All Chapters of THE LONELY BILLIONAIRE AND HIS MAID: Chapter 81 - Chapter 90

PEARL almost fell.Labis ang pagsisisi niya ng mapantanto na tama si Damon. Hindi si Amelia ang may kasalanan. Wala itong kasalanan!Lumapit si Cassandra kay Pearl ng may ngisi sa labi na agad ding itinago. "Tama lang ang mga sinabi mo, Pearl. That bìtch deserve that—"Maang na tumingin si Cassandra kay Pearl ng sampalin siya nito."You lied to me! Ang sabi mo ay patuloy na ginagamit ni Amelia si Damon for money! You never told me about their break up!" "Pearl, your cousin was lying!" Giit ni Cassandra. "Masyado siyang baliw sa babaeng 'yon kaya siya nagkakaganyan! You have to stop him, Pearl! Kailangan mo akong tulungan na mapaghiwalay silang dalawa—""Shut up!" Singhal ni Pearl rito. "Kung may bìtch dito ay ikaw 'yon! My god! Bakit ba ako nakinig sa'yo!" Umiiyak na wika ni Pearl bago iniwan si Cassandra."Arghh!" Malakas na sumigaw si Cassandra sa sobrang galit. Ngayon ay nabawasan na ang tutulong sa kanya para sirain sina Damon at Amelia."Hindi ako papayag na maging masaya ka, Da

[Amelia]BAKIT gano'n, dati naman ay tuwang-tuwa siya kapag pinag-uupan o pinagpaplanuhan nila ni Frederick ang kanilang kasal. Subalit ngayon ay hindi niya magawang ngumiti man lang. Ang bigat ng dibdib niya at wala siyang pagkasabik na nararamdaman."Bye, Love." Hinalikan siya ni Frederick sa labi. "Magkita nalang tayo bukas." Bumaling ito sa nanay niya. "Alis na ho ako, nay. Bye, Amon." Paalam nito sa kanyang anak."Babay, Kuya!" Paalam ng kanyang anak sa binata.Pagkaalis ni Frederick ay agad na umupo ang nanay niya sa silyang kaharap niya."May problema ba kayo ni Frederick, anak? Bakit parang hindi mo siya kinikibo? Nag away ba kayong dalawa?" Usisa nito.Umiling siya. "Hindi lang maganda ang pakiramdam ko, nay." Umiwas siya ng tingin dahil may pagdududa sa mata ng kanyang nanay habang nakatingin sa kanya."Simula ng dumating ka ay palagi ka ng ganyan, tahimik at wala sa sarili. Hindi ba naging maayos ang seminar mo sa Cebu? Kaya ba umuwi ka agad?" "Hindi po, nay. Talagang masam

[Amelia]SUMUNOD siya rito. Nang makarating sa kusina ay halos tumulo ang laway niya. Paano ay maraming pagkain na nasa mesa."Ininit ko na ang lahat ng mga 'yan." Pinaghila siya ni Damon ng upuan at naupo naman siya."Di'ba umalis ka kanina. S-Saan ka nagpunta?" Aniya.Akala niya talaga ay iniwan na siya nito. Mabuti nalang at hindi pala. Tinakot lang niya ang sarili niya."Nagpalamig lang ako. Ang sakit kasi ng sinabi mo kanina." Ani Damon ng nakangiti na tila ba wala na dito ang nangyari kanina.Nasaktan nga ito... Tama nga siya...Hindi na siya nagsalita at kumain nalang matapos itong unang sumubo sa lahat ng pagkain sa mesa. Hindi talaga siya makapaniwala na marunong ng magluto ang lalaking 'to. Hindi lang basta marunong—masarap na rin ito magluto!"Salamat sa pagkain." Aniya at agad na tumayo, pero bago umalis ay nagsalita siya. "Pwede ba bukas ay ihatid mo ba ako sa amin? Hindi tama ang ginawa mo, Damon, alam mo iyan. Saka may usapan na tayo, di'ba? Dapat ay tumupad ka." Akmang

[Amelia]SUMILIP muna siya sa labas ng kwarto. Dahan-dahan ang kilos na lumabas siya. Ayaw n'yang magkasalubong sila ni Damon. Kung maaari lang na hindi siya lumabas ng kwarto ay ginawa na niya.Wala kasi siyang tiwala sa sarili niya—tama, sa sarili niya at hindi kay Damon. Wala sa sala o maging sa kusina si Damon ng sumilip siya. Marahil ay nagpapahangin na naman ito sa kung saan.Walang ibang mapaglibangan kaya naisipan niya muna na maglakad-lakad. Hindi niya makita ang cellphone niya. Wala rin television man lang.Hindi lang pala basta kagubatan ang makikita sa paligid, marami ring iba't ibang klase ng bulaklak sa paligid, mga iba't ibang klase ng ibon.Hindi kaya marami ring wild animals sa lugar na 'to?Kinikilabutan siya sa naisip. Medyo malayo na siya sa pinanggalingan niya. Mas mabuti na bumalik nalang siya kesa maka-encounter ng wild animals.Natigilan siya ng makarinig ng malakas na lagaslas ng ng tubig. Nang tunguin niya kung saan nagmumula ang ingay ay halos mapanganga siy

[Amelia]MATULIN na lumipas ang mga araw. Ang takot niya ay hindi na niya naisip dahil natabunan na iyon ng saya habang kasama niya si Damon."You looked happy." Natigilan siya at nilingon ang binata. Narito sila ngayon sa labas habang naglalakad - lakad para makasagap ng sariwang hangin."Masaya naman talaga ako." Nakangiting tiningnan niya ang kamay nilang magkahawak.Bagama't hindi pa siya nakakapag desisyon, sinusulit naman niya ang araw na kasama ito.Hindi niya kasi sigurado kung mauulit ang mga sandaling magkasama silang dalawa.Huminto si Damon at hinila siya saka niyakap. "Salamat dahil kasama kita ngayon." Puno ng galak ang boses na sabi nito."Hoy, baka nakakalimutan mo, no, hindi pa ako nagdedesisyon sa kasal na gusto mo." Aniya na dinaan sa tawa ang mga sinabi. "Kaya wag kang feeling d'yan." Bumitiw si Damon at hinawakan ang kanyang mukha. "Hindi ako nababahala, alam ko naman na magpapakasal ka sa akin sa ayaw at gusto mo." Anito.Nalukot ang mukha niya. "Ay wow, ha! Ang