Lahat ng Kabanata ng Sweetest Love: Kabanata 71 - Kabanata 80

Yannie Ace Ruiz “Ate Yannie, tawag ka na nina Papa. Kakain na daw po tayo,” marahang sabi ni Yuri sa akin. “Hindi pa ako nagugutom, Yuri.” “Pero kahapon ka pa nga hindi nakain tapos hanggang ngayon hindi ka pa rin nagugutom?” Hindi ako umimik at sa halip ay nanatili lamang na nakapikit ang mga mata ko habang nakahiga sa kama ko. Maya-maya pa ay narinig ko na ang mga hakbang ni Yuri palabas ng kwarto at ang tuluyang pagsara ng pinto. Dalawang araw na ang nakakalipas mula nang makipaghiwalay sa akin si Josh. At dalawang araw na rin na hindi ko siya makausap dahil naka-off ang cellphone niya at naka-deactivate ang social media accounts niya. Sinubukan ko siyang tanungin kina Ramil at Byron pero ayon sa mga ito ay halos tatlong araw na raw nilang hindi nakikita si Josh dahil hindi ito pumapasok sa internship nito. Nag-reach out na rin ako kay Ate Rica kung nakakausap niya ba si Josh pero ayon din dito ay hindi rin ito sumasagot sa lahat ng messages niya, at dahil busy pa siya sa trab

Josh Rain MontezAgad kong pinaharurot ang sasakyan ko nang makasakay ako rito. Gamit ang isang kamay ay nagmamadali kong kinuha ang cellphone ko para sana tawagan si Yannie. Pero naka-receive muna ako ng tawag mula kay Ramil at wala na akong nagawa kung ‘di ang sagutin iyon.“Hello—”“Buti naman at na-contact ka na namin,” mabilis na putol sa akin ng nasa kabilang linya. “Damn it, Bro! What the hell are you thinking? Why did you do that?”“What?” iritang tanong ko kay Ramil sa mga hindi ko maunawaang bungad na sinasabi nito sa akin.“Hindi namin alam kung ano ang problema ninyo ni Yannie, but I think hindi naman yata tama ang ginagawa mo.” Nahimigan ko ang galit sa akin ni Ramil sa tinig niyang iyon and knowing him, hindi siya magkakaganito kung hindi seryoso ang dahilan.“Ramil—”“Si Josh ‘yan? Nasaan daw siya?” Natigilan ako sa pagsasalita nang marinig ko si Byron na nagtatanong kay Ramil sa akin. At maya-maya pa ay ito na nga ang kumausap sa akin. “Hello? Josh? Nasaan ka?”“I’m on

Yannie Ace Ruiz“Guys, alam niyo na bang nag-drop na raw si Bam. Iyon ang chika sa akin kanina ni Kristy,” saad ni Veron.“Aba dapat lang na mag-drop na siya. Hindi naman pag-aaral ang intensyon niya rito eh,” ani Jenny.“Alam niyo hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na si Bam ang may kagagawan ng lahat ng iyon. Like, talaga ba? Lahat tayo ay napaniwala niyang mabait at inosente siyang babae?” himutok ni Ivory kasunod ng pagsipsip niya sa straw ng milk tea niya.“Well, ako una pa lang medyo hindi ko na talaga siya feel. Pakiramdam ko kasi parang may something talaga sa kanya. Pero ayun nga, my gosh! Hindi ko naman expect na baliw pala ang babaeng iyon!” ani Jenny. Kasulukuyan kaming nasa bench ng school. Nagpapalipas ng oras dahil sa vacant class namin.“Baliw talaga! Nakakatakot siya. Imagine, sa sobrang pagka-obsess niya kay Josh Rain, nagawa niya ang lahat ng iyon? Ang effort niya huh!” sabi naman ni Veron.“Pasensya na kayo. Alam ko namang kasalanan ko rin ang lahat. Ma

Yannie Ace RuizMabilis akong kumilos at napalayo kay Josh nang marinig ko ang itinawag ni Josh sa babaeng nasa mid 40’s na biglang dumating sa loob ng bahay nina Josh. Napakaelegante ng pananamit nito na siyang dumadagdag sa tila punong-puno ng awtoridad na awra niya.“M-Magandang araw po,” nauutal na pagbati ko kasabay ng pagtayo ko. Marahan namang tumayo rin si Josh sa tabi ko habang gulat pa rin na nakatitig sa babaeng tinawag niyang ina niya.“What are you doing here?” kunot-noong tanong ni Josh sa babae.Sumilay ang maliit na pagngisi sa mga labi ng babae. “What kind of question is that? I’m here because, of course, this is my house.”Napalunok si Josh. “I mean… why are you here? Why is it sudden?”“It is not sudden, Son. Ilang beses ka naming tinatawagan ng Daddy mo pero hindi ka namin ma-contact. Hindi ko nga ine-expect na naririto ka pala at…” Ibinalin sa akin ng Mommy ni Josh ang mga tingin niya at naglakbay ito mula sa aking ulo pababa sa aking mga paa. “May kasama pang iba.

Josh Rain Montez“Where have you been?”Agad akong natigilan nang marinig ko ang boses ni Mommy mula sa aking likuran. Humigit ako ng malalim na paghinga saka ko siya marahan na hinarap. Nakahalukipkip ito habang nakaupo sa sofa. Hindi ko siya kaagad na napansin pagkapasok ko ng bahay.Hindi ko siya sinagot sa tanong niya at sa halip ay nanatili lamang akong tahimik na nakatingin sa kanya. Kumilos siya at tumayo. Saka humakbang papalapit sa akin.“Where did you sleep last night? Why did you just come home now?” sunod-sunod na muling tanong niya sa akin.Dahil doon, hindi ko maiwasang hindi mapangisi ng maliit. Hindi kasi ako makapaniwala sa mga tanong niya sa akin dahil ito ang unang beses na nagtanong siya sa akin ng ganito.“Anong mayroon? Bakit niyo po ako tinatanong ngayon ng ganyan?”“What?” Kumunot ang noo niya.Muli akong humigit ng malalim na paghinga. “I’m sorry. This is just new for me. Ngayon lang naman po kasi kayo nagtanong ng tungkol sa akin.” Natigilan siya sa naging sag