All Chapters of Carrying The Billionaire's Child: Chapter 71 - Chapter 80

Clara's POV"Fuck!" sabay tulak ko kay Iris nang dumating ng kompanya. Sumulpot na lamang ako sa harapan niya.Inaabangan ko talaga siya dito sa department office ng Vontrell company. Mabuti naman maaga siyang pumunta rito.Gusto ko siyang makita para pahirapan. Sirain ang kaniyang pagkatao. Ang landi niya. Hindi ko mapigilan ang galit ko sa kaniya."Ang kapal ng mukha mo para magpakita sa Vontrell company. Sinisira mo lang ang kinabukasan ng kompanya kaya bumabagsak ito ngayon Iris. Pwede ba umalis ka na. Ayaw na kitang makita." Gumiwang ang mamahalin kong earrings nang sabihin ko iyon kay Iris. I wearing my horrifying attired.Namutla ang mga labi ni Iris habang nakatingin sa mga mata ko. Tinititigan ko lamang siya habang umaapoy ang galit sa aking mga mata. I want to kill her. To make her life miserable and poor. Gusto ko siyang makitang nahihirapan."Clara! Nandito ako para magtrabaho. Gawin ang aking tungkulin bilang member ng kompanya. Ayaw ko ng away." she says as simple harm

"I'm sorry! Pero hindi kita matatanggap Lucas. Hindi kita kayang tanggapin! Ang sakit sakit!"Walang tigil sa pagbugso ang malakas na ulan. Sumasabay sa ulan ang pagpatak ng mga luha ko. Ang lamig sa pakiramdam. Para akong nakatayo sa gitna ng yelo."No Iris! Please!" Lucas shook his head. Umiiyak lamang siya sa harapan ko. Lungkot ang nakikiusap sa kaniyang mga mata. Para siyang pulubing nakatayo sa harapan ko at nagmamakaawa. I can't believed that Lucas doing this terribly. Handa siyang magmakaawa para bigyan ko siya ng isang pagkakataon. Pero huli ang lahat. Hindi na maibabalik ang nakaraan.I shook my head. Ayaw ko nang masugatan muli. Ayaw ko nang umiyak sa isang tabi. Ayaw ko nang maiwan."Please! Ayusin natin 'to Iris! I'm begging you! I'm sorry!"Bahagya niyang inabot ang mga kamay ko but I moved it away. Marupok ako pagdating sayo Lucas. Ayaw ko na. Please. "Tama na please! Wala na tayong dapat pag-usapan. Wala na tayong aayusin Lucas. Sinira mo na ang lahat. Tapos na ang l

Lucas's POV"Sir tama na! Bawal ang mag-iskandalo rito. Lasing na kayo. Kailangan niyo nang lumabas." para akong isang tutang inutusan ng babae.Damn. Dahil sa lasing na ako. Hindi ko siya makilala. Hindi ko alam kung siya ang may-ari ng beer house na ito o siya ang manager. Umiikot ang paningin ko habang nakatingin sa kaniya. Nakakabaliw. Hawak ko lamang ang glass na may lamang alak. Gusto kong magpakalasing hanggang sa wala na akong maramdaman. Hanggang sa wala na akong maramdaman na sakit sa dibdib ko.Ilang wine na ang naubos ko. Ilang wine na rin ang natapon sa ibabaw ng mesa. Ang kalat ko na rin. Napangisi ako na wala sa sarili. Para akong baliw sa harapan nila. Bagsak ang mga mata ko dahil sa kalasingan. Parusay-rusay at muntik na akong makasubsob sa mesa."Kaya kong bayaran ang lahat! Kaya kong bilihin ang beer house na 'to kahit ilang million pa. Basta hayaan mo lang akong magpakalasing, huh?" Wala na nga ako sa katinuang pag-iisip. Hindi ko na alam kung ano ang lumalabas

"I'm sorry! Walang kapatawaran ang nagawa ko! Pakiusap! Kahit pakinggan mo lang ako sa pagkakataong ito Iris!"Wala man lang si Iris reaction sa sinabi ko. Napakalamig niya sa mga segundong ito. Hindi niya ako naririnig. Sarado ang puso niya at isipan. Nakatayo lamang siya. Kita kong pumapatak ang mga luha niya. Alam kong may puso ka Iris. Pero maspili mong isara ito dahil nasasaktan ka.Napalingon ako kay Andrie. Humihikbi siya sa pag-iyak. Kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata. Nasasaktan rin ang anak ko.Agad akong kumawala sa pagkakayakap ko sa mga paa ni Iris. Agad kong niyakap nang mahigpit si Andrie. Yakap na may pananabik.Ito ang unang pagkakataon na mayakap ko ang anak ko. Labis kong ikinalulungkot ang nangyari sa kaniya.Muntik na siyang mapahamak dahil sa akin. Naging miserably ang buhay niya dahil sa ginawa ko. Nasaktan ko ang anak ko dahil sa ginawa ko.Niyayakap ko lamang si Andrie habang humihikbi ako sa pag-iyak. Niyakap niya rin ako pabalik.Ngayon ko lang naramda

"Gusto mo akong umalis? Gusto mo akong mawala sa buhay mo? Kung pwede lang sana matagal ko nang ginawa iyon! Pero hindi ko kaya!"Pagsumbat sa akin ni Clara habang nakatalikod ako sa kaniya. Rinig kong humihikbi siya sa pag-iyak. Nasasaktan siya ng sobra.Ang lungkot lungkot. Parang sinasaksak ang puso ko. Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Patuloy lamang ako sa pag-iyak."Ginawa ko ang lahat Lucas. Ibinigay ko sayo ang lahat. Hindi ako nagkulang. Pero bakit siya pa rin? Ang sakit lang sa pakiramdam na si Iris pa rin ang hinahanap mo Lucas!" Naramdaman kong unti-unting bumuhos ang ulan sa pagitan namin ni Clara. Hanggang sa maramdaman kong nabasa ang aking katawan ng ulan. Ang lamig lamig sa pakiramdam.Patuloy ang paghikbi ni Clara. Namamanhikan ang kaniyang puso. Ramdam kong nakatingin siya sa aking habang umiiyak.Pagdurusa ang kaniyang nararamdaman. Tama siya. Ginawa niya ang lahat para sa akin. Dahil sa sobrang pagmamahal niya sa akin sinira niya ang pagkatao ko.Iyon ba ang pa