All Chapters of Sweetest Love: Chapter 1 - Chapter 10

"Hoy, Yannie!" Nagitla ako sa malakas na pagtawag sa akin ni Belle na siyang katabi ko lang naman."Grabe, makasigaw wagas?" komento ko sa kanya habang sapo-sapo ko ang aking dibdib dahil sa gulat."Nakailang tawag na kasi kaya ako sa iyo pero hindi mo ako pinapansin. Baka malusaw na si Kris niyan sa kakatitig mo sa kanya," pagalit na sabi naman sa akin ni Belle. Naramdaman ko naman kaagad ang pamumula ng magkabilang pisngi ko dahil sa sinabi niya. "Alam mo, friend, halatang-halata naman na in love ka sa manliligaw mo. Bakit kasi hindi mo pa sagutin?" tanong niya pa habang paulit-ulit na pinapaypayan ang sarili.Kasulukuyang nasa gymnasium kami ng school namin ngayon upang manood ng laban ng basketball. Intramurals kasi ng school namin at kabilang si Kris sa basketball player na naglalaro ngayon.Mahigit dalawang buwan nang nanliligaw sa akin si Kris. At kahit na gusto ko na rin naman siya ay hindi ako makakuha ng tamang tyempo kung paano ko sasabihin sa kanya iyon. Bukod doon, iniisi

Yannie Ace Ruiz"Ako po si Yannie Ace. Pero Yannie na lang po ang itawag mo sa akin," magalang na tugon ko kay ate mo girl. Halata naman din kasi sa itsura niya na hindi na siya estudyante katulad namin ni Veron. Na mas matanda siya sa amin siguro ng ilang taon.Nakangiting nakipagkamay sa akin si ate Rica. Hanggang sa, nilapitan na rin kami ng ibang mga babae na kasama niya."Hi! I'm Renalyn.""Ako naman si Becca.""Hello, I'm Christine!""Ako si Jan."Pagpapakilala sa akin ng mga kasama ni ate Rica. Isa-isa ko silang kinamayan at nagpakilala rin ako sa kanila. Bago kami tuluyang umuwi ni Veron ay sumama na muna kami sa grupo nila para sumabay sa pagkain ng dinner."So, ilang taon ka na, Yannie? Working ka na rin ba?" tanong sa akin ni ate Becca."20 years old na po ako. 2nd year college po. Pareho po kami ni Veron, classmate ko po siya," tugon ko."Really? Anong kurso mo?" tanong naman ni ate Rica."BSOA po. Bachelor of Sciene in Office Administration po.""Oh, saang school? Taga sa

Josh Rain MontezMabilis kong nasalo ang ipinasang bola sa akin ni Ramil at agad ko naman iyong itinira sa basketball ring. And as expected, pasok na pasok at walang mintis ang laro ko ngayong araw.“Whoa! Napakagaling mo talaga papa Josh!” nakatawang pang-aalaska sa akin ni Ramil kasabay ng pag-apir nito sa akin. Natatawang napailing naman ako dito saka ako naupo sa bench namin dahil tumawag ng time-out ang head coach ng kabilang team.Kinuha ko ang bottled water saka ininom ang laman no’n. At pagkuwan ay narinig ko ang pag-iingay ng cellphone ko mula sa loob ng bag ko. Kinuha ko iyon at nakita ko ang pag-appear ng pangalan ni Sissy—ang pinsan kong si Ate Rica, sa screen ng cellphone ko. At bago pa man magsimula ulit ang laro ay mabilis ko na iyong sinagot."Bakit—” Ngunit agad din akong natigilan nang bigla akong putulin ni Sissy mula sa kabilang linya."Where are you now?" mabilis nitong tanong sa akin."Why—”"We're going to Laguna. Samahan mo kami," putol ulit nito sa akin."What

Yannie Ace Ruiz“Huh?” gulat na reaksyon ko kay Jomar.Naglakad palapit sa akin si Jomar saka kinuha ang padlock ng store. Pagkatapos no’n ay dumeretsyo na siya sa labas. “Hindi ka pa lalabas?” tanong nito sa akin saka ako mabilis na kumilos. Kinuha ko ang bag ko saka ako sumunod sa kanya.Tuwing umaga lang bukas ang convenience store na ito dahil busy pa si Mrs. Maricel sa inaasikaso nito tungkol sa pamilya. Pero dati daw, ayon kay Jomar ay 24/7 itong bukas at si Mrs. Maricel ang nagbabantay sa gabi o sa tuwing wala si Jomar at hindi nakakapasok.Naging abala si Jomar sa pagsasara ng store. Mabuti na lang din talaga at dumating siya dahil mahihirapan din akong ibaba ang rolling steel door ng convenience store. At habang hinihintay ko siyang matapos sa pagsasara ng store ay biglang tumunog ang cellphone ko. Tiningnan ko iyon at nakita ko ang pangalan ni Josh na nag-appear sa screen ng cellphone ko. He is calling! At hindi ko naman malaman kung ano ang gagawin ko dahil ito ang unang be

Yannie Ace RuizHindi ko alam kung ilang minuto na ba akong nakatitig lamang sa screen ng cellphone ko. Maya’t maya ko itong tina-tap ng mahina at nag-aabang lamang kung kailan ako makakatanggap muli ng mensahe mula kay Josh. Ang sabi niya kanina ay may gagawin lang daw siya pero halos apat na oras na ang nakalipas pero wala pa din siyang mensahe ulit sa akin. Nakauwi na ako mula sa palengke kanina, nakagawa na ng ibang gawaing bahay at nakapaghapunan na din pero wala pa din siyang text message ulit sa akin.“Kaninong text ba ang hinihintay mo, Ate?” pagkuwan ay biglang tanong sa akin ni Yuri na kanina pa pala ako pinagmamasdan sa aking tabi.“Huh?”“Kanina ka pa kasi nakatitig dyan eh,” puna niya.Umayos ako ng upo saka nagpatikhim. “Wala akong hinihintay na text,” pagkakaila ko sa kanya. Ilang sandali lang nang mabilis na umilaw at nag-vibrate ang cellphone ko. Agad ko naman iyong hinawakan at tiningnan. Pero mabilis din akong natigilan at napalingon kay Yuri nang maramdaman kong na