Yannie Ace Ruiz“Guys, alam niyo na bang nag-drop na raw si Bam. Iyon ang chika sa akin kanina ni Kristy,” saad ni Veron.“Aba dapat lang na mag-drop na siya. Hindi naman pag-aaral ang intensyon niya rito eh,” ani Jenny.“Alam niyo hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na si Bam ang may kagagawan ng lahat ng iyon. Like, talaga ba? Lahat tayo ay napaniwala niyang mabait at inosente siyang babae?” himutok ni Ivory kasunod ng pagsipsip niya sa straw ng milk tea niya.“Well, ako una pa lang medyo hindi ko na talaga siya feel. Pakiramdam ko kasi parang may something talaga sa kanya. Pero ayun nga, my gosh! Hindi ko naman expect na baliw pala ang babaeng iyon!” ani Jenny. Kasulukuyan kaming nasa bench ng school. Nagpapalipas ng oras dahil sa vacant class namin.“Baliw talaga! Nakakatakot siya. Imagine, sa sobrang pagka-obsess niya kay Josh Rain, nagawa niya ang lahat ng iyon? Ang effort niya huh!” sabi naman ni Veron.“Pasensya na kayo. Alam ko namang kasalanan ko rin ang lahat. Ma
Yannie Ace Ruiz“Payagan mo na kasi ang anak mo. Nasa tamang edad naman na siya.”“Alam kong nasa tamang edad na siya. Pero hindi lahat ng desisyon niya ay makabubuti para sa kanya. Paano kung masaktan lang siya ng lalaki na iyon?”“Huwag mo naman agad husgahan ang bata na iyon. Mukha naman siyang mabuting tao. Kita mo naman na humarap siya sa atin para magpaalam. Humarap siya sa atin ng maayos.”“Pero hindi ba at ngayon lang naman natin siya nakilala?”“Eh paano natin siya makikilala pa ng lubos kung hindi mo naman pinapayagan na manligaw sa anak mo? At kung tuwing nandito ay pinapaalis mo naman kaagad? Kaya nga siya nagpapaalam na manliligaw sa anak natin eh, para mapatunayan niya ang sarili niya sa atin na karapat-dapat siyang pagkatiwalaan.”Nakagat ko ang ibabang labi ko habang pinagmamasdan ko ang mga magulang ko na nagtatalo sa harapan ko.“Ma, hindi mo ba nakita? Sa itsura pa lang ng batang iyon ay mukhang galing siya sa maganda at maayos na pamilya,” sabi ni Papa kay Mama na
Yannie Ace RuizMabilis akong kumilos at napalayo kay Josh nang marinig ko ang itinawag ni Josh sa babaeng nasa mid 40’s na biglang dumating sa loob ng bahay nina Josh. Napakaelegante ng pananamit nito na siyang dumadagdag sa tila punong-puno ng awtoridad na awra niya.“M-Magandang araw po,” nauutal na pagbati ko kasabay ng pagtayo ko. Marahan namang tumayo rin si Josh sa tabi ko habang gulat pa rin na nakatitig sa babaeng tinawag niyang ina niya.“What are you doing here?” kunot-noong tanong ni Josh sa babae.Sumilay ang maliit na pagngisi sa mga labi ng babae. “What kind of question is that? I’m here because, of course, this is my house.”Napalunok si Josh. “I mean… why are you here? Why is it sudden?”“It is not sudden, Son. Ilang beses ka naming tinatawagan ng Daddy mo pero hindi ka namin ma-contact. Hindi ko nga ine-expect na naririto ka pala at…” Ibinalin sa akin ng Mommy ni Josh ang mga tingin niya at naglakbay ito mula sa aking ulo pababa sa aking mga paa. “May kasama pang iba.
