All Chapters of Carrying The Billionaire's Child: Chapter 61 - Chapter 70

Biglang napahinto ang aking mga paa sa paglalakad nang makasalubong ko si Lucas. Gusto ko siyang sugurin dahil sa pag-disapproved niya sa ipinasa kong resignation document.Nanlalaki ang kaniyang mga mata habang nakatingin sa akin. Napalunok siya ng marahan. Ikinagulat niya ang makita ako. Dahil sa mga titig niya ay ramdam kong gusto niya akong durugin. Gusto niya akong sakalin. Galit ang nakikita ko sa kaniyang mga mata.Bumaba ang paningin ko sa dibdib niya dahil hindi ko na kayang makipagtagisan ng titig. Lumakas ang pagtibok ng puso ko.We are standing and speechless to each other. Daig pa namin ang hindi magkakilala sa bawat isa!Alam kong pinagmamasdan ako ni Lucas. Alam kong nakatingin siya sa akin. Alam kong kinamumuhian niya ako.Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang sumugod papunta sa akin. Sa pagkakataong ito ay napatingin ako sa kaniya.Umiigting ang kaniyang panga dahil sa sobrang galit. Nanlilisik ang kaniyang mga mata. Lumakas ang pagpintig ng puso ko. Nakaramdam ak

Clara's POV"Hon! I know you are tired! Hinintay kita para sabay na tayong matulog! I miss you!"Kakarating lang ng asawa ko. Tinulungan ko siyang hubarin ang kaniyang coat. Matapos naming hubarin ito ay itinapon niya ito sa sofa.He is so cold. Ang lamig niya kumilos. Pero dati hindi naman siya ganoon? Kahit pagod siya noon ay nagawa niya parin akong pagbigyan. Hindi ko alam kung bakit napakalamig ng asawa ko ngayon! Hinagod ko ang kaniyang pisngi at hinalikan. Pero hindi siya tumugon sa halik ko. Parang wala ito sa kaniya. What happened? Hindi naman siya ganoon? Alam kong kahit pagod na pagod na siya. Hindi siya pumapayag na hindi niya makuha ang gusto niya sa akin."Are you okay?" pag-aalala ko sa kaniya. Hindi man lang niya ako pinansin. Hindi siya kumibo. He still cold in front of me. Parang wala akong asawa. Muli kong hinaplos ang mukha niya. Namiss ko ang asawa ko! I'm pretending that didn't know yet about him. About Iris Montrell.May lungkot sa puso kong nabubuo kanina pa.

"Sir! Totoo po bang bumabagsak ang Vontrell company? Ano po ba ang dahilan ng pagbasak nito?"Pagdating namin ni Andrie sa harapan ng kompanya. Halos mahilo ako dahil sa mga kaganapan. Maraming pressmen ang nagkalat sa paligid.Sabay sabay ang pag-flashed ng mga camera sa paligid. Hindi ko maintindihan kung bakit napakarami nila? "Sir! Kailangan po namin ang sagot niyo. Ano po ang dahilan ng pagbagsak ng Vontrell company? Gusto pong malaman ng taong publiko! Malaki po kasi ang magiging epekto nito sa ekonomiya ng bansa." Nakita kong halos hindi makahinga si Lucas dahil sabay sabay na pagtanong mga pressmen sa kaniya. Napapaligiran siya nito at hindi makatakas.Ginugulo siya ngayon ng mga pressmen dahil sa pagbagsak ng kompanya. Kailangan nilang malaman ang katotohanan para mailabas sa publiko."I'm sorry! Hindi ko kayo masasagot! Pasensya na!" tugon ni Lucas habang naglalakad. Sinusundan lamang siya ng napakaraming press sa kaniyang paligid."Paalisin sila?" napalingon ako sa taong

"I'm sorry!"Bumubuhos lamang ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko kayang pigilan ang pag-agos nito. Yakap ko si Andrie at umiiyak siya. Mahigpit ang pagkakayakap ko sa kaniya.Alam kong nasasaktan si Andrie ang makita niya akong nagkakaganito. Alam kong hindi niya matanggap. "I'm sorry!" nadadamay tuloy ang anak ko. Ikinalulungkot ko ang nangyayari sa kaniya. Ang sakit! Ang sakit sakit! Ang bata pa ni Andrie para masaktan ng lubos. Alam kong mahirap itong tanggapin para sa kaniya. Alam kong ikinalulungkot niya ito.Bahagya kong hinaplos ang buhok ni Andrie habang humihikbi sa bisig ko. Sobra siyang nasasaktan.Alam kong masakit anak! Alam kong hindi mo matanggap ang lahat! Ramdam ko kung gaano ka nahihirapan Andrie.Napahagulgol siya sa bisig ko. Labis ang kaniyang pag-iyak. Masakit! Sobra! I'm sorry! Alam kong ang bata mo pa para pagdaanan ito.Hinarap ko si Andrie matapos kong yakapin ito. Pumapatak lamang ang mga luha sa kaniyang mga mata. Ang sakit sa pakiramdam ang makita

Iris's POV"Mommy! Totoo po bang siya ang Daddy ko? Bakit po kayo nagtatalo tungkol sa akin? Hindi niyo po ba mahal ang isa't isa?" Lungkot ang nababasa ko sa mga mata ni Andrie. Lungkot na may kasamang pag-aalala. Gusto niyang malaman ang katotohanan sa kabila ng lahat. Alam kong walang alam si Andrie kaya humahanap siya ng kasagutan. Kasagutan para maliwanagan ang isipan niya. Bata pa siya para maranasan ang mga ganito."Son! Andrie anak." bahagya kong hinawakan ang maliit niyang braso. Payat na bata lang kasi ni Andrie. Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Andrie na may pag-aalala. Hindi ko alam kung paano sasabihin ang totoo! Kung paano ko ipapaliwanag ang lahat sa kaniya.Masakit! Sobrang sakit sa pakiramdam na itinago ko sa kaniya ang lahat. Ginawa kong walang muwang ang anak ko sa bagay na dapat niyang malaman. Sa bagay na hindi ko dapat itago sa matagal na panahon."I'm sorry!" I whispered. I'm sobbing easily deep inside. I felt my heart so heavy. Mariin kong hinaplos ang