Chapter 73 Kneeled

"I'm sorry! Pero hindi kita matatanggap Lucas. Hindi kita kayang tanggapin! Ang sakit sakit!"

Walang tigil sa pagbugso ang malakas na ulan. Sumasabay sa ulan ang pagpatak ng mga luha ko. Ang lamig sa pakiramdam. Para akong nakatayo sa gitna ng yelo.

"No Iris! Please!" Lucas shook his head. Umiiyak lamang siya sa harapan ko. Lungkot ang nakikiusap sa kaniyang mga mata. Para siyang pulubing nakatayo sa harapan ko at nagmamakaawa.

I can't believed that Lucas doing this terribly. Handa siyang magmakaawa para bigyan ko siya ng isang pagkakataon. Pero huli ang lahat. Hindi na maibabalik ang nakaraan.

I shook my head. Ayaw ko nang masugatan muli. Ayaw ko nang umiyak sa isang tabi. Ayaw ko nang maiwan.

"Please! Ayusin natin 'to Iris! I'm begging you! I'm sorry!"

Bahagya niyang inabot ang mga kamay ko but I moved it away. Marupok ako pagdating sayo Lucas. Ayaw ko na. Please.

"Tama na please! Wala na tayong dapat pag-usapan. Wala na tayong aayusin Lucas. Sinira mo na ang lahat. Tapos na ang l