Josh Rain Montez“Mommy, ano ‘to?” kunot-noong tanong ko kay Mommy kasabay ng mabilis kong pagtayo mula sa upuan upang mapigilan siya sa tuluyan niyang pag-alis.Wala na akong ibang nagawa pa kanina kung ‘di ang samahan sila sa pagkain habang naroroon si Arriane. Hindi ko ginalaw ang pagkain ko pero hindi ko naman magawang tanggihan si Lola na umupo sa harap ng hapag-kainan kasama sila. Kahit na labis na pagkainis ang nararamdaman ko kanina dahil hindi ko maunawaan kung bakit nandito ngayon ang taong ayaw ko nang makita kahit na kailan.Pagkatapos nilang kumain ay niyaya naman ngayon ni Lola si Arriane sa may sala upang manood ng movie hanggang sa kaming dalawa na nga lang ni Mommy ang naiwan dito sa dining area.“What?” inosenteng balin ng tingin sa akin ni Mommy.Humigit ako ng malalim na paghinga dahil sa pagpipigil ko ng inis na nararamdaman ko. “Alam niyo naman po ang nangyari sa amin ni Arriane, hindi po ba? Matagal na po kaming hiwalay. Hindi na po siya ang girlfriend ko, Mommy
Josh Rain Montez“Where have you been?”Agad akong natigilan nang marinig ko ang boses ni Mommy mula sa aking likuran. Humigit ako ng malalim na paghinga saka ko siya marahan na hinarap. Nakahalukipkip ito habang nakaupo sa sofa. Hindi ko siya kaagad na napansin pagkapasok ko ng bahay.Hindi ko siya sinagot sa tanong niya at sa halip ay nanatili lamang akong tahimik na nakatingin sa kanya. Kumilos siya at tumayo. Saka humakbang papalapit sa akin.“Where did you sleep last night? Why did you just come home now?” sunod-sunod na muling tanong niya sa akin.Dahil doon, hindi ko maiwasang hindi mapangisi ng maliit. Hindi kasi ako makapaniwala sa mga tanong niya sa akin dahil ito ang unang beses na nagtanong siya sa akin ng ganito.“Anong mayroon? Bakit niyo po ako tinatanong ngayon ng ganyan?”“What?” Kumunot ang noo niya.Muli akong humigit ng malalim na paghinga. “I’m sorry. This is just new for me. Ngayon lang naman po kasi kayo nagtanong ng tungkol sa akin.” Natigilan siya sa naging sag
Josh Rain MontezTahimik akong nagsimula sa pagkain at mabuti na lang dahil sa wakas ay tumahimik na rin si Arriane sa tabi ko. Pero napansin niya sigurong hindi ko ginagalaw ‘yong beef caldereta na inilagay niya sa pinggan ko.“Ayaw mo? Masarap naman ‘yan. Hindi ba at isa rin ‘yan sa paborito mong ulam?” mahinang pagkausap niya sa akin.“Maybe I’ll eat that next time, ‘yong hindi ikaw ang katabi ko,” malamig na sagot ko sa kanya habang ganoon pa rin, hindi ko pa rin siya tinatapunan ng tingin.“Josh, I know you’re still mad at me. But please—”“Pwede ba, Arriane? Can you just please shut up and eat?” mabilis na putol ko sa kanya.“Mukhang seryoso ang pinag-uusapan ninyong dalawa ah,” pagkuwan ay nakangiting puna sa amin ni Lola. “Gaano na nga ba kayo katagal na dalawa?”Lahat ay natigilan sa naging tanong na iyon ni Lola sa amin ni Arriane. Of course, hindi naman lingid sa kaalaman ng parents ni Arriane ang nangyari sa amin. Alam nilang matagal na kaming tapos ni Arriane dahil maayos
Yannie Ace Ruiz“Grabe ang bilis ng panahon, ‘no? Summer na at 3rd year na tayo sa susunod na pasukan!”“Kaya nga eh. Parang kailan lang no’ng nag-enroll tayo para sa 2nd sem. Ngayon, 3rd year na tayo!”“So, ano palang plano niyo ngayong bakasyon? Uuwi ba kayo sa mga province niyo?”“Hmm. Ako baka hindi na muna. Baka maghanap muna ako ng summer job. Kayo ba?”“Uy, gusto ko rin ‘yan!”“Sama rin ako. May alam akong fast-food restaurant na tumatanggap daw ngayong summer ng mga part-time students!”“Nice! Saan ‘yan? Mag-apply tayo. Ano sa tingin mo, Yannie?”“Yannie?”“Huy, Yannie!” Nagitla ako nang marahan akong yugyugin ni Veron.“H-Huh?”“Okay ka lang ba? Bakit parang ang lalim naman yata niyang iniisip mo?” puna naman sa akin ni Ivory.“Huh? Uhm… o-oo, okay lang ako.”“Sure ka? Parang hindi ka naman okay eh. Kanina pa kaya kami nagdadaldalan dito pero wala kang imik dyan sa tabi.” sabi naman ni Jenny.“Bakit, Yannie? Anong problema? Ikwento mo sa amin ‘yan,” ani Veron.Isang malalim n
