatan para guluhin si Lucas sa pamamahay ko. Pwede kitang ipakulong sa ginagawa mo."Nabalisa si Clara dahil sa marahang pagbigkas ni mom. Napakunot noo ito at nagtataka. Nanlaki rin ang kaniyang mga mata."Pagkatapos ng lahat? Ako pa rin ang lumalabas nasalarin? Ako pa rin ang may kasalanan? Ginagawa ko ito para sa asawa ko. Hind

Napasuyap ako sa aking reflection sa salamin. Huling sinara ko na rin ang huling butones ng coat ko. Hindi pa rin ako mapalagay. Oo, pupunta ako ngayon sa company. Sa tingin ko ito na ang tamang oras para bumalik. Kailangan ako ang magpatakbo ng kompanya. Ng Vontrell company.Handa na akong harapin ang lahat sa aking pagbabalik. Kukunin ko na sana ang isa sa relo ko ngunit bila akong may naalala.Ang black watch na ito ay regalo sa akin ni Clara bago kami ikasal. Binili niya talaga ito para sa akin. Sabi niya. Huwag ko raw itong tatanggalin sa kamay ko.Marahan ko itong kinuha at pinagmasdan. Bumalik tuloy ang mga alaala na mayroon kami ni Clara. Ang masasayang mga araw. Lalo na noong wedding day namin. Sobrang saya namin noon.Akala ko wala nang katapusan ang lahat? Alaka ko wala nang magbabago. Pero hindi pala doon matutuldukan ang lahat.Ang lahat ay bilang naglaho. Nasira ang lahat na pinaghirapan namin ni Clara dahil sa ginawa niya. Sinira niya ang lahat hindi lang ang pagkatao k