All Chapters of Carrying The Billionaire's Child: Chapter 101 - Chapter 110

Mabilis kong pinatakbo ang sasakyan. Gusto kong habulin si Clara sa kaniyang pag-alis pero hindi ko na ito naabutan. Ang bilis niyang mawala. Labis akong nababahala sa ano man ang pwedeng mangyari. Sobra akong nababalisa. May pangamba sa puso ko.Wala nang ibang ginwa si Clara kundi ang sirain ang lahat. Marami ng nadadamay sa pinagagawa niya. Wala siyang ibang inisip kundi ang sarili niya. Ang puso niya.Bumabalik sa isipan ko ang mga sinabi ni Clara. Iyon ang dahilan para maging magulo ang isipan ko. Maraming katanungan ang sumasaksak sa isipan ko.Ano kaya ang gagawin ni Clara? Totoo kayang gagawin niya ang mga ibinanta niya sa amin ni Iris? Maghihiganti kaya siya sa amin?No!Kailangan ko siyang pigilan. Hindi niya pwedeng gawin iyon. Kailangan ko siyang kontrolin sa mga plano niya. Alam kong hindi siya papayag na manahimik na lang. Kilala ko si Clara. Alam kong gagawin niya ang lahat para tuluyan kaming sirain ni Iris. Alam kong nagawa niya na ito dati. Hindi siya papayag na ma

Mariin kong pinunas ang mga luhang kumawala sa mga mata ko. Parang binibiyak ang puso ko sa mga sandaling ito. Ang sakit sakit tanggapin. Ang hirap."Ahhhhh!" napadaing si Clara nang magising. Napahawak ito sa kaniyang noo."Ang anak ko! Asan ang anak ko." nanabaliw niyang turan. Hindi siya mapakali. Hinahanap niya ang kaniyang anak.Tumingin siya sa mga mata ko at napaimpit siya sa pag-iyak. Nagtatanong ang kaniyang mga mata niya. Nangilid ang kaniyang mga luha. I shook my head. Hindi ko alam kung paano sasabihin ang lahat? Kung paano ko ipapaliwanag kay Clara. Parang tinutusok ang dibdib ko ng kirot."W-wala na siya! W-wala naang anak natin." "Hindi! Hindi totoo yan. Buhay ang anak ko. Buhay siya." sambit ni Clara at napahagulhol sa pag-iyak. Hindi niya matanggap na wala ang anak namin.Alam kong masakit. Alam kong mahirap paniwalaan. Hindi ko rin matanggap. Pero wala na ang anak namin at iyon ang totoo.Kanina nang lumabas ang Doctor. Sinabi nila na wala na ang bata. Hindi ko mat

Iris's POV"Lucas! Lucas na-kidnapped si Andrie. Na-kidnapped ang anak natin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko?"Hindi ako mapakali. Nag-uunahan lamang sa pagpatak ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko! Hindi ko alam!"Ano...? Nawawala si Andrie?" "Lucas hindi ko alam ang gagawin? Hindi ko alam! Kinuha nila si Andrie." "Okay! Pupuntahan kita. Kailangan natin mahanap si Andrie, okay." Ramdam ko ang pag-aalala ni Lucas sa kaniyang boses. Sobra siyang nag-aalala kay Andrie. Sa anak namin. Ramdam mong hindi siya mapakali. Nanginginig lamang ang mga kamay ko sa takot. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Napahikbi ako sa pag-iyak. Hindi ko pinangarap ang mawalay sa akin si Andrie. Kasi hindi ko kakayanin kung mawawala siya. Ayaw ko nang mawalay pa siya sa akin. Naramdaman kong niyakap na lamang ako ni mom. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Labis akong nag-aalala sa anak ko.Ramdam ko ang paghagod ng kamay ni mom sa likuran ko. Humihikbi rin siya sa pag-iyak. Ram

Iris's POV"What happened? Natagpuan na ba si Andrie? Nahanap na ba siya?"Kakaapak ko pa lang ng mansion nang makabalik kami ni Lucas. Halos hindi ako makahinga nang sunod-sunod akong tanungin ni mom tungkol kay Andrie.Galing na kami sa police station kanina. Ipinagbigay alam na namin sa mga police ang tungkol sa pagkawala ni Andrie. Upang makipagtulungan sila sa amin na mahanap si Andrie.Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi ko mapigilan ang mapahikbi kanina pa. Labis akong nag-aalala sa anak ko.Hanggang ngayon hindi pa namin siya mahanap. Labis na pangungulila ang nararamdaman ko sa pagkawala niya.Agad kong niyakap si mom habang umiiyak. Lumakas ang paghikbi ko sa kaniyang bisig. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko.Ang sakit-sakit sa nararamdaman. Para akong nilalason ng lungkot. Hindi ako mapakali. Naguguluhan lamang ako.Maraming dapat mawala pero bakit si Andrie pa? Bakit ang anak ko pa? Bakit napakalupit ng tadhana sa amin ng anak ko?Dama ko ang paghagod ng kamay ni mom s

Hindi ko kayang tiisin ang anak ko. Lahat gagawin ko para sa kaniya. Alam kong ito lang ang magagawa ko para sa anak ko. Para kay Andrie. Hindi ko siya kayang mawala. Noon pa man lagi na kaming magkasama ni Andrie sa mga pagsubok. Sa sakit at lungkot. Ngayon ko pa ba siya bibitiwan? Ngayon ko pa ba siya ipapahamak? Ngayon ko pa ba siya matitiis?Syempre hindi! Anak ko siya! Hindi ako manhid para hindi masaktan. Isa akong ina ni Andrie. Ramdam ko yong sakit na nararamdaman niya ngayon.Alam kong nasasaktan siya ngayon at nahihirapan. Alam kong nangungulila siya sa mga sandaling ito.Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi ko kayang dahil ang bigat sa akin dibdib. Humihikbi lamang ako sa pag-iyak.Hawak ko ang 100 million kapalit ng buhay niya. Walang halaga sa akin ang yaman sa mga sandaling ito. Ang kailangan ko lang ay si Andrie. Aanhin ko ang pera kung mawawala naman ang anak ko? Aanhin ko ang yaman kung hindi ko na makikita si Andrie at mahahawakan?Nasaharapan na ako ngayon ng n