"No!" I whispered in fear.Nanlilisik sa galit ang mga mata ni Clara. Halos sumabog siya sa galit na nararamdaman niya."Anak niyo si andrie tama? Niloloko niyo ako habang nakatalikod. Ang sama niyo! Hindi ko inaakalang magagawa niyo ito sa akin!"Napailing si Clara habang nakatingin sa amin ni Lucas. Galit ang gumuguhit sa kaniyang mga mata. Lumalabas na isa siyang biktima at pinagtaksilan.Sa puntong ito napalingon sa akin si Lucas. He shook his head. Lungkot ang bumabalot sa kaniyang mga mata. Alam ni Clara ang lahat tungkol sa amin? Paano niya nalaman na anak namin si Andrie? Saan niya nasagap ang balita? Hindi kaya naikwento ito sa kaniya ni Lucas?No! Pumapatak lamang ang mga luha ko! Dahil sa mga sinabi ni Clara. Lumalabas na ako ang may kasakanan. Ako ang mali. Ako ang nanghimasok sa buhay nila.I shook my head. Nagingilid lamang ang mga luha ko. Hindi ako ganoon! Hindi ako ganoon kasamang tao para sirain sila ni Lucas. Hindi ko magagawa iyon.Patuloy ang pagpatak ng mga luh
"I'm sorry!"Bumubuhos lamang ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko kayang pigilan ang pag-agos nito. Yakap ko si Andrie at umiiyak siya. Mahigpit ang pagkakayakap ko sa kaniya.Alam kong nasasaktan si Andrie ang makita niya akong nagkakaganito. Alam kong hindi niya matanggap. "I'm sorry!" nadadamay tuloy ang anak ko. Ikinalulungkot ko ang nangyayari sa kaniya. Ang sakit! Ang sakit sakit! Ang bata pa ni Andrie para masaktan ng lubos. Alam kong mahirap itong tanggapin para sa kaniya. Alam kong ikinalulungkot niya ito.Bahagya kong hinaplos ang buhok ni Andrie habang humihikbi sa bisig ko. Sobra siyang nasasaktan.Alam kong masakit anak! Alam kong hindi mo matanggap ang lahat! Ramdam ko kung gaano ka nahihirapan Andrie.Napahagulgol siya sa bisig ko. Labis ang kaniyang pag-iyak. Masakit! Sobra! I'm sorry! Alam kong ang bata mo pa para pagdaanan ito.Hinarap ko si Andrie matapos kong yakapin ito. Pumapatak lamang ang mga luha sa kaniyang mga mata. Ang sakit sa pakiramdam ang makita
Clara's POV"What the fuck Clara. Dapat hindi ka nag-iskandalo doon. What you have done! Pinahiya mo ako."Halos sumabog si Lucas sa galit na nararamdaman niya. Gusot ang kaniyang mukha dahil sa sobrang pagkainis.Kinaiinisan niya ako ngayon dahil sa ginawa ko. Dahil sa pag-iskandalo ko. I cared about him pero nagkamali ako. Nasasaktan ako dahil hindi niya ako maintindihan!Pumatak ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Umiiyak na pala ako. Nasasaktan na pala ako! Hindi ako magawang maunawaan ng asawa ko. Ang sakit sa pakiramdam! Sa pagkakataon na gusto kong iparamdam sa kaniya na nandito ako. Gusto ko siyang protektahan bilang asawa ko. Pero hindi ko nagawa iyon. I failed to protect him. Pagkakamali ang nakita niya sa ginawa ko. Pagkakamali na hindi niya matanggap. Hindi niya maunawaan ang ibig kong sabihin.I shook my head. Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Lucas. Pumapatak ang mga luha ko. Bakit hindi niya ako kayang intindihin?"Nagawa ko 'yon kasi mahal kita Lucas! Gusto l
Iris's POV"Mommy! Totoo po bang siya ang Daddy ko? Bakit po kayo nagtatalo tungkol sa akin? Hindi niyo po ba mahal ang isa't isa?" Lungkot ang nababasa ko sa mga mata ni Andrie. Lungkot na may kasamang pag-aalala. Gusto niyang malaman ang katotohanan sa kabila ng lahat. Alam kong walang alam si Andrie kaya humahanap siya ng kasagutan. Kasagutan para maliwanagan ang isipan niya. Bata pa siya para maranasan ang mga ganito."Son! Andrie anak." bahagya kong hinawakan ang maliit niyang braso. Payat na bata lang kasi ni Andrie. Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Andrie na may pag-aalala. Hindi ko alam kung paano sasabihin ang totoo! Kung paano ko ipapaliwanag ang lahat sa kaniya.Masakit! Sobrang sakit sa pakiramdam na itinago ko sa kaniya ang lahat. Ginawa kong walang muwang ang anak ko sa bagay na dapat niyang malaman. Sa bagay na hindi ko dapat itago sa matagal na panahon."I'm sorry!" I whispered. I'm sobbing easily deep inside. I felt my heart so heavy. Mariin kong hinaplos ang
