Iris's POV"Lucas! Lucas na-kidnapped si Andrie. Na-kidnapped ang anak natin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko?"Hindi ako mapakali. Nag-uunahan lamang sa pagpatak ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko! Hindi ko alam!"Ano...? Nawawala si Andrie?" "Lucas hindi ko alam ang gagawin? Hindi ko alam! Kinuha nila si Andrie." "Okay! Pupuntahan kita. Kailangan natin mahanap si Andrie, okay." Ramdam ko ang pag-aalala ni Lucas sa kaniyang boses. Sobra siyang nag-aalala kay Andrie. Sa anak namin. Ramdam mong hindi siya mapakali. Nanginginig lamang ang mga kamay ko sa takot. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Napahikbi ako sa pag-iyak. Hindi ko pinangarap ang mawalay sa akin si Andrie. Kasi hindi ko kakayanin kung mawawala siya. Ayaw ko nang mawalay pa siya sa akin. Naramdaman kong niyakap na lamang ako ni mom. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Labis akong nag-aalala sa anak ko.Ramdam ko ang paghagod ng kamay ni mom sa likuran ko. Humihikbi rin siya sa pag-iyak. Ram
Clara's POVNanginginig lamang ang mga paa ko. Mabilis ang aking pag-apak pababa ng hagdan.Kailangan kong magmadali. Walang sino man ang pwedeng makakita sa akin na nakapasok ako sa opisina ni Lucas.Oo, nandito ako ngayon sa kompanya. Kailangan kong pumunta rito para gawin ang mga bagay ito. Kailangan kong gawin ito para hindi ako maunahan ni Lucas.Alam kong sa ngayon ay kumikilos na rin si Lucas. Alam kong galit ang nananalaytay sa kaniyang mga ugat. Wala nang panahon para mag-usap pa kami.Gusto ko siyang palayain kahit masakit. Nakipaghiwalay ako sa kaniya. Umuwi ako sa mansion. Ginawa ko iyon para malaman ko kung may pagmamahal pa siya sa akin.Pero wala. Hindi na tumitibok ang puso niya para sa akin. Wala na siyang nararamdaman na pagmamahal. Iyon ang hinahanap ko bilang asawa.Dinurog niya ang puso ko. Hindi ko aakalain na magagawa iyon sa akin ni Lucas. Ang lupit niya para saktan ang tulad ko. Ang manhid-manhid niya. Minahal kita nang buo Lucas. Ibinigay ko sayo ang lahat. H
Iris's POV"What happened? Natagpuan na ba si Andrie? Nahanap na ba siya?"Kakaapak ko pa lang ng mansion nang makabalik kami ni Lucas. Halos hindi ako makahinga nang sunod-sunod akong tanungin ni mom tungkol kay Andrie.Galing na kami sa police station kanina. Ipinagbigay alam na namin sa mga police ang tungkol sa pagkawala ni Andrie. Upang makipagtulungan sila sa amin na mahanap si Andrie.Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi ko mapigilan ang mapahikbi kanina pa. Labis akong nag-aalala sa anak ko.Hanggang ngayon hindi pa namin siya mahanap. Labis na pangungulila ang nararamdaman ko sa pagkawala niya.Agad kong niyakap si mom habang umiiyak. Lumakas ang paghikbi ko sa kaniyang bisig. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko.Ang sakit-sakit sa nararamdaman. Para akong nilalason ng lungkot. Hindi ako mapakali. Naguguluhan lamang ako.Maraming dapat mawala pero bakit si Andrie pa? Bakit ang anak ko pa? Bakit napakalupit ng tadhana sa amin ng anak ko?Dama ko ang paghagod ng kamay ni mom s
"100 million kapalit ng iyong pinakamamahal na anak. Kapag hindi ka tumupad sa usapan. Goodby to your son. I will give you two hours para gawin iyon."Nanlaki ang mata kong napalunok. Nanginginig lamang ang mga kamay ko habang hawak ko ang phone. Nakadikit lamang ito sa tainga ko.Kuryusidad ang tumulak sa akin para sagutin ko ang tawag. It's unknown number kaya sinagot ko.Pero ang pinagtataka ko ay kung saan nila nakuha ang number ko? Maybe dahil iyon sa mga ibinigay namin na informations kahapon sa mga police. Ikinalat nila sa publiko ang pagkawala ni Andrie. Dahil sa aking narinig. Gumapang ang takot sa buong pagkatao ko. Nanlumo ang mga tuhod ko. I shook my head."No!" I whispered terribly.May luhang pumatak mula sa mga mata ko. Sa hindi ko namalayan ay umiiyak na pala ako. Sunod-sunod ang pagpatak ng mga luha ko."Remember! Huwag na huwag kang tatawag sa mga police. Dahil kapag ginawa mo iyon. You never see your son."Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi ko alam kung ano an