Josh Rain Montez“Palagi ka na lang yatang ginagabi ng uwi?” Natigilan ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses ni Mommy.Marahan ko siyang hinarap at kalmado na sinagot. “Kahit ginagabi po ako ng uwi, wala naman po akong ginagawang masama.”Nanatili lamang siyang nakatingin sa akin na tila ba may malalim na iniisip.“Magpapahinga na po ako,” pagkuwan ay magalang na paalam ko sa kanya saka ako tumalikod. Pero agad din akong natigilan sa paghakbang nang magsalita siyang muli.“We will have a party next week.” Muli kong nilingon si Mommy. “It’s your birthday party, so get ready.”“I don’t need a birthday party, Mom. Okay na po akong magkaroon lang ng simpleng celebration,” tugon ko.“We will have your birthday party next week, and that is the final,” giit niya na siyang ikinasinghap ko na lamang. “Isa pa, darating doon ang mga kasosyo namin ng Daddy mo sa negosyo. So, it’s a big party.”“Kayo pong bahala,” pagsuko ko na lamang sa huli saka ako muling tumalikod sa kanya. Nagsimula na
"Oh my gosh! This is it na talaga, girls! Finally!" masayang wika ni Ivory pagkalapit nito sa amin."Yes, finally na talaga! Akalain niyo 'yon? Umabot tayong lahat dito," wika naman ni Jenny."I'm so proud of us, girls! Finally, this is it! Congratulations sa ating lahat!" masayang sabi naman ni Veron.Matamis akong ngumiti sa aking mga kaibigan. "Congrats sa atin. I'm so happy and proud sa ating lahat," saad ko saka kami nag-group hug na apat.Dalawang taon ang matulin na lumipas and finally, ay dumating na ang isa sa mga pinakahihintay naming araw. Ang araw na kung saan ay sama-sama at saba'y sabay kaming magmamartsa para sa pagtatapos ng aming pag-aaral. Yes, today is our graduation day at walang mapaglagyan ang sobra-sobrang tuwa sa puso ko. Lahat ng pagod, pagpupuyat, hirap, at pagtitiis ay magbubunga na at mababayaran na ngayon.Naalala ko pa noon, kung ano-anong part-time jobs ang pinapasukan naming mga magkakaibigan, magkaroon lamang kami ng pangsuporta para sa aming mga sarili
"Yannie..." tila nababahalang usal ni Ramil sa pangalan ko pagkakita niya sa akin at pagkapasok ko ng kwarto ni Josh.May pagtatanong ko siyang tiningnan hanggang sa dumako ang tingin ko sa walang laman na higaan ni Josh. Bahagyang kumunot ang noo ko."Nasaan si Josh?" tanong ko kina Ramil at Byron. Humigit ng malalim na paghinga ang dalawa habang bakas sa mga mukha nila ang pangamba at pagkabahala sa kung ano mang dahilan. Na para bang may gusto silang sabihin sa akin ngunit labis silang nag-aalinlangan. "Bakit? May nangyari ba? Nasaan si Josh?" ulit na tanong ko sa mga ito.Bago sumagot ay nagkatinginan pang muli ang dalawa na para bang nag-uuyuhan sila kung sino ang sasagot sa tanong kong iyon. Ngunit sa huli ay sinalubong ni Ramil ang mga tingin ko saka siya nagsalita. "Umalis na si Josh. Naabutan namin siya pero... hindi siya nagpapigil.""Huh? Anong umalis? Saan siya pupunta? Umuwi na siya sa kanila? Na-discharge na ba siya?" naguguluhan at sunod-sunod na tanong ko rito."Nagpumi
