All Chapters of Magda: Chapter 1 - Chapter 10

Madilim ang gabi. Ang sariwang ihip ng hangin ay taimtim na yumayakap sa bawat taong nasa kalsada pa din kahit na hatinggabi na’t nag-aanyaya ang buwan ng pagtulog. Ngunit hindi ito ang oras ng paghimbing para sa mga taong nagnanais malamnan ang kani-kanilang tiyan at dumiskarte sa kawalan ng liwanag. Tahimik ang bawat eskinita at kalsada sa dulong bahagi ng bayan ng San Felipe kung saan naroroon madalas ang mga subdivision, magagarang tahanan, imprastrakturang nagtataasan, at balwarte ng mayayaman. Ngunit sa kabilang parte ay ang kabaliktaran. Maingay ang bawat oras – umaga man o gabi. Dito’y nakalagak ang iba’t-ibang hitsura ng tahanan. Mayroong kumpleto ang mga bahagi ng bahay at mayroong mukhang hindi tahanan ang hitsura dahil sa pinagtagping mga trapal bilang tabing at sirang mga yero bilang bubong. Kung swertehin ay may kahoy na pinto, kung wala ay tamang kurtina o kumot na lamang ang gamit bilang pinto. Kung matatawag ba itong tahanan, iyan ang tanong. Ang gabi ay malaking o

Wala na yatang imamalas pa ang araw na ito para kay Aleyna. Parang pinagsakluban siya ng langit at lupa nang marinig ang anunsyo ng doktor sa kanya. Bukod sa stroke ay nahawa ang ama niya ng tuberculosis mula sa kay Ali. Naghalo-halo na ang emosyon niya, mula sa kawalan ng trabaho, ang pagkakarindi sa boses ng madrasta, ang nangyayari ngayon sa kanyang ama at kapatid. Ang kaguluhan sa lahat ng ito. Madaling araw na, ubos na ang sampung libong piso na kinita niya sa loob ng isang buwan. Ang huling sweldo niya. Napunta lahat ng ito sa ospital dahil kung hindi siya magbibigay ng paunang bayad ay hindi iaadmit ang kanyang ama. Lumabas siya ng ospital upang magpahangin sa labas. Gabi na ngunit madami pa din ang mga taong nasa labas, nauunawaan niyang ang mga ito ay dumidiskarte para magkaroon ng pera. Pumunta siya sa likod ng ospital, sa parking lot at doon ay tahimik na umiyak. Wala siyang kamag-anak na malapitan. Wala na ang lolo’t lola niya sa kanyang ama, ang nag-iisang kapatid nito

Isang grupo ng kalalakihan ang pumili kay Aleyna. Sa suot pa lamang ng mga ito at kanilang hitsura ay nagsusumigaw na sa estado nila sa buhay. Matapos siyang ihatid ni Madam Heidi sa mesa ay umalis din ito kaagad, "ayusin mo," habilin nito na paulit-ulit. Pinaupo siya ng mga lalaki, wala itong sinabi sa kanya liban sa samahan sila hanggang alas-dose, uminom kung gusto, umupo lamang sa tabi, at kumuha ng sigarilyo sa mesa kung gusto niya. Nagtataka siya, hindi manlang siya binigyan ng malaswang tingin ng kalalakihan na aabot ata sa sampu. Nag-uusap lamang ang mga ito, nagbibiruan, at kung minsan ay titingnan siya para tanguan lamang. Hindi niya alam kung bakit, siya lamang ang nakakaranas ng ganoong trato. Ang ibang lamesa ay mayroong higit sa isang babae, ang mga ito'y naka lingkis sa mga customer na akala mo'y ahas, ang iba'y dikit na dikit sa isa't-isa – naghahalikan at konti na lamang ay doon na gagawa ng kung anumang himala. "Sigurado ka ba dito?" Dinig niyang tanong ng isa sa

Sa isang mabilis na kilos, lahat ng pumasok sa silid na guwardya ni Maximillian ay kaagad pinapuputukan ng baril ni Maximo. Para itong lasing na nag-aamok, maliban sa hindi bibig niya ang pinapairal kung hindi ang gatilyo ng baril. “Respeto, Maximillian. Hindi ba’t itinuro ko din ‘yan sa’yo?” Umiiling-iling na sabi ni Maximo sa apo ngunit hindi na siya naririnig nito. Ilang sa mga tauhan pa ni Maximillian ang duguan, maya-maya pa ay kumalma si Maximo at tinawag ang iba pang guwardiya ni Maximillian. “Dalhin ninyo sa ospital, sa kaliwa.” Nanlaki ang mata nang makita amo na nakahandusay sa sahig at walang malay, pati ang ilan nilang kasamahan sa trabaho na humihingi ng tulong at nagmamakaawa na dalhin sila sa ospital. Ang gusto ng matanda ay gumimbal sa mga rumespondeng mga gwardya, alam nilang walang gaanong kapasidad ang mga ospital sa kaliwang bahagi ng San Felipe, maliliit ang mga ito ay kulang sa mga kagamitang pang-ospital. Kung tutuusin ay mayroong pribadong mga doktor ang kanil

Maghapong inabala ni Aleyna ang sarili. Iwinaksi niya sa isip ang naging desisyon niyang nang umaga na iyon at nagtungo sa bakanteng lote malapit sa kanila. Ginugol niya ang oras at lahat ng nararamdaman sa punching bag na ginawa niya. Sa isip niya’y pinaplano na niya kung papaano ang mangyayari sa magiging kasal at ang magiging pagsasama nila ni Maximillian sa loob ng isang taon. Hindi niya lubos na kilala ang lalaki maliban sa ilang impormasyon na nalalalaman niya – mayaman ito, arogante, makapangyarihan, at higit sa lahat taga kanang bahagi ng San Felipe. Wala naman sanang gaanong magiging problema sa kontrata na ipinrisinta sa kanya ni Maximillian, maliban sa isang kondisyon – ang bigyan ito ng anak. Iniisip niyang gagawin lamang siyang isang bagay upang magkaroon ng anak si Maximillian matapos nito’y iiwan niya ang magiging anak sa lalaki. Iniisip niya pa lang na magkakaroon siya ng anak sa isang taga-kanang bahagi ng San Felipe ay nanggangalaiti na siya sa inis, sigurado siya