Clara's POV"Fuck!" sabay tulak ko kay Iris nang dumating ng kompanya. Sumulpot na lamang ako sa harapan niya.Inaabangan ko talaga siya dito sa department office ng Vontrell company. Mabuti naman maaga siyang pumunta rito.Gusto ko siyang makita para pahirapan. Sirain ang kaniyang pagkatao. Ang landi niya. Hindi ko mapigilan ang galit ko sa kaniya."Ang kapal ng mukha mo para magpakita sa Vontrell company. Sinisira mo lang ang kinabukasan ng kompanya kaya bumabagsak ito ngayon Iris. Pwede ba umalis ka na. Ayaw na kitang makita." Gumiwang ang mamahalin kong earrings nang sabihin ko iyon kay Iris. I wearing my horrifying attired.Namutla ang mga labi ni Iris habang nakatingin sa mga mata ko. Tinititigan ko lamang siya habang umaapoy ang galit sa aking mga mata. I want to kill her. To make her life miserable and poor. Gusto ko siyang makitang nahihirapan."Clara! Nandito ako para magtrabaho. Gawin ang aking tungkulin bilang member ng kompanya. Ayaw ko ng away." she says as simple harm
Iris's POV"Iris! Please stop!" Lucas shouted from behind. His voice trembled down.Kahit malakas ang bugso ng ulan ay tumakbo ako palabas ng building company. Nasasaktan ako. Nangungulila ang puso ko sa lungkot. Sobrang sakit. Hindi ko maintindihan. "Please! We need to fix this! I need to talk to you Iris." pagmamakaawa ni Lucas pero patuloy ako sa paglalakad.Bumubuhos lamang ang malakas na ulan. Ramdam ko ang lamig sa katawan ko. Umiiyak ako. Hindi ko alam kung saan ako pupunta? Ang bigat bigat ng pakiramdam ko. Napahagulgol ako sa pag-iyak.Kahit na anong gawin ni Lucas ay hindi ko magawang huminto sa paglalakad. Sa hindi ko namalayan ay nakarating ako sa isang park."Iris please! Kausapin mo ako! Please! Alam kong nasasaktan ka! Alam kong nasaktan kita! I'm sorry!" Napahinto ako sa paglalakad nang patakbong harangan ako ni Lucas sa harapan ko. Hinabol niya ako kahit malakas ang pagbuhos ng ulan. Gusto niya akong kausapin? Tumingin ako sa mukha ni Lucas. Lungkot ang nakikita ko
"I'm sorry! Pero hindi kita matatanggap Lucas. Hindi kita kayang tanggapin! Ang sakit sakit!"Walang tigil sa pagbugso ang malakas na ulan. Sumasabay sa ulan ang pagpatak ng mga luha ko. Ang lamig sa pakiramdam. Para akong nakatayo sa gitna ng yelo."No Iris! Please!" Lucas shook his head. Umiiyak lamang siya sa harapan ko. Lungkot ang nakikiusap sa kaniyang mga mata. Para siyang pulubing nakatayo sa harapan ko at nagmamakaawa. I can't believed that Lucas doing this terribly. Handa siyang magmakaawa para bigyan ko siya ng isang pagkakataon. Pero huli ang lahat. Hindi na maibabalik ang nakaraan.I shook my head. Ayaw ko nang masugatan muli. Ayaw ko nang umiyak sa isang tabi. Ayaw ko nang maiwan."Please! Ayusin natin 'to Iris! I'm begging you! I'm sorry!"Bahagya niyang inabot ang mga kamay ko but I moved it away. Marupok ako pagdating sayo Lucas. Ayaw ko na. Please. "Tama na please! Wala na tayong dapat pag-usapan. Wala na tayong aayusin Lucas. Sinira mo na ang lahat. Tapos na ang l
Clara's POV"Look! Ginawa mong basahan ang sarili mo para habulin siya? Now look yourself son. Nakakaawa ka. Parang isang pulubi. What happened to you?"Umalingaw-ngaw sa katahimikan ang boses ng mom ni Lucas. Napatigil si Lucas sa paglalakad nang bumungad sa mansion. Nakatayo siya sa harapan namin na parang walang emotion. Hindi siya kumibo. Ang lamig niya sa paningin.Bahagyang lumakad ang mom niya para tingnan ang hitsura ni Lucas. Para na nga itong basahan dahil sa kalagayan niya. Parang isang pulubi na walang pamilya.Parang dinabog ang puso ko ng mga sandaling ito. Nakaramdam ako ng awa kay Lucas. Hindi ko matanggap na nagkakaganito ang asawa ko. Parang pulubi. Samantalang napakayaman naman niya kung tutuusin.Lucas Vontero is a successful businessman in the world. Pero kung titingnan mo siya ngayon. Para na siyang ordinaryong tao na walang kinabukasan."My God! Pinalaki naman kita ng maayos. I never failed to make you an elegant and smart man. To make you known and praise. But