Yannie Ace Ruiz"Nice! Nice try, pre. But drop that joke," basag ni Ramil sa katahimikang bumalot sa amin matapos akong tanungin ni Josh na kung sino raw ako."Anong try? Anong joke?" naguguluhang tanong ni Josh kay Ramil."Pre—""Seryoso ako. Sino siya? Sino sila?" tukoy ni Josh sa akin—sa amin ni Veron."Umayos ka na nga, pre. Hindi na nakakatuwa—""Kayo ang umayos," mabilis na putol ni Josh kay Byron saka ito muling tumingin sa akin. Tingin na malayong-malayo sa kung paano niya ako tingnan noon. Tingin na para bang labis siyang naguguluhan sa presensya ko. Tingin na para bang... nakalimutan niya ang lahat ng tungkol sa akin at tungkol sa amin.Dahil sa mga tingin niyang iyon, ay kaagad na bumigat ang loob ko. Hindi ko maipaliwanag kung ano ang unang mararamdaman ko."Anak!" biglang dating ng parents ni Josh. "Kumusta ka, anak? Anong nararamdaman mo ngayon?" mabilis na tanong ng daddy ni Josh sa kanya."I'm okay, dad. I just... don't understand why I'm here," tugon ni Josh sa daddy n
Yannie Ace Ruiz"Tita Rhiana..."Mabilis kong pinahid ang mga luha ko kasabay ng mabilis din na pagbitiw ko sa mga kamay ni Josh, nang marinig ko ang tinig na iyon ni Ate Rica.Agad na kumabog sa kaba ang dibdib ko saka ako marahan na umayos ng pagtayo at lumingon sa kanila. At doon ay nasalo ko ang mga titig sa akin ng mommy ni Josh. Hirap akong napalunok dahil tila nag-uunahan ang mga salitang gustong lumabas sa mga labi ko. Hindi ko alam kung paano ko uumpisahang humingi ng paumanhin sa kanya dahil naririto ako ngayon.Alam kong nangako ako sa kanya noon na hinding-hindi na ako magpapakita pang muli sa anak niya. Nangako ako sa kanya noon na maglalaho na ako sa buhay ni Josh pero... heto ako ngayon at umiiyak sa harapan ng anak niya. Na para bang sa isang iglap, ang lahat ng ipinangako ko sa kanya at tibay ng loob ko noon ay bigla na lang nagiba. Gusto kong lumuhod muli sa harapan niya at magmakaawa na hayaan niya akong makasama si Josh.Muli akong hirap na napalunok saka nagsimulan
Yannie Ace Ruiz"No! No, Yannie! No!" umiiyak na paulit-ulit na sambit ni Josh habang yakap-yakap niya ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig."J-Josh..." hirap na usal ko. Sinikap kong mapilit ang sarili na bigkasin ang pangalan niya kahit na ramdam na ramdam ko ang hirap at sakit na dulot ng pagtama ng baril sa akin."Don't leave me, Yannie. Just hang there, okay? Kaya mo 'yan, Yannie. Huwag kang bibitiw pakiusap!" paulit-ulit na iyak ni Josh sa akin."T*ng**a kasi! Bakit nakawala sa inyo 'yon? Tatanga-tanga kayo!" Narinig kong sigaw no'ng lalaking bumaril sa akin sa mga tao niya."H*yop ka! H*yop ka! P*patayin kita!" galit na galit na sigaw naman ni Josh sa lalaki."Ikaw ang p*patayin ko! Magpasalamat ka sa girlfriend mo dahil sinalo niya ang bala na para sana sa ulo mo! Kung hindi niya 'yon ginawa, malamang wala ka na sa mga oras na 'to at ikaw ang iniiyakan niya. Pero huwag kang mag-alala, kasi hindi ka naman na magtatagal pa dahil tatapusin na rin kita." Muling itinutok no'ng lala