Hindi ko kayang tiisin ang anak ko. Lahat gagawin ko para sa kaniya. Alam kong ito lang ang magagawa ko para sa anak ko. Para kay Andrie. Hindi ko siya kayang mawala. Noon pa man lagi na kaming magkasama ni Andrie sa mga pagsubok. Sa sakit at lungkot. Ngayon ko pa ba siya bibitiwan? Ngayon ko pa ba siya ipapahamak? Ngayon ko pa ba siya matitiis?Syempre hindi! Anak ko siya! Hindi ako manhid para hindi masaktan. Isa akong ina ni Andrie. Ramdam ko yong sakit na nararamdaman niya ngayon.Alam kong nasasaktan siya ngayon at nahihirapan. Alam kong nangungulila siya sa mga sandaling ito.Pumapatak lamang ang mga luha ko. Hindi ko kayang dahil ang bigat sa akin dibdib. Humihikbi lamang ako sa pag-iyak.Hawak ko ang 100 million kapalit ng buhay niya. Walang halaga sa akin ang yaman sa mga sandaling ito. Ang kailangan ko lang ay si Andrie. Aanhin ko ang pera kung mawawala naman ang anak ko? Aanhin ko ang yaman kung hindi ko na makikita si Andrie at mahahawakan?Nasaharapan na ako ngayon ng n
I shook my head terribly when I opened my eyes. Puno ng dugo ang aking mga palad nang mapahilamos ako sa may bandang mukha ko. Nanginginig lamang ako sa sobrang takot. Nangangatog ang mga tuhod ko. Nanlalaki ang mga mata ko kuryusidad."No!" I whispered, shaking my head terribly. I felt my blood running down into my face. Namimilog lamang ang mga mata ko sa takot."Mommy!" Napalingon ako kay Andrie nang sumigaw ito. Umiiyak siya at nagpupumiglas. Hindi siya mapakali. Kunting boses lang ang aking naririnig mula sa kaniya.Natatakpan ng lalaki ang kaniyang bibig. Mabuti na lang hindi siya tuluyang sinakal ng lalaki. Umuubo siya.Duguan lamang ang mga palad ko. Akala ko binaril niya ako? Hindi pala! Pinakawalan niya ang kaniyang baril sa taas.Napatayo ako sa aking pagkakaluhod. Pumapatak lamang ang mga luha ko. I shook my head.Walang gulat na uli akong tinutukan ng baril sa ulo ng lalaki. Umarko ang kaniyang mga labi sa inis. Gusto niyang ituloy ang pagpaslang sa akin. Gusto niya ak
"Ahhhh!" Napahagulhol ako sa pag-iyak. Para akong basahan na tumilapon sa semento. Nanmanhid ang katawan ko."Mommy!" umiiyak lamang si Andrie. Nagkakandarapa akong napaharap kay Clara. Nanunuklaw ang galit sa kaniyang mga mata. Sasabog siya sa sobrang pagkasuklam sa akin. Agad niyang ibinungad ang baril sa ulo ko. Nanginginig ang kaniyang kamay sa galit. Walang awa niya akong babarilin."Sige! Subukan mong lumaban Iris. Papatayin ko 'to." agad niyang tinutikan ng baril sa ulo si Andrie. Lumiliyab ang galit sa kaniyang mga mata."No! Please! Huwag mong idamay ang anak ko Clara! Nagmamakaawa ako!" Napaluhod ako at napahagulhol sa pag-iyak. Nanginginig lamang ang mga tuhod ko sa takot. Nanlalamig ang aking mga kamay.Umiiyak lamang si Andrie. Bumubuhos ang kaniyang mga luha bahang nakatingin sa akin. He shook his head. Nasasaktan siya. Napahikbi siya sa pag-iyak."Clara! Clara pakawakan mo ang anak ko! Wala siyang kasalanan! Wala siyang kinalaman rito!" Nakaluhod lamang ako at nagma
"I'm sorry!" napahikbi ako sa pag-iyak.Hindi ko mailabas ang pag-iyak ko. Pinipigilan ko ito habang pumapatak ang mga luha ko. Ang sakit sa dibdib."I'm sorry kung hindi ako nagpaalam Lucas! Nandito ako sa South Center Building. Lucas bihag nila si Andrie." Hindi ako mapakali. Pakiramdam ko mayayanig ang mga tuhod ko dahil sa panginginig nito. Pangamba at takot ang nararmdaman ko."Ano? Bihag nila si Andrie?" "Hindi ko alam Lucas! Hindi ko alam! Nandito si Clara. Nandito si Daniel! Bihag nila ang anak natin." Nanginginig lamang ang mga kamay ko. Nanlalamig ito. Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Pakiramdam ko masisiraan ako."Teka! Hindi kita maintindihan? Nandiyan si Clara at Daniel? Bihag niya si Andrie?" Naguguluhan lamang si Lucas. Hindi niya ako naintindihan."Oo! Pero hindi ko maintindihan Lucas. Nag-aaway sila at nagbabarilan. Pinag-aawayan nila si Andrie."Umiiyak lamang ako. Ramdam ko ang pag-agos ng mga luha ko. Napaimpit ako sa pag-iyak. Ang sakit-sakit ng p