Yannie Ace RuizWalang tigil sa pagtulo ang mga luha ko habang patuloy rin sa pagtaas-baba ang dibdib ko dahil sa matinding kaba na nararamdaman ko ngayon. Hawak ko ang aking hininga na para bang kapag malaya akong huminga ay may mangyayaring hindi maganda sa akin, kahit na nakaupo lang naman ako sa loob ng sasakyan na ito.Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na ba ang nakalipas mula nang kunin ako ng mga lalaking ito. Hindi ko alam kung sino sila o kung bakit nila ginagawa ito sa akin. Paulit-ulit ko tuloy binalikan sa isipan ko kung may mga nagawa ba akong atraso sa ibang tao."Nandito na tayo," usal ng lalaking nasa unahan ko sa mga kasamahan niya. Inihinto nito ang sasakyan saka sila isa-isang bumaba.Binuksan no'ng katabi kong lalaki ang pintuan ng sasakyan saka ito lumabas at matalim na tumingin sa akin. "Baba," utos nito.Hirap akong napalunok saka ko pinagmasdan ang lugar na kinaroroonan namin. Madalim ang kapaligiran ngunit nakikita ko ang matataas na damo na nasa paligid
Josh Rain MontezTahimik na tumayo si Arriane sa harapan ko matapos nitong makita ang pagdating ng kung sino man sa loob ng coffee shop na kinaroroonan namin. "Tita..." usal niya pa kasabay ng ingay ng mga yabag na papalapit sa amin. Umangat ang walang emosyon na mga tingin ko sa taong iyon nang lumapit at humarap siya sa akin. Nakita ko ang labis na pangamba sa kanyang mukha nang tingnan niya ako. Na para bang natatakot siya sa kung ano mang pwedeng gawin ko matapos kong malaman ang lahat ng katotohanan mula kay Arriane. Sunod-sunod na gumalaw ang lalamunan niya habang tila nangingilid ang mga luha niya. "I'm sorry, Tita," basag ni Arriane sa katahimikan namin. "I did everything, but... he's truly, madly, and crazy in love with that girl. With Yannie," wika nito kay mommy saka ito naluluhang lumabas ng coffee shop at tuluyan kaming iniwanan doon. Nag-iwas naman ako ng tingin kay mommy saka ako walang buhay na tumayo at tumalikod sa kanya. Hahakbang na sana ako paalis pero agad ni
Josh Rain Montez"Pre, tama na 'yan. Madami ka ng masyadong nainom," awat ni Ramil sa akin sabay agaw sa alak na iniinom ko. Pero mabilis ko 'yong inilayo sa kanya."Okay lang ako, Pre. Hindi pa naman ako lasing.""Pero, Pre. Kanina ka pa rito umiinom. At ilang araw ka nang walang ibang ginawa kung 'di ang uminom nang uminom. Baka mapaano ka na niyan.""Oo nga, Pre. Baka kung ano nang mangyari sa'yo sa kakaganyan mo," sabi naman ni Byron. Muli akong uminom ng alak ko saka ako sumagot sa kanila. "Kung ano man ang mangyari sa akin, mas mabuti na siguro 'yon kaysa ganito." "Pre, tama na 'yan. Lasing ka na," muling awat ni Ramil sa akin at sa pagkakataong iyon ay tagumpay niyang naagaw mula sa akin ang iniinom kong alak. "What the h*ck? Bakit ba ang kulit mo? Bakit ka ba nakikialam?!" inis na balin ko sa kanya kasabay ng pagtayo ko. "Easy, Pre!" ani Byron sa akin. "Lasing ka na kaya itigil mo na ang pag-inom—" "D*mn it! At ano naman kung lasing na nga ako? Bakit kailangan mong makia
Josh Rain Montez"Are you drunk again?" bungad na tanong sa akin ni mommy pagkapasok ko ng bahay. Pero hindi ko siya pinansin at sa halip ay nagpatuloy lamang ako sa paglalakad palampas sa kanya. "Seriously, Josh? Hanggang kailan ka ba magkakaganyan nang dahil lang sa walang kwentang babae na 'yon?!" Huminto ako sa paglalakad matapos niyang sabihin ang mga salitang 'yon. "Wala na siya, Josh. Iniwan ka na niya pero hanggang ngayon naglulugmok ka pa rin ng dahil sa kanya!"Marahan kong hinarap si mommy. "Have you been in love, mom?" malumanay na tanong ko sa kanya na bahagyang ikinatigil niya."What?""You know what, mom? I'm always wondering, if you have been in love with dad. Kasi sa tuwing pinagmamasdan ko kayong dalawa, hindi ko nakikitang mahal niyo ang isa't isa."Nag-igting ang magkabilang panga niya. "Stop talking nonsense, Josh. Huwag mo kaming idamay ng daddy mo sa kadramahan mo.""I guess, you have never been in love. Kaya ka ganyan, kasi siguro hindi mo pa nararanasan